Πέμπτη, Ιουλίου 10, 2008

De profundis

Κάθε βήμα και ένας κύκλος. Κάθε νέο ξεκίνημα και η αρχή του. Κάθε τέλος φέρνει κάτι άλλο. Μια αλληλουχία από κύκλους φτιαγμένους από άσπρη κιμωλία σε μαυροπίνακα. Πάντα σχεδιασμένους με το χέρι…για να φαίνεται το τέλος που ενώνεται με την αρχή.

Σαν χτες μου φαίνεται που έκλεισε ο προηγούμενος. Πότε πέρασαν τα χρόνια; Πότε το καλοκαιρινό φουστανάκι έγινε γυναικείο φόρεμα και κρύφτηκε κάτω από την τήβεννο; Πότε το κοριτσάκι μεταλλάχθηκε σε γυναικούλα χωρίς να περάσει ποτέ από το σκαλί της γυναίκας; Αν η ανασφάλεια πηγαίνει χέρι – χέρι με το συμβιβασμό και πόσο της κόστισε αυτό το αλισιβερίσι θα ήθελα κάποτε να τη ρωτήσω. Μη γελάς, σοβαρά, θα το κάνω…
Εκείνη έλειπε. Όχι γενικώς και αορίστως. Ειδικώς και σε σένα. Μην το σκέφτεσαι. Μην της κακιώνεις.

Θύμισε μου πότε ήταν που πρωτοανεβήκαμε εκείνα τα σκαλιά για να τα κατεβούμε χρόνια μετά πιο ώριμοι, δώρο με μια σκολίωση ο καθένας και μια εφηβεία που είχε φτάσει αισίως προς το τέλος της; Γλιστρούσαν τα τακούνια μου θυμάσαι; Πρώτη φορά έβαζα ψηλοτάκουνα. Το φόρεμα εκείνο δεν το ξαναφόρεσα από τότε. Κι ας μου άρεσε. Φυλαγμένο στο δεξί μέρος της ντουλάπας το έχω…

Δεν είναι που φοβάμαι τις νέες αρχές... Είναι που το τέλος πάντα είναι ψυχοφθόρο. Έχω αγωνιστεί γι’ αυτό το τέλος. Για το κάθε τέλος. Μπορώ να παραδεχτώ ότι το προκάλεσα πρώιμα. Κι αυτό και τα προηγούμενα. Κι ας έχει η συνταγή ένα κουταλάκι του γλυκού αγωνία, μια πρέζα ανασφάλεια και στην άκρη του κουταλιού φόβο. Έχει γενναίες δόσεις ονείρων. Και έτσι η συνταγή δεν γλυκίζει, πολύ και δεν λιγώνει.

Δεν είναι που βαρέθηκα… Είναι που δεν θέλω να βλέπω καταστάσεις να φθείρονται. Είναι που είμαι και από τη φύση μου απαιτητικός, δύσκολος άνθρωπος. Σιχαίνομαι τις δήθεν ευγένειες. Τις δήθεν καλοσύνες. Άμα με βρίσεις θα το εκτιμήσω ίσως γιατί αν μου πεις ψεύτικα ότι με συμπαθείς περιμένω πως και τι ο καθωσπρεπισμός που κουβαλάς μέσα σου να εκραγεί και να σε φασκελώσει.

Είναι Ιούλιος και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Όπως και εκείνον πριν από πέντε χρόνια. Ιούλιοι, μήνες μεταβατικοί, κουβαλούν πάνω τους ζέστη, κούραση και προσμονή…

38 σχόλια:

αντωνης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Nikos Lioliopoulos είπε...

Σαγηνευτικό κείμενο cindyerella .

το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω . Ενα μικρό διαμάντι.
Οι κύκλοι, τα σκαλιά , η απουσία το τέλος , ο ιούλιος .η προσμονή ...
Υπέροχο .
Σε ζηλεύω που έχεις τη δύναμη να προκαλέις το τέλος. Ακόμη και αν είναι πρόορο.
Το τέλος χωρις να σε λυγώνει...

PN είπε...

Αααααα την έπιασε η ζέστη....Δεν εξηγείτε αλλιώς!!!!

αντωνης είπε...

Καλημερα cindy.
Ευχομαι το τελος αυτης της εποχης να φερει στη ζωη σου μια νεα αρχη, ακομα καλυτερη.

Σου εχω πει οτι γραφεις καταπληκτικα, ετσι;

Φιλια!!!

katerina είπε...

Μα δεν τελειωνει ποτέ τίποτα.
Ευτυχώς ή ...δυστυχώς...

