Το πρώτο πράγμα που χάρηκα πριν ακόμα φτάσω στο Λονδίνο ήταν η εστία. Πόσο υπέροχο είναι να μένεις στη καρδιά του κέντρου, ένα βήμα από τα πάντα, με όλους τους λογαριασμούς πληρωμένους από τον μπαμπά, σε καινούργιο κτίριο, με τη θεία Λένα στην είσοδο; Πολύ. Η θεια Λένα είναι η φύλακας και με καλοδέχτηκε με τη γκρίζα κουπ της, το μαργαριταρένιο κολιέ και την πλεχτή ζακετούλα της. Κουκλίτσα.
Και ενώ ήμουν φορτωμένη μέχρι τα αυτιά με 2 βαλίτσες, ένα λαπτοπ, μια eastpack, ένα πάπλωμα και τη τσάντα μου, βρέθηκα σε ένα χώρο εκπληκτικό.
Το δωμάτιο μου ευρύχωρο, η κουζίνα πολύ σύγχρονη και μακάρι να ήξερα να τη χρησιμοποιώ, θα τη χαιρόμουνα. Το μπάνιο μου καινούργιο. Ο Μεξικανός δίπλα κούκλος.
Και επειδή όπου και να πας έναν Έλληνα θα τον βρεις, εγώ για να έχω επιλογή έχω πέσει σε ελληνική κοινότητα. Τον πρώτο Έλληνα τον πέτυχα στο ασανσέρ. Του είπα hi, μου απάντησε «γεια σου ρε πατριώτισσα, σε θυμάμαι πρόπερσι στη Πέγκυ Ζήνα». Τη δεύτερη Ελληνίδα την πέτυχα στο εστιατόριο που πήγα να τσιμπήσω. Η τρίτη με κέρασε στριφτό τσιγάρο και θα την αγαπώ για πάντα γιατί το είχα ανάγκη. Η τέταρτη Ελληνίδα εμφανίστηκε σαν από μηχανής θεός την ώρα που έπλενα τα κουζινικά που δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω ποτέ. Μπήκε στη κουζίνα, μου συστήθηκε, της συστήθηκα για να εισπράξω ένα υποτιμητικό «Ελληνίδα είσαι μωρή;;». Περιττό να πω ότι είναι Πολυτεχνείτισσα, από τα βόρεια μέρη και μένει ακριβώς δίπλα μου.
Μια ακόμα Ελληνίδα που πέτυχα ήταν με τη μαμά της και η μαμά της επέμενε να με πάρει αγκαλιά μόλις άκουσε πως η δικιά μου δεν είναι εδώ.
Να είμαι ειλικρινής. Δεν είναι μόνο Έλληνες. Είναι και Κύπριοι. Πάντως στους διαδρόμους ελληνικά ακούς. Σαν στο σπίτι σου ένα πράγμα.
Δεν γνώρισα μόνο Έλληνες όμως. Την πρώτη μέρα μου χτύπησαν την πόρτα και δύο Αγγλιδούλες. Εγώ εκείνη την ώρα απολύμαινα με dettol το χώρο φορώντας πλαστικά γάντια μιας χρήσης, ενώ η μυρωδιά του απορρυπαντικού ήταν αφόρητη καθώς για λόγους ασφαλείας το παράθυρο δεν ανοίγει τελείως. Ήμουν μια ζωγραφιά, αλλά οι αγγλιδούλες δεν ξαναφάνηκαν. Γιατί;
Τέλος, το δωμάτιο μου έχει ένα μειονέκτημα. Το παράθυρό μου βλέπει σε μια εταιρία στην οποία ο κόσμος δουλεύει. Πρέπει μάλιστα να δουλεύει πολύ. Αυτό πρέπει να το κοιτάξω. Είχα συνηθίσει στην Αθήνα να είμαι με κατεβασμένες τις τέντες. Εδώ τους βλέπω. Σκασίλα μου. Και με βλέπουνε. Καθόλου σκασίλα μου.
Με απασχολούν πολλά αυτές τις μέρες. Το πιο σημαντικό όμως είναι ένα. Πόσο Αγγλάκι θα γίνω;;
47 σχόλια:
Σιγά μην γίνεις και αγγλάκι...
