Γεμάτη ακροβατικά η ζωή του. Ένα τσίρκο τεράστιο με κοινό, με θηρία, με φόβο και άγχος. Με ελπίδα. Κάθε μέρα προπόνηση για να γίνει καλύτερος και καλύτερος. Κάθε μέρα αγώνας με απώτερο στόχο την επιβίωση. Κάθε μέρα και μια παράσταση. Ανέκαθεν υποστήριζε πως αν είναι να κάνεις κάτι, κάντο καλά, πολύ καλά αλλιώς άστο. Ανέκαθεν πίστευε πως αυτός ορίζει και αποφασίζει. Κάθε μάχη είναι και ένα πεδίο που πρέπει να κερδηθεί. Κάθε πεδίο και μια αρένα. Αρένα ζωής.
Μέσα στο κοινό και άνθρωποι που σιχαίνεται. Το εισιτήριο δεν κάνει διακρίσεις. Αν έχεις λεφτά μπαίνεις. Αυτοί έχουν λεφτά. Και μπαίνουν. Ξέρει ότι περιμένουν να γλιστρήσει. Καραδοκούν να τον δουν έστω και μια φορά να πέφτει από το σκοινί, Δεν θα τους κάνει την χάρη. Όχι όσο περνάει από το χέρι του. Άλλωστε ποτέ δεν έδωσε την παράσταση για το κοινό. Πάντα για τον εαυτό του ακροβατούσε. Για να ζυγίσει τις δυνατότητές του. Για να αναμετρηθεί με το θεριό του. Τι κι αν οι προβολείς στρέφονται πάνω του; Αυτός κοιτά χαμηλά. Η επιτυχία γι αυτόν κρύβεται στη σωστή εκτέλεση αυτών που παρουσιάζει. Όχι στο χειροκρότημα.
Ένα τσίρκο η ζωή του. Κόσμος μπαινοβγαίνει στο αντίσκηνο να τον δει. Κάθε βράδυ δίνει και μια παράσταση. Έχει τύχει να βγει στη σκηνή με κλάματα. Κανείς δεν τα έχει προσέξει. Καλός ηθοποιός. Καλός ακροβάτης. Έτσι λένε τουλάχιστον. Ίσως μάλιστα να έγινε καλός επειδή και η ζωή μια συνεχής ακροβασία σε τεντωμένο σκοινί είναι.
Κι αν γλιστρήσει κάποια στιγμή; Θα φύγει. Δεν έχει τίποτα να χάσει. Θα γυρίσει πίσω. Εκεί που τον περιμένουν οι δικοί του άνθρωποι. Χορτάτος από τη ζωή. Απορεί γιατί αγωνίζεται με τέτοιο σθένος. Μα γιατί είναι νέος. Και γιατί κάποτε αποφάσισε πως τα ακροβατικά είναι η μεγάλη του αγάπη. Έτσι τον έμαθαν, έτσι έμαθε, μικρή σημασία έχει. Παλεύει τουλάχιστον κι αυτό είναι η πιο τρανή απόδειξη πως έχει όνειρα.
27 σχόλια:
δεν ξέρω τι εννοείς αλλά εμένα μου φέρνεις στο μυαλό πολλά!
δεν ξέρω τι περιγράφεις αλλά καθένας μπορεί να το προσαρμόσει στις προσωπικές του εμπειρίες..
Θα ισορροπήσει μέχρι τέλους όμως ή θα τον φάνε;
και με τι ψυχικό κόστος!
αξίζει η φθορά;
φιλιά!!!
Πανέμορφο Σταχτοπούτα μου...Ελπίζω να μην αναφέρεσαι σε συγκεκριμμένα άτομα, και κυρίως στον εαυτό σου, επειδή πολύ θα στεναχωρηθώ...
Εσύ κοίτα να περνάς καλά, και να προσέχεις...και μην δίνεις σημασία σε κανέναν...Καλή σου μέρα...
Φιλιά πολλά σου στέλνω...
Tώρα κοίταξε...εξαρτάται που θα δουλεύει....εννοώ ότι στο Medrano δεν παίρνουν καλά λεφτά. Αυτό όμως του Monte Carlo πληρώνει καλά. Ξέρεις μωρέ είναι ο Αλβέρτος από πίσω και ρέει το μπικικίνι!!! Χαχαχαχαχαχα!!!! Περίμενες και εσύ σοβαρή απάντηση από μένα...
Κοίτα τώρα πέρα από την πλάκα, η ζωή του καθενός μας είναι μια παράσταση. Ώρες-ώρες νιώθω ότι θα ακούσω και κάποιον να χειροκροτάει ή να πετάει μια ντομάτα από τη γωνία. Μεταξύ μας και τα δύο έχουν συμβεί. Σημασία έχει να μην παγιδευόμαστε στην ίδια μας τη μανιέρα Όργιο, και να προσπαθούμε να εξελισσόμαστε σαν "καλλιτέχνες".
Φιλιά πολλά από την επιτέλους λίγο κρύα (μην φανταστείς κάτι τραγικό) Αθήνα!!!!