Όλα μέσα μας, όλα τα κουβαλάμε, όλα μας κουβαλάνε.
Και να σου πω και το καλύτερο.
Τα εξωραιζουμε, τα μακιγιάρουμε, τα αρωματίζουμε, και τα έχουμε πάντα μέσα στα μάτια μας, όχι όπως ήταν, αλλά όπως ...νομίζαμε ότι ήταν....
Και το σήμερα δεν είναι ίσως τίποτα περισσότερο από το χθες που ...φανταστήκαμε και το αυριο που ...ελπίζουμε.

spy είπε...

POLY OMORFO BLOG!
THN KALHMERA MOY!

Matrix είπε...

Το καλύτερο αυτών των "Ιουλιων", είναι ότι πάντα μετά από ένα Αυγουστιάτικο διαλλειμμα ξεκινάνε καινούριοι "Σεπτέμβριοι" άγνωστοι...

Συμβουλή: τον Αύγουστο κάτσε μέχρι να βαρεθείς να κάθεσαι :)

Matrix είπε...

Βγάλε ένα λ από το διαλειμμα. :)

leondokardos είπε...

Τυχαία βρέθηκα στο μπλόκ σου cindyrella. Με εντυπωσίασε το κείμενό σου, ο τρόπος που γράφεις.
Το μόνο που θα σου έλεγα, μην φοβάσαι τις νέες αρχές,τις νέες εποχές. Κύκλοι είναι η ζωή. Μη σκέφτεσαι και μην επιδιώκεις το τέλος του κάθε κύκλου.
" Καταστάσεις να φθείρονται"...
Ναι,θα τύχουν πολλές, θα αρχίσουν άλλες. Δύναμη να τα καταφέρεις χρειάζεται, να ξεχάσεις ή
να ξαναρχίσεις.
Αλλά νομίζω οτι γίνομαι πολύ... πατρικός !!
Καληνύχτα cindyrella.

patsiouri είπε...

Μη φοβάσαι.
Κι'εγώ έτσι ήμουν την περίοδο που πήρα το πτυχίο μου.
Όσο μεγαλώνεις μικραίνεις...θυμήσου με!
Ασε που σε κάθε νέα σου δουλειά θα νιώθεις ακόμη πιο πιτσιρίκι, signed!

patsiouri είπε...

Κι'αν σε πιάσουν οι μαύρες σου, πα΄ρε το Θανάση!!! (Μα πως το έχασα τέτοπιο πόστ???)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ωραία είναι Cinderella! Καινούργια σελίδα. Restart. Εκείνο το "γυναικούλα" με χαλάει μόνο.
Δε μου μοιάζεις για γυναικούλα.
Κάθε άλλο, θα έλεγα...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
marianaonice είπε...

"Δεν είναι που βαρέθηκα… Είναι που δεν θέλω να βλέπω καταστάσεις να φθείρονται. Είναι που είμαι και από τη φύση μου απαιτητικός, δύσκολος άνθρωπος. Σιχαίνομαι τις δήθεν ευγένειες. Τις δήθεν καλοσύνες. Άμα με βρίσεις θα το εκτιμήσω ίσως γιατί αν μου πεις ψεύτικα ότι με συμπαθείς περιμένω πως και τι ο καθωσπρεπισμός που κουβαλάς μέσα σου να εκραγεί και να σε φασκελώσει"
Είναι σαν να διαβάζω τον εαυτό μου!
Τα είπες όλα για όσους περάσαμε από εκεί που εσύ τώρα περνάς! Συνέχισε κοριτσάκι και μην πτοείσαι! Έχεις όλα τα προσόντα να είσαι ΓΥΝΑΙΚΑΡΑ και όχι γυναικούλα!!
Πόσο τέλεια γράφεις και πόσο άριστα αποδίδεις την ουσία!!
Εύγε!!

cinderella είπε...

@ Νίκο μου σε ευχαριστώ πολύ...για την αφιέρωση στο blog σου...για τα καλά σου λόγια...για την παρέα!

Το προκαλώ γιατί δεν θέλω να έρθει από μόνο του ξαφνικά και να με βρει απροετοίμαστη...ανασφάλεια; Ισως!
Καλή Κυριακή καλέ μου!!

cinderella είπε...

@ Vk δες τα δικά σου πόστ και άσε τα δικά μου...που πήγες και έμεινες σε ξενοδοχείο της Αρχιεπισκοπής...καμμένο πλάσμα!!!
Στο αμάξι να κοιμόσουν ρεεε!!!Κοιμήθηκες με το Χριστόδουλο από πάνω από το προσκεφάλι σου...μα για όνομα!!

cinderella είπε...

@ Αντώνη μου σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, το ξέρω οτι με συμπαθείς πολύ γι αυτό σου αρέσουν!! :)))
Ευχαριστώ και για τις ευχές!!

cinderella είπε...

