Τρίτη, Φεβρουαρίου 24, 2009

Ανεπίκαιρη; Ναι, το ξέρω.

Ήταν το 1945 που η χώρα έβγαινε από έναν παγκόσμιο πόλεμο και έμπαινε σε έναν εμφύλιο για να κατασπαράξει τις σάρκες όσων είχαν γλιτώσει από τον οχτρό, χωρίς φυσικά να υπολογίζει ότι ο οχτρός είναι πάντα ο κακός μας εαυτός και όχι μόνο εκείνος ο Γερμανός.

Εκείνος νέος, μορφωμένος και με μέλλον μπροστά του ήταν σε ηλικία γάμου. Εκείνη νέα, καθόλου όμορφή για την εποχή της, η πρώτη στη σειρά για παντρειά από μια οικογένεια που είχε στα γονίδια της να γεννά κυρίως κόρες. Πολύ λεπτή και αρκετά μελαχρινή με ένα ζευγάρι μοναχά καταπράσινα μάτια να φωτίζουν το πρόσωπό της. Ούτε αφράτη, ούτε με λευκό δέρμα. Εκείνος όμως την ήθελε και την πήρε. Αυτήν και το χωραφάκι με τα οπωροφόρα για προίκα. Χρόνια μετά σε μια από τις λιγοστές στιγμές προσωπικής παραδοχής εκμυστηρεύτηκε πως θα την έπαιρνε ακόμα κι αν δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Όσοι το άκουσαν, το άκουσαν και εκείνος ξανάπεσε στην σιωπή που τον διέπε τα τελευταία χρόνια. Ψέματα. Το είχε πάντα αυτό. Οι καλές κουβέντες μετρημένες και λίγες. Η σιωπή απέραντη, το βλέμμα πάντα γλυκό και οι αποχαιρετισμοί με τα παιδιά του πάντα δακρύβρεχτοι. Με μας τα εγγόνια του απλά δυσβάσταχτοι.

Τα χρόνια πέρασαν, το κουσούρι της οικογένειας να γεννά μόνο θηλυκά παιδιά πέρασε και σε κείνη τη γενιά - όπως και στην επόμενη αλλά δεν είναι το θέμα μας - και έφτασε κάποια στιγμή, εκείνη η στιγμή των μεγάλων αποφάσεων που έρχεται στη ζωή όλων.

Οι κόρες ήταν ή σε ηλικία γάμου ή σε ηλικία σπουδών. Η γνώμη εκείνου, να τις παντρέψουν. Η γνώμη εκείνης, να τις σπουδάσουν. Το δικό της πέρασε με μερικές μοναχά τροποποιήσεις στο συμφωνητικό. Δασκαλίτσες και φιλολογίνες εγώ δεν χρηματοδοτώ. Η΄γιατρίνες ή μηχανικοί που θα μας είναι και χρήσιμες είπε εκείνο το βράδυ στο τραπέζι. Τα θηλυκά μοιράστηκαν και άνοιξαν τα φτερά τους όπως ακριβώς εκείνοι είχαν αποφασίσει. Έκτοτε ξεκίνησε μια σειρά αποχωρισμών γιατί εκείνος ποτέ δεν αγάπησε την Αθήνα, γιατί εκείνη ποτέ δεν ήθελε να τον αφήνει μόνο του και γιατί εκείνες σκόρπισαν στα πέντε σημεία του ορίζοντα.

Και ενώ στο ξεκίνημα εκείνος ήταν ο μορφωμένος, με το λαμπρό μέλλον, εκείνο το χωραφάκι με τα οπωροφόρα τις σπούδασε. Η σοδειά κάθε χρονιάς, ήταν τα λεφτά της καθεμιάς. Με τα λεφτά εκείνου περνούσαν οι δυό τους. Με τα λεφτά της προίκας περνούσαν τα κορίτσια.

