Σάββατο, Σεπτεμβρίου 06, 2008

Blog - o - therapy

Πιο πολυφορεμένες εκφράσεις από το ότι «τα πράγματα προχωράνε», «οι καιροί αλλάζουν» και «ο κόσμος πάει μπροστά» δεν υπάρχουν. Κι όμως είναι αλήθεια. Κάποτε υπήρχε ο παγοπώλης. Μετά ανακαλύφθηκε το ψυγείο. Κάποτε υπήρχε ο καρβουνιάρης. Μετά ήρθε ο ηλεκτρισμός να του γνέψει το μαντήλι. Ο χαλκουργός μέχρι που ανακαλύφθηκε το ατσάλι. Ο ντελάλης μέχρι που ανακαλύφθηκε η τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Ο ψυχολόγος. Ναι, ο ψυχολόγος. Μέχρι που ανακαλύφθηκε το blogging.

Τo blogging που αποτελεί την καλύτερη και πιο φτηνή ψυχοθεραπεία σήμερα. Την πιο ανώδυνη και την πιο ενδιαφέρουσα. Γιατί μάτια μου ο ψυχολόγος είναι ένας, θα του τα πεις, θα σε ακούσει και αυτό είναι όλο. Στο blogging θα σε διαβάσουν πολλοί. Ο ψυχολόγος ποτέ δεν θα σου πει «Α το μαλάκα». Ο blogger θα σου το πει. Ο ψυχολόγος δεν θα σου στείλει ποτέ μάιλ να δει τι κάνεις. Ο blogger εύκολα. Ο ψυχολόγος ποτέ δεν θα ασχοληθεί πάνω από 45 λεπτά με το πρόβλημά σου. Ο blogger με ένα κλίκ είναι δίπλα σου. Ο ψυχολόγος δεν θα πει ποτέ κάτι πρωτότυπο ή αστείο. Ο blogger ακόμα και σοβαρό να έχει σκεφτεί στην πλάκα θα το ρίξει, γιατί ρε γαμώτο σε νοιάζεται και ξέρει ότι περνάς δύσκολα οπότε το πρώτο που τον νοιάζει είναι να σε κάνει να γελάσεις. Τον ψυχολόγο τον πληρώνεις. Τους αναγνώστες απλά τους αγαπάς.

Εντάξει δεν είναι όλοι αγαπητοί. Και χωρίς να τους δεις ορισμένοι σου τη σπάνε. Θα είμαι ειλικρινής, τους θεωρείς και λίγο μαλάκες. Αλλά και πάλι μια χαρά. Δεν τους διαβάζεις, οπότε ότι δεν διαβάζεις, δεν υπάρχει.
Από την άλλη υπάρχουν μορφές μέσα στο μπλογκοχωριό. Απίστευτοι άνθρωποι που γράφουν αριστουργήματα γέλιου, πόνου, καθημερινότητας. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας που είναι μοναδικοί και αναντικατάστατοι.

Ξεκινώντας, είχα στο μυαλό μου μια καθαρά προσωπική διαδικασία, με στεγανά και διαχωριστικά από την έξω ζωή. Την πάτησα. Αυτό που με τόση μυστικότητα ξεκίνησα, κάπου χαλάρωσε εξαιτίας της επιμονής και της υπομονής που έδειξαν ορισμένοι «συνάδερφοι» απέναντι στα καπρίτσια μου. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι διαδικτυακές συμπάθειες θα έπαιρναν σάρκα και οστά. Κι όμως. Υπάρχουν άνθρωποι που σε αυτό το διάστημα μου άπλωσαν το χέρι τους και μετά άνοιξαν και την αγκαλιά τους. Σε αυτό το διάστημα έχω κλάψει με κείμενα, έχω γελάσει, έχω στεναχωρηθεί. Έχουν υπάρξει σχόλια που έχω λατρέψει, κείμενα που έχω ζηλέψει, άνθρωποι που έχω θαυμάσει. Και δεν θα τους είχα γνωρίσει ποτέ. Ίσως γιατί είναι πολύ δύσκολο σήμερα να χτυπήσεις το κουδούνι του ανθρώπου της διπλανής πόρτας και να απαιτήσεις από αυτόν να σου βγάλει τον αληθινό του εαυτό αφήνοντας στην άκρη το περιτύλιγμα. Να εκτεθείς και να εκθέσεις. Να δείξεις ποιος πραγματικά είσαι χωρίς να πεις το ονοματεπώνυμό σου.

