Παρασκευή, Οκτωβρίου 03, 2008

Η Ιθάκη μου

Εκείνο το ξώπλατο μαύρο φόρεμα το έχω ακόμα. Δείγμα θηλυκότητας πανάθεμά με. Κι εκείνα τα πέδιλα επίσης. Ψηλά. Τόσο που να με κουράσουν και να καταλήξω εκείνο το βράδυ ξυπόλητη στην Κηφισίας να ψάχνω για ταξί. Με τα μαλλιά πεσμένα. Ήταν που είχε περάσει η ώρα και η σταχτοπούτα είχε μεταμορφωθεί. Έφταιγε που οι μπούκλες δεν μου στέκονται και ήταν κι εκείνο το πείσμα γαρνιρισμένο με σιγουριά, πως μου πάνε. Φυσικά και είχαν χαλάσει. 17 χρονών, τελευταία μέρα αποφοίτησης, με εκείνη πάντα την άγνοια κινδύνου, διαβατήριο για τα επόμενα στο μικρό μαύρο τσαντάκι. Δυο μέρες νωρίτερα είχαν βγει οι βαθμολογίες. Δυο μέρες μετά, το μυαλό σχεδόν άδειο από σκέψεις είχε αποφασίσει πως θα έμενε Αθήνα. Πως θα συνέχιζε να πορεύεται με εκείνες τις τρεις που λίγο πριν χόρευε ξέφρενα. Ακόμα και σήμερα, χρόνια μετά, μίλια μακριά με εκείνες πορεύεται.

Είχε αρχίσει να αχνοχαράζει. Μαγεία η ανατολή, μαγεία εκείνη η στιγμή και η ηλικία που την υποστήριζε. Στο μικρό τσαντάκι το γράμμα εκείνης. «Θα γινόσουνα μια πολύ καλή φιλόλογος και μετανιώνω που δεν στο είπα νωρίτερα». Τότε έβαλα τα κλάματα γιατί μου το είχε πει πολύ αργά. Σήμερα την ευγνωμονώ που με άφησε ανεπηρέαστη να ακολουθήσω αυτό που ήθελα. Εκείνη η μέρα ήταν η τελευταία φορά που την έβλεπα. Δεν βρήκα καν το κουράγιο να ξαναπεράσω από το παλιό μου σχολείο. Μου είχε αφήσει όμως φυλαχτό την Ιθάκη του Καβάφη στο τελευταίο αποχαιρετισμό που έβγαλε από το μικρόφωνο. Για μένα.

Εκείνο το καλοκαίρι, που ήταν από τα πιο ξέγνοιαστα μου έπεσα με τα μούτρα στη μελέτη του Ποιητή. Έκτοτε έχω πάντα - αυτή την τραχιά από το τσιγάρο- φωνή της στα αυτιά μου όταν τον διαβάζω. Με τα γαλανά μάτια της, διαπεραστικά πίσω από τα στρογγυλά γυαλάκια της, αισθάνομαι ότι με κοιτά. Και ξέρω πως μου ψιθυρίζει:

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες,
γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή,
αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις,
η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Καμιά φορά πεισμώνω και σκέφτομαι την ακτή. Ξέρω όμως πως πάντα το ταξίδι με συνάρπαζε. Σήμερα, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αυτήν έχω στο μυαλό μου συντροφιά με τον Ποιητή να μου μιλά και να με προστάζει να συνεχίσω αυτό που τόσο αγάπησα. Απλά την ευγνωμονώ και δεν της κακιώνω. Ακόμα δεν έμαθα οι Ιθάκες τι σημαίνουν. Μονάχα πως αξίζουν. Κι αν φοβάμαι κάτι, είναι μήπως τις ανακαλύψω και δεν εκπλαγώ. Μην με εξετάσετε σήμερα. Δεν έχω διαβάσει. Οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες...κυκλοφορούν εκεί έξω.

Υ.Γ. Αυτή η ανάρτηση πρόεκυψε μετά από πρόσκληση της batgirl. Το παιχνίδι ζητούσε να αναφερθούμε σε ένα ποίημα ή ένα ρητό ή ένα τραγούδι που μας έχει στιγματίσει. Το άλλαξα λιγάκι. Ξέρω ότι δεν είναι του στυλ της, αλλά με αυτή την σιγουριά πως δεν θα μου χαλάσει χατίρι, καλώ την Κατερίνα να αλλάξει κι άλλο αυτό το παιχνίδι.

Καλημέρες από το συννεφιασμένο Λονδίνο.

37 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα! Ωραίο το κείμενο που σε στιγμάτισε, άψογη και η περιγραφή σου. Και κάτι ακόμα... Ξυπόλητη στην Κηφισίας? What a big mistake...

katerina είπε...

