Τετάρτη, Ιανουαρίου 16, 2008

Σα γλυκό του κουταλιού...



Αρκεί μια βραδιά. Μια αναπάντεχη συνάντηση και μια αγκαλιά για να γυρίζει ο χρόνος πίσω. Για να ανοίξουν πόρτες από καιρό σφαλιστές, για να ξυπνήσουν συναισθήματα από καιρό κοιμισμένα. Είναι η καταλυτική δύναμη που έχει το παρελθόν να ταρακουνά και να ανατρέπει θεωρίες μέχρι πρότινος δεδομένες. Είναι η αγάπη και η φιλιά που περιπλέκονται αρμονικά, ενώνοντας τις δυνάμεις τους και δίνοντας σε μια σχέση ζωής τη γεύση που έχει το γλυκό του κουταλιού. Το βαζάκι σφραγισμένο κι αφημένο σε ένα ντουλάπι από καιρό. Το άρωμα και η γεύση όμως αναλλοίωτα.

Και ναι είμαι εγώ που έχω πει ότι πόρτες καλά κλειστές πρέπει να μένουν σφαλιστές για να μη χαλά η ανάμνηση, για να μην τσαλακώνεται η εικόνα και να μην αποκαθηλώνεται το είδωλο. Όμως μερικές επιστροφές είναι αναπόφευκτες. Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν έφυγαν ποτέ. Γιατί με τα χρόνια έχουν γίνει κομμάτια δικά μας όσο κτητικό κι αν ακούγεται αυτό. Γιατί η πραγματική φιλία δε χάνεται. Δε σβήνει. Μερικοί πλανήτες είναι γεννημένοι για να συμβαδίζουν μαζί μας έστω κι αν δε μας κρατάνε πάντα το χέρι. Έτσι κι αυτός. Ένας πλανήτης αρκετά κοντινός κι αγαπημένος εμφανίστηκε από το πουθενά και γύρισε τη μηχανή του χρόνου πίσω. Τέσσερα χρόνια πριν και ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Η ιδία μάρκα τσιγάρων, το ίδιο στραπατσαρισμένο πακέτο, το ίδιο βλέμμα, το ίδιο δικό μας τραγούδι να ακούγεται και ένα τηλεφώνημα στις 5 τα ξημερώματα μετά. Σαν άλλοτε. Σαν τότε. Η αγκαλιά και το φιλί στο τέλος μοιράζουν το κενό; Σβήνουν τα λάθη; Γυρίζουν το χρόνο; Δεν ξέρω. Ούτε και σεις. Πιστέψτε με.

44 σχόλια:

Δ. Τζ. είπε...

Τελικά ποτέ μην πεις στη ζωή ποτέ. Το ξέρω ότι είναι χιλιοειπωμένο, κλισέ, αλλά νομίζω ότι αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματικότητα.

Τι κι αν κλείσεις καλά την πόρτα της ψυχής σου, αν ο άλλος έχει κρατήσει τα κλειδιά που του είχες δώσει κάποτε μπορεί να ξαναμπεί.

"Η αγκαλιά και το φιλί στο τέλος μοιράζουν το κενό; Σβήνουν τα λάθη; Γυρίζουν το χρόνο;"

Σ' αυτό, καλή μου cinderella δεν μπορεί να απαντήσει κανείς μας, σωστά λες. Την απάντηση τη δίνει πάντοτε ο χρόνος. Όταν ζυγίσει καλά πράγματα και καταστάσεις θα αποφανθεί...

Την καλησπέρα μου

cinderella είπε...

Καλησπέρες Δ. Τζ. μου!! :))
Ήταν τόσο περίεργο το συναίσθημα που ένιωσα που ούτε εγώ μπορώ να το αξιολογήσω πλήρως. Ίσως αυτή να είναι και η μαγεία του βέβαια!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα το ίδιο μένουν θα συμπληρώσω εγώ. Και κάποιες αξίες είναι πράγματι διαχρονικές!

Δεν ξέρω αν το χάσμα γεφυρώνεται, αν τα λάθη διορθώνονται και αν ο χρόνος γυρνά πίσω. Εμένα μου αρκεί η αγκαλιά ακόμα κι αν δεν ξαναμιλήσουμε. Πολύ σκληρό αυτό που λέω, πέρα για πέρα όμως αληθινό!

Δ. Τζ. είπε...

Ναι, καταλαβαίνω αυτό που λες για την αγκαλιά "ακόμα κι αν δεν ξαναμιλήσουμε". Βέβαια, υπάρχει πάντα στο μυαλό μας αιρούμενο ερωτηματικό η σκέψη "κι αν αντιδρούσα διαφορετικά τότε; αν...). Όμως η ιστορία, η δική μας προσωπική ιστορία δε γράφεται με τα ίσως και τα αν, αλλά με τις πράξεις μας.

Εξάλλου, καμιά φορά μια ζεστή και τρυφερή αγκαλιά μπορεί να πει πολύ περισσότερα από χιλιάδες λέξεις, γιατί μιλάει κατευθείαν στην καρδιά μας. Έτσι δεν είναι;

Eclipse είπε...

Επειδή μου 'χει συμβεί τον ίδιο και μετά από 10 χρόνια (!) σου λέω πως είναι επικίνδυνα πράγματα και πως σπανίως έχουν καλό τέλος... Εξαρτάται από το τι έχετε μάθει πάντως σε αυτά τα 4 χρόνια... Καλή τύχη ;)

Feidias είπε...

Καλημέρα και περαστικά!!
Το πέρασα πρόσφατα αυτό που αναφέρεις και μετά από δώδεκα χρόνια και αν μπορούσα να το άλλαζα να μη συνέβαινε θα το έκανα!!Οι άνθρωποι πάντα αλλάζουν έστω και λίγο κι αν μιλάς για μια σχέση παλιότερη,αν ήταν πολύ δυνατή,δε είναι δυνατόν να είναι ίδια η αγάπη,άπαξ και τελείωσε κάτι για κάποιο λόγο,τελείωσε!Αν ραγίσει το γυαλί...αλλά κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και διαφορετικός βέβαια,δεν υπάρχουν συνταγές!ΑΝ είναι φιλία μόνο μπορεί να γίνει και καλύτερη πάντως!Έτσι τα νιώθω εγώ τουλάχιστον όλα αυτά δε ξέρω...μπορεί να κάνω και λάθος.
Για τα ρολλά που ανέφερες,δεν τα κατέβασα αν και είμαι στα πρόθυρα λόγω πολλών περιστάσεων που με κρατάνε μακριά απ το νετ καταρχήν και από τη ψυχική μου ηρεμία κατά δεύτερον,αλλά νάσαι καλά που ξανάρθες κούκλα μου και σε ευχαριστώ!
Σε φιλώ πολύ cinderella μου κι εύχομαι να πέρσαε και το κρύωμα,ο καναπές σου είναι ζεστός πάντως όπως πάντα!

cinderella είπε...

@ Δ. Τζ. μου
Μου αρκεί η αγκαλιά μάλλον γιατί δεν αποζητώ τίποτα παραπάνω. Δεν θέλω τίποτα, δεν περιμένω τίποτα. Για μένα ήταν αρκετή εκείνη η στιγμή. Ούτε συζητήσεις, ούτε αναλύσεις, ούτε κακία. Αν θα γυρνούσα πίσω πάλι έτσι θα συμπεριφερόμουνα, πάλι τα ίδια λάθη θα έκανα και πάλι την ίδια αγκαλία θα μοιραζόμουνα τώρα!!

Καλημέρες καλέ μου και χαίρομαι πραγματικά που διασταυρώνεσαι μαζί μου επί παντός επιστητού! ;)

cinderella είπε...

@ Daisy μου
Να σαι καλά για τις συμβουλές. Δεν είχατε καλό τέλος; Ξεκαθαρίσατε τη κατάσταση; Μιλήσατε;
Πίστεύω οτι για μας ίσως το τέλος να έχει γραφτεί ήδη. (Τότε γιατί το συζητώ μαζί σας κα το αναρτώ ως πόστ; Γιατί το συναίσθημα ήταν μοναδικό και ήθελα να μοιραστώ τη μαγεία του μαζί σας. :)))

cinderella είπε...

@ Φειδία μου, είμαι τόσο περίεργη που τίποτα δεν θα άλλαζα! Όυτε μια λέξη, ούτε ένα νευμα, ούτε ένα βήμα διαφορετικό δεν θα έκανα. Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα να αγαπάμε το παρελθόν μας μαζί με τα λάθη και με τα πάθη!! :)))
Ελπίζω να μην είναι πολύ σημαντικοί οι λόγοι που σε κρατάνε μακριά μας. Ή τουλάχιστον να είναι αντιμετωπίσημοι. Περιττό να πω οτι περιμένω κείμενο σου και σύντομα καθώς και να επιστρέψεις κοντά μας!!
Καλημέρες και φιλιά!!

afrodiet είπε...

Αν αυτό σβήνει τα χρόνια που μεσολάβησαν τότε ΟΚ. Μαζί σου.
Αλλά αν δυο πλανήτες είναι για να κινούνται μαζί, τότε 4 χρόνια γιατί απομακρύνθηκαν;
Αυτές οι επιστροφές είναι άξιες ψυχογραφήματος.
Συνήθως θέλουμε να πιστεύουμε ότι δε χάσαμε χρόνο κι ότι επαναφέρουμε την ίδια διάθεση και κυρίως ΑΓΝΟΙΑ για την όποια αρνητική εξέλιξη.
Τέλος πάντων.
Ίσως αυτή τη φορά να το χαρείς χωρίς προσδοκίες.
Φιλιά!

Μαρία (Τρίπολη) είπε...