Xα!
Όσο για το παράθυρο, είναι απλό: πάρε στόρια. Θες να βλέπεις, τα ανεβάζεις. Δε θες να βλέπουν, τα κατεβάζεις.
As simple as that.
Kαλή αρχή μικρούλα.
...όσο αφήσεις τον εαυτό σου να γίνεις, και όσο θες να αλλάξεις.
Πάντως η διαμονή στην εστία είναι μεγάλη εμπειρία.
Καλό θα σου κάνει.
Καλημέρα από την "με τάση για βροχή" Αθήνα.
αποκλείεται να γίνεις αγγλάκι. να τους κάνεις όλους ελληνάκια ίσως...
Όπου και να πας πετυχαίνεις από κάποιον Έλληνα. Βρίσκονται παντού!! Ωραίες οι πρώτες στιγμές σου από την εστία. Τουλάχιστον θα σε βοήθησαν πολύ στο να καταλάβεις ότι δεν είσαι μόνη :) Όσο για το αν θα γίνεις αγγλάκι, μάλλον θα συμφωνήσω με το σχόλιο της batgirl!
Κοριτσάρα, ένα απο τα κλασικά ...προβλήματα ή κλασικές ...ευκολίες των σπουδών στο εξωτερικό είναι ...οι Έλληνες.
Ο καθένας, στην αρχή...πολύ πιθανά και για πάντα.....νοιώθει περίεργα εκεί έξω, θέλει να μιλήσει στην γλώσσα σου- όχι από πρακτική ανάγκη, αλλά από ψυχολογική ανάγκη- θέλει να πει ένα αστείο και να είναι οικείο, κατανοητό, έχει ανάγκη να ακούσει μια ατάκα ...που τον ζεσταίνει νοσταλγικά, έχει ανάγκη να έχει μαζί του ένα κομμάτι αυτού που άφησε πίσω του.
Μακροπρόθεσμα αυτό είναι λάθος. Σε εγκλωβίζει. Σε κάνει να νοιώθεις ..αιώνιος μετανάστης. Όσο το ζεις ...τόσο εθίζεσαι και τόσο περισσότερο το έχεις ανάγκη. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο αντί να εγκληματίζεσαι.....η νοσταλγία επικαλύπτει ότι άλλο.
Ξέρω, ξέρω, υπάρχει μια πορεία...απεξάρτησης από το γλυκό κουκούλι αυτού που νοιώθουμε φωλιά μας, από το σπίτι μας, από το οικείο μας, από το δικό μας.
Αλλά να την κάνεις την πορεία κοριτσάρα μου. Να επιλέξεις αυτούς που σου κάνουν σαν άνθρωποι και όχι σαν ....οικείοι Ελληνες.
Και σε τελευταία ανάλυση, ζήσε αυτό που σου προσφέρει το όποιο ....έξω. Ζήσε, εισέπραξε την πολυπολιτισμικότητα, το διαφορετικό, το Εγγλέζικο.....
Αν κάτι θα μπορούσα να σου πω είναι ότι πιο σημαντικό από τον όποιο μεταπτυχιακό τίτλο, είναι η εμπειρία, αν θες και το να ΖΗΣΕΙΣ την ..ανασφάλεια του ...διαφορετικού.
Αν είσαι για κάνα χρόνο, μη το φοβάσαι - δεν θα σ'αγγίξει καν. Άσε που για να το συνειδητοποιήσεις, θα πρέπει να γυρίσεις Ελλάδα - μόνον τότε θα το καταλάβεις. Ρώτα κ την Σοφία που ξέρει απ'αυτά :)
μπα, σιγα μη γινεις αγγλιδα. η ιδιοσυγκρασια του ελληνα ειναιμοναδικη, συνεπως μαλλον εκεινοι θα σε ακολουθουν!!!
καλως σε βρισκω, κοιτα να περασεις πολυ καλά εκει!!!
Σταχτοπούτα μου χάρηκα πάρα πολύ με την ανάρτησή σου. Βλέπω οτι τουλάχιστον εκεί που θα μένεις είναι όλα τόσο βολικά. Σε ...βλέπω ευχαριστημένη.
Μου θυμίζεις τις δικές μου πρώτες μέρες όταν πήγα στο Παν/ο του Manchester. 'Ολα σιγά σιγά στρώνουν και θα βρείς το τρόπο ζωής που θα σου ταιριάζει.
Να μου επιτρέψεις να σου πω να μη βιαστείς να κάνεις παρέες. Οι έλληνες έχουμε τη τάσει να μαζευόμαστε να κουτσομπολεύουμε, να... θάβουμε !!! Μη βιαστείς να κρίνεις τους εγγλέζους, μάθε τους πρώτα. Μεγάλωσε τις παρέες σου.
Αρχισα πάλι τις συμβουλές, sorry.
Εγω θα σε παρακολουθώ και θάμαι πάντα κοντά σου.
Νάσαι καλά, να περνάς καλά.
μπα, νομιζω οτι θα τοποθετησεις μπολικα μαξιλαρακια στον καναπε- αυτα που θα ερθουν και θα ζησεις -
αγγλακι δεν ξερω αν θα γινεις, παντως ενα εσανς λονδινου θα αποκτησεις κατα την ταπεινοτατη αποψη μου..
και θα συναντησεις και πολλες διαφορετικες εθνικοτητες και περισσοτερα πραγματα θα μαθεις!
προσωπικα ολα αυτα τα βρισκω σουπερ! ειπαμε θετικα σκεπτομενη παντα!!
ολα καλα να ερθουν και στην εστια και στα μαθηματα και θα χαρω να διαβαζω νεα σου εδω....
Που τους βρήκες χριστιανή μου όλους αυτούς; Εγώ είναι σαν να έχω μετακομίσει στην chinatown. 7 άνθρωποι στον όροφο, οι 6 είναι Ασιάτες! Και να τους λέω οτι δεν ξέρω από κινέζικο φαγητό και να μου λένε "its not chinese, its taiwan!". Έλληνες στην εστία δεν έχω πετύχει ακόμα, αλλά μου'χουν πει υπάρχουν 1-2. Στο δρόμο δε συναντώ, μάλλον, ακούω πολλούς.
Το σχόλιο της Κατερίνας θα το κάνω μοτο. Ολόκληρο! Να επιλέξεις αυτούς που σου κάνουν σαν άνθρωποι, να ζήσεις το διαφορετικό και την ανασφάλεια του. Σε 3 προτάσεις κλείνει όλη τη φιλοσοφία του να ζεις/σπουδάζεις στο εξωτερικό.
Φιλιά στην Κατερίνα.
Φιλιά και σε'σένα.
Kαι νοσταλγείς ακόμη τη Μεσογείων??????????
Καθόλου Αγγλάκι δε θα γίνεις...Μια χαρά Ελληνιδα σε βρίσκω...Να περνάς καλά και να προσέχεις...Θα τα ξαναπούμε...
Καλό βράδυ, φιλιά...
Συμφωνώ με batgirl. Ετσι τα παίρνουμε τόσα χρόνια τα 12άρια στη Γιουροβίζιον. Ελληνοποιήσεις τώρα!
Καλησπερα!! Τωρα ειδα κ ενημερωθηκα για τις αλλαγες στη ζωη σου!!!
Ευχομαι να περασεις υπεροχα, να αλλαξεις προς το καλυτερο!
Να'σαι καλα, να περνας τελεια.
Δεν ξέρω πώς στο καλό βρέθηκα στο blog σου, αλλά διαβάζοντας την ανάρτηση έκανα φλασμπάκ στο παρελθόν μου! Έχω κάνει κι εγώ μέρος των σπουδών μου στο εξωτερικό, στη Νίκαια της Γαλλίας και έμενα και εγώ σε φοιτητική εστία. Να πω ότι ήταν καταπληκτική εμπειρία θα είναι λίγο. Στην αρχή έκανα παρέα με Έλληνες αλλά μετά οι παρέες επεκτάθηκαν. Γνωρίστηκα με παιδιά από όλα τα μέρη του κόσμου. Πήγα στις χώρες τους, ήρθαν Ελλάδα, και με αρκετούς από αυτούς παραμένουμε σε συνεχή επαφή όλα αυτά τα χρόνια. Μακάρι να είχα blog από τότε ώστε να είχα καταγράψει όλες αυτές τις εμπειρίες! (Τώρα στο blog μου γράφω για ιστορίες καθημερινής τρέλας με τα δύο μου ζουζουνοκόριτσα…) Εύχομαι καλό ξεκίνημα :)
Εγώ προτείνω να τρελάνεις τους αγγλους workaholics με το τριγυρνάς στο δωμάτιο με τα εσώρουχα.