Φέτος, χρόνια μετά - πολλά χρόνια πιο μπροστά και ενώ Εκείνοι έχουν φύγει από εδώ με όλα τους τα χρέη πληρωμένα μέχρι δεκάρας στο ταμείο της ζωής, και έχοντας αφήσει πίσω τις κόρες σπουδαγμένες και σε οικογένειες - πουλήσαμε την ίδια σοδειά προς 300 ευρώ. Κανονικά είχαμε κανονίσει 400 άλλα ο μεσολαβητής μας έριξε. Δεν βγάλαμε ούτε τα έξοδα του πετρελαίου του πατρικού. Μια το κλάδεμα, μια το λίπασμα, μέσα μπήκαμε φέτος, αλλά είναι το πείσμα πια των κοριτσιών που συντηρεί το ίδιο χωράφι με χασούρα γιατί το πραγματικό κέρδος κάποτε ήταν οικονομικό, τώρα όμως είναι συναισθηματικό.

Βλέποντας τους αγρότες φέτος να κλείνουν τους δρόμους, σκεφτόμουνα εμάς. Την ιστορία της οικογένειας μου και πόσα η γη μας έχει προσφέρει. Και λυπάμαι που δεν μπορώ να ενστερνιστώ εκείνους που θυμώσαν με το κλείσιμο των δρόμων. Λυπάμαι που δεν μπορώ να μπω στη λογική πως «καλά τους είχαν κάνει και τους είχαν κόψει τα λάστιχα». Λυπάμαι που δεν μπορώ να δω το δίκιο μέσα από τα δακρυγόνα. Το σωστό μέσα από τις επιδοτήσεις της Ε.Ε για το ξερίζωμα των ροδακινιών. Το λογικό στο κόστος των 2 ευρώ το κιλό το λάδι. Λυπάμαι που η χώρα αυτή είναι τόσο εύφορη αλλά οι εξαγωγές είναι σε χαμηλότερο επίπεδο από τις εισαγωγές. Που εδώ στο Λονδίνο τα άνοστα Ισπανικά μανταρίνια κάνουν θραύση την ώρα που τα Ελληνικά σαπίζουν στις χωματερές μας και οι χυμοί που αγοράζουμε εδώ αλλά και στην Αθήνα έρχονται σε μορφή παγοκολόνας από την Λατινική Αμερική.

Υ.Γ. Στα ανατολικά της Κρήτης λένε μια μαντινάδα που συνοψίζει όλα όσα εγώ θέλησα να πω. Τα πορτακάλια του χωριού γεμίζουνε βαπόρι. Ότι σκατά είναι πρόεδρος είναι κι οι ψηφοφόροι.

34 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η προσωπική ιστορία κάθε ανθρώπου είναι πάντα επίκαιρη για τον ίδιο. Για το Κράτος γίνεται μόνο την εποχή της ψηφοθηρίας αλλά ξεπουλιέται πιο φτηνά απ΄όσο πούλησες φέτος τη σοδειά σου την επόμενη κιόλας των εκλογών.

ΥΓ. Βάλε μεγαλύτερο τασάκι. Καπνίζω πολύ!

Elli είπε...

χαχα! ότι σκατά ειναι ο δήμαρχος είναι κι οι ψηφοφόροι λένε!!!
που το θυμήθηκες!!!!!!
έχω πεθάνει στο γέλιο!

Nikos Lioliopoulos είπε...

Σε ευχαριστώ.

BUTTERFLY είπε...

Ομορφη η ιστορια της οικογενειας σου. Η μαντιναδα κρυβει μεγαλη αληθεια, μα μεγαλη αληθεια!!!

Γιώργος Τ. είπε...

Στις λέξεις της μαντινάδας κρύβεται όλη η ελληνική κατάντια..

katerina είπε...

Να πω πρώτα από όλα, ότι είναι μια τόσο γλυκεια αναρτηση, τόσο αισθαντική…που παραλίγο να με κάνει να συμφωνήσω μαζί της.

Σταχτοπουτα, η δική μου άποψη, είναι ότι οι αγρότες κλεινουν τα μάτια πριν και πανω από όλα στο δικό τους μελλον, στην δική τους επιβίωση, στην δική τους ζωή…κλεινοντας τους δρόμους.
Γιατί δεν κάνουν τίποτα άλλο…

Πέρα από το ότι η δημοκρατία δεν προσδιορίζεται από το δίκιο και το μικροδίκιο του καθενός μας, αλλά από το ΔΙΚΑΙΟ, οι αγρότες, παλεύοντας όχι να ζήσουν και να προκόψουν …αλλά απλά να επιβιώσουν...σήμερα, είναι οι πρωτοι που βάζουν…ταφόπλακα, στην δική τους ευημερία.