Δίκοπο μαχαίρι αυτές οι περιπτώσεις
α)είτε θα καταλήξετε πάλι στα ίδια

β)είτε θα διαπιστώσετε ότι ωριμάσατε και μπορείτε να κάνετε νέα αρχή

Όπως και να έχει... κάνε μια μικρή προσπάθεια, χωρίς πολλές προσδοκίες, έτσι ώστε, ούτε να απογοητευθείς αλλά ούτε και να σου μείνει απωθημένο.
Φιλάκια

cinderella είπε...

@ Αfrodiet μου
Έστειλες τη λογική να με ταρακουνήσει; Η δυσπιστία σου και οι ενδοιασμοί σου έφτασαν μέχρι το παράθυρό μου. Αποστολέας Αfrodiet. Παραλήπτης cinderella. Πρέπει να παραδεχτώ οτι έχεις δίκιο σε όλα! Και να συμφωνήσω μαζί σου οτι όλες αυτές οι επιστροφές είναι χρήζουν ενδελεχούς μελέτης! :)))
Καληνύχτες κουκλίτσα και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Μετά από τόσο καιρό, μπορώ με κομπασμό να παραδεχτώ οτι έχω μάθει να διαβάζω πίσω από τις λέξεις!! ;)))

cinderella είπε...

@ garbofanoula μου
Αν μπορώ να περηφανευτώ για κάτι είναι που έχω αδειάσει τη ζωή μου από κάθε είδους απωθημένα. Είναι ίσως ένα από τα κομμάτια εκείνα του χαρακτήρα μου (ελάχιστα ομλογουμένως΄!!) για τα οποία καμαρώνω!! :))
Σε ευχαριστώ πάντως καλή μου για τις συμβουλές! :)))

leila είπε...

ενα λεπτο κι ο κοσμος ολος δεν λένε;
ετσι κι εσυ σε μια στιγμη εμαθες κατι, οτι καποιοι ανθρωποι δεν φευγουν ποτε απο τη ζωη μας!
ενδιαφερουσα σκεψη..

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ cinderella ΜΟΥ,
ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΦΙΛΗ, ΕΤΣΙ ΤΟ ΝΟΙΩΘΩ ΚΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΚΑΤΑΘΕΤΩ ΚΙ ΕΔΩ:
ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΓΑΠΕΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙΕΣ.
ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΑΛΛΑ ΓΛΥΚΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ.
ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ, ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ.

afrodiet είπε...

Απλά καμιά φορά τα λέμε έτσι "γειωμένα" για να τα ακούμε κι εμείς.
Με αγάπη στο είπα, έτσι;

Απλά οι επιστροφές αυτές αντιπροσωπεύουν την υποψιασμένη - καχύποπτη - επιφυλακτική δεύτερη φορά.
Η δεύτερη φορά δεν παύει να είναι δεύτερη!
Φιλιά πολλά!

roadartist είπε...

Η αληθινη φιλια οντως δεν χανεται.
..αυτη τη στιγμη επεσα..δεν ξερω γιατι..δεν φταις εσυ :(

Ανώνυμος είπε...

Η φιλία δε χάνεται..ότι χάνεται,απλά δεν ήταν φιλία..μου π΄ρε 7 μήνες να το καταλάβω,αλλά πλέον ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ..

καλησπέρα :)

Ανώνυμος είπε...

Καποιος μικρος νευρωνας τα κανει ολα αυτα .
Πιες μια ασπιρινη !
Φιλακια

Eclipse είπε...

Εννοώ ότι αυτά που σας χώρισαν την πρώτη φορά αν υφίστανται ακόμα θα σας ξαναχωρίσουν... Μιλάω για την προπροηγούμενη σχέση μου (ακριβώς πριν τον Ντόναλντ)το θέμα έληξε πολύ δραματικά για εκείνον αλλά εγώ ηρέμησα μόνο ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω μου...

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ είπε...

Δεν ξέρω cinderella μου αλλά αν είχα να ειδωθώ μέ κάποιον 4 χρόνια δύσκολα θα είχα τα ίδια συναισθήματα...για μένα μετράει πολύ η διάρκεια στις σχέσεις μου..για μένα όμως.Εσύ μπορεί να το βλέπεις αλλιώς.Πολλά φιλιά και καλό σ/κ

cinderella είπε...

@ leila Καλώς ήρ8ες στο καναπέ μου! :))
Ναι η σκέψη ήταν κάπως έτσι. Μια σχέση κρίνεται από τα συναισθήματα που γεννά και πάντα εκ των υστέρων!! :))
Καλημέρες!!

cinderella είπε...

@ Nivι μου
Μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ όμως η ατάκα σου. Είναι της φιλοσοφίας οτι οι "μεγάλοι έρωτες δεν φοράνε νυφικό". Είναι ίσως και κάτι παραπάνω από φιλοσοφία. Είναι στάση ζωής. Να αποδέχεσαι το παρελθόν, να το αγκαλιάζεις, να μη γυρίζεις πίσω (όπως κάνω εγώ) και ενίοτε να νιώθεις συναισθήματα τόσο γεμάτα όσο και η σχέση που έζησες!
Καλημέρες ωραία μου κυρία!!!

cinderella είπε...