:)))
έχεις πρόσκληση :) φιλιά :)
Θα συμφωνήσω 100% με την Κατερίνα - δες ποιοι σου κάνουν σαν άνθρωποι και όχι ποιοι σου είναι οικείοι ως Έλληνες. Σε ένα χρόνο σίγουρα δεν θα γίνεις πολύ Αγγλάκι, αλλά όσο πιο πολύ Αγγλάκι/Λονδρεζάκι γίνεις, τόσο πιο καλά θα περάσεις. Από την εμπειρία μου στο πανεπιστήμιο, οι πιο απογοητευμένοι στο τέλος του χρόνου ήταν αυτοί που είχαν μείνει αναλοίωτοι από την εμπειρία του σπουδάζειν στο εξωτερικό, αυτοί που έκαναν παρέα συνέχεια με Έλληνες, αυτοί που όλα τα ξένα τα έβλεπαν στραβά κ.λπ. Οι πιο δεκτικοί και ανοιχτοί στις παρέες πέρασαν ζωή και κότα, το οποίο εύχομαι και για σένα :-)
Δεν ξέρω τί λένε οι άλλοι για το Λονδίνο, όμως εγώ το λατρεύω! Δεν έχει ήλιο, έχει όμως ατμόσφαιρα!
Εξ' άλλου, κι' εμείς εδώ τώρα, ούτε ήλιο έχουμε, ούτε ατμόσφαιρα!
Καλή αρχή κοριτσάκι μου. Ολα θα πάνε καλά, θα δείς!
Ααα!! Μια χαρά σε βρίσκω cinderella μου!
Μπράβο πολύ χαίρομαι που όλα έρχονται βολικά! Τελικά οι Έλληνες έχουν κάνει παντού αισθητή την πληθωρική παρουσία τους! Εδώ στην Αυστραλία σε όποιο μαγαζί έμπαινα πάντα ένας πατριώτης με χαιρετούσε πρόθυμος να με βοηθήσει!
Χαχαχα!!!
Άντε καλή προσαρμογή και είμαι σίγουρη όταν θα επιστρέψεις θα τρομάξουμε να σε γνωρίσουμε!
Θα έχεις μεταμορφωθεί σε μία πραγματική Αγγλόφωνη ελληνίδα cinderella!!!
Καλή εβδομάδα @φίλη μου!
Λοιπόν θα σου δώσω ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για να μην γίνεις αγγλάκι. Αν μεταμορφωθείς σε αυτό τον αχώνευτο λαό, δεν πρόκειται να σου ξαναμιλήσω...!!!!
Είδες...;;; Αυτό είναι που λέμε στα οικονομικά incentive compatible mechanism!!! Χαχαχαχαχα!!!!
Περιμένω περισσότερα νέα από το αγγλικό μέτωπο όργιο.
@ Spy απαγορεύεται να κάνω παρεμβάσεις στο δωμάτιο. Βέβαια ήδη έσπασα το πιαστράκι του ντους που συγκρατούσε το ακουστικό και δεν με βόλευε αλλά αυτό είναι άλλο θεμα.
Λέτε να τα κάνω όλα λίμπα;
Εχω κουρτίνες. Αλλά δεν μου αρέσουν κλειστές. Είναι σκούρο μπλε. Αυτό της νέας δημοκρατίας.
Χάλια σαν χρώμα δεν συμφωνείτε;;
@ Matrix χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια μόνο τρόπο να κοιτάνε...
