Ο ακατούρητος πρώτος το λίθο μπαλέτο

Και να που η ζωή αλλού μας πάει κι αλλού ο δρόμος μας τραβάει. Άλλα είχα σκοπό να γράψω και άλλα τελικά θα γράψω. Αφορμή στάθηκε ένα πόστ σε ένα blog. Η αρχική σκέψη ήταν να απαντήσω εκεί μετά το μπάνιο μου. Τι το ήθελα; Μετά το μπάνιο είχα γράψει ολόκληρο σεντόνι οπότε αποφάσισα να τα πω και να ξεθυμάνω στο δικό μου σαλόνι, στο δικό μου καναπέ.

Το ζήτημα είναι ο Αλέξης που δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις αλλά πίσω από τον Αλέκο και ετοιμάζεται να πάρει τα ηνία του Σύριζα στα χέρια του. Ο Αλέξης που ακόμα δεν τον είδαμε, ακόμα δεν τον ακούσαμε και τον στήσαμε σε μια γωνιά κι ήταν τέσσερις φαντάροι. Ο Αλέξης του οποίου δικηγόρος δεν είμαι και βαριέμαι απίστευτα να υπερασπιστώ. Ο Αλέξης του οποίου το πρόγραμμα ακόμα δεν ακούσαμε, ή για να είμαστε ακριβείς δεν ψάξαμε να διαβάσουμε αλλά έχουμε την «καλή» κουβέντα στο στόμα. Είναι η πάγια τακτική όταν νέοι άνθρωποι έχουν μεράκι και λόξα να ασχοληθούν με την πολιτική εμείς, να τους πετροβολούμε. Την ώρα που άλλοι πολιτικοί βγαίνουν από το στίβο της πολιτικής όχι με δική τους πρωτοβουλία αλλά μετά από τράβηγμα των θεατών από το στάδιο όπως οι Τσοχατζόπουλοι και οι Μαριέττες- μαριονέττες κάθε τι νέο εμείς το κοιτάμε στραβά. Είναι αυτό το κόμπλεξ που μας διέπει ότι αν ο πολιτικός δεν έχει επίθετο στις πλάτες του και την ηλικία του παππού μας δεν γίνεται να μας εκπροσωπήσει. Είναι η νοοτροπία που διέπει κάθε κομπλεξικό για τον απέναντι του που ο Θεός τον έχει προικίσει λιγάκι παραπάνω. «Δεν είναι δυνατόν να είναι και όμορφη και έξυπνη κάποιο κουσούρι θα έχει.» Όχι φίλε δεν έχει, εσύ είσαι κομπλεξικός και στο λέω εγώ η Λεμονιά με τα χίλια προξενιά.

Κι επειδή ο αντίλογος είναι τόσο προβλέψιμος και επειδή πολλοί θα πουν ότι μια διαδοχή στημένη και προμελετημένη ζούμε εγώ δεν θα διαφωνήσω. Δεν θα πω ότι ο Αλέξης δεν πουλάει. Δεν θα πω ότι ο Αλέξης δεν είναι και μια επικοινωνιακή επιλογή. Θα πω όμως ότι ο Σύριζα είναι ένα κόμμα και όχι μια λέσχη όπως τον είχε χαρακτηρίσει η Ζέτα Μακρή- που είδαμε που βρέθηκε, Βολιώτες σας έχω πει πόσο σας λατρεύω ε; Γιατί δεν τρώτε κουτόχορτο - που ενδιαφέρεται για την επιβίωση του και την πολιτική του συνέχεια. Και θα ήταν βλακώδες τη στιγμή που ο Αλέξης έφερε διεκδικώντας το Δήμο Αθηναίων ποσοστό υπερδιπλάσιο από τα ποσοστά του κινήματος στις τελευταίες εκλογές να μην τον αξιοποιούσαν. Και εδώ που τα λέμε το πρόβλημα δεν είναι ο Αλέξης. Ο κάθε νέος Αλέξης από όποιο πολιτικό χώρο κι αν προέρχεται. Που έχει φρέσκες ιδέες, που δεν μιλάει πολιτικάντικα, που δεν φοράει μπλε γραβάτα, λευκό πουκάμισο και σκούρο κουστούμι. Το πρόβλημα είναι που το παράλογο έχει μπει από το παράθυρο και έχει θρονιαστεί στις ζωές μας. Το πρόβλημα είναι ότι εδώ το νινί σέρνει καράβι κυριολεκτικά αλλά βαρκούλες αρμενίζουν. Το πρόβλημα είναι το ασφαλιστικό που σαν βόμβα θα σκάσει μπροστά μας σύντομα αλλά εμείς ζαβλακωμένοι από την τσόντα που εδώ και μέρες παρακολουθούμε του πρώην καθηγητή (που μέχρι πρότινος δίδασκε σε σχολείο για να μην ξεχνιόμαστε) με την 35χρονη που δεν έχει όνομα και επώνυμο αλλά πολλά τετραγωνάκια στο πρόσωπο γιατί δεν είμαστε και κανίβαλοι να το στιγματίσουμε το κορίτσι, δεν θα μπορέσουμε καν να το χαιρετήσουμε, να το καλωσορίσουμε και απλά θα το λουστούμε. Αυτή λοιπόν είναι η εξουσία. Τουλάχιστον θέλω να πιστεύω ότι εγώ κρατάω την ουσία και ονειρεύομαι. Γιατί τη συνουσία τη μυστική της διαφθοράς μας πολλοί πριν από μας αυτοί που την έγραψαν τη βαρέθηκαν και ναι, οι Πυξ λάξ έχουν διαλυθεί εδώ και καιρό. Τώρα αν κάποιοι εξακολουθούν να είναι για κλωτσιές και μπουνιές είναι ένα άλλο ζήτημα.