Κάποια στιγμή το καλοκαίρι κάποιος από τους γνωστούς αλητάμπουρες των διακοπών…ξέρετε από αυτούς που δεν κόβουν απόδειξη, σου δίνουν τρεις ελιές για χωριάτικη, σου νοικιάζουν δωμάτιο με κατσαρίδες και περιμένουν να τους πεις ευχαριστώ με έκανε έξαλλή. Μέσα στα νεύρα μου του φώναξα πως θα του δείξω εγώ. Τρόμαξε. Αυτός φοβόταν ότι θα πήγαινα στην αστυνομία. Εγώ πολύ απλά εννοούσα ότι θα τον έκραζα μέσα από το blog μου. Αμέσως μετά κατάλαβα και ξέσπασα σε γέλια. Κι είναι κι αυτή μια τεράστια δύναμη που παρέχει αυτό το μέσο. Να στήνεις στα δέκα μέτρα αθώους και ενόχους ανάλογα με την ψυχή που κουβαλάς. Να στοιβάζεις προσωπικές εμπάθειες και πραγματικές αλητείες και να τις δημοσιεύεις. Κι όση δύναμη μπορεί να προσφέρει αυτό το μέσο, άλλη τόση μπορεί να σου αφαιρέσει. Αν έχω κερδίσει κάτι τόσο καιρό εδώ μέσα είναι να μπορώ να ξεχωρίσω αυτούς που εμπορεύονται το blogging κι αυτούς που το αγαπάνε πραγματικά.

Ο φανατικός κρυφοδεξιός αναγνώστης μου, του οποίου το όνομα δεν αποκαλύπτω γιατί φοβάμαι ότι θα μου χακερέψει τη σελίδα και θα αναρτήσει τη σημαία του βάζελου για αντιπερισπασμό είπε κάτι πολύ σωστό. Υπήρξαν πέρυσι τρία γεγονότα ορόσημα που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο ώστε να ανοίξουν τα περισσότερα από τα blogs του 2007. Ο θάνατος της Αμαλίας, οι καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου και οι εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Είμαι νομίζω λοιπόν η μόνη που όταν η Αμαλία έφυγε αγνοούσα τα blogs, αποφάσισα να το ανοίξω στις πυρκαγιές και τελικά το έκανα λίγο πριν τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Κι ας μην είμαι Πασόκα.

Τελικά είναι η πρώτη ανάρτηση που έγραψα και δεν ξέρω τον ακριβή σκοπό της. Έτσι, περισσότερο σαν σκέψεις που ήθελα να καταγράψω μου βγήκε. Αυτό που θέλω όμως να πω είναι πως το blogging το λατρεύω. Αν κάποια στιγμή πω ότι το παρατώ να είστε σίγουροι πως τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου καλά, ότι κι αν γράψω εκείνη την κούφια ώρα.

Προς το παρόν δίνω αγώνα για να μην κλείσει κάποια άλλη το δικό της. Προς το παρόν είμαστε ακόμα εδώ. Κλεμμένη η ατάκα. Και πάλι ξέρω ότι αυτός που την εμπορεύεται μου την δίνει με όλη του την καρδιά.

Σας παπιοαγαπώ λοιπόν

63 σχόλια:

leondokardos είπε...

Μόλις το διάβασα!! Φεύγω τρέχοντας για μια δουλειά. Προλαβαίνω να σου πω οτι συνυπογράφω ολα όσα λεςγια τα blogg. Θα επανέλθω το βράδυ.
Ετσι, ήθελα να προλάβω να σου πω δύο έστω λέξεις.
Σε λεοντοαγαπώ.....

βιολιστης στη στεγη είπε...

Μήπως η ομορφιά του μπλόγκινγκ βρίσκεται στη λέξη κλειδί: αποδοχή!
Σκέφτομαι και καταθέτω αυτά που σκέφτομαι με σκοπό να γίνουν αντιληπτά. Με απώτερο σκοπό, και αποδεκτά. Γράφω, γιατί θέλω να μ' ακούσουν. Γράφω, γιατί θέλω να με καταννοήσουν. Αν αυτό δεν συμβαίνει, παύω να γράφω. Ποιός θέλει να μιλάει, χωρίς ακροατή;
Ποιός θέλει να εκφράζεται, χωρίς να γίνεται αντιληπτός; Πολύ λίγοι, ίσως.
Αν κάποιος-κάποια, νοιώθει ότι δεν έχει αυτή τη σχέση δούναι-λαβείν με τους συμπλόγκερς του, για οποιοδήποτε λόγο, με οποιοδήποτε τρόπο, αποχωρεί. Ισως για πάντα, ίσως για λίγο.
Εσύ πάντως, τον αγώνα σου, καλά κάνεις και τον δίνεις.
Τα φιλιά μου...

stojohn είπε...

Ενα δάκρυ κύλησε...

Αντε Ηρακλάρα με τον Μακη κ γαμώ το στανιό μου!

Υ.Γ. Αντε με τα μπλογκ σας, λευτεριά στους σχολιαστές!

αντωνης είπε...

Ωραιο κειμενακι cindy (οχι οτι γραφω και κατι πρωτοτυπο βεβαια...)
Ενα πραγμα μπορω να ζητησω; Να μην ειναι μονο προς το παρον το οτι ειμαστε ακομα εδω.
Φιλια
:)

leondokardos είπε...