Καλησπέρες από το βροχερό πλέον Λονδίνο. Ανάψαμε και καλοριφέρ; Εσεις; Καλά;
@batgirl εχω πολύ σοβαρά σκεφτεί να παω ρετσίνες στο επόμενο μάθημα. Τι λες;
@ Θειε Σκρουτζ
Τον τελυταίο καιρό κάποιος σπάει πλάκα μαζί μου και μου δείχνει συνεχώς πως ο κόσμος είναι πολύ μικρός. Γνωστοί γνωστών πέφτουν πάνω μου και με τρομάζουν. Σήμερα άλλος ένας Πολυτεχνείτης έκανε την εμφάνισή του. Γαμώτο κάπου πρέπει να κρυφτώ. Κάτι κάνω λάθος δεν εξηγείται!!!
@ Κατερινιώ η αλήθεια είναι οτι οι Έλληνες με περιβάλλουν και με προστατεύουν ακόμα και στο δρόμο. Με τον μόνο ξένο που έχω επαφές είναι με τον Μεξικανό. Είμαι το μωρό του ορόφου στο είπα; Πολύ χαίρομαι. Θα κάνω νάζια και αυτοι θα μου κάνουν όλα τα χατήρια.
Να σε ρωτήσω, επανάληψη στην προπαίδεια χρειάζομαι ή όχι; Να σκάσω την άλλη εβδομάδα με ένα καλάζνικοφ στην τάξη των μαθηματικών και να τους αναγκάσω να μάθουν τα τριπλά ολοκληρώματα;;;
@ itelli
Θα γυρίσω...γιατί με περιμένουν. Θα γυρίσω αλλά ένα κομμάτι μου θα μείνει για παντα εδώ.
Καλησπέρες!
@ Λεοντόκαρδέ μου πάντα θεωρούσα οτι το Πολυτεχνείο στην Αθήνα ήταν ένα μεγάλο χωριό με κουτσομπόληδες και κακιασμένους. Εδώ είμαι πολύ προσεκτική.
Καλοδεχούμενες οι συμβουλές σου, το ξέρεις!!!
Manchester; Πίκρα ή όχι;;
@ lifewhispers καλώς με βρήκες!!! Με το καλό να τα λέμε!!!
Πολλά φιλιά!!!
@ Λειλά μου κι εγώ έχω θετική σκέψη και έχω κι εσάς μαζί για να μοιράζομαι οτι με προβληματίζει!!!
Σε φιλώ και εννοείται πως θα τα λέμε!!
Συγγνώμη αν χάθηκα!!!
@ writerblock
είμαι εμπύρετη, μπουκωμένη και με πονόλαιμο. Αλλά δεν το βάζω κάτω. Η Ινδή που μοιραζόμαστε την ίδια κουζίνα με έχει ισοπεδώσει με τα μπαχάρια (φυσικά και το παράθυρο της κουζίνας δεν ανοίγει). Αλλά μια χαρά. Φέρνει το γκόμενο, φαντάζομαι οτι περνάνε καλά και δεν μπορώ να κακιώσω σε άνθρωπο που ξέρει να ζει!!!
Υ.Γ.Αρες μάρες κουκουνάρες...το ξέρω!!!
@ Πατς μου...
Μεσογείων...αξία σταθερή και αναντικατάστατη!!! Μην γινουμε τελείως Αγγλάκια!!! Δεν λέει!!
@ Αρτάνις μου πολλά πολλά φιλάκια και να προσέχεις κι εσύ!!! Καλό βράδυ!!!
Λοιπόν γιατρέ ακου σκηνικό, τώρα που είπες Ευροβίζιον.
Σκάει προχτές η άλλη η αθυρόστομη η Ελληνίδα και με ρωτάει τι θα κάνουμε με τηλεόραση. Της είπα πως χρειάζεται άδεια και εγώ δεν σκάω 120 λίρες. Και γυρίζει και μου λέει: "Καλά ρε μαλάκα και πως θα δούμε Ευροβίζιον φέτος; Ψηφίζουμε το ξέχασες;"
@ Αρτιστάκι μου σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τα γλυκά σου λόγια!!!
Φυλαχτό για τις δύσκολες μέρες που μπορεί να έρθουν!
