Όνειρο ήτανε...πάει πέρασε.

Περπατούσα λέει στην Παβία. Ήταν μεσημέρι καλοκαιριού αλλά για έναν ανεξήγητο λόγο δεν ζεσταινόμουνα. Δεν έχω πάει ποτέ εκεί. Την φαντάστηκα σε αρχιτεκτονική παρόμοια της Φλωρεντίας. Με κάστρο επιβλητικό όπως του Μιλάνου και με σοκάκια γραφικά όπως το κέντρο της Ρώμης. Δεν ξέρω γιατί ήμουν εκεί, τουρίστρια ανάμεσα σε άλλους τουρίστες, φορώντας καλοκαιρινό λουλουδάτο φόρεμα και ψάθινο καπέλο. Υπερπαραγωγή σου λέω. Μόνη μου. Εντελώς. Έψαχνα ένα στούντιο να μείνω για τον επόμενο χρόνο. Είχα δει ένα στο κέντρο της πόλης κάπου ψηλά, με θέα μέχρι το ποτάμι. Ήταν λιγάκι ακριβό αλλά σκεφτόμουνα να το κλείσω. Υπέροχα διακοσμημένο, μονόχωρο αλλά άνετο. Είχε μοναξιά το όνειρο αλλά όχι μελαγχολία. Είχε καλοκαίρι και ήλιο και αντιστάθμιζε τα υπόλοιπα.

Κάπου εκεί περπατώντας τον είδα. Καθόταν σε ένα καφέ και έπινε μπύρα. Τον αναγνώρισα αμέσως. Με περίμενε. Τον αγνόησα και συνέχισα τη βόλτα μου. Για έναν περίεργο λόγο με έτρωγε να δω τι ήθελε να μου πει. Εντάξει, γυναικεία περιέργεια. Μου ήταν όμως τελείως αδιάφορος και για να είμαστε ειλικρινείς δεν τον είχα σε καμία εκτίμηση. Πολύ κακό αυτό…για μένα πρώτα.

Τελικά επέστρεψα. Μετά από λίγο. Μου χαμογέλασε. Δεν ανταπέδωσα φυσικά. Ξεκίνησε να μου μιλά, έβλεπα την προσπάθεια σχηματισμένη στο πρόσωπό του αλλά δεν τον άκουγα. Του απαντούσα στα Ιταλικά και αυτό τον εκνεύριζε γιατί δεν μιλούσε ούτε λέξη. Έκανε προσπάθεια να με καλοπιάσει. Πόνταρε στη γυναικεία ματαιοδοξία. Αυτός μου μιλούσε ελληνικά και εγώ συνέχιζα το ιταλικό τροπάρι. Στην πραγματικότητα τα ιταλικά μου περιορίζονται σε μερικές λέξεις. Στο όνειρο, η γλώσσα πήγαινε ροδάνι.

Κάποια στιγμή μου έσκασε το παραμύθι. Ζητώ συνεργασία. Να κατέβεις με το ψηφοδέλτιο μας. Το Λαος σε χρειάζεται. Εγώ προσωπικά στο λέω. Θα εκλεγείς. Είναι λίγο να στο ζητά ο πρόεδρος;

Δεν απάντησα ποτέ. Ξύπνησα επιτόπου. Μεσημεριανός ύπνος γάρ. Λουσμένη στον ιδρώτα. Είχα επηρεαστεί βλέπεις…γιατί τον Ψινάκη; Την Κουντουρά; Τον Κωνσταντάρα; Έφταιγε και το χτεσινό Θέμα που το υπερ - ανέλυσε σε πέντε σελίδες που τις διάβασα όλες. Είχα φάει και ψάρι για μεσημέρι. Δεν ξανακοιμάμαι μεσημέρι. Το υπόσχομαι. Μάτι δεν θα κλείσω το βράδυ.