Κοριτσάρα μου, ασφαλώς και δεν διανοηθηκα ποτε να σου χαλάσω χατήρι.

Eclipse είπε...

και μόνο που διάλεξες Καβάφη σε έχω πολύ ψηλά :) Και το κείμενο ήταν σούπερ :) Όντως θα γινόσουν καλή φιλόλογος/ λογοτέχνης ;)

leondokardos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
leondokardos είπε...

Ισως το ωραιότερο ποιήμα του Καβάφη.
Μια προτροπή, μια υπόδειξη ζωής.
Ή μάλλον ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΖΕΙΣ.

Καλό Σαβ/ακο.

patsiouri είπε...

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Οπότε καλώς σε συμβούλεψε και ο ίδιος ο Καβάφης...

Ανώνυμος είπε...

για ποσα μετανιωσαμε εκεινα τα χρονια ουτε που θυμαμαι πια..
αλλα για το ποσα θυμομαστε το κειμενο σου δεν αφηνει καμια ανφιβολια!
καλησπερα

Artanis είπε...

Πολύ τον αγαπώ τον Καβάφη...
Καλησπέρα Σταχτοπούτα μου...
Καλό Σ/Κ, και φιλάκια πολλά...

Spy είπε...

Τυχεροί όσοι πραγματικά κατάλαβαν την "Ιθάκη" του Καβάφη, και ακόμα πιο τυχεροί όσοι κατάφεραν να νιώσουν στην ζωή τους, αυτό που ο ποιητής εννοούσε.

Keep goin' on!

Roadartist είπε...

πολύ ωραίο το κείμενο σου. πάρα πολύ.. ;)..το ποίημα πολύ αγαπημένο..θα παιξω κ εγω το παιχνιδι της batgirl απο τα πιο καλά νομίζω..

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ο Καβάφης και η καθηγήτρια, σου είπαν απλά, αυτό το χιλιοειπωμένο και χιλιοδιαβασμένο κι' όμορφο:
"Nα ζείς, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις"
Κι' ευτυχώς, η Ιθάκη σου μάλλον είναι μακριά ακόμη...

PN είπε...

Καλά το ότι το έχεις στο γράψιμο είναι γνωστό και παλιό. Ότι είσαι ταλεντάκι στο να δημιουργείς εικόνες σαν την φιλενάδα σου την Κατερίνα, επείσης γνωστό. Αλλά τούτο δεν σου το είχα. Σε είχα συνηθίσει σε πιο χιουμοριστικά, και αυτό το κείμενο ήταν βαθιά συναισθηματικό γεμάτο αναμνήσεις.

Να γαμώτο μου γιατί κάνω blogging!!!

cinderella είπε...

@ Θείε Σκρουτζ, μικρή ήμουν...μετά έμαθα!

cinderella είπε...

@ Ομορφιά μου το κείμενό σου δεν το σχολίασα. Πως θα μπορούσα άλλωστε. Ανάλογο συνάισθημα με εκείνο της "Άνω τελείας". Απλά αποστομωτικό. :)

cinderella είπε...

@ Βatgirl σε ευχαριστώ για την πρόσκληση!! ;)

cinderella είπε...

@ Λεοντόκαρδε μου η ζωή του ποιητή, η ζωή του καθενός μας τελικά αποδεικνύει πως δεν μπαίνουν σε καλούπια οι συμπεριφορές. Πολύ φοβάμαι πως στα λόγια τα καταφέρνουμε. Οι πράξεις μας εκθέτουν όμως!!
Πολλές καλησπέρες και φιλιά!

cinderella είπε...

@ "Όσο μπορείς" πατσιουρί μου. Όσο μπορείς...

cinderella είπε...

@ lifewhispers τελικά υπάρχουν οι αναμνήσεις να μας θυμίζουν αυτά που μετά μπορεί με τις πράξεις μας να διαγράψαμε, να ξεχάσαμε, να αλλάξαμε! Μαγεία κι αυτό. :)
Καλησπέρες καλή μου!

cinderella είπε...

@ Κι εγώ Αρτάνις μου...
Καλησπέρες και καλή εβδομάδα πλέον! :)

cinderella είπε...

@ Spy μου το πρώτο πάει στο διάολο. Το δεύτερο με τίποτα όμως.
Αυτό είναι που λέμε τραβάμε κουπί; όχι έτσι σαν απορία ρωτώ.
Καλησπέρες.

cinderella είπε...

@ Αρτιστάκι μου κι εγώ έτσι νομίζω.
Να πάιξεις. Είμαι σίγουρη πως η ματιά σου θα είναι μοναδική!!

cinderella είπε...