Το κείμενό σου γραμμένο στο τρίτο πρόσωπο !
Κάτι όμως μου λέει ότι αφορά εσένα. Από πού το συνάγω ;
Καταρχήν το στυλ το γραψίματός σου. Πήγες σε μια δύσκολή χώρα για κάτι «καλύτερο». Και φυσικό είναι να αντιμετωπίζεις δυσκολίες, απογοητεύσεις, να σου φαίνονται πολλά σαν τσίρκο.
Καταλαβαίνω από τα ποστ σου ότι δεν είσαι άτομο που τα παρατάει εύκολα και «φεύγει».
Και προπάντων, ξέρεις πολύ καλά τι θέλεις από τη ζωή και πώς να το πάρεις . Ξέρεις να παλεύεις με το «θεριό».
Και τέλος και καταλυτικά: « Παλεύει τουλάχιστον κι αυτό είναι η πιο τρανή απόδειξη πως έχει όνειρα».
Cindula μου, εάν παρεξήγησα τα πράγματα, συγχώρα με. Αλλά αυτή η τελευταία σου φράση, σου ταιριάζει τόσο πολύ…Προχώρα Σταχτοπούτα μου, προχώρα…
.
"Παλευει τουλαχιστον και αυτη ειναι η πιο τρανη αποδειξη πως εχει ονειρα"
Ετσι ειναι...ενα ακροβατικο νουμερο ειναι η ζωη...ειτε ισορροπεις και προχωρας, ειτε πεφτεις. Αναλογα το πεσιμο, η μαζευεις τα κομματια σου και ξανανεβαινεις στο σκοινι η την κανεις με ελαφρια για αλλου...
αλλα παλευεις, γιατι εχεις ονειρα!
γιατι "αξιζει φιλε να υπαρχεις για ενα ονειρο κι ας ειναι η φωτια του να σε καψει"
Είμαστε ακόμα ζωντανοί στο σκοινί…..
Η αδρεναλίνη…αυτό τον κάνει τον ακροβάτη να τα δίνει ΟΛΑ Cindy.
Να εκκριθεί…να την νοιώσει…να την μυρισει…να φτάσει ..στα ακροδαχτυλα του…
Κι αν μας αντέξει το σκοινί…
Μα αυτό είναι που την κάνει να εκκρίνεται…. ο φόβος… η πρόκληση…. η αναμέτρηση με εσένα…..το στροφιλίκι… να σε πετάξει η στροφή….
Θα φανεί στο χειροκρότημα;;;
Ε, και;;;; Και αυτοί που ζουν στο σκοινί …έχουν ανάγκη το χειροκρότημα….
Πιθανά…ίσως όλοι να έχουν ανάγκη το χειροκρότημα.
Φιλιά κοριτσαρα μου
Παλεύει τουλάχιστον, κι αυτό είναι η πιο τρανή απόδειξη πως ζει!
Γιατί τι να τα κάνεις και τα όνειρα, αν δεν έμαθες να ζεις; Πως θα τα φτάσεις; Πως θα τα απολαύσεις;
"Παλεύει τουλάχιστον. Κι' αυτό είναι η πιό τρανή απόδειξη ότι έχει όνειρα".
Αρα, ζείς! Υπάρχεις! Και δίχτυ ασφαλείας είναι η νεότητά σου...
Kι'εγώ ελπίζω να μην πρόκειται για σένα.
Αν όμως πρόκειται, καλά κουράγια.
Και μην ξεχνάς, ζωή υπάρχει και αλλού...
Χωρίς όνειρα δεν θα είχε νόημα η παράσταση. Η επιτυχία μας είναι εκεί που αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας, που καταλαβαίνουμε τι κάνουμε. Κρατάω τα περισσότερα απ' όσα έγραψες. Είναι σημαντικά. Καλό σου βράδυ!
Άλλοι γίνονται ακροβάτες από επιλογή και άλλοι γιατί δεν έχουν αλλού τόπο να σταθούν παρά ένα τεντωμένο σκοινί κάπου ψηλά.
Αυτοί δεν πρέπει να γλιστρήσουν, δεν υπάρχει «πίσω» γι αυτούς για να γυρίσουν.
@ Αll
Χάθηκα, με χάσατε, μικρή σημασία έχει. Το αποτέλεσμα μετράει και αυτό είναι οτι το blogging έχει παραμεληθεί.
Μια πολύ δύσκολη εβδομάδα, ίσως η δυσκολότερη από την άφιξή μου στην Αγγλία επιτέλους βαίνει στο τέλος της.
Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε.
Με πόλλές βόλτες και ξεκούραση.
Το Λονδίνο άρχισε να στολίζεται για τις γιορτές. Υπόσχομαι να φέρω υλικό.
Πολλα φιλιά!
@ Έλλη μου κι εγώ το ίδιο νομίζω. Πως αυτή η ανάρτηση έχει διαφορετικές προσλαμβάνουσες. Ο καθένας την διαβάζει με τη δική του οπτική και κάνει διαφορετικούς συνειρμούς.
Το ψυχικό κόστος είναι πάντα βαρύ, ίσως γιατί και η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα.
