Σάββατο, Δεκεμβρίου 19, 2009

Η Αθήνα των άλλων

Παρασκευή βράδυ στα φανάρια της Αλεξάνδρας προς Πατησίων. Εκείνος χαμογελαστός, εγώ αγχωμένη. Εκείνος με τεράστια επιμονή, εγώ με μεγάλη ευγένεια. Το τζάμι μου καθαρό. Το αμάξι μου επίσης αλλά εκείνος επιμένει να μου το καθαρίσει. Με τα σπαστά ελληνικά του μου λέει πως δεν θέλει λεφτά. Λίγο πιο κάτω, Πειραιώς πια, το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Η στάμπα από τη βούρτσα του προηγούμενου στο πλάι, όση ώρα προσπαθούσε να με πείσει, έχει μείνει εκεί. Δεν είμαι πια αγχωμένη. Κοντεύω στον προορισμό μου. Αλλά δεν τον αφήνω και πάλι να καθαρίσει το ήδη καθαρό τζάμι. Η επιμονή προέρχεται από την απελπισία και η ευγένεια δεν έχει χώρο σε αυτό τον αγώνα επιβίωσης που ο καθένας κάνει ξεχωριστά.

Σάββατο βράδυ πίσω από το λαμπερά φωτισμένο δημαρχείο. Τόσο καλά φωτισμένο που κρύβει το φόβο, το αλισβερίσι, την «άλλη» Αθήνα – αυτή που δεν παίζει σε κανένα περιοδικό με γυαλιστερές εικόνες αλλά βρίσκεται ακριβώς από πίσω. Πόρνες από την Αφρική, κοριτσάκια μικρά, παρακαλάνε για ένα κρεβάτι. Έχω παρκάρει λίγο πιο πέρα. Περπατάω, το βήμα ταχύ – όχι από το φόβο αλλά από το κρύο. Περπατώ σε δρόμους που κανείς πολιτικός δεν έχει περπατήσει. Κι αυτές παρακαλάνε. Με τα σπαστά ελληνικά τους. Ανοίγουν πόρτες, γίνονται επίμονες και κομμάτι προκλητικές. Καλά δεν κρυώνουν;

Τρίτη ξημερώματα σε ένα μπαράκι στα Εξάρχεια. Με κοιτά περίεργα μα δεν δίνω σημασία. Κουβέντα θέλει. Συζήτηση θέλει. Να μας δείξει φωτογραφία των παιδιών του θέλει. Με έχει ζαλίσει το ποτό μα δεν μπορώ να αντισταθώ στο βλέμμα του. Μας πιάνει κουβέντα. Παρέα θέλει. 8 χρόνια στην Ελλάδα. Άφησε την κόρη του πίσω 6 χρονών μα θα τη βρει 14. Δουλεύει σε φούρνο. Παίρνει 600 ευρώ. Έχει και έναν γιο. Δεν έχει σκοπό να γυρίσει προς το παρόν. Ακόμα και τα ένσημά του μας ανέλυσε. Δεν τα θυμάμαι. Ούτε και το όνομά του. Συγγνώμη.

Δευτέρα βραδάκι στο κέντρο. Ένας Αϊ Βασίλης μου χαμογελά. Τα χαρακτηριστικά του μελαμψά. Αυτός σίγουρα δεν ήρθε από τη Φιλανδία. Μάλλον έχει βρεθεί εδώ από το Πακιστάν. Κι είναι όλοι αυτοί οι Αϊ Βασίληδες η μεγαλύτερη απόδειξη. Η πιο τρανή διάολε. Πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Συγγνώμη που στο χαλάω.

15 σχόλια:

ο κύριος "αμ" είπε...

Ναι Cind... γμτ μου έχεις και δύσκολο όνομα , δεν υπάρχει ...
Νομίζω πως τον τελευταίο τον σκότωσε η δική μας ματαιοδοξία , απληστία κι ότι άλλο θέλεις πρόσθεσε .
Γι' αυτούς όμως ...;

Καλησπέρα Cind...
και καλό σ/κ

mahler76 είπε...

