Η Σαλονίκη, ο μπαμπάς Πλεύρης, ο ΠΑΟΚ κι εγώ.

Φεύγω. Επιτέλους σαν άνθρωπος κι εγώ ήρθε η ώρα να κάνω ολιγοήμερες διακοπές. Τόσο καιρό τις περίμενα τις ρουφιάνες. Δεν το έλεγα για να μην με ματιάσετε. Τώρα που έφτασε η ώρα σας το λέω για να μου ευχηθείτε καλό ταξίδι. Αφήνω την Αθήνα και ανηφορίζω προς Θεσσαλονίκη μεριά. Το να ανεβαίνεις όμως Θεσσαλονίκη εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδας είναι σαν να πηγαίνεις στη Disneyland σε μέρα που τα παιχνίδια δεν λειτουργούν. Ο λόγος απλός. Ανεβαίνω με την ελπίδα να γνωρίσω από κοντά τον Τερκενλή, να συστηθώ με το Μίλτο, να αγκαλιάσω το Χατζή και τα συροπιαστά του και να προσκυνήσω τον Ελενιάδη και τα τρίγωνα με σοκολάτα που προσφάτως έμαθα ότι φτιάχνει. Μιλάμε οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά και πρέπει να τους βρω να τους το πω. Έχω σκοπό επίσης να γνωρίσω ένα προς ένα τα τσιπουράδικα στην Αγάθωνος και να πάω στα Λαδάδικα που πουλάν αυτό που θες. Τώρα μη με ρωτάς τι θες. Εγώ θα σου πω; Εγώ απλά θέλω διακοπές.

Παράλληλα ζω με την ελπίδα να δω τον Νομάρχη έτσι:

ή έτσι:


ή κάπως έτσι τέλος πάντων


Ότι η πόλη δεν έχει μετρό είναι στα πλην της.
Ότι ανεβαίνω με Αθηναϊκές πινακίδες είναι στα δικά μου πλην.
Στους Παοκτζήδες δεν θα πω ότι είμαι Γάυρος.
Ότι θα μένω στο ίδιο σπίτι με Αρειανό δεν το κάνω θέμα.
Στα σουβλατζίδικα ελπίζω να συνεννοηθώ και να μην ακούσω κρύα αστειάκια με το καλαμάκι, την κόκα κόλα, το γύρο και τη ρώσικη σαλάτα.
Οι φήμες ότι θα πάω στον Κιάμο είναι τελείως αβάσιμες. Ούτε στο
Χριστοδουλόπουλο. Ούτε στη Στανίση λέμε!! Απορώ ποιος τις διαδίδει.

Σας έχω πει ότι λατρεύω το Πάσχα κι ας σιχαίνομαι τη μαγειρίτσα και το αρνί έτσι; Σας το ξαναλέω. Λατρεύω το Πάσχα. Τα κόκκινα αυγά, τα πασχαλινά κουλουράκια και τον ωραίο καιρό που θα μας κάνει. Δεν το διαπραγματεύομαι το τελευταίο. Να περάσετε καλά. Να μη φάτε το σκασμό. Η Κυριακή του Πάσχα είναι η χειρότερη μέρα εφημερίας για τους γιατρούς που έχουν την υποχρέωση να βοηθήσουν κάθε καημένο που έφαγε στη καθισιά του ολόκληρο το αρνί προφανώς υπερτιμώντας τις δυνατότητες του οργανισμού του, για να βρεθεί λίγο αργότερα τάβλα τραγουδώντας «η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει, σβήνει το καντήλι μου.»

Προσοχή στους δρόμους, προσοχή στα κεριά, μην αρπάξει το μαλλί της Ξανθιάς που είχε τη φαεινή ιδέα να περάσει τη βαφή 3 ώρες πριν έρθει στην εκκλησία και μετά θα κατηγορήσει εσάς για την εύφλεκτη ύλη που κουβαλά πάνω της. Και μην παίζετε με βεγγαλικά, μεγάλα παιδιά. Εκτός του ότι είναι επικίνδυνα για σας, τα φοβάμαι σε βαθμό απελπισίας. Λυπηθείτε με!!
Και ένα νέο που θα ανακοινωθεί εντός των επομένων ημερών, για να μην έχετε ανησυχία. Θα αναστηθεί ο Χριστούλης!!

Ραντεβού στους μπαξέδες του Θερμαϊκού καρντάσια!!

Υ.Γ. Παίρνω μαζί μου για χαλάρωση το βιβλίο της Έρσης Σωτηροπούλου «Ζιγκ – Ζάγκ στις νερατζιές» αλλά άμα δείτε τον μπαμπά Πλεύρη μην του το πείτε. Ούτε ότι εκείνο το καλοκαίρι που έκλεινα τα δέκα διάβαζα Λιλή Ζωγράφου. Ούτε ότι στα οκτώ είδα στο σινεμά το «Σπίτι των Πνευμάτων». Και επειδή το ξέρω, δεν μπορείτε να πείτε ψέματα, καλύτερα να τον αποφύγετε όπου κι αν τον πετύχετε.

Υ.Γ.2 Τις φωτογραφίες μου τις έστειλαν με μάιλ. Ως εκ τούτου δεν γνωρίζω την πηγή τους. Είμαι απόλυτα πεπεισμένη όμως οτι είναι αληθινές. Τώρα αν πίσω από την αποστολή κρύβεται ο Πρετεντέρης δεν μπορώ να το ξέρω. Επίσης πνευματικά δικαιώματα θα πληρώσω μόνο στον Νομάρχη εφόσον μου τα ζητήσει. Χαλάλι του.

Καλή Ανάσταση σε όλους!!!