Και θα σου φανεί …περιεργο, αλλά το προστατευμενο εισόδημα των αγροτών, ναι ακόμα και των δικών μας αγροτών, είναι αυτό που κάνει εκατομμύρια κόσμο να πεθαίνει. Αυτό είναι που δημιουργεί τις χωματερές…

Το δίκιο και το ΔΙΚΑΙΟ, Πριγκηπέσα, κονταροχτυπιουνται τόσο συχνά.

Οι αγρότες ή θα πουλήσουν στις αγορές του κόσμου, αυτό που ο καταναλωτής ενδιαφερεται να αγοράσει, ή …θα υποχρεωθούν να αλλάξουν επαγγελμα και ζωή.
Πικρό…αλλά απολυτα αληθινό.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Μείνε στο Λονδίνο Σίντυ μου...
Μείνε όσο πιό πολύ μπορείς στο Λονδίνο....
(Μα τί λέω; "Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει..."
Ο Σεφέρης τα είπε όλα!)

Matrix είπε...

Καλησπέρα μικρή Cindy.

Λοιπόν αγροτική δουλειά δεν έχω κάνει ποτέ.

Έχω όμως φίλους και συγγενείς στο χωριό που έχουν μείνει εκεί και μαζεύουν ελιές το χειμώνα και καλλιεργούν άλλα προιόντα το καλοκαίρι.

Και αλήθεια δεν ξέρω τι κάνουν οι αγρότες "εδώ" στο "Λεκανοπέδιο Αττικής", αλλά στην περιφέρεια (και όχι επαρχία που την λένε μερικοί) το εισόδημα τους δεν είναι καθόλου προστατευμένο.

Προστατευμένα είναι αλλων τα εισοδήματα μέσω πορτιέρηδων που τους λένε ΚΑΡΤΕΛ και που κανείς τα τελευταία χρόνια δεν κάνει τίποτα. ...

Ή μάλλον κάνει... τα στραβά μάτια.

PS. Μου έχουν πει ότι η "δέμπλα" είναι χειρότερη και από δουλειά στην οικοδομή και οικοδομή έχω πάει και ξέρω (καμιά σχέση με λάπτοπ και γραφεία, νούμερα, αναλύσεις και μπλογκάρισμα)

apos είπε...

cenicienta, καλημέρα

δυστυχώς έγραψα και σε παλαιότερο post, ότι ως βέρος αθηναίος 3 γενιές (και με ολίγη από αργεντινή) δεν έχω ιδέα για τους αγρότες, τη ζωή και τα προβλήματά τους. Προσπάθησα και προσπαθώ μέσα από τις κινητοποιήσεις να βγάλω συμπέρασμα.
Το θέμα βέβαια του κλεισίματος του δρόμου είναι μια άλλη ιστορία. Εγώ δεν το συνδέω με τον αγρότη. Νομίζω ότι έχει να κάνει με τη νοοτροπία του Έλληνα, ο οποίος πάντα πιστεύει ότι το δικό του ζήτημα είναι το πιο σημαντικό. Όποιο ζήτημα και να είναι, όποιος και να είναι. Por favor, μην το πάρεις προσωπικά.

Στις μικρές ιστορίες όπως τη δική σου, κρύβονται μεγάλες αλήθειες. Πράγματι. Και διαμορφώνονται όμορφοι χαρακτήρες.
Αυτό βλέπω και τώρα.

patsiouri είπε...

Κι'εγώ με τους αγρότες ήμουν.
Οι οποίοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.
Σ'εκείνους που΄ζουν από την αγροτιά (και είναι πραγματικά ξεφτύλα ένας άνθρωπος να γαμιέται όλη μέρα για να πουλήσει μετά σε τιμές εξευτελιστικές και να τα κονομήσειάλλος) και στους γιατρούς και τους μεγαλοδικηγόρους (στον τόπο καταγωγής μου) που έχουν ΚΑΙ αγροτικό εισόδημα.
Κάτι πρέπει να γίνει.

phlou...flis είπε...

