Τετάρτη, Απριλίου 08, 2009

Μ' ακους;

Και να που γύρισε ο τροχός και τα πράγματα γίνονται αλλιώς. Και βγήκε η τελευταία δημοσκόπηση και δίνει προβάδισμα 5% στο ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, μπρος στο φανάρι, 100 μέτρα πιο κάτω από το περίπτερο, ναι, μετά το Φαρμακείο της Σόνιας…στο βάθος η εξουσία.

Όχι αγάπη μου. Δεν θα κάτσω να κάνω εγώ μακροσκελείς πολιτικές αναλύσεις. Δεν θέλω να σε τρομάξω. Μακριά από μας αυτά. Εγώ απλά σαν μέσος τηλεθεατής, ψηφοφόρος και Έλληνας σκέφτομαι αν καλά έκανα που έφτιαξα τα χαρτιά μου για να ψηφίσω στο Λονδίνο ευρωεκλογές ή θα πρέπει να κλείσω εισιτήριο για κάτω. Κι όχι τίποτα άλλο. Ούτε καν δεν τα υπέβαλλα εγώ. Σε φίλους τα φόρτωσα. Η αυτού μεγαλειότης…δεν πρόλαβα. Λιγότερα αντίτυπα από το κανονικό τύπωσα, τελευταία στιγμή τα έδωσα, ούτε σε μια πορεία για τους G20 δεν κατέβηκα…μην το συζητάς.

Ένας τριτοδεύτερος Υπουργός Ναυτιλίας θα το αποφασίσει αυτό. Χαλάλι του. Ολόκληρο διαμέρισμα, διαμπερές, τα υπνοδωμάτια βλέπουν λέει ανατολή, η αποθήκη 12 τετραγωνικά, το τζάκι προκατασκευασμένο αλλά τραβάει πολύ καλά. Με μπάρμπεκιου στην ταράτσα! Και οι πλάκες…Καρύστου! Λίγα τα έχεις;
Εγώ το έχω πολύ. Και το ΠΑΣΟΚ επίσης. Κι εκεί που όλοι το είχαν για ξοφλημένο πήρε την πάνω βόλτα. Θα την έπαιρνε κάποτε. Κάποιοι δεν το πίστευαν.

Ήταν αυτοί που έδωσαν 18% στον Συριζα πολύ πλασματικό, πολύ τεχνητό. Πάσόκους να έβλεπε το μάτι σου πέρυσι στο συνέδριο του Συριζα στον Πειραιά. Λαϊκο προσκύνημα. Κάτι γνωστούς από το χωριό πετύχαμε, από τη γειτονιά, από την τοπική της περιοχής…όλοι στο συνέδριο. Να δουν και να φιλήσουν. Να προσκυνήσουν. Μερικοί πήγαιναν και στο ματς του Ολυμπιακού. Εντάξει, ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Μα ο Μακρυγιάννης το είχε πει. Ο θεός πάντα μας ήθελε πολλά ολίγους…εμάς τους Έλληνες μα δεν έχει σημασία.

Ήταν αυτοί που παπαγάλιζαν και αναμασούσαν τις παιδικές ατάκες για αντιπολίτευση…ως αντιβίωση. Να μπει το Δημόσιο με κάποιο τρόπο στην Ολυμπιακή. Χαίρω πολύ. Αύριο που ο Βγενόπουλος θα τη βάλει στο Χρηματιστήριο…και θα την μετοχοποιήσει…εσείς ως κράτος πηγαίνετε να αγοράσετε ένα ποσοστό.

Ήταν αυτοί που δυσκολευτήκαν να παρακολουθήσουν τις δηλώσεις του Παπανδρέου γιατί ήταν στα Αγγλικά. Και είπαν…πως είπε πως θα κρατικοποιήσει τις τράπεζες. Δεν το είπε. Τα σπαστά Αγγλικά του Στρατηγάκη…που μιλάμε εκεί έξω…μου επέτρεψαν να καταλάβω κάτι λίγα…διαφορετικά από αυτά που κάποιοι του κινήματος υποστήριξαν με πάθος εδώ.

Ήταν αυτοί που με χέρια λιγδωμένα από τις χειραψίες, με παλάμες γεμάτες μικρόβια από τις χαιρετούρες συνέχιζαν να θυμίζουν το παλιό ΠΑΣΟΚ. Εκείνο που ο κόσμος προσπαθεί να ξεχάσει. Για να μπορέσει να ξαναψηφίσει.

Ήταν αυτοί και πολλοί άλλοι. Μικρά καθαρματάκια, τεράστια λαμόγια, όλα αποστήματα ενός σάπιου συστήματος που έχει απλώσει τα δίχτυα του στα σχολεία, στα νοσοκομεία, ακόμα και στο δρόμο. Το 80% των ταξιτζήδων είναι παράνομοι. Το ξερες; Εγώ τόσες μέρες που κυκλοφορώ εδώ στην Αθήνα κάτι είχα υποπτευτεί. Άσχετο; Κάθε άλλο. Όταν η κοινωνία έχει αυτό το πρόσωπο…στον καθρέφτη η εξουσία αντανακλάται ακριβώς με το ίδιο προσωπείο. Τα ίδια χαρακτηριστικά. Τις ίδιες ξεβαμμένες μπογιές στα μούτρα, την ίδια ασχήμια και βρωμιά.

Αφιερωμένο…στον Γ.Κ. που έχει αποδείξει ότι αφουγκράζεται ακόμα και τις πιο σκληρές αλήθειες.

9 σχόλια:

phlou...flis είπε...

μέχρι τότε θα κατασταλάξεις. και ανάμεσα στους χειρότερους θα βρεις το λιγότερο χειρότερο. Πώς λένε το μη ...χοίρον βέλτιστον;

Marvin είπε...

μετα απο ολα αυτα εξακολουθεις να σκεφτεσαι αν εκανες καλα που εκανες τα χαρτια σου για να ψηφισεις εδω?...

katerina είπε...

Ναι Σταχτοπουτα, ακριβώς όπως το είπες, αυτοί με τα λιγδωμένα απο τις χειραψιες χερια, που σταματούν τις χειραψίες ...μόνο για να χειροκροτήσουν, ...τι...ότι...μονο να τους δουν να χειροκροτούν...μονο να καταγραφουν ότι χειροκροτούν...

Αυτοί με τα κλειστά στόματα, που τα ανοιγουν μονο για πολιτικάντικα κουτσομπολια και ίντριγκες.

Αυτοί ...που μοιράζουν σε ...μυστικές μαζώξεις τις καρεκλες, που ράβουν τα καινουργια κουστουμια...

Αυτοί που στο φτυσιμο της κοινωνίας, του χωρου, του συντροφου, απλά ...χαμογελούν. Εχουν τον τρόπο τους αυτοί...

Όλοι αυτοί που το ΠΑΣΟΚ, έπρεπε να αφησει πισω του, να τους θαψει εκει ακριβώς που ο κόσμος παλευει να θαψει τις μνημες του απο αυτούς, και τους προηγουμενους...αυτούς.
Αλλά το ειδος της κατσαρίδας που εκπροσωπούν... ειναι τόσο ανθεκτικό, αναπαραγεται τόσο ευκολα..

Αυτόυς που η λέξη Ηθική, νομιζουν ότι ειναι μάρκα τσιχλας...
Αυτούς που η γνώση, η κρίση, η άποψη, τους τρομοκρατεί περισσότερο και απο την χολερα.
Αυτοί που παπαγαλίζουν τσιτατα, με τρομο, μπας και δεν τα παπαγαλίζουν σωστά... Ολοι αυτοί...
Αυτοί, που αν και μειοψηφία, παλευουν με τις άθλιες πρακτικές τους, με νυχια και με δόντια, να τους εκχωρηθεί, ο χωρος

Πιστευα ΠΑΝΤΑ, ότι, τα κομματικά μέλη και στελέχη έχουν έναν και μόνο έναν ρόλο. Να κάνουν πολιτική κριτική στο Κόμμα στο οποίο ανήκουν.
Κριτική ουσιαστική, με καταθεση προτάσεων, με δημιουργία τάσεων, με διαφωνίες, με συγκρούσεις, με ουσιαστικές πολιτικές συμμαχίες και όχι με ολέθριες πολιτικάντικες ισορροπίες.
Αν κάποτε κατα την γνωμη τους το Κομμα στο όποιο ανήκαν έφτανε στο βαθμό τελειοτητας που δεν υπήρχε άλλο περιθώριο βελτίωσης, τότε έπρεπε να αποσύρονται, απο την κομματική διαδικασία, μέχρι την στιγμή που θα ξαναένοιωθαν ότι πρέπει να παρέμβουν.

Σε καμία περίπτωση τα Κόμματα, δεν χρειάζονται, ούτε υπάλληλους, ούτε «χέρια», πολύ δε περισσότερο ...χειροκροτητές και θαυμαστές.
Τα Κόμματα, δεν είναι ούτε Μ.Κ.Ο. ούτε πολιτιστικοί, οικολογικοί, φιλανθρωπικοί ή ...ότι άλλο σύλλογοι.
Τα Κόμματα δεν χρειάζονται εθελοντές.
Τα Κόμματα χρειάζονται πολιτικά δρώντες πολίτες.
Έτοιμους να συγκρουστούν για να υποστηρίξουν την τεκμηριωμένη πολιτική άποψη τους. Αλλά και έτοιμοι να θυσιασουν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ τους άποψη, χαριν της πλειοψηφιας στην εσωκομματική δημοκρατία.