@ Κατερίνα το πιστεύω κι εγώ αυτό κοριτσάρα μου. Πως οι πράξεις μας είμαστε εμείς..πως τίποτα δεν τελειώνει παρά μόνο αν το ξεχάσουμε και το σβήσουμε από τη ζωή μας. Και διαφωνώ τόσο μα τόσο με τη Χαρούλα που λέει πως "τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έχω γευτεί γιατί κρύβεται το άυριο σ' ότι έχω ονειρευτεί". Τα όνειρα πρέπει να γίνονται πράξεις, η ζωή πρέπει να πιάνει το δικό της τιμόνι και αυτά που ζούμε είναι η ζωή μας!!
Καλημέρες κοριτσάρα μου γλυκιά!!

cinderella είπε...

@ spy καλημέρες και σε ευχαριστώ πολύ!!
Καλώς με βρήκες!! :)))

cinderella είπε...

@ Matrix δεν τους αγαπάω τους Σεπτέμβριους...με τρομάζουν και τους φοβάμαι! Κουβαλούν και μελαγχολία πανω τους, παίρνουν και το καλοκαίρι μακριά...μια πίκρα είναι οι Σεπτέμβριοι...δυστυχώς!!
Καλό είναι το διάλειμμα με διπλό λλ. Πιο παχύ, πιο γεμάτο και πιο χορταστικό!!
Τον Αύγουστο θα κάτσω αρκετά!! Το έχω σκοπό! Φαίνεται οτι τα έχω παίξει;;

cinderella είπε...

@ leondokarde μου καλώς όρισες στον καναπέ μου!! Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενό μου!!
Όχι δεν με τρομάζει το τέλος όταν το προκαλώ εγώ όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό!! Με τρομάζει όταν δεν το θέλω και έρχεται από μόνο του. Σε αρρώστιες, σε ωραία πράγματα..γενικότερα στη ζωή.

Δεν γίνεσαι πατρικός! Γράψε ελέυθερα!! Χρειάζεται ένας μπαμπας εδώ μέσα!! :)))

cinderella είπε...

@ Πατσιουρί είσαι Θεά!! Θα μικραίνω μεγαλώνοντας;; Μεγάλο δώρο αυτό!! Μακάρι να μου λάχει!!
Ο Θανάσης και το πόστ είναι για τις δύσκολες ώρες!!!
Φιλιά κοπελάρα μου!!

cinderella είπε...

@ Βιολίστρια μου δεν είμαι εγώ η γυναικούλα...δεν θα μπορούσα άλλωστε. Άλλη είναι η γυναικούλα..που κάποτε ξεκινήσαμε κοριτσάκια χέρι χέρι και αυτή απότομα μεταλλάχθηκε (δεν ερωτεύτηκε - έχει διαφορά) και πλέον έχει γίνςι μια άγνωστη. Πάντως εκείνη τη σκάλα μαζί την είχαμε ανέβει και κατέβει. Μετά οι δρόμοι μας τράβηξαν για αλλού!
Καλή Κυριακη σου εύχομαι εκεί πάνω στη στέγη!!

cinderella είπε...

@ Μαριάνα (γιατί με ένα ν; Λύσε μου την απορία κάποια στιγμή!) μου σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τα καλά σου λόγια!! Ναι νομίζω οτι πολλές φορές σε ανθρώπους που είμαστε κοντά και μας αρέσει η οπτική τους - η ματιά τους βλέπουμε κοινά στοιχεία στα κείμενά τους και αυτό είναι μαγικό!!
Όχι δεν είμαι εγώ η γυναικούλα όπως εξήγησα και στη βιολίστρια!! Εγώ δηλώνω ακόμα κοπελίτσα!! χαχαχα
Φιλάκια πολλά πολλά και κάπου διάβασα οτι είσαι στο εξοχικό. Κάνε μια βουτιά και για μένα!!

leondokardos είπε...

cinderella σ΄ευχαριστώ για το καλωσόρισμα. Θα...κάθομαι συχνά στο... καναπέ σου να σου μιλώ, έστω και με μια ..πατρική κουβέντα αφού λες οτι χρειάζεται !!

Ίσως να έχεις δίκαιο. ΄Οταν δίνουμε εμείς ένα τέλος, υποτίθεται οτι το σκεφτήκαμε, το μελετήσαμε, το ζυγίσαμε και.. τέλος, αναλαμβάνοντας κάθε ρίσκο για το αποτέλεσμα και τις συνέπειες.

Βγάλε βρε κορίτσι μου τις αρρώστιες απο το μυαλουδάκι σου. Είσαι πολύ νέα και φαίνεσαι αισιόδοξο πλάσμα.