Γι άλλα μας έχουν ταγμένους: παροχή υπηρεσιών. Τουλάχιστον έτσι μας έλεγαν, έτσι μας έπεισαν πως είναι. Αλλίμονο στους αγρότες που ζουν από την αγροτιά. Και δυστυχώς οι νέοι αγρότες πορεύονται με τα παλιά μυαλά. Χωρίς φαντασία, ρίσκο, χωρίς σχέδια.

Artanis είπε...

Δεν μπορώ να το σχολιάσω αυτό το συγκινητικό ποστ, αλλά το καταλαβαίνω απόλυτα...Η μαντινάδα θεϊκή, 2 στιχάκια λένε τα πάντα...
Καλά Κούλουμα, φιλιά απο ΝΖ...

ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΙΝΑΣ είπε...

Επειδή το αξίζεις... σου αφιερώνω λίγα τετραγωνικά μέτρα από το μπλογκόσπιτό μου. Σε περιμένω, Cindy μου:

http://papaourologia.blogspot.com/2009/03/das-schwerste-gewicht-4.html

Τα σέβη μου και την αγάπη μου.

Παραπολιτική είπε...

Τα είπες όλα...

Καταπληκτικό post...

Ανώνυμος είπε...

Παντελώς άσχετο, αλλά τι σπουδάζεις; Ή έχεις σπουδάσει;

marianaonice είπε...

Φέτος πήγε ο άνδρας μου στη Μυτιλήνη για να φροντίσει να μαζέψει τις ελιές από τρία κτηματάκια της μητέρας μου που χρόνια τώρα τα φρόντιζε ο αδελφός της που όμως γέρασε πια και δεν μπορούσε. Με κόπο μάζεψε ελιές και άλεσε 120 κιλά λάδι που μας κόστισαν μαζί με τα έξοδα ταξιδιού κλπ. 500 Ευρώ!!!!!!!
Αυτό που έμεινε είναι μόνο ότι θα φάμε λάδι δικό μας, αγνό!. Τώρα τι να πουλήσεις και τι να βγάλεις με 2 Ευρώ το κιλό;;
Οι λόγοι που κρατάμε αυτά τα κτήματα είναι εντελώς συναισθηματικοί!!! Πολύ καλά το λες!!
Δεν ξέρω αν το κλείσιμο των δρόμων θα φέρει το δίκιο των αγροτών! Μακάρι, αλλά φοβάμαι ότι το δίκιο είναι πιό μεγάλη ιστορία από ένα κλείσιμο δρόμων...
Τι να πω Σίντυ μου!! Τα είπες πάλι τόσο όμορφα και έθεσες αμείλικτα ερωτήματα!!

Και η προηγούμενη ανάρτησή σου, πολύ σωστή!! Μου συνέβη και εμένα να μου την "πέσουν" στο μπλογκ μου δήθεν απλά εκφράζοντας άλλη άποψη, στην ουσία όμως αδειάζοντάς με ...@φιλικά και χαμογελαστά πάντα...
Τι να κάνουμε!! Αυτά έχει η ζωή...
Προχωράς και σου αρκεί η δική σου αποκρυσταλλωμένη άποψη!
Για τα άλλα άσε τους άλλους να ...μάχονται τον αγώνα "επιπέδου"!!
Φιλιά cinderella μου!
Να περνάς καλά!!

cinderella είπε...

@ All
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια σας. Ένας λόγος παραπάνω...ειδικά σε αυτό το πόστ. Αυτό το πόστ που είναι εγώ. Που με καθρεφτίζει. Που είναι η ιστορία μου. Που έκανε εκείνη στην άλλη πλευρά της γραμμής να συγκινηθεί όταν της το διάβασα και μένα όταν το έγραφα.