@ Αfrodiet μου
Αυτό ακριβώς σου έγραψα! Ότι κατάλαβα αμέσως τη λογική με την οποία το είπες, τις επιφυλάξεις που εξέφρασες και το γλυκό γείωμα που μου έκανες. Και καλά έκανες! ;)

cinderella είπε...

@ roadartist μου
Δε θέλω μελαγχολίες. Δε θέλω στεναχώριες. Πραγματικά δεν υπάρχει λόγος. Κάποιες σχέσεις κάνουν το κύκλο τους. Κάποιες άλλες ποτέ. Σαν εκκρεμότητες υπάρχουν μέσα στη ζωή μας, σε συρτάρια κλειστά από καιρό. Ένα τυχαίο άνοιγμα μπορεί να τις ξαναφέρει στην επιφάνεια. Αν τις αντιμετωπίσουμε χωρίς μελαγχολία τότε θα αφήσουμε σε όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα τη δυνατότητα να ξεχυθούν ακόμα πιο έντονα. Και αξίζει το κόπο πιστεύω!! :))))

cinderella είπε...

@ Δηιάνειρα μου, αν αγαπάς κάτι, άστο να φύγει. Αν γυρίσει είναι δικό σου. Αν όχι, δεν ήταν ποτέ! Καλημέρες και φιλιά! :))

cinderella είπε...

@ xeirovompira
Μη με κοροϊδεύεις!! Άντε!! χαχαχα!
Καλημέρες εκεί πάνω!

@Daisy μου σε αυτό που λες έχεις απόλυτο δίκιο. Αν οι παλιοί λογαρισμοί δεν κλείσουν και δεν περάσει ο καθενας από το ταμείο να πάρει αυτό που του αναλογεί, τότε μιλάμε για μια σχέση χωρίς μέλλον παρά μόνο για μια κατάσταση την οποία πάγωσε ο χρόνος. Τα προβλήματα δεν θα έχουν λυθεί και στό ίδιο έργο θεατές δυό άνθρωποι θα προσπαθούν για κάτι μάταιο!
Καλά έκανες και έριξες μάυρη πέτρα πίσω σου!! :)))

cinderella είπε...

Νίκο μου δεν ήταν ίδια τα συναισθήματα. Ήταν απλά πολύ έντονα. Όσον αφορά τη διάρκεια δεν θα συμφωνήσω. Υπάρχουν σχέσεις που κρατούν λίγο αλλά αφήνουν το αποτύπωμα τους για πολύ. Υπάρχουν και άλλες που μπορεί να κρατήσουν πολύ λόγω συνήθειας αλλά μετά από χρόνια να μην τις θυμάσαι καν! Καλημέρες και Καλό Σ/Κ και σε σένα καλέ μου!! :)))

Poet1 είπε...

Δεν ξερω ουτε και εγω και σε πιστευω,σε αυτο...

Σοφία είπε...

Το κάθε πρέπει έχει τις εξαιρέσεις του. Ίσως είσαστε μια από αυτές :-)

cinderella είπε...

@ Donald μου
Έτσι, έτσι!! Καλησπέρες και Καλή εβδομάδα καλέ μου!! :))))

@ Σοφάκι μου
Δεν το πιστεύω αλλά δεν πειράζει! Νομίζω οτι απλά ωραιοποιούμε τις καταστάσεις ορισμένοι ρομαντικοί!!
Πολλά φιλιά και καλή εβδομάδα σου εύχομαι!!

Feidias είπε...

Επανήλθα σταχτοπούτα και να περάσεις,τρέχοντας ήρθα χωρίς να καπνίσω,μη κοιτάς σα τη τρελή το χαλί τώρα ε?
Φιλιά

Thalassini είπε...

Το μόνο σίγουρο είναι καλή μου συμπατριώτισσα οτι ο χρόνος πίσω δεν γυρνά όμως μερικές φορές είναι σαν κρατάει κάποιος ένα τηλεκοντρολ και να παγώσει την εικόνα για λίγο....
Να το ζήσεις όμορφα και αυτό σου εύχομαι και αν έχεις χρόνο πέρνα από εδώ κερνάω κεφτεδάκια!

BUTTERFLY είπε...

Πιστευω οτι οι αληθινες σχεσεις δεν αγγιζονται απο το χρονο. Υπαρχουν στη ζωη σου τη στιγμη που τις χρειαζεσαι και αν καποτε τελειωσουν, σου αφηνουν παντα μια γλυκια γευση, ενα χαμογελο...κι αν οι δρομοι δυο ανθρωπων που αγαπηθηκαν πολυ -φιλοι, εραστες, συζυγοι κτλ- ξανασυναντηθουν, η αγαπη αυτη ζεσταινει παλι την καρδια τους, οχι απαραιτητα με την ιδια μορφη, αλλα σιγουρα με την ιδια δυναμη, αν οχι περισσοτερη...

Ανώνυμος είπε...

Είμαι υπέρ των αναμνήσεων και οι πόρτες να μένουν πάντα ανοιχτές…χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον….

Grammateas είπε...

Εγώ πέρασα να πω ένα "γεια σου Cinderella" και να κάνω ένα τσιγάρο στον καναπέ. Βλέπω όμως οτι μαζευτήκατε πολλοί... Γεια σε όλους λοιπόν και καλή εβδόμαδα να έχουμε!

NdN είπε...

Άργησα; Τελείωσε η συζήτηση; Λοιπόν εν ολίγοις θα συμφωνήσω με κάποιες πό τις απόψεις που αναφέρθηκαν παραπάνω, αν και όχι απόλυτα.

Ως μηχανικός (με γνώσεις φυσικής) θα γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσεις ένα βαζάκι με γλυκό σε ένα ντουλάπι το οποίο δεν θα ανοίξεις για 4 χρόνια και να το βρεις όπως το άφησες. Στο κλειστό ντουλάπι θα έχουν μαζευτεί όλα τα έντομα, τρωκτικά κτλ και αν δεν έχουν σπάσει το βαζάκι, φάει το γλυκό λερώνοντας τα πάντα, σίγουρα θα βρεις μία κρούστα μούχλας πάνω στο γλυκό. Οσο για τη γεύση, άστο καλύτερα. Προτιμώ την χτεσινοβραδινή πίτσα από ένα βαζάκι 4 χρόνων. Για να τελειώνω με τα παραδείγματα, μόνο το σφραγιστό κρασί γίνεται καλύτερο με το πέρασμα του χρόνου και αυτό υπό προυποθέσεις. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις...

Πράγματι κάποιες αναμνήσεις δεν πρέπει να τις τσαλακώνουμε. Δεν πρέπει επιτρέπουμε το συναισθημα να κυριαρχεί σε τέτοιες περιπώσεις. Οπως πολύ σωστά λέει και το τραγούδι «Μη γυρίσεις, για μια νύχτα μη με χαραμίσεις». Cinderella μου δεν υπάρχουν άνθρωποι που δεν έφυγαν ποτέ. Μπορεί στο μυαλό σου να μην είχε φύγει, αλλά στην πραγματικότητα ήταν αλλού. Διαλέγεις που θέλεις να ζεις. Στον φανταστικό κόσμο που φτιάχνει το συναίσθημα ή στην πραγματικότητα. Ο πρώτος κόσμος είναι ομορφότερος, αλλά επικίνδυνος και είναι και σίγουρο ότι κάποτε θα ξυπνήσεις με πονοκέφαλο. Ο δεύτερος είναι δύσκολος, αλλά έχεις πάντοτε την κατάσταση στα χέρια σου.

"Η αγκαλιά και το φιλί στο τέλος μοιράζουν το κενό; Σβήνουν τα λάθη; Γυρίζουν το χρόνο;"

Η αγκαλιά και το φιλί καλύπτουν μία ανάγκη συναισθηματική, η οποία μπορεί να καλυφτεί και με πολλούς ακόμα τρόπους. Φυσικά και δεν σβήνουν τα λάθη και αλίμονο δεν γυρίζουν το χρόνο πίσω. Παραξενεύομαι που λες ότι δεν το ξέρεις και που επιμένεις ότι δεν το γνωρίζει κανένας. Απλά και εσύ και πολλοί άλλοι κάνουvε ότι δεν τον γνωρίζουμε. Αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω με μια αγκαλιά και ένα φιλί, τότε θα έβλεπες κάθε Κυριακή βράδυ ανθρωπους να φιλούνται για να ξαναγίνει Παρασκευή απόγευμα. Όσο για τα λάθη δεν μπορείς να τα σβήσεις με τίποτα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να διδαχτείς για να μην τα ξανακάνεις.

Απλά αρκείσαι σε μια αγκαλιά και ένα φιλί (και πολυ καλά κάνεις, και το έχουμε κάνει όλοι μας). Ωστόσο, όπως πολύ σωστά διάβασα παραπάνω, άπαξ και τελείωσε κάτι για κάποιο λόγο,τελείωσε! Η φράση αυτή με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Όπως πολύ σωστά έγραψε και η nivi «οι παλιές αγάπες, για να μείνουν αγάπες, πρέπει να μείνουν και παλιές». Αν κάτι το αγαπάς δεν το αφήνεις να φύγει. Η φράση που χρησιμοποίησες για να απαντήσεις στην Δηιάνειρα δεν είναι σωστή και δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα που να την δικαιώνει. Δεν μπορεί τίποτα που είναι αλλουνού να γίνει δικό σου. Η καρδιά δανείζεται αλλά δεν χαριζεται. Επομένως , είτε μείνει, είτε φύγει, είτε επιστρέψει, ποτλε δεν ηταν δικό σου, απλά το χρησιμοποιείς με σύμβαση (ακόμα και αν αυτή είναι αορίστου χρόνου!!).

Επειδή όλοι είπαν μια συμβουλή θα σου πω και εγω την δική μου. ΙΣΩΣ είναι λάθος να φύγεις από κάπου, αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ είναι λάθος το να ξαναγυρίσεις!

Τα φιλιά μου!

cinderella είπε...

@ Φειδία μου
Δει πειράζει μωρέ το χαλί! Εδώ λερώνονται οι ζωές μας, το χαλί θα κοιτάξουμε ή το χάλι; Έρχομαι από το σπιτικό σου γιατί είδα βαρβάτη ανάρτηση. Αναμείνατε, να βάλω τα γοβάκια μου η παξιμαδοκλέφτρα.

@ Θαλασσινή μου ομορφιά η μυρωδιά από τη κουζίνα σου έφτασε μέχρι εδω πέρα! Έρχομαι να δοκιμάσω και ελπίζω λόγω καθυστέρησης να μου έχεισ φυλάξει μια μερίδα!! :)))

cinderella είπε...

@ Τρελοφαντασμένη μου

Δεν ξέρω αν οι πόρτες πρέπει να μένουν ανοιχτές. Γενικά δεν το θέλω. Αλλά οτι το παρελθόν είναι όλη μας η ζωή είναι αναμφισβήτητο!! Καλό μεσημέρι καλή μου!! :))

@Γραμματέα μου
Κάνε το τσιγάρο σου με την ησυχία σου. Κόσμος αρκετός αλλά δεν θα σε ενοχλήσει κανείς!! Καλησπέρες και καλή εβδομάδα!! :))

cinderella είπε...

@ Butterfly μου
Κατα λάθος σε προσπέρασα, γρια γυναίκα μη δίνεις σημασία!!

Τώρα που έχουν περάσει οι μέρες και μπορώ να αξιολογήσω πιο αποστασιοποιημένα το συναίσθημα μπορώ να παραδεχτώ οτι ναι μεν ήταν δυνατό αλλά δεν πιστεύω οτι θα έχει διάρκεια κυρίως γιατί αρνούμαι εγώ να του τη δώσω. Δυστυχώς δεν μπορώ τα πισογυρίσματα. Ίσως γιατί απαιτούν πολύ μεγάλες καταθέσεις προσπάθειας ψυχικά που εγώ δυσκολεύομαι να τις δώσω. Γενικά μπορώ να προσπαθήσω μέχρι εσχάτων για να μην τελειώσει μια κατάσταση. Άπαξ και μπούν όμως οι τίτλοι τέλους αδυνατώ να κάνω τα πικρά γλυκά! Καλή εβδομάδα καλή μου!!

cinderella είπε...

@ Νdn μου

Το γλυκό του κουταλιού ως παρομοίωση δεν επιλέχτηκε τυχαία. Είναι το μοναδικό γλυκό που επειδή δεν φτιάχνεται με συντηρητικά διατηρείται και δεν μουχλιάζει (εκτός κι αν τρως με το κουτάλι από το βαζάκι, κάτι που καλά θα κάνεις να το αποφεύγεις γιατί είμαι σιχασιάρα) αρκεί να είναι σφραγισμένο καλά. Φυσικά με αυτή την παρομοίωση θεωρώ οτι και η σχέση αυτή ήταν φτιαγμένη χωρίς συντηρητικά. Bέβαια αυτό ειναι μια παραδοχή δεδομένου οτι η συνταγή απαιτόυσε τη συμμετοχή δύο ατόμων αλλά όσο περνούσε από το χέρι μου στη κατσαρόλα έπεφταν μόνο αγνά υλικά!

Ναι, τους Κατσιμιχαίους τους έχω σπουδάσει και γι αυτό θα σου πω οτι προτιμώ το στίχο του Παπακωσταντίνου από το Πόρτο Ρίκο που λέει οτι¨"αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει". Εστιάζω τις ενστάσεις σου στα πισωγυρίσματα ωστόσο γιατί δυσκολεύομαι να φανταστώ έστω κι αν είσαι Μηχανικός (μακράν η χειρότερη φάρα ) οτι δεν δρας στη ζωή σου και με το συναίσθημα ή αλλιώς χωρίς ευαισθησία. Νομίζω οτι ο τέλειος συνδυασμός μεταξύ αυτού και της λογικής φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα στις ζωές μας, καταξιώνοντας και τη Jane Austen στο λογοτεχνικό στερέωμα.