πολλά φιλιά!
@ Αρτάνις μου θα σου πω πως κάθε κείμενο είναι και ένα παιδί. Στην αρχή κάπως ξεκινάς να το πλάθεις και στην συνέχεια κάπως αυτονομείται, σε πιάνει το ίδιο από το χέρι και σε πηγαίνει. Ξεκίνησα να γράφω προσωπικά, κάπου ο ήρωας με άφησε και ακροβατώντας πάντα έκανε βήματα παρακάτω. Μου μοιάζει σε κάποια, διαφέρει σε άλλα, αλλά γενικά μου είναι συμπαθής!! ;)
Πολλά φιλάκια κοριτσάρα μου!
Όργιο, το καλοκαίρι ήταν ένα τσίρκο σε απόσταση πνοής από το σπίτι μας στην Κρητη. Περιττό να σου πω οτι κάθε βράδυ γινόταν της κακομοίρας και πως ήταν παράνομο. Ο δήμος του έκοβε κάθε μέρα πρόστιμο και αυτοί κάθε μέρα το πλήρωναν γιατί έκαναν τρελές εισπράξεις.
Τώρα αν ήταν ο Αλβέρτος από πίσω θα σε γελάσω!!!
@ Λεοντόκαρδέ μου διάβασε την απάντηση που έδωσα στην Αρτάνις. Δεν έπεσες και πολύ έξω. Ο τύπος μου φέρνει λιγάκι. Λιγάκι...!!!
Πολλές καλημέρες!
Αχ ρε Χριστινιώ τι μας έχει κάνει ο Παπακωσταντίνου!!
Ναι τα όνειρα αξίζουν. Ειδικά όταν τα κάνουμε πράξη.
Όσο για το σκοινί...ειλικρινά θα σε γελάσω. Δεν έχω πέσει ακόμα. Αλλά και να πέσω δεν φοβάμαι. :)))
Πολλά πολλά φιλιά!
Και ξέρεις ποιο είναι το ζητημα ρε Κατερινιώ;; Πως πολύ θα ήθελα να είμαι σαν ροκ συκγρότημα!!
Αλλά φοβάμαι...γιατί όπως είχε πει και ο Κραουνάκης...γιατί το ροκ...ότι και να σαι άμα δεν το χεις να το φοβάσαι.
Μονο το χειροκρότημα ρε Κατερινιώ να έλειπε. Προτιμώ να φεύγω πριν κλείσει η αυλαία. Το τέλος μην δω...
Καλημέρες ομορφιά μου.
@ Κατάσκοπέ μου νομίζω οτι αυτά τα δύο είναι αμφίδρομα. Ζούμε για να ονειρεύόμαστε. Και ονειρευόμαστε για να ζήσουμε.
Και είναι τόσο όμορφα και τα δύο που δεν θα ήθελα να δώσω προτεραιότητα σε κανένα.
Έχω άδικο;
@ Βιολίστριά μου, μην τα πάιρνεις όλα προσωπικά!
Καλημέρες ζεστές!
@ Πατς μου, σε παραπέμπω στον Λεοντόκαρδο που κι αυτόν τον παρέπεμψα στην Αρτάνις!
Τη ζωή που έχω δεν θα την άλλαζα με τίποτα.
Λατρεύω αυτό που κάνω. Και νομίζω οτι το κάνω καλά.΄Ετσι μου έχουν πει τουλάχιστον!! :))
@ Θειε Σκρουτζ μην είσαι τσιφούτης! Μην κρατάς τα περισσότερα για σένα! Άσε κάτι και στα άλλα παιδάκια!! :)))
@ Λιλύ ναι. Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό. Τεραστιο θα έλεγα και δεν το είχα σκεφτεί όταν το έγραφα.
Μα τελικά γι αυτό λατρεύω την αμφίδρομη επαφή!!!
Μήπως και η ζωή μας ένα μεγάλο τσίρκο δεν είναι με ακροβατικά που κόβουν την ανάσα πολλές φορές!
Πόσες φορές δεν περπατήσαμε πάνω σε τεντωμένο σκοινί cinderella μου;;
Όμως συνεχίζουμε γιατί έχουμε όνειρα...
:)))
Καλό Σ/Κ καλή μου!
Πάντα θαύμαζα όσους ακροβατούν.
Ηξερα όμως οτι ίσως δεν τους νοιάζει αν πέσουν.
Θέλει μαγκιά να εισαι ακροβάτης.
@ Mαριάνα μου αυτή όμως δεν είναι η ομορφιά; Να περπατάμε σε τεντωμένο σκοινί και να ισορροπούμε!! Να στεκόμαστε όρθιοι. Να προσπαθούμε!!
Πολλά φιλιά!!
@ Τζονάκο μου κι εσύ ακροβατείς...κι ας μην το ξέρεις! Κάποιοι σε θαυμάζουν σίγουρα γι' αυτό, όπως κι εσύ κάποιους άλλους. Συναδερφική αλληλεγγύη θαρρώ λέγεται αυτό!!! :)))
Δημοσίευση σχολίου