Τετάρτη, Φεβρουαρίου 23, 2011

Μηχανικέ...καλά να πάθεις.

Έκατσες 5 χρόνια το λιγότερο μέσα στο Πολυτεχνείο. Έκαψες όλα τα εγκεφαλικά σου κύτταρα σε Μαθηματικα – πολλά μαθηματικά – Φυσικές, Χημείες, Προγραμματισμό. Πολύ Προγραμματισμό. Ζορίστηκες, ξενύχτησες, πήρες πτυχίο και αναφώνησες ότι είσαι διπλωματούχος. Με όλα του τα σκατά το ελληνικό Πολυτεχνείο σε έκανε επιστήμονα και αυτό δεν το διαπραγματεύομαι. Εκείνοι οι καθηγητές που διορίστηκαν με μέσο αλλά ξέρουν τι τους γίνεται. Εκείνοι οι καθηγητές που δε μιλάνε Αγγλικά αλλά είναι δάσκαλοι. Εκείνοι που έφτασαν 800 χρονών διδάσκοντας αλλά σου λένε αυτό που δεν υπάρχει στα βιβλία. Μαζί και οι υπόλοιποι. Βοηθοί που διορίστηκαν επί ΠΑΣΟΚ αλλά κρατάνε όλα τα εργαστήρια στα χέρια τους και είναι πάντα εκεί. Άμισθοι υποψήφιοι διδάκτορες που το Πολυτεχνείο κρέμεται από πάνω τους. Γρανάζια ενός σάπιου εκπαιδευτικού συστήματος που επιμένει να γυρίζει τον τροχό και να παράγει μυαλά. Μυστήριο.

Γνώρισα πολλούς. Έζησα πολλά. Τα ξέρω τα καλά και αδυνατώ να σπρώξω κάτω από το χαλί τα κακά. Δεν έμαθα. Λυπάμαι. Κάποια στιγμή στο Λονδίνο είχαμε ένα ομαδικό project με άλλους τέσσερις. Ένα στάδιο λοιπόν ζητούσε σχεδιασμό βέλτιστης λύσης για υπόγεια καλώδια. Η ώρα έχει περάσει. Την επόμενη παραδίδουμε και ο Αιγύπτιος που το έχει αναλάβει μας ρωτά πόσο ρεύμα καταναλώνουμε στο σπίτι μας (!!) για να σχεδιάσει το δίκτυο. Αγχώνομαι. Αποσύρομαι σε ένα γραφείο πιο πέρα με το μολύβι μου. Μετά από μισή ώρα είχα τη λύση. Τους τη δείχνω. Αρχίζουν να χειροκροτούν. Ένα Πολυτεχνείο που ποτέ δε με δίδαξε πώς να σχεδιάζω βέλτιστα τα υπόγεια καλώδια σε μια περιοχή της Μάγχης. Που με έμαθε όμως να βρίσκω λύσεις. Δεν είναι εγώ αυτό. Είναι πολλοί άλλοι. Πολλοί περισσότεροι. Πολύ καλύτεροι.

Έκανες μεταπτυχιακό που λίγα χρόνια πριν στον κλάδο των Μηχανικών ήταν άγνωστη λέξη. Έφυγες έξω, έμεινες εδώ, κυνήγησες το όνειρο. Γύρισες και όλα όσα έμαθες περιορίζονται αυτή τη στιγμή στη δήλωση ημιυπαιθρίων. Ζωάρα. Να συμπληρώσεις τις δηλώσεις, να πάρεις τα παράβολα, να καταθέσεις τον φάκελο στην Πολεοδομία. Μεγάλη επιτυχία. Η οικοδομή έχει παγώσει. Η αγορά ακινήτων το ίδιο. Οι τράπεζες δεν δίνουν δάνεια και τα μεγάλα έργα σταματούν. Κάνεις το σταυρό σου που τουλάχιστον δήλωσες 2-3 ημιυπάιθριους εκεί πέρα για να βγάλεις δυο ευρώ. Που πήγε τόση επιστήμη; Τόση γνώση; Στην εποχή του ΔουΝουΤου όλα είναι δυνατά. Περιμένεις τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων μπας και σωθείς. Ελλαδάρα αθάνατη!

Δε θα ξεχάσω ποτέ μια ημερίδα για νέους Μηχανικούς που είχε γίνει πριν κάνα χρόνο. Μας έταζαν ότι έρχεται η ανάκαμψη. Δεν είχαμε δει ακόμα την κάμψη. Φαντάσου! Μας έλεγαν ότι στους 6 μήνες όλοι βρίσκουν δουλειά. Μύθος τώρα πια. Μας παραμύθιασαν ωραία και καλά. Πλησίαζαν εξάλλου και οι μεγαλύτερες εκλογές. Αυτές του ΤΕΕ. Δεν ήταν καιρός για πικρές αλήθειες.