@ Βιολίστρια μου και τα δύο τα καταφέρνω. Το τρίτο απλά το προσπαθώ!!! :)

cinderella είπε...

@ Vk αυτές οι μέρες είναι πολύ περίεργες. Ή που θα κόψω το blogging ή που δεν ξέρω τι θα κάνω. Αυτές οι κυκλοθυμίες του διδύμου. που μια είναι στα ουράνια και μια στα τάρταρα. Ναι με έχουν πιάσει οι συναισθηματισμοί μου. Με έχουν πιάσει και οι μελαγχολίες τα βράδια. Τη μέρα είμαι μια χαρά. Μετανιώνω που γράφω αυτό το σχόλιο σε κοινή θέα αλλά δεν γαμιέται. Μεταξύ μας είμαστε. Όχι, για να σε προλάβω καλά περνάω. Αλλά να. Ό δίδυμος πάντα κάτι θα βρει για να μελαγχολήσει. Εγώ δεν το έχω βρει. Αλλά έχω λιγάκι πέσει.
Λες να το κλείσω το ρημάδι να παει στο καλό;

Artanis είπε...

Σου έχω και προσκληση για παιχνίδι (εφόσον βέβαια δεν έχεις διαβάσματα και εργασίες...)Αν έχεις χρόνο, πέρασε να δεις...
Σε φιλώ...

cinderella είπε...

@ Έρχομαι κοριτσάκι μου να δω! :))

PN είπε...

Λοιπόν, ήρθα σέρνοντας από το μεθύσι και την κούραση να σου πω....τώρα βρήκες;;;!!!!!

Ααααααα να μας πω, μια η Κατερίνα, μια εγώ, τώρα και εσύ; Καλά τι σκατά ίωση μας έπιασε με το να κλείσουμε τα Blogs μας.

Όχι Όργιο δεν θα το κλείσεις. Δηλαδή και να το κλείσεις, τώρα ατύχησες. Θα σου κατσικωθώ έτσι κι αλλιώς. Οπότε αφού δεν θα γλιτώσεις το κατσίκωμα, τουλάχιστον κράτησε το Blog!!!!!

Αν έχεις μαύρες έχω και chat, και τηλέφωνο για να έρθουμε indeed Λονδίνο για συμπαράσταση με το παρεάκι. Ξέρεις, δικαιολογία για ταξίδι ψάχνω.

Σοβαρέψου. Έχω τους καημούς μου εδώ, να έχω τουλάχιστον το κεφάλι μου ότι είσαι καλά εκεί πάνω. Σε παρακαλώ, λυπήσου με!!!!!

cinderella είπε...

Μεθυσμένος είσαι; Μια χαρά. Να κάτσω να μιλήσουμε; Αναπτήρα έχεις; Γαμώ την τρέλα μου έχω τσιγάρα και δεν έχω αναπτήρα. Ούτε σπίρτα. Με το φούρνο μικροκυμάτων της κουζίνας δεν μπορώ να κάνω θαύματα. Και φωτιά στο φαγητό δεν έχω βάλει ακόμα.

Δεν ξέρω τι θα κάνω. Και μην σκοτίζεσαι ρε. Έτσι κι αλλιώς εσύ έχεις κινητό, chat και το ελεύθερο να ανέβεις να με βρεις όποτε θες. Η Κατερίνα δεν θα το κλείσει. Ούτε εσύ. Για να σας διαβάζω και να σας σχολιάζω με την ησυχία μου.

Κι αν μ' αγαπάς βρες τι πάιζει ζωδιακά και είμαι έτσι. Δεν μπορεί ρε πούστη μου, κάτι τρέχει. Η επιστήμων το έχω ρίξει στην αστρολογία για να λύσω τα υπαρξιακά μου. Μα τι μαλάκω που είμαι!!!

PN είπε...

Πρέπει να σε αγαπάω πολύ....στην κατασταση που είμαι με έχεις κολλήσει!!! Κανόνισε!!! Το νου σου!!!! Εσύ μας έβριζες να μην το κλείσουμε. Δεν θα αναστρέψουμε τους ρόλους τώρα. Σοβαρέψου μικρή, μην έρθω από εκεί και σε πιάσω από το αυτί.

Όσο για τα ζώδια, δεν τα είπαμε; Γρι δεν ξέρω. Άσχετος, πως το λένε; Τώρα ξέρω καλά από σφηνάκια μαστίχας που τα κατέβαζα σαν και εγώ δεν ξέρω τι. Τι γλυκά που ήταν; Τι γλυκά...!!!!

Λοιπόν, αν συνεχίσω θα το κάνω shocking και δεν θες!!!!! Πίστεψέ με!!!!!