Πολλά φιλιά!
@ Άσπα μου καλώς με βρήκες και με το καλό να τα λέμε!!!
Χαίρομαι ειλικρινά που σε γύρισα χρόνια πίσω και σου έφερα στο νου γλυκές αναμνήσεις!!
Λατρεύω τη Γαλλία. Ειδικά όμως το νότιο κομμάτι νομίζω οτι θυμίζει Ελλάδα και αποπνέει μια ζεστασιά που δεν μπορείς παρά να το αγαπήσεις!!!
Να περνάς καλά με τα πιτσιρίκια σου και μόλις βρω λίγο χρόνο θα περάσω κι εγώ από το χώρο σου!!
Καλησπέρες!!
@ Λουκρητία το σκέφτηκα κι εγώ. Λες;
Υ.Γ. Οτι η τουαλέτα μου έχει πόρτα που ανοίγει προς το παράθυρο σου το είπα; Στο λέω τώρα!!! :)))
Καλησπέρες!
@ Βatgirl
θα πάιξω. Απόψε κιόλας
@ Σοφάκι εγώ προς το παρόν δεν έχω βρει τίποτα στραβό. Περνάω υπέροχα και δεν θα το άλλαζα εύκολα!! :))
@ Βιολίστρια μου κι εγώ αρχίζω να το αγαπώ. Αύριο θα παω για ψώνια και μετά για βάφλα με φράουλες!! Περνάω υπέροχα...γαμώτο!!!!
Πολλά πολλά φιλιά!!
@ Μαριάνα μου μπορεί να λέμε διάφορα, είναι όμως πολύ σπουδαίο πράγμα να υπάρχουν ορισμένοι Έλληνες γύρω σου. Να σε νιώθουν, να τους νιώθεις και να τους ρωτάς το κλασικό πλέον: Από που είσαι;; :)))
Πολλά φιλιά!!
@ Όργιο ατύχησες. Είμαι πτώμα. Πάω να γράψω ανάρτηση. Δεν σου μιλάω. Καληνύχτες!!
συμβουλή δική μου: δεν χρειάζονται ούτε τόσο πολύ οι Έλληνες, ούτε και να γίνεις και αγγλάκι...
υπάρχουν πάρα πολλοί άλλοι λαοί με αξιόλογα πράγματα να γνωρίσεις - άλλωστε βρίσκεσαι σε μέρος που αποκαλείται "κέντρο του κόσμου"...
μη χάσεις την ευκαιρία!!!
cindy μου, όπου κιαν φοιτήσαμε, πάντοτε θα θυμόμαστε εκείνα τα χρόνια.
Manchester : πόλη μουντή, κτήρια γκρίζα, ψιλοβροχή σχεδόν συνεχής, Πανεπηστήμιο άριστο.
Αναμνήσεις υπέροχες, πολυεθνικές !!
Πίκρες ; Οχι κάθε άλλο, απλά κόντεψα να παντρευτώ αγγλιδάκι!!
Η Αγγλία και ιδιαίτερα το Λονδίνο είναι αδυναμίες μου, αφού η μόνη άλλη χώρα που θα μπορούσα να ζήσω είναι εκεί.
ΥΓ. Σύμπτωση, σήμερα έψεχνα τα ταξιδιωτικά γραφεία για ενα πενθήμερο στο Λονδίνο.
Εχω ανάγκη... φυγής και που καλύτερα!!
Καλό μήνα και να περνάς θαυμάσια .
@ geokalp μου ξέρεις ποιο είναι το μόνο αρνητικό; Πως ακόμα και στο κέντρο του κόσμου η μέρα έχει μόλις 24 ώρες γαμώτο!! Τι να προλάβεις δλδ;; Τίποτα!!! :)))
@ Λεοντόκαρδέ μου, έχω αρχίσει και το ερωτεύομαι το Λονδινάκι. Ελπίζω να μην με απογοητεύσει!! Μακάρι μετά από χρόνια να έχω τις ίδιες αναμνήσεις με σένα. Γλυκές, αντικειμενικές, με μια δόση λησμονιάς...!! :)
Δημοσίευση σχολίου