μαρή ακόμα Αθήνα είσαι? γιατί δεν σε έχω δεί? θα μου πείς πότε βγήκα εγώ για να με δείς...

Artanis είπε...

Καταλαβαίνω απόλυτα...Κι εγώ λυπάμαι...
Άντε, καλές γιορτές και νά 'σαι καλά...

τσότσος είπε...

Με "άγγιξες", φίλη καλή, με λιτό συγκινητικό τρόπο... Μίλησες για τους "άλλους", τους απόβλητους που και αυτοί ζητάνε τί; Ένα βλέμμα, 2 "δραχμές", λίγη ανθρωπιά μέσα από ένα δικό μας χαμόγελο.
Είναι οι άλλοι "Χριστούληδες" που ζουν σε "φάτνες" και εμείς οι καλοζωισμένοι θα θέλαμε ίσως να τους ρίξουμε στη θάλασσα να μην χαλάνε την αισθητική μας και μας βρωμίζουν...
Καλά Χριστούγεννα, πάντα με υγεία, αγάπη, ευαισθησία!

OXΙά είπε...

Φαίνεται και σε αυτή τη χώρα από Άγιος έγινε Άγριος.
Πάλι τα'πες σωστά και όμορφα.

apos είπε...

Δεν το χαλάς, amorosa! όχι σε όλους εμάς που περπατάμε εκεί που δεν πάνε οι άλλοι.

Καλές γιορτές.

leondokardos είπε...

Έχει γεμίσει η Αθήνα απο μετανάστες, άμοιρα πλάσματα που πλήρωσαν ένα σωρό χρήματα για μιά καλύτερη γωνιά. Καμία καρτική μέριμνα, καμία πολιτική, αφημένοι στη τύχη τους...

cinderella είπε...

@ Κύριε αμ μου όπως και να με φωνάξετε, ακούω!
Να πω την αλήθεια μου είμαι χαρούμενη σήμερα. Ένα πρώτο βήμα έγινε. Οι μετανάστες δεύτερης γενιάς από σήμερα θα πάρουν την ελληνική υπηκοότητα. Πολύ σημαντικό, πολύ ελπιδοφόρο. Δεν συμφωνείτε;

Το "κύριος" μου βγάζει αυτήν την ευγένεια του πληθυντικού! Δεν έχει να κάνει με αποστάσεις, μην παρεξηγηθώ!

Καλό βράδυ!

cinderella είπε...

Γάτε μου πήγα και ήρθα. Κυριολεκτικά!!!!
Ελπίζω να βρεθούμε σύντομα!! Σε πεθύμησα!!!

cinderella είπε...

@ Καλές γιορτές κοριτσάκι μου!!!
Καλά Χριστούγεννα!!!
φιλάκια πολλά!!

cinderella είπε...

@ τσότσο μου ξέρεις τι με έχει πειράξει περισσότερο τον τελευταίο καιρό; Ξέρεις είμαι στη φάση της αναζήτησης δουλειάς, οπότε διαβάζω οτι βρεθεί σε αγγελία και φυσικά σε προκήρυξη. Σε όλες τις προκυρήξεις λοιπόν ζητάνε πρώτο πρώτο κιόλας ο αιτών να έχει ελληνική υπηκοότητα. Λες και οι ικανότητες πάνε πακέτο με τη φυλή. Αποκλείοντας έτσι μια μερίδα μεταναστών που μπορεί να έχουν ΚΑΙ πτυχία ΚΑΙ εμπειρία ΚΑΙ να είναι καλοί, απλά και μόνο δεν είναι Έλληνες. Απίστευτα άδικο ρε τσότσο μου. Αυτά στην Αγγλία δεν συνέβαιναν ούτε γι αστείο. