Μαγειρεύοντας στην εστία...

Κάθε πόλεμος έχει τις παράπλευρες απώλειές του. Τα αθώα θύματά του. Στην προκειμένη περίπτωση τους Λατινοαμερικανούς που ζουν στην εστία και μοιράζονται την κουζίνα με μένα. Φυσικά εγώ είμαι με τους καλούς Ευρωπαίους και πολεμώ τους κακούς Ασιάτες. Όλοι εμείς έχουμε κάτι κοινό. Την κουζίνα, τα ψυγεία, το φούρνο. Οι δόλιοι οι Λατινοαμερικάνοι έχουν μόνο μπύρες στα ράφια τους και τρώνε απέξω. Το πολύ - πολύ να φτιάξουν καμιά ομελέτα για πρωινό με 6 αυγά. Αυτοί θα πάθουν χοληστερίνη, εμένα σκασίλα μου. Εγώ μαγειρεύω. Η Ινδή το παρακάνει, ο Ιάπωνας τώρα μαθαίνει και ο Τούρκος θέλει να μας ξεπαστρέψει μπαμπέσικα.

Η Ινδή έχει ένα τεράστιο τάπερ με θηκούλες οι οποίες είναι γεμάτες με μπαχάρια. Σε κάθε μαγείρεμα χρησιμοποιεί το 80% αυτών. Οι μυρωδιές είναι αποπνικτικές. Το κάρυ έχει την τιμητική του, εδώ δίπλα μου. Επίσης μαγειρεύει μεσημέρι βράδυ οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην την πετύχεις στην κουζίνα ότι ώρα και να μπεις. Είμαι πάντα ευγενική και της λέω ότι το φαγητό της μυρίζει υπέροχα. Στην πραγματικότητα απορώ με το στομάχι της. Μέσα σε όλα, το παράθυρο της κουζίνας δεν ανοίγει. Φοβούνται μήπως πηδήξουμε. Μήπως πεθάνουμε από τις αναθυμιάσεις δεν το σκέφτηκε κανείς;

Ο Ιάπωνας έχει αγοράσει έναν πυρηνικό αντιδραστήρα όπου μαγειρεύει και καλά το ρύζι. Έχει ένα περίεργο σχήμα και ανάβουν κάτι φωτάκια μπλε. Αν δεν έγραφε Τεφάλ πάνω θα είχα φωνάξει την υπεύθυνη της εστίας. Πιάνει το μισό τραπέζι και έχει χρώμα ασημί. Είναι και βαρύ. Ναι, πήγα και το επεξεργάστηκα φυσικά. Ότι χρησιμοποιεί παράλληλα Ιαπωνικό τσελεμεντέ είναι λεπτομέρεια.
Ο τύπος καμιά μέρα θα μας σφάξει και θα το ακούσετε στις ειδήσεις. Όχι μόνο έχει έναν τεράστιο μπαλτά αλλά μαγειρεύει και με το σακάκι. Εγώ δεν τον εμπιστεύομαι. Προχτές τον πέτυχα στο διάδρομο. Έκρυβε κάτι κάτω από το ίδιο πάντα σακάκι. Μα τι άνθρωπος είναι αυτός; Ανταλλάσω ένα χάι και πολύ του είναι. Φυσικά και τα ψαρικά που μαγειρεύει βρωμάνε. Αυτοί υποτίθεται πως ωμά δεν τα τρώνε; Ναι, είμαι παράξενη, τι θέλετε;

Ο Τούρκος μας έστειλε για κεμπάπ εδώ στη γειτονιά σε ένα εκπληκτικό κατά την άποψή του, μαγαζί. Πήγα και έλεγε Cyprus απέξω. Από Λευκωσία και βόρεια βέβαια. Φυσικά και δεν έφαγα. Ένας γείτονας, υπέρμαχος του Ναι στο σχέδιο Ανάν πήγε και δοκίμασε. Την ώρα που πλήρωνε είδε τον μάγειρα να διαλέγει το ωμό κοτόπουλο με την ίδια πηρούνα που είχε για τη σαλάτα. Μόνο η σαλμονέλα μας έλειπε εδώ πέρα. Ακούει και τσιφτετέλια. Όταν θα ακούσει και Άντζελα Δημητρίου τότε θα πειστώ πως έχει κάνει καριέρα στη γείτονα χώρα και θα τηλεφωνήσω στην υπεύθυνη της εστίας για διατάραξη της κοινής ησυχίας.

Η Ελληνίδα είναι η πιο ύπουλη. Αγόρασε σκορδόψωμα από το σούπερ μάρκετ και ενώ έγραφαν πως μαγειρεύονται στο φούρνο, θεωρώντας εαυτόν πολύ ξύπνιο, τα έβαλε στο φούρνο μικροκυμάτων. Κάηκαν. Η Ελληνίδα το πήρε αργά είδηση και όχι μόνο είχαν μαυρίσει αλλά χτύπησε και ο συναγερμός για φωτιά. Ο φούρνος ακόμα μυρίζει καμμένο. Και τώρα όλοι μου μιλούν με μια δόση φόβου. Άντε γιατί παραγνωριστήκαμε! Είμαι θεά το ξέρω. Είμαι και Ελληνίδα. Α ναι!! Ψήνω και χοιρινό.