Σοβαρέψου...μέχρι να συνέλθω τουλάχιστον. Για χάρη μου!!!!

cinderella είπε...

Εντάξει γιαλαντζί πιωμένος είσαι. Ούτε ένα γραπτό σαρδάμ! Πάντως κόψε τα σφηνάκια μαστίχας. Είναι χάλια και σε χαλάνε.
Εγώ έχω μεθύσει με ούζο και δεν το ξαναμύρισα έκτοτε.

Να με αγαπάς ρε. Το καλύτερο παιδί είμαι. Αί σιχτίρ.

Εντάξει το χαλαρώνω. Σήμερα έκανα την πρώτη μου κοπάνα. Πήγα για ψώνια το απόγευμα με μια συμφοιτήτρια.

Θες να το κάνω εγώ shocking? Βρήκα εσώρουχα με 4 λίρες, υπέροχα!! Ασε απατεώνες στην Ελλάδα. Θα φτιάξω την πρόικα μου εδώ πάνω.

Μαμά στείλε λεφτά. μην κάνεις την κινέζα...ξέρω οτι διαβάζεις το blog.

marianaonice είπε...

To απογείωσες το παιχνίδι ciderella μου!!!!!
Και το ποιήμα του Καβάφη έγινε ακόμη πιο αγαπημένο μου!!
Φιλιά και να περνάς ονειρεμένα για να έχεις τα όνειρα αυτά να πορεύεσαι στη ζωή σου!!...

katerina είπε...

Τι στο διάολο, μας ματιάσανε....και εγώ δεν είμαι στα καλύτερα μου... αλλά να σας πω σε ΕΣΑΣ ποντάρω...Δεν θέλω μαλακίες...

Λοιπόν πιανόμαστε κύκλο, και άμα .... "στραβός στραβόν οδήγαγε, πέσαν κι οι τρεις στον λάκκο»…..ΜΑΓΚΙΑ ΜΑΣ!!!

Θα ξανασηκωθούμε. Αλλά κι οι τρεις!!!!
Ακούς Cindy;;;; Ακούς VK;;;;;;

PN είπε...

Λοιπόν, νηφάλιος γαρ σήμερα (και παραβλέποντας Όργιο ότι με κατηγόρησες για έλλειψη ανορθογραφίας μέσα στη μέθη μου. Μέχρι και εκεί τέλειος είμαι...!!!!), συμφωνώ με την Κατερίνα.

Θα κρατηθούμε χέρι-χέρι και θα κάνουμε ζντο!!!! Είσαι cindy; Εεεεεε όχι που δεν θα σου σιάξει και το κέφι!!!!!

cinderella είπε...

@ Μαριάνα μου σε ευχαριστώ πολύ για τις γλυκές σου κουβέντες!!
Καλησπέρες!!

cinderella είπε...

@ Τι θέλετε να σας πω τώρα; Όσο μας αντέξει το σκοινί; Θα φανεί; Στο χειροκρότημα;
Πάμε μαζί;
Σας αγαπώ φάτσες...να προσέχετε...και το νου σας. Δεν είμαι εκεί...αλλά μπορεί να έρθω.

tzonakos είπε...

Σίγουρα με έκανες να αγαπήσω κι άλλο τους στίχους σε αυτο το ποίημα.
Σίγουρα σε περιέγραψε το μυαλό μου, 17χρονο με άγνοια κινδύνου.
Υπήρξα κι εγω κάποτε 17χρονος.
Απο τότε, ο δρόμος ειναι μακρύς, το ταξίδι μεγάλο, ο προορισμός αχνοφαίνεται στο βάθος αλλα δεν βιάζομαι.
Στην πορεία μάλιστα προλαβαίνω να δώσε και σε άλλους σημάδια για τον δρόμο που πρέπει να πάνε, το ταξίδι τους. Ειμαι καλά με αυτό.

Πάω και στην Κατερίνα να δω τι γράφει.

cinderella είπε...

@ Τζονάκο μου...θέλω να σε δω 17χρονο με τα μάτια της γραφής σου. Μια παράκληση για ανάρτηση από τη Σίντυ...όταν βρεις χρόνο! Μην μου χαλάσεις χατήρι!!

tzonakos είπε...

Αμαν με πέθανες τωρα, αυτη κι αν ειναι πρόκληση σε ...γραφομαχία !
Ειναι κατι που το φοβάμαι, να γυρίσω στα 17 μου.
Πρέπει να ξεθάψω κάτω απο τόνους χώματα λήθης τον έφηβο που ειχε προβλέψει τόσα πολλά, που δεν τον πίστευε κανεις σχεδόν :)
Οκ, θα το κάνω, να βρω χρόνο και οκ.