Λοιπόν cindy μου : Πολύ όμορφη ανάρτηση, έξοχη η σύγκριση ψυχολόγου με το blogging. Πράγματι ψυχοθεραπεία.
Εδώ γράφεις όπως νιώθεις, βγάζεις τις σκέψεις σου, θυμώνεις, κριτικάρεις, θαυμάζεις, κατηγορείς, κάνεις χιούμορ. Ελεύθερα,συνήθως με ευπρέπεια. Και ναι, υπάρχουν πράγματι αριστουργηματικά κείμενα ( όπως τα δικά σου) που κι εγω ζηλεύω.
Δημιουργούνται συμπάθειες, έστω ηλεκρονικές, απο μακρυά. Έχει κι αυτό τη γοητεία του.

Ξέρεις, εγω δεν είχα ιδέα απο Η/Υ. Τον Απρίλιο φέτος έκανα μαθήματα και άρχισα το blogg μου. Ακόμα είμαι στη ...προθέρμανση. Με έχει όμως συνεπάρει, με γοητεύει και.. συνεχίζω.

Cindy μου,μη φεύγεις, νάσαι πάντα εδώ.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με την έννοια ψυχοθεραπεία! «Χρησιμοποίησα» και εγώ μια ανάρτησή μου πρόσφατα για να.. θεραπευτώ! Είχα φτάσει στο αμήν βλέπεις και ήθελα να βγάλω την πίεση από μέσα μου. Βλέπω όμως ότι οι περισσότεροι από εμάς ψάχνουν να βρουν τρόπους να εκφράσουν όσα μάς πιέζουν.

Αυτό όμως που με απασχολεί - και σκοπεύω να καταπιαστώ σύντομα με αυτό - είναι το εξής: μήπως οι μπλογκοφιλίες είναι περισσότερο αυθεντικές από τις αληθινές;

αντωνης είπε...

Ενταξει, μην το παρακανουμε κιολας.
Αν καποιον που τον γνωριζεις μονο μεσα απο τα blogs, κατα τη γνωμη μου δεν ειναι φιλος.
Ενας απλος γνωστος ειναι, και αυτο παλι πολυ ειναι.

Ουσιαστικα δεν τον ξερεις αυτον που συνομιλεις και ανταλασσεις μερικες κουβεντες.

Διαχωριζω οσους εχουμε την τυχη να βρουμε ανθρωπους μεσα απο το ιντερνετ με τους οποιους εχουμε και επαφη εκτος των blogs. Εκει ειναι άλλο θεμα.

tzonakos είπε...

Εμένα με καλύπτει πλήρως ο Αντώνης για το θεμα της μπλογκοφιλίας.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Ξέρεις αυτό που λένε, πως όσοι κρατάνε ημερολόγιο, το κάνουν με την κρυφή επιθυμία να διαβαστεί κάποτε από άλλους. Τον πρώτο χρόνο που έγραφα σε ημερολόγιο - με χαρτί και στυλό!- δεν είχα ιδέα για τα blogs. Τον 3ο χρόνο, έπιασα τον εαυτό μου να γράφει και να σκέφτεται "πως θα ένιωθε αν κάποιος τα διάβαζε"; Άρα το πως νιώθω εγώ άρχισε σιγά σιγά να γίνεται πως θα νιώσει ο άλλος. Και κάπου εκεί μου μπηκε η ιδέα...

Και αυτό είναι, για μένα τουλάχιστον, το καλύτερο στοιχείο του blogging. Γράφεις για να πεις/σχολιάσεις/εκτονωθείς/εκφράσεις ότι έχεις μέσα σου και γύρω σου. Όπως κι αν γράφεις, λιγότερο ή περισσότερο ωραία, σημασία έχει αυτά που νιώθεις να περάσει λίγο και στους άλλους, να αγγίξεις κάτι μέσα τους που με τη σειρά του θα τους κάνει να αγγίξουν το πληκτρολόγιο για να σου πουν 2 κουβέντες.

Έχω πει ότι κάποια μέρα θα κάνων έναν ψυχολόγο πολύυυ πλούσιο. Μέχρι τότε, ευτυχώς οι Bl.Υπ.Υπο (Bloggiκες Υπηρεσίες Υποστήριξης) είναι πολλές. Και δωρεάν!

Φιλιά ρε κοπελιά

tzonakos είπε...

cindi έλαβες ενα μέηλ μου ;

fpboy είπε...

Γεια χαρά!
Φοβερό το βιντεάκι,
είδα την τύπισσα τον χειμώνα στο Κύταρρο με τον Δεληβορια
και μου άρεσε πάρα πολυ.
Καλή ψυχοθεραπεία!!!

Ανώνυμος είπε...

Άστο καλό με συγκίνησες...

katerina είπε...