Συμφωνώ εν μέρει οτι δεν γυρίζει ο χρόνος και δεν διορθώνονται τα λάθη αλλά δεν είμαι και απόλυτα βέβαιη γι αυτό. Νομίζω οτι ο Λιβιεράτος είχε κάποτε θέσει το δίλλημα "ο νέος είναι ώραιος, μα πάντα δυστυχώς ο παλιός είναι αλλιώς" και μπορεί ο ΛΙβιεράτος να σβήστηκε από το στερέωμα των μπουζουκλερί ο στίχος όμως πουλάει ακόμα. Περισσότερο κι από τον ίδιο τον καλλιτέχνη.

Κι επειδή αφισβητείς και το στίχο της Μελίνας Τανάγρη " αν αγαπάς κάτι άστο να φύγει..." μπορώ να σου πω οτι πολλοί άνθρωποι έχουν αυτή τη κοσμοθεωρία στη ζωή τους απλά και μόνο αφήνοντας χώρο και χρόνο σε αυτούς που είναι δίπλα τους. Γιατί κακά τα ψέμματα, οι λόγοι για να φύγει κάποιος από δίπλα μας είναι άπειροι. Οι λόγοι για να επιστρέψει επίσης. Το ζήτημα είναι αν εμείς θα ανοίξουμε τη πόρτα ξανά.
Άλλοι πίστεύουν οτι "δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο τους, μόνο λίγες στιγμές χωρισμού, η αγάπη νικάει τους φόβους της στο ταξίδι ενός γυρισμού". Μπορεί να σιχαίνομαι το καλλιτέχνη αλλά ο στίχος έχει νόημα δεν πιστεύεις;
Και στη τελική: "Άσε με να κάνω λάθος, μη παριστάνεις το Θεό δεν μ΄ αρέσουν οι σωτήρες δε γουστάρω να σωθώ..."θα έλεγαν οι υποστηρικτές του Βασίλη και ένα μικρό δίκιο θα το είχανε!!

Welcome back!! Νομίζω οτι έγραψα μακράν το πιο σουρεαλιστικό μου σχόλιο σαν παξιμαδοκλέφτρα εδω μέσα!! Να σαι καλά γιατί μου έδωσες υλικό!!

NdN είπε...

Ακριβώς για αυτό έγραψα και εγώ αυτά που έγραψα Cinderella μου. Επειδή το γλυκό του κουταλιού ως παρομοίωση δεν επιλέχτηκε τυχαία. Αν λοιπόν το γλυκό του κουταλιού ήταν σπιτικό, φτιαγμένο από τα χέρια της γαγιάς, από αυτά που μοσχοβολάει το σπίτι όταν τα φτιάχνει δεν μένει 4 χρόνια στο ντουλάπι. Αφενός μεν επειδή η νοστιμιά του είναι μοναδική και αφετέρου διότι η γιαγιά θα πεθάνει από τη στεναχώρια της αν ανακαλύψει ότι δεν το έφαγες και το κράτησες στο ντουλάπι για 4 χρονια.
Αρα στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για ένα γλυκό κουταλιού από εκείνα που αγοράζεις από το Lidl σε 5κιλη συσκευασία που βρήκες σε προσφορά για να σου φτάσει μέχρι το 2010. Και αυτό το γλυκό και χαλάει και μουχλιάζει.

Καλοί λοιπόν οι αφοί Κατσιμίχα, αλλά λέω να το βαρύνουμε το πρόγραμμα. Εχεις δικαίωμα να τον θυμηθείς «ενα απόγευμα θλιμμένο», να κλαψεις με τις «ανάμνησεις», ακόμα και να σου πέσει το «προσκλητήριο» από τα χέρια όταν έρθει εκίνη η ώρα. Μπορεί ακόμα να κάτσεις μόνη σου με ένα μπουκάλι ουίσκι και 2 πακέτα τσιγάρα και να αναρωτιέσαι πως γίνεται «όλα να τα έδωσες όλα για εκείνον χωρίς να κρατήσεις τίποτα» και να απορείς «αν σ’αγαπούσε λίγο». Ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να συνδυάσεις τα παραπάνω με το «Γύρισε» του Καρρά.

Ασχετα λοιπόν αν συμφωνείς ή όχι, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και τα λάθη δεν διορθώνονται με μια αγκαλιά και ένα φιλί. Τα παρδείγματα ποθ έγραψα στο προηγούμενο σχόλιο ισχύουν αυτούσια. Οσον αφορά τον Λιβιεράτο, θα σου απαντήσω με το γνωστό συνθημα από τους τοιχους «Ο Νίτσε πέθανε, ΘΕΟΣ». Κάπως έτσι και παλιός Λιβιεράτος υπάρχει μόνο στην θύμησή, ενώ στην πίτσα βλέπεις το Νίκο (καρντάσι) Μακρόπουλο.