Πας στο ΤΣΜΕΔΕ. Στήνεσαι με τις ώρες – πολλές ώρες σε ένα χώρο ασφυκτικά γεμάτο. Ότι κι αν έχεις το ταμείο σου δικαιολογεί 20 ευρώ την επίσκεψη. Αν χρειαστεί να πας και δεύτερη φορά το ταμείο σου δικαιολογεί μόλις 10 ευρώ για τη δεύτερη επίσκεψη. Ενώ πληρώνεις το εξάμηνο 1000 ευρώ ως νέος Μηχανικός. Έχεις δεν έχεις. Ώρες λειτουργίας του σπιτιού με το κόκκινο φωτάκι; 8 με 12. Δηλαδή για να πάρεις 20 ευρώ πρέπει να χάσεις το μεροκάματο. Στην ερώτηση γιατί οι αριθμοί δίνονται μέχρι τις 12; Η απάντηση είναι ότι το ταμείο πρέπει να κλείσει στη 1.30. Στην ερώτηση γιατί το ταμείο πρέπει να κλείσει στη 1.30; Η απάντηση είναι ότι η ταμίας πρέπει να πάει στην τράπεζα για να έχει για την επόμενη μέρα λεφτά. Λογικό; Λογικό!

Μπαίνω μέσα. Κόσμος, κοσμάκης, λαός. Βολεύομαι σε μια γωνία. Έχω εκατό νούμερα μέχρι να έρθει η σειρά μου. Βγάζω τα βιβλία μου και διαβάζω. Η κυρία δίπλα θέλει κουβέντα. Τις ξέρω. Τις ξεχωρίζω. Η μάνα που περήφανα έκανε γιο και Μηχανικό πίνει το ποτήριον τούτο. Έρχεται να εισπράξει τα λεφτά με εξουσιοδότηση για χάρη του. Μάνα κόρης δεν έχω πετύχει ποτέ. Μάνες γιών άπειρες φορές. Τις περισσότερες φορές μου δείχνουν και τη φωτογραφία που έχει το βιβλιάριο – εκτός κι αν έχουν κάποια καλύτερη στο πορτοφόλι. Δουλεύει το παλικάρι μου και ήρθα να τα εισπράξω εγώ. Εμείς οι υπόλοιποι το έχουμε ρίξει στο ραχάτι, δε δουλεύουμε εμείς, δε μας γέννησε μάνα, απαντάω εγώ. Περνάει η ώρα. Κάποια στιγμή έρχεται το νούμερο. Πάω και δίνω τα βιβλιάρια και ξαναπεριμένω. Την τελευταία φορά πάω να τα δώσω και εκείνη την ώρα μπαίνει μαμά με καρότσι. Λέω στο γιατρό να περάσει η κυρία πρώτα και μου απαντά ο γιατρός «φυσικά αν θέλετε να περιμένετε άλλη τόση ώρα τη σειρά της, πολύ ευχαρίστως.» Τον κοιτώ με το πιο βλοσυρό μου βλέμμα. Είναι η πρώτη φορά που δεν πιάνει. Η μαμά με το καρότσι αποχωρεί. Αηδία με πιάνει. Σιχαμάρα.

Καταργούνται οι ελάχιστες αμοιβές. Μαγεία. Ζω για τη μέρα που θα κόψω απόδειξη ενός ευρώ και θα τους την τρίψω στα μούτρα καταθέτοντας φπα 0,23 λεπτά. Το περιμένω πως και πως. Το κοινοβούλιο έχει κάτι λιγότερο από 50 Μηχανικούς βουλευτές εκλεγμένους. Το 1/6 δηλαδή και φυσικά προασπίζονται τον κλάδο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 35 από αυτούς ανήκουν στη Πασοκάρα. Τον Απρίλιο που μας πέρασε όλοι οι Μηχανικοί της χώρας ανέδειξαν πρώτη δύναμη την παράταξη που πρόσκειται στο κυβερνόν κόμμα, την Πασκ. Η κατάσταση ήδη είχε αρχίσει να διαφαίνεται, αλλά όχι…εκεί. Πρόεδρος του ΤΕΕ μετά από πολλά χρόνια ορίστηκε εκπρόσωπος της συγκεκριμένης παράταξης. Την ίδια ώρα οι μεγαλύτερες εταιρίες απολύουν κόσμο και κάνουν οριζόντιες μειώσεις μισθού ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες σβήνουν αλλά δεν ανοίγει ρουθούνι. Ο κλάδος έχει τη διοίκηση, την περίθαλψη, την εκπροσώπηση και την βουλευτική υποστήριξη που του αξίζει. Καλά να πάθει. Πολύ ειλικρινά…