Φαντ'αζομαι ότι δεν μας βλέπει κανείς και έτσι μπορώ να σας εκμυστηρευτώ κάτι. Το πόσο πολύ αγαπάω την Cindy,ε, και να μην το ξέρετε δεν έγινε και τίποτα. Το πόσο πολύτιμη είναι για μένα, ε, και να μην το ξέρετε δεν έγινε και κάτι....
Αλλά ακουστε συχωριανοί, η Σταχτοπούτα μας, είναι η πιο ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΑ από γενέσεως του μύθου της πριγκίπισας.
Η μάλλον η μονη που επιβεβαιώνει τον μύθο και και δίνει περιεχόμενο στην λέξη ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ.

PN είπε...

Όργιο, γύρισα και πάλι!!! Ναι, ναι, εγώ είμαι, το τρελό καρναβάλι. Είχα πεταχτεί ξανά μέχρι τη Μελίκη, γιατί είχα μείνει ρέστος αυτόν το καιρό. Έχεις τα φιλιά του Νίκου. Και του γιατρού βεβαίως-βεβαίως....!!!!!

Έχω ασχοληθεί εκτενώς με το φαινόμενο blogs (ακούγομαι σαν ακαδημαϊκός). Εννοώ ότι έχω γράψει αρκετά κείμενο σχετικά με το θέμα.

Δεν ξέρω αν κάνουμε ψυχοθεραπεία. Το θέμα είναι ότι το διασκεδάζουμε. Βέβαια, πολλές φορές αφηνόμαστε και ξεχνάμε ότι είμαστε ανοιχτοί σε όλο τον κόσμο. Ακόμα για πράγματα που δεν υπολογίζουμε. Anyway, λέω διάφορα ακαταλαβίστικα...

Δεν σου κρύβω ότι την τελευταία βδομάδα σκέφτηκα αρκετές φορές να το κλείσω το μαγαζί. Και ως ένα μέρος καταλαβαίνω τη φίλη σου (που έχω την σίγουρη πεποίθηση ότι καταλαβαίνω σε ποια αναφέρεσαι..χαχαχα).

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μπορούμε να οριοθετήσουμε το σημείο που θέλουμε να φτάσουμε. Ακόμα και στον ψυχολόγο μας το κάνουμε (...φαντάζομαι δηλαδή, μιας και δεν έχω πάει...ακόμα....χαχαχαχα!!!).

Keep walking then...

Roadartist είπε...

Ωραίο κείμενο! Αρκετές στιγμές το blogging το έχω νιώσει σαν μια συνομιλία ψυχών :)
ΥΓ και εγω αγνοούσα τα blogs οταν εφυγε η αμαλια.. :( !!
Φιλιά πολλά!

PN είπε...

To έπιασα και δεν έκανα θέμα. Μην με εξωθείς ότι διαβάζω και διαγώνια....όργιο εεεεε όργιο!!!!!

cinderella είπε...

@ Λεοντόκαρδέ μου σε πάπιο - αγαπώωωω!!
Και θα είμαι εδώ για όσο κάνουμε το κέφι μας!!
Εύχομαι κι εσύ να συνεχίσεις το blogging μαζί μας!!!

cinderella είπε...

όχι βιολίστρια μου. Δεν είναι το ζήτημα η αποδοχή. Το ζήτημα είναι η επικοινωνία. Η αμφίδρομη ανταλλαγή απόψεων, ιδεών, συζητήσεων, εμπειριών. Ανάμεσα σε ένα έρημο blog και ένα blog με κόσμο φυσικά και επιλέγω το δεύτερο. Με σκεπτόμενο όμως κόσμο, όχι με κόλακες και αυλικούς!!
Και δεν αισθάνομαι οτι δίνω αγώνα. όλα ήρθαν πολύ έυκολα εδώ μέσα. Η ανάρτηση άργησε αλλά κι αυτή εν τέλει την έκανα!!
Σε φιλώωω!!
Καλή εβδομάδα να έχουμε!!!

cinderella είπε...

@ Stojohn

Αλλού ξέρεις να απλώνεις σχόλια σεντονάκια. Μόνο σε μένα βρήκες να πεις για τον Ηρακλή. Σου έχω πει οτι ο μόνος οπαδός του Ηρακλή που ήξερα ήταν ο Ρέμος ε; Μετά έμαθα κι εσένα!!!!
Όσο για τους σχολιαστές...γενικά συμφωνώ. Εσύ ειδικά πάντως δέσιμο θες.

Unknown είπε...

Καλημέρα Cindy μου και καλή σου εβδομάδα!
Καταπληκτικό κείμενο, όπως πάντα!

Ναι, ναι, ναι το πιστεύω το Blogging είναι ψυχοθεραπεία, το χρειαζόμαστε το αγαπάμε...