Αμφισβητώ λοιπόν και το στίχο της Μελίνας Τανάγρη, αλλά και την ικανότητα αυτών που τον έχουν κάνει κοσμοθεωρία να κρατήσουν αυτόν που αγαπάνε δίπλα τους. Εγώ ξέρω ότι αν αγαπάς κάτι πεθαίνεις μαζί του, δεν το παρατάς στα δύσκολα και φυσικά δεν το αφήνεις στην τύχη συμβιβαζόμενος με την ιδέα ότι αν δεν γυρίσει δεν ήταν δικό σου. Γιατί κακά τα ψέμματα, οι λόγοι για να φύγει κάποιος από δίπλα μας είναι άπειροι, αλλά οι λόγοι για να επιστρέψει είναι μόνο δύο: ανασφάλεια και εγωισμός. Επ’ ουδενί η αγάπη.

Με τον στίχο του Τσαλίκη φυσικά και δεν συμφωνώ. Ως οπαδός του Βασίλη οφείλω να σου πω ότι μπορείς να κάνεις όσα λάθη θέλεις, απλά εγώ ως άλλος Θέμης Αδαμαντίδης θα σου πρότεινα να «μην συμβιβάζεσαι ποτε» σβήνοντας λάθη και παραλείψεις για μία αγκαλιά και ένα φιλί.

Nice to be back! Thanks for the warm welcoming!

cinderella είπε...

Nομίζω οτι από την έκταση και τη σημασία που έδωσα στη συγκεκριμένη σχέση και στη γεύση της προφανώς δεν αναφέρομαι σε βαζάκι του Lidl! Πως θα μπορούσα άλλωστε; Το γλυκό όχι δεν είναι της γιαγιάς είναι δικό μου και δικό του άρα έχει τη προσωπική μας σφραγίδα και προσπάθεια μέσα. Τώρα γιατί ένα γλυκό που είναι σπιτικό να αφεθεί μέσα σε ένα ντουλάπι γα 4 χρόνια; Γιατί ίσως δεν είχαμε την ωριμότητα και τη δύναμη να τα καταφέρουμε σε επίπεδο σχέσης πλέον και όχι γλυκού τότε.

Αδυνατώ ομολογουμένως να παρακολουθήσω τους τίτλους των ασμάτων που μου παραθέτεις και κάπου εδώ πρέπει να παραδεχτώ οτι η κλασσική μου παιδεία σταματά.

Πρέπει όμως να κάνω ένα βασικό διαχωρισμό. Άλλο ερωτική σχέση και άλλο φιλική. Οι επιστροφές σε αυτές τις δύο περιπτώσεις υποκινούνται πράγματι από διαφορετικά κίνητρα. Όπως θα δεις και στο κείμενο μου με τίτλο "Το σκουλήκι ο πρώην" καταδικάζω τις επιστροφές των πρώην αγαπημένων και αναφέρω ένα προς ένα τα επιχειρήματα που λες. Δεν βάζω όμως στον ίδιο κορβανά και τις φιλίες. Ίσως θα έπρεπε κι εσύ να είσαι λιγάκιιι (μια ιδέα μόνο) πιο ελαστικός σε αυτές εκτός κι αν δεν σου έχουν συμβεί. Και φυσικά μιλάω για αυτές που έχουν γράψει ιστορία χρόνων έτσι ώστε τα λάθη να μπορούν να παρακαμφθούν ή έστω να διορθωθούν. Όχι σε αυτές που πέρασαν αλλά δεν στέριωσαν!

Μακρόπουλο έχω πάει μόνο μία φορά και έκατσα όσο τραγουδούσε η Μερκούρη οπότε δε μετράει. Καρρά συγγνώμη δεν θα πάρω. Το Νίτσε νομίζω οτι τον υποστηρίζει συσσωμος ο σκεπτόμενος και μορφωμένος κόσμος. Το Θεό δεν ξέρω.
Τέλος δεν θα μπορούσα να δεχτώ στίχους του Αδαμαντίδη και μόνο που έχει δηλώσει οτι έχει χτυπήσει γυναίκα αλλά με προσοχή!! :)))

Και συνοψίζοντας, οι ενστάσεις μου είναι επί φιλικών σχέσεων. Οι ενστάσεις σου επι ερωτικών. Αυτή είναι και η βασική μας διαφορά. Και οι δύο καταλαβαίνω οτι δεν δίνουμε εύκολα δεύτερες ευκαιρίες αλλά η ζωή είναι ωραία! Και απρόβλεπτη! Και ας μην την βάζουμε σε κουτάκια! Δεν της πάει!!

Υ.Γ. Αν διάλεγα ένα στίχο για να κλείσω τότε θα έλεγα "Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνω πίσω
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρυφτήκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων"

Ανώνυμος είπε...

Ότι είναι αληθινό, δεν χάνεται στον χρόνο έστω κι αν όλα γύρω του έχουν αλλάξει. Πάντα θα το βρίσκουμε μπροστά μας ίσως κάποιες φορές να το ξεχνάμε αλλά αυτό θα είναι πάντα εκεί...

cinderella είπε...

@ Αστεράκι μου Καλώς όρισες στο καναπέ μου!!
Πολύ αισιόδοξη η ματά σου ομολογουμένως!! Μακάρι να είναι έτσι τα πράγματα!! :)))