Δυστυχώς και τα ωραία κάποτε τελειώνουν στη ζωή μας. ΄Αλλα τα φθείρει ο χρόνος, άλλα συνηθίζονται και αλλάζουν θέση μέσα μας.'Ετσι είναι η ζωή cinderella, γλυκιά και πικρή, εναλλασσόμενη. ΄Ακουσε με,έχω περάσει πολλά.

Φαίνεται να αρχίζει νέα φάση στη ζωής σου. ΕΛΑ ΛΟΙΠΟΝ,ΠΡΟΧΏΡΑ.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Αααα, έτσι μπράβο! Τώρα ήρθα στα σύγκαλά μου...

Matrix είπε...

Δεν φαίνεται,

άλλα επειδή έχω περάσει παρόμοια φάση, καταλαβαίνω.

Βέβαι εκείνη τη χρονιά, τον Αύγουστο ένιωθα ένα κενό, ήθελα κάτι να αρχίσει να με "απασχολεί" πάλι.

Ανώνυμος είπε...

Πώς περνάει ο καιρός, ε? Πολύ ωραίο κείμενο, καλή μου... :) Καλημέρα!

cinderella είπε...

@ Λεοντόκαρδε μου πολύ μου άρεσε η τελευταία προσταγή που είχε καθαρά παρακινητικό χαρακτήρα και ένα απαλό σπρώξιμο στην πλάτη!
Συγγνώμη που δεν έχω προλάβει να περάσω και από το δικό σου χώρο! Μέσα στην εβδομάδ αθα έρθω για καφέ!
Όλα είναι μέσα στη ζωή καλέ μου και η αισιοδοξία είναι το όπλο για να τα αντιμετωπίσουμε. Ακόμα και τις αρρώστιες που νομίζω οτι είναι οι μοναδικές που με φοβίζουν και με κάνουν να εκτιμώ ακόμα περισσότερο αυτό που κάνω, που είμαι και έχω!!
Καλή εβδομάδα καλέ μου!!

cinderella είπε...

@ Βιολίστρια μου τι νόμιζες;; :)))
Ε όχι και γυναικούλα! Είμαι πολλά κακά αλλά όχι αυτό! :))

cinderella είπε...

@ Matrix μου φαίνεται!
Εχεις μια αυτοπειθαρχία, ένας ορθολογισμό και μια ρεαλιστικότητα που εγώ ζηλεύω!!
Το ξέρω οτι καταλαβαίνεις. Η μόνη μας διαφορά είναι οτι αυτόν τον Αύγουστο δεν θα μου λείπει τίποτα!! :)))
Φιλιά πολλά και καλή εργάσιμη (;) εβδομάδα!! :))

cinderella είπε...

@ Θείε Σκρούτζ εντάξει ας γίνω ρεζίλι, δεν πειράζει, δικοί μου άθρωποι είστε. Στην αρχή διάβαζα το νίκ σου και επειδή δεν είχε το κενό και δεδομένου οτι δεν είχα δει ποτέ εις την Αγγλικήν γραμμένο το Σκρούτζ δεν μου πήγε το μυαλό τι είναι και σκεφτόμουνα "καλά τίποτα πιο εύκολο δεν βρήκε να βάλει να μην παιδεύομαι;"!!
Με τέμπο οι ντομάτες παρακαλώ!! :)))
Φιλιά καλέ μου και καλή εβδομάδα!!!

leondokardos είπε...

cinderella πέρασε για ...καφέ όποτε θελήσεις. Προσφέρω καπουτσίνο, εσπρέσο, φραπέ, ο,τι τραβάει η καρδιά σου !!!

΄Εχεις δίκαιο , η υγεία είναι πράγματι το πολυτιμότερο πράγμα στη ζωή μας. Σε διαβεβαιώ εγω, γιατί είναι το μόνο πράγμα που μου έχει μείνει και το εκτιμώ αφάνταστα.

Καλό απόγευμα κορίτσι μου.

Ανώνυμος είπε...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα... Με το που είδα για πρώτη φορά γραμμένο το Σκρουτζ στα αγγλικά, είπα "έτσι γράφεται... ξενέρα"!

Σοφία είπε...

Με κάνεις να δω τον Ιούλιο με άλλο μάτι. Στα σοβαρά!

cinderella είπε...

@ Σοφάκι χαίρομαι!!! Καλά ταξιδια, καλές βόλτες και πολά φιλιά!!!

cinderella είπε...

Θείε Σκρούτζ το uncle scrooge δε μου αρέσει γι αυτό θα σε φωνάζω με το ελληνικό σου νικ οκ;;

cinderella είπε...

@ leondokarde μου
θα έρθω για κρασάκι!! Σύντομα!!