Και τους ...μην τους πω...χαχαχα, που μας διαβάζουν τους αγαπάμε...ακόμα και αν μας την δίνουν, ακόμα και αν δεν τους χωνεύουμε τους αγαπάμε γιατί ειδικά πάνω σε εκείνους που δεν χωνεύουμε μπορούμε να εκτονωθούμε... να πουμε α τον μπίξε, α τον δείξε, δεν του ξαναμιλάω και να ξεφορτώσουμε χωρίς να έχει γίνει και τίποτα!

Τώρα ως προς την φιλία, δεν ξέρω βρε Cindy...

Κάποτε πιστεύα πολύ στην blogoφιλία, τώρα δεν ξέρω...Ίσως μεγάλωσα και ίσως να μην την χρειάζομαι αυτού του είδους την "φιλία"...
Ίσως τώρα να μου αρκεί να ξέρω ότι θα με διαβάσει κάποιος, θα έρθει να κάνει ένα ειλικρινές σχόλιο και να μην ζητάω να τον ονομάσω "φίλο"...Να μην ζητήσω τίποτα πιο πολύ από αυτό...
Απλά σκέψεις κάνω και εγώ...

leondokardos είπε...

cindy μου, διάβασα μόλις τώρα την απάντησή σου στο σχόλιό μου της προηγούμενης ανάρτησης, περί.. παρκαρίσματος.
Πίστεψέ με γλυκιά μου, τα λόγια σου με συγκίνησαν, Ειλικρινά, σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ.
Σ΄ευχαριστώ που τόσο φιλόξενα με δέχτηκες απο την αρχή στο καναπέ σου και για τη πρόσκλησή σου να μπορώ να... κάθομαι εκεί. Νάσαι πάντα καλά.
Τα γρατζουνίσματα... Μα το όχημά μου έχει τόσες γρατζουνιές τριγύρο του, που αλλού να με τρακάρουν πια.

Καλή βδομάδα με...λεοντοφιλιά.

geokalp είπε...

πολλά καλά έχει το blogging, το αδύνατο σημείο είναι ότι σε παίρνει ο χρόνος...
;)

tzonakos είπε...

Ξαναδιάβασα πιο προσεκτικά όλο το κείμενο.
Το έκανα επειδη η cinderella έχει αποδείξει οτι γράφει κατόπιν σκέψης και δεν λέει λάθος πράγματα.
Πάμε να πω δυο λόγια κι εγω :

- Θεραπεία το blogging ; Για ποιόν ; ---
Για σενα την ίδια οκ... όπως νομίζεις.
Τι κάνεις οταν κάποιος θέλει καλα και σώνει να λέγεται "φίλος" και αναλαμβάνει χωρίς να το ζητήσεις, να γίνει αυτος ενας "θεραπευτής" και να σε κατευθύνει στον "ίσιο δρόμο" ( κατα τη δική του/της έννοια ) χωρίς να ξέρει ποιός/ποιά εισαι ;
Είναι να μην σου τύχει τέτοια "θεραπεία" ...

- Φιλία, μπλογκοφιλία. ---
Ο όρος ειναι παρεξηγημένος.
Γίνεται κατάχρησή του και μη γελιόμαστε, γιατι να είμαστε φίλοι ;
Φιλία υπάρχει μόνο εαν τα άτομα βρεθούν εκτος νετ και εκει μπορούν να διαχωρίζουν καθαρά και αυτονόητα την έξω ζωή απο την μεσα.
Εντος νετ, η φιλία πρέπει αυστηρά να κινείται στα πλαίσια των συζητήσεων επι των θεμάτων των αναρτήσεων.
Εαν ωστόσο κάποιοι αποφασίσουν να γίνουν φίλοι, τότε σαν ενήλικα άτομα αναλαμβάνουν να συνεννοηθούν και αυτο αφορά τους ίδιους και ΜΟΝΟ.
Κα-νέ-ναν άλλο !!!

Επίλογος :
- Το blogging ειναι πάνω απ όλα έκφραση. Μπορεί να βρεθούν άνθρωποι που ταιριάζουν στην έκφραση, στα μυαλά, στις ιδέες και να κάνουν μιά e-παρέα, με τα ψευδώνυμά τους, και με εγγύηση την αξιοπιστία όσων γράφουν χωρίς υπονοούμενα, μπηχτές και καρφώματα προς άλλους μπλόγκερς.
Oι όποιες προσωπικές διαφορές λύνονται με άλλους τρόπους. Το hate blogging δεν ειναι αποδεκτό.
Οποιο μπλογκ δεν σου αρέσει, απλά δεν μπαίνεις ! Στο καλό κι Παναγιά η Μπλογκαρίτισσα μαζι σου.
Καθαρά θα πώ εδω που ο Καναπές μου ειναι τόσο φιλόξενος, πόσους μπλογκοφίλους εχω : Κανέναν !
Και μην με πεις φίλο, αν ΔΕΝ εισαι πράγματι φιλικός και θετικός απέναντί μου.