Ποιος στοιχίζει τους περιφερόμενους χειροκροτητές σε τσίρκα ομιλητών και εκδηλώσεων;
Ποιος εκφυλίζει τον διάλογο σε εμπέδωση κομματικών θέσεων;
Ποιος απαιτεί...αυτό το «Χαμογέλα ρε!!!!!!»
Ποιος ρωτάει αφελώς...αυτό «Τι σου ζητάνε ρε;;;»
Αυτοί Σταχτοπουτα .... μονον αυτοί....

Και η κοινωνία, αμήχανη, κατακερματισμένη, κοιτάει όλους ΑΥΤΟΥΣ, με βλέμμα που κινείται από την αποτροπιασμό μέχρι το φτύσιμο.

Σ’ ακούει;

Nikos Lioliopoulos είπε...

Το 80% των ταξιτζιδων, το 80% των γιατρων το 80% των δημοσίων υπαλλήλων και πολλών ακόμα επαγγελμάτων ...Ας μην περιμένουμε να αλλάξουν όλα αυτα σε μια μέρα. Ολοι ξερουμε οτι το Πασοκ θα επανέρθει στην εξουσια με τη λογική του μη χειρόν. Και καλώς να επανέρθει. αλλά ολοι εμεις ας κοιταχτούμε και για λίγο εστω στον καθρεφτη. Ειμαστε καθαροί εμεις? Οχι.
Και κάτι ακόμα. Δεν θα ηθελα με τιποτα να ειμαι στη θεση ολων αυτων που γυριζουν με την ουρα στα σκέλια στο πασοκ του μέχρι πρότεινως "καθυστερημένου" αρχηγού. Και ας προσπαθήσουν τουλάχιστον να κρύψουν την απελπισία τους. Αν έχουν τα κότσια ας μη γυρίσουν. Αλλά δυστυχώς καλή μου, " θελει μαγκιά για να αρνηθείς της σιγουριάς τα κυβικά¨....

Artanis είπε...

Μπλιαχ, αηδίασα με τις περιγραφές...
Αλλά έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ...
(Τί έγινε με την δασκάλα του παιδιού, στο προηγούμενο ποστ; Την είδες τελικά;)
Καλά να περνάς, φιλιά....

Artanis είπε...

Ωχ, τώρα μόλις το είδα..., στα σχόλια του προηγούμενου σου ποστ, συγγνώμη...
Ίσως είναι καλύτερα έτσι...
Φιλιά και πάλι...

BUTTERFLY είπε...

Όταν η κοινωνία έχει αυτό το πρόσωπο…στον καθρέφτη η εξουσία αντανακλάται ακριβώς με το ίδιο προσωπείο. Τα ίδια χαρακτηριστικά. Τις ίδιες ξεβαμμένες μπογιές στα μούτρα, την ίδια ασχήμια και βρωμιά.


Αυτο ακριβως! Μια αντανακλαση μας ειναι η κοινωνια και μια αντανακλαση της κοινωνιας εμεις.
Και οι πολιτικοι μας, απο εμας εκλεγονται και στην ιδια κοινωνια ανατρεφονται...

PN είπε...

Δεν μιλώ...γιατί μακάρι να σε ακούγαν! Δεν ακούν όμως βρε Όργιο! Σου είπα ότι έχω μια απέχθεια στα κομματόσκυλα; Ναι στο έχω πει!

leondokardos είπε...

Λυγδωμένα χέρια, κόλακες,τυχάρπαστοι,τιποπτένιοι, θα τρέχουν και θα υπάρχουν πάντα σε όλα τα κόμματα. Πόσοι άραγε πιστεύουν στις πολιτικές,στις αρχές ενός κόμματος,'ετοιμοι να προσφέρουν μόνο και μόνο γιατί πιστεύουν !!
Και η κοινωνία παρακολουθεί αμήχανη,με ένα "εγώ νάμαι καλά".
Παρασύρομαι γιατί αποφεύγω να μιλάω για κόμματα και πολλ΄ες φορές και πολιτικούς. Σπανίσζουν πια και αυτοί....

ΥΓ.cindy μου,σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια σε σχόλιό μου στη προηγούμενη ανάρτησή σου. Με κολακεύεις. Τη γνώμη μου την έχεις, πέρνε όμως τις αποφάσεις σου και μη μετανοιώνεις για τίποτα.