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 21, 2011

Διατριβή στα Σ.Μ.Ν. - Πονεμένες ιστορίες του κρεβατιού

Τον τελευταίο καιρό έχω φάει τρομερή φρίκη. Όλη μου η κοσμοθεωρία έχει γκρεμιστεί. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι μια νούλα, ένα μηδενικό. Μια ψευδαίσθηση. Οι φίλες μου και οι άντρες που συναναστρέφονται έχουν συμβάλλει καταλυτικά προς αυτή την κατεύθυνση. Έχω διαβάσει όλα τα ιατρικά sites. Έχω γίνει ειδική η Πολυτεχνείτισσα στα ιατρικά. Ξέρω τα πάντα για τα κονδυλώματα και για τα περισσότερα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Είμαι καλά. Για να εξηγούμαστε. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα, δε ξέρω αν ήμουν τυχερή ή αν τα αυτονόητα ήταν κοινά για μένα και για τις σχέσεις της ζωής μου. Πάντα προσέχαμε γιατί δε θέλαμε να γίνουμε γονείς από τα μικράτα μας όπως οι πρωταγωνιστές του Blue Valentine που είδες που κατέληξαν. Σε γαμω-hotel να αναζητούν τον χαμένο τους έρωτα που όμως είχε κάνει φτερά.

Αλλά δεν μπορώ να χωνέψω την ηλιθιότητα που κουβαλά ο κόσμος. Δε μπορώ. Ζούμε σε μια ανεπτυγμένη χώρα τίγκα στους ανεγκέφαλους οπότε έστω ότι οι πιθανότητες να κολλήσεις HIV είναι ελάχιστες. Λέμε τώρα. Κι αφού HIV δεν κολλάς – και καλά - όλα τα υπόλοιπα θερίζουν. Κονδυλώματα και δε συμμαζεύεται κάνουν πάρτυ από τον έναν οργανισμό στον άλλον. Ο κόσμος δεν παίρνει προφυλάξεις. Είναι σαν να λέμε ο κόσμος δε βάζει αποσμητικό. Είναι δυνατόν να μην βάζεις αποσμητικό; Αφού θα ιδρώσεις, θα βρωμίσεις, μια αηδία θα γίνεις. Έτσι και οι προφυλάξεις. Κανείς απ’όλους αυτούς δεν είχε γιαγιά ή έστω παππού να του πει για την υπογραφή και το άλλο που δεν τα βάζουμε όπου βρούμε; Για την Κοκκινοσκουφίτσα και τον κακό τον λύκο; Για τη χιονάτη και τους εφτά νάνους; Εντύπωση μου κάνει. Σε τι κόσμο μεγάλωσαν όλοι αυτοί; Σαν να λέμε, έπαιρναν καραμέλες από αγνώστους αβέρτα. Ήμαρτον.

Έχω ακούσει απίστευτες ιστορίες. Για γιατρό που δεν παίρνει προφυλάξεις γιατί δε μπορεί. Πόσο καραγιοζομπερντές μπορεί να είσαι ρε φίλε; Και γιατρός και βλάκας; Που το παρκάρεις αυτό το πακέτο; Ποιον όρκο του Ιπποκράτη, ποιο φακελάκι, ποια τήρηση κανόνων υγιεινής. Εδώ ο άνθρωπος δεν παίρνει προφυλάξεις. Ανήκουστο.

Έχω ακούσει για μπάρμαν που δεν παίρνει προφυλάξεις. Μεγάλη επιτυχία και αυτός. Έχει κοιμηθεί με όλη την Αθήνα αλλά έχει εμπιστοσύνη στην εκάστοτε σύντροφό του. Όλοι μια μεγάλη παρέα! Μοιραζόμαστε τα ίδια προβλήματα και τα ίδια νοσήματα! Μια ομορφιά.

Έχω ακούσει για γυναικολόγο που αναγκάζεται να πει ψέματα σε παντρεμένο ζευγάρι για να μην χαλάσει ο γάμος. Τα κονδυλώματα κολλάνε και από την τουαλέτα, είπε στην κοπέλα κι αυτή το χαψε. Καλά ρε τραγικέ, κάνεις που κάνεις την κουτσουκέλα, κολλάς και την άλλη κονδυλώματα; Που δεν είναι απλά σχέση – που ακόμα κι εκεί αυτό το δικαίωμα δεν το έχεις - αλλά θα γίνει η μάνα των παιδιών σου; Εγώ αν ήμουν γιατρός θα έλεγα στη γυναίκα να βγει έξω για να τον εξετάσω κι αυτόν. Και μετά θα τον πετούσα από τον πέμπτο. Και θα έλεγα ότι έπεσε να πιάσει τον κολποδιαστολέα.

Έχω ακούσει και το άλλο το κορυφαίο. Έλα μωρέ και οι προφυλάξεις δεν καλύπτουν 100%. Ναι, δεν καλύπτουν 100%, συμφωνούμε. Αλλά από το 99 μέχρι το 0% δεν υπάρχει μια μικρούτσικη διαφορά; Δε νομίζεις;

Όλα βγαλμένα μέσα από τη ζωή. Εγώ στο λέω και στο υπογράφω. Τόση επιστήμη, τόση Κική Δημουλά, τόσο Μάλαμα που τα εναποθέτουμε; Σε ποιανού την αγκαλιά, έλα και πες μου...σκέψου το όμως καλά. Να προσέχουμε εντάξει; Και κάνε ότι θες. Εγώ σε χαίρομαι. Το ξέρεις άλλωστε...