Ευχαριστώ ...

"ζαχαρούλα.." είπε...

να σου πω κάτι??? μπορεί να μην ήξερες γιατί το γρλαφεις.. αλλά γράφεις πολλά από όσα σκέφτομαι και αισθάνομαι.. καλή εβδομάδα να έχεις!!

cinderella είπε...

@ Aντώνη μου είμαστε εδώ για όσο μας αντέξει το σκοινί ή αλλιώς για όσο το κάνουμε κέφι, σωστά;
Συμφωνώ μαζί σου για τις φιλίες. Και πάλι όμως πιστεύω πως υπάρχουν φίλοι εδώ μέσα, έστω και μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και νομίζω οτι αξίζουν πολλά!

αντωνης είπε...

Φυσικα για οσο κανουμε κεφι, αλλοιμονο αν συνεβαινε αλλιως.
Οτι γινεται χωρις κεφι, δεν εχει καμια σημασια και απλα ειναι χασιμο χρονου για μενα.

:)

Ανώνυμος είπε...

Ο ψυχολόγος είναι, πλέον, πασέ... Δεν λέει καθόλου. Από 'δω και μπρος, μόνο ψυχανάλυση! Α, και blogging :) Καλό σου βράδυ!

patsiouri είπε...

Στο μπλόγκ μου τώρα!!!!!!

Δεν έχω ADSL και μου έχετε λείψει τότε!!!!

Έλα να δεις τα ευχάριστα και τα ξαναλέμε σε κανά εικοσαήμερο...κλάψ!

cinderella είπε...

@All
Απαντώ σε ένα σχόλιο άνα τρίωρο. Με τους ρυθμούς που πάω νομίζω πως θα απαντήσω στα σχόλια με πρόχειρους παντα υπολογισμούς την Παρασκευή 19 του μήνα!!!

@ Penny για να είμαι ειλικρινής νομίζω πως άλλο η επικοινωνία και άλλο η φιλία εκεί έξω. Τον ψυχολόγο νομίζω πως το blogging τον προσπερνά. Τον κολλητό με τίποτα.
Παράδειγμα; Μια από τις λίγες φίλες μου που ξέρει για την ύπαρξη του blog από τη χαρά της που είδε στον μετρητή το 20000 visitors το έβγαλε φωτογραφία και μου το έστειλε. Εντάξει, είναι θεά. Και έχω γαμώ τις παρέες!!

cinderella είπε...

Κι εμένα με καλύπτει πλήρως ο Τζονάκος που τον καλύπτει πλήρως ο Αντώνης. Και τον Αντώνη τον καλύπτω πάλι πλήρως εγώ. Ούφ!!!

cinderella είπε...

@ Συμφωνώ πλήρως και με σένα writerblock. Αλλά δεν έχω χαρτί. Μου δανείζεις το blog ζωγραφικής σου;;

Υ.Γ. Πόσες ακόμα μαλακίες θα γράψω; Ας με μαζέψει κάποιος!!!

cinderella είπε...

@ Τζονάκο τελικά το "αλλο" το βρήκα στα σπάμ! Είμαι θεά!!
Το χω, το χω!!

cinderella είπε...

@ Ευχαριστώ fpboy. Και στα δικά σου εύχομαι!! :))

cinderella είπε...

@ Χάρη δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου σε διαβεβαιώ!!
Φιλιά καλέ μου!

Υ.Γ. Πότε αρχίζουν οι εγγραφές; Θα με πάρεις μαζί να βρίσω τους δαπίτες;; pls!!!

cinderella είπε...

Xa!!! Αυτή η πρασινομάτα κυρίες και κύριοι ναι, είναι φίλη μου!!
Χα και πάλι!!

cinderella είπε...

@ Χα! Ναι και το όργιο των Βαλκανίων. Σου υπόσχομαι στο Θανασάκη τον Πλεύρη που πιο ιερό δεν έχω, πως αν κλείσεις το μαγαζί θα σου το κάνω καλοκαιρινό!! :))

Πηγες Μελίκη επειδή έμεινες ρέστος;; Δεν πάιζεσαι!!! :)))))

tzonakos είπε...

Δεν ειμαι spammer !!!
Ουτε Τρόλ.
Ειμαι καλά.

cinderella είπε...

@ Αρτιστάκι μου είσαι ρομαντική ψυχή. όχι σαν εμένα που το φαντάζομαι ως συναντήσεις με πίτες γύρο με απ' όλα και πολύ πολύ τζατζίκι και κοκα κόλα και παγωτό νιρβάνα!!

cinderella είπε...

@Vk το στυλάκι "υπεράνω" δεν θα φορεθεί καθόλου φέτος!!
Βάλε κάτι σε μάυρο που είναι ολ τάιμ κλάσικ.

cinderella είπε...