Χάθηκα γιατί δεν είχα κάτι να πω. Γιατί νιώθω απίστευτη κούραση και φόρτο. Γιατί είχα επισκέψεις, εργασίες, μια ψιλοαδυναμία και μπορώ να σκεφτώ κι άλλα σαν δικαιολογίες.
Αλλά μαλλον δεν χρειάζεται!

Σας ευχαριστώ απο καρδιάς!

cinderella είπε...

@ pandora καλώς όρισες!
Θα σου φέρω δικό σου τασάκι. Δίπλα σου. Και καμιά βότκα αν θες! Με το καλό να τα λέμε! :)

cinderella είπε...

@ Έλλη...μάλλον χάθηκα εε;
Θα σου στείλω μια από αυτές τις μέρες...
φιλάκια πολλά!

cinderella είπε...

@ Νίκο εγώ σε ευχαριστώ. Συγκινήθηκα που το έβαλες στο blog σου...και εξακολουθώ να είμαι πάντα ευαίσθητη σε τέτοιες εκδηλώσεις συμπαράστασης και κατανόησης!!
Σε φιλώ

Καλό Σαββατόβραδο εύχομαι!

cinderella είπε...

@ Χριστινάκι μου όμορφο χαίρομαι που σου άρεσε!
Καλησπέρες κουκλίτσα μου!!

cinderella είπε...

@ Γιώργο μου έτσι νομίζω κι εγώ... :)
Φιλιά!

cinderella είπε...

@ Κατερινιώ μου εγώ πάλι πιστεύω οτι οι αγρότες είναι ο τελευταίος κρίκος αυτής της αλυσίδας παραγωγής προϊόντων. Όπως έλεγα και σε ένα φίλο της προάλλες είναι επιλογή μου να αγοράζω στην διπλάσια τιμή τις ελληνικές ντομάτες έναντι των ισπανικών για να ζήσει ο αγρότης που τις καλλιεργεί. Ο μεγάλος νταβατζής είναι ο μεσάζοντας. Αυτός που παίρνει το προϊόν 30 λεπτά και το πουλά 2 ευρώ γιατί κανένα κράτος δεν τον ελέγχει. Η για να είμαστε ειλικρινείς κάνει τα στραβά μάτια και κερδίζει μαζί του.
Αν αύριο όλοι στραφούμε στο πιο φτηνό που έρχεται απέξω ο έλληνας αγρότης θα πεθάνει. Ο μεσάζοντας θα κάνει αυτό που ξέρει καλά. Νταβατζιλίκι σε άλλο τομέα και προϊόν.

Κι επειδή διάβασα για τους αγροτοπατέρες...για τις μικροκομματικές σκοπιμότητες...για για για να σε ρωτήσω κάτι Κατερίνα; Είναι μόνο ο κλάδος των αγροτών έρμαιο κάποιων ψηλοσυνδικαλιστών; Γιατί εγώ ξέρω πάρα πολλούς κλάδους και δη επιστημόνων που χειραγωγουνται από καθικάκια αλλά μας είναι αναγκαίοι και λέμε δεν βαριέσαι. Αν μη τι άλλο οι αγρότες...τη γη έχουν μαθει να καλλιεργούν και εκεί εμείς τους πατάμε.
Εν προκειμένω δηλαδή Κατερίνα...το δίκιο τους είναι δίκαιο.
Βαρέθηκα να συναντώ στην παροχή υπηρεσιών αγρότες που επειδή δεν έχουν εναλλακτική ανοίγουν ταβέρνες ή ενοικιαζόμενα δωμάτια προσφέροντας τις χειρότερες υπηρεσίες (όχι πάντα) επειδή δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο και επειδή κάποιοι τους έπεισαν να ξεριζώσουν τα λιόδεντρα και να κάνουν την Καλαμάτε-λέμε τώρα-Μαρακές.

cinderella είπε...

@ Βιολίστρια μου...καλός βολεμένος του συστήματος υπήρξε και ο συγχωρεμένος καλή του ώρα...
ασε με δλδ!!
Καλησπέρες!!

cinderella είπε...

@ Μάτριξ ναι. Τα καρτελ κάνουν τη ζημιά. Αλλά τα κατρέλ κανένας δεν τα χτυπά. Γι αυτό εγώ αγοράζω το 1.135 λτ γάλα (1 pint) 0.86 κι εσείς πάνω από ένα ευρώ.
Καλό είναι το μπλογκάρισμα. Ξυπνά τα αντανακλαστικά...κι ας μην είναι ηρωισμός να χτυπάς τη μπουνιά στο μαχαίρι...λέμε τώρα...

cinderella είπε...

@ Απος...θα σε πάρω να σου δείξω το χωραφάκι μου...εκεί που έκανα τις σκανδαλιές μου, έτρωγα ξύλο, έκλεβα ντομάτες από το διπλανό μποστάνι του γείτονα, έκοβα σύκα, τσακωνόμουν με τα ξαδέρφια μου και κρυβόμουν από τη γιαγιά τα μεσημέρια!!

Te mando besos! (τςςςς!!!)

cinderella είπε...

@ Πατσιουρί ναι!! Έχεις δίκιο. Αυτά τα 2 πρέπει να διαχωριστούν!!
Πολλά φιλιά κοριτσάρα μου και συγγνώμη που έχω χαθεί.:)

cinderella είπε...

@ phlou..fli
ακριβώς. Και γι αυτό ο δόλιος ο αγρότης στρέφεται προς τον τουρισμό, προς την παροχή υπηρεσιών δημιουργώντας ένα κακέκτυπο της δεκαετίας του 6ο με άθλιες συνθήκες...γιατί ο άνθρωπος ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ!!! Δεν είναι αυτό το αντικείμενό του. Ο άνθρωπος αγρότης γεννήθηκε...και μεγάλωσε...αλλά το κράτος των Αθηνών τον έπεισε ότι με το να ξεριζώσει τις πορτοκαλιές και να ανοίξει ενοικιαζόμενα στην Κα΄τω ραχούλα θα κάνει την τύχη του.
Ελεος δλδ!!!
Και να πω δεν το έχουμε; Τόσο έυφορη χώρα και να πίνουμε χυμούς από τη Λατινική Αμερική;; Ούτε ο Θεός δεν το θέλει.

cinderella είπε...

@ Αρτάνις μου γλυκιά...σε ευχαριστώ πολύ...που με διάβασες και σου άρεσε και σε συγκίνησε!!
Πολλά φιλιά κούκλα μου σε σένα και στα μικρά σου!!!

cinderella είπε...

@ Πάνο...ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Συγγνώμη που χάθηκα...ελπίζω να καταλαβαίνεις!
Καλό Σαββατοκύριακο γλυκέ μου.
Πολλά φιλιά.

cinderella είπε...

@ Παραπολιτική...ευχαριστώ πολύ!
Καλησπέρα!

cinderella είπε...

@ Πέννυ,
Πολυτεχνείο έχω τελειώσει...Μηχανικός αυτοσυστήνομαι...και μεταπτυχιακό πάνω στην επιστήμη μου κάνω. Γιατί;;

cinderella είπε...

@ Μαριάνα μου παρόμοιες ιστορίες έχουμε!! Μια από τα ίδια και για τη δική μας συγκομιδή!
Σε ποιο πόστ σου έγινε αυτό; Έψαξα μια στα γρήγορα αλλά δεν το βρήκα!

Les and The City είπε...

Eτεροχρονισμενα μεν, αλλά επίκαιρα, σήμερα μπήκα στο blog σου πρώτη φορά και διάβασα αρκετά απ τα γραφόμενά σου, πολύ συγκινητική η ιστορία σου, θα διαφωνίσω μ αυτούς που λένε ότι οι αγρότες δεν παίρνουν ρίσκα, η πολιτεία είναι αυτή που πρέπει να τους στηρίξει όχι μόνο με τις επιδοτήσεις, αλλά να στείλει γεωπόνους να τους προτείνουν νέες προσοδοφόρες καλιέργειες, να τους στείλουν σε ειδικά σχολεία που θα τους διδάξουν νέους τρόπους σύγχρονης γεωργίας, να τους στηρίξουν στα χωράφια τους όχι με χαιρετίσματα μέσω συνδικαλιστών έμπρακτα.