και; τι και παιδί μου;

Ακόμα ρε Cindy?

Και για πολύ ακόμα.

Μελαγχολία δηλαδή?

Καραμπινάτη. Με καταθλιπτικές τάσεις, μη σου πω.

Για το Σαμαρά πάντα…

Για το Σαμαρά. Πόσα θα αντέξω δηλαδή η γυναίκα?

…

Και ξέρεις τι μου τη δίνει περισσότερο έτσι?

Για πες.

Που θα με κυβερνήσει και αυτός! Δηλαδή δεν έχει πάτο αυτό το βαρέλι.

Κάπου διάβασα πως αυτοί που λένε για τον πάτο του βαρελιού αγνοούν πως τα βαρέλια μπορεί να έχουν και ψεύτικους πάτους.

Τον άκουσες την επομένη της επιτυχίας του;

Όχι. Πανηγύριζα τη νίκη μας σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ ως γνήσιος γαύρος. Αλλά να…να ρε παιδί μου. Ένας κόμπος δεν με άφηνε να ζητωκραυγάσω τα 2 γκόλ που βάλαμε στους αιωνίως δεύτερους.

Την επομένη;

Ο Σαμαράς πανηγύριζε και την επομένη. Τι να κανα;

Για να μην ανοίξω κανονικές εφημερίδες, από διαστροφή στράφηκα στις αθλητικές.

Να τον άκουγες που πήγε στον Παπανδρέου. Υπέροχα τα είπε. Και μετά στις κάμερες απέξω πάλι υπέροχα τα είπε. Τα ίδια. Ούτε ένα και δεν άλλαξε. Ούτε μια τελεία, μια παύση. Τα ίδια, με το ίδιο χρώμα και στόμφο. Τόσες μέρες μετά και το θυμάμαι απέξω. Να σου το πω;

Όχι, σας παρακαλώ δεν θα θελα. Είναι και η κατάστασή μου βλέπετε.

Και μετά είπε ότι δεν θα δεχτεί ερωτήσεις.

Μόνο αυτό είχε αποστηθίσει φαίνεται.

Το άλλο…με το σφουγγάρι να σου το πω; Που το είπε και με ένα δραματικό τόνο…ούτε η Καρέζη στην Αντιγόνη σου λέει τέτοιο παίξιμο. Παύση…Σφουγγάρι…Πάυση. Πολιτικός λόγος…όχι αστεία.

Εναλλακτικά μπορούσε να πει ψωμί κι αλάτι με τη Ντόρα και τον Ψωμιάδη.

Αλλά έχει και μια ιδεολογία…κομμάτι δεξιά. Όχι ψωμί κι αλάτι. Σφουγγάρι.

Με μελαγχολείς χειρότερα.

Να σου αφιερώσω ένα τραγουδάκι να ηρεμήσεις.

Εντελώς τυχαίο φυσικά. Από τα παλιά.

Να σε ρωτήσω κάτι? Τι θέση είχε πάρει η Βόσσου στη Eurovision με αυτό το τραγούδι?