@Ξανά μανά all
Αργώ να απαντήσω στα σχόλια αλλά το κάνω με την ψυχή μου. Παραδεχτείτε με!!!

@ Τζονάκο εγώ δηλώνω το άκρως αντίθετο και δεν κάνει αίσθηση σε κανέναν. Που να κοιταχτώ; Σε ποιόν μπλογκογιατρό εννοώ;
Σε ποιο blog θα βρω γιατρειά;
Σε ποιον καναπέ;

cinderella είπε...

@ Λιλύ κι εγώ μην νομίζεις, δεν κάνω περίπλοκες σκέψεις.

Θα σου πρότεινα να σου δανείσω τη δικιά μου φίλη αλλά είναι ΜΟΝΟ δικιά μου. Καταλαβαίνεις έτσι;

Εγώ αγαπαώ και αυτούς που δεν μου αφήνουν σχόλιο αλλά με διαβάζουν. Πολύ τους αγαπάω, δεν μπορώ να πω.

PN είπε...

Δεν το παίζω υπεράνω. Είμαι υπεράνω....χαχαχαχα!!!!

cinderella είπε...

@ Λεοντόκαρδέ μου το διάβασες μόλις χτες γιατί μόλις χτές το έγραψα. Άσε, συγχρονισμός σχολιαστών και cindy's ανύπαρκτος.
Πάντως εγώ σε ευχαριστώ για τα ζεστά σου σχόλια. Με βοηθούν κι ας μην το δείχνω!
Καληνύχτες!

cinderella είπε...

@ Vk σαν να λέμε: Δεν το πάιζω Δεξιός, είμαι;
Σου πάει, δεν μπορώ να πω...το μαύρο πάντα!!! χαχαχα!!!

PN είπε...

Τραβάς το σκοινί όργιο...θέλεις πόλεμο...;

cinderella είπε...

@ geokalp εμένα μου λες;; Λατρεύω το blogging!! Και τον χρόνο που ξοδεύω για να διαβάζω τις κειμενάρες σας και να σχολιάζω!!
Φιλιά πολλά!!

cinderella είπε...

@ Vk Θα τον έχεις!!
Mην τα βάζεις μαζί μου Γιάγκο Δράκο. Εγώ είμαι η Σάντρα και μπορώ άνετα να σε καταστρέψω. Θα πω στην Βίρνα και στα παιδιά σου πως έχουμε δεσμό.
Θα σε τσακίσωωω!
Τακ. (Τακούνι της δεκαετίας του 90. )
Ενδυματολογικά (ταγέρ γκρί με μακρύ σακάκι.)
Μαλλί (αφάνα σαντρέ)
Κοσμημα (σκουλαρίκια τεράστια που καλύπτουν το μισό μάγουλο το καθένα)
Μακιγιάζ (του κλόουν,σκιά πράσινη)
Αυτά!!

PN είπε...

Να σου θυμίσω ότι την Σάντρα μετά από δύο μαχαιριές, πολύ φτύσιμο και κάμποσα χρόνια σε δεύτερους ρόλους, τελικά την τζάσανε από το σήριαλ....

cinderella είπε...

@ Τζονάκο μου, άπλωσες σεντόνι διπλό όλο κοτόν που δεν σιδερώνεται και πολύ εύκολα αλλά θα κάνω οτι μπορώ!!!

Ψυχοθεραπέια για μένα. Ξεκίνησα το blogging σε μια φάση όπου λόγω τριπλής εξεταστικής για 3 μήνες ήμουν σχεδόν συνέχεια μέσα στο σπίτι. Διάβαζα και διάβαζα. Έβγαινα κανένα Σάββατο αραιά και που με ένα πτυχίο προ των πυλών να περιμένει καρτερικά.
Συνέχισα όταν κάποιοι άνθρωποι με πούλησαν. Και δικαιώθηκα. Ήρθατε εσείς που δεν με ξέρατε κι όμως μείνατε.
Θυμάσαι πόσο καιρό σχολιάζεις σε μένα Τζονάκο μου; Μήνες ολόκληρους. Όπως και αρκετοί ακόμα. Αυτό είναι μαγεία. Αυτό είναι παρέα.
Αδιαφορώ από εκεί και πέρα για τις ταμπέλες. Ξέρω πως σε περιόδους δύσκολες ήσασταν εδώ. Σε περιόδους χαράς επίσης. Πήγα διακοπες και με αναζητήσατε.
Μεγάλωσα Τζονάκο μου και κατάργησα τις ταμπέλες.
Φίλοι, γνωστοί, περαστικοί, όλοι στον ίδιο καναπέ καθόμαστε και εμένα μου αρκεί!
:)

cinderella είπε...

@ Να σου θυμίσω οτι ΕΔΩ τα σενάρια τα γράφω εγώ. Δεν θες η επόμενη ανάρτηση μου να είναι ο Vk φαντάρος στον Έβρο. Θες; Δεν θες.

Πάρε τώρα ένα μπαγιάτικο εκλεράκι από αυτά που έχει αφήσει η Κατερίνα από του Αγίου Πνεύματος στο ψυγείο!

cinderella είπε...

@ Ζαχαρούλα μου πολύ χαίρομαι!!! :))
Καλησπέρες και καλή εβδομάδα!!

cinderella είπε...

Αντώνη μου για ακόμα μια φορά επαναλαμβάνω πως κι εγώ της ίδιας φιλοσοφίας είμαι!!! :))
Ελπίζω να είσε καλά και οι 3!! :)))
Σας φιλώ!!

cinderella είπε...

@ Θείε κι εγώ το ίδιο υποστηρίζω. Αλλά πειράζει που επιλέγω την ψυχανάλυση από τον καναπέ μου μαζί με έσας;
Με λένε Σίντι και είμαι καλά!!! :))

cinderella είπε...

@ Πατσιουρί μου yeaaahh!!
Πολύ χαίρομαι!!!
Φιλιά στα μούτραααα!!!

PN είπε...

Βρε άντε από εκεί...Θα φτιάξω και εγώ ένα με την Cinderella κοπτοραπτού στου Βουρδούμπαση...

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα!
Ψυχοθεραπεια λεμε με χιλια! Κι εγω στο μπλογκ βρηκα ενα χωρο που μπορω να βγαλω κομματια της ψυχης μου που στην καθημερινη μου ζωη δεν βγαζω ευκολα. Βεβαια, το ερωτημα ειναι γιατι να χρειαζομαστε την προστασια της ανωνυμιας για να βγαλουμε τον αληθινο εαυτο μας, τι μας φοβιζει τοσο; Αλλα αυτο ειναι μια αλλη μεγαλη κουβεντα...
Η ουσια ειναι οτι μεσα απο το μπλογκ μαθαινω πραγματα, εξελισσομαι σαν ανθρωπος, ανταλλασσω αποψεις, επικοινωνω και κυριως ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ! Και ουτε εγω γουσταρω τις ταμπελες...για να πω καποιον φιλο μου πρεπει να περασουμε πολλα μαζι, αλλα πιστευω πως μια τετοια επαφη- με την προϋποθεση οτι βγαζουμε τον αληθινο εαυτο μας κι οχι μουφα- που δινεις ενα κομματι της ψυχης σου ανωνυμα και χωρις να περιμενεις κατι απο τον αλλο περα απο μια κουβεντα, ειναι πολλες φορες πιο αληθινη και αγνη απο πολλες "ασπονδες φιλιες" με γνωμονα το συμφερον...ευτυχως εμενα πολλα τετοια δεν μου εχουν τυχει, αλλα τοσα ακουμε!
Σορρυ για το σεντονι!
Σε φιλω γλυκα στα μουτρα, πριγκιπεσσα!
Υ.Γ. Ουτε εγω ηξερα το θαυμαστο κοσμο των μπλογκς οταν εφυγε η Αμαλια...

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί να μην ήταν αυτός ο σκοπός σου, αλλά ότι πετυχαίνει κανείς, καλό είναι!

Οι εγγραφές αρχίζουν 16 Σεπτεμβρίου και τελειώνουν 30. Ευχαρίστως να σε πάρω μαζί μου. Θα σε βοηθήσω και εγώ στο δύσκολο εγχείρημα...:)

Spy είπε...

Ήθελα να γράψω ένα σχόλιο, αλλά κάθισα ο βλάκας και διάβασα όλα τα σχόλια των υπολοίπων και ξέχασα τι ήθελα να γράψω...
Θα ξανάρθω στην επόμενη συνεδρία.
(αυτό ήταν group therapy...)

cinderella είπε...

@ Vk τι έχει δηλαδή ο Βουρδούμπασης, δεν κατάλαβα!!

Υ.Γ.Το μάιλ δεν το ξέχασα.
φιλιά!

cinderella είπε...

Χριστινιώ νομίζω πως η ανωνυμία δεν οφείλεται στο να βγάλουμε τον αληθινό μας εαυτό.
Η ανωνυμία υπάρχει γιατί είμαστε σε δημόσια θέα. Γιατί μπορεί να μιλάμε μεταξύ μας αλλά υπάρχουν και περαστικοί. Νομίζω οτι γι αυτούς τους περαστικούς τίθεται το όλο ζήτημα!
Στα υπόλοιπα νομίζω πως συμφωνούμε! :))
Φιλάκια πολλά!!

cinderella είπε...

@ Χάρη θα έρθω!! :)))
Και θα δείρουμε πολλούς, αν και δεν είμαι του ξύλου!!

cinderella είπε...

@ Spy
Και σας έχω πει μην διαβάζετε ότι σας πασάρουν! Εσείς εκεί!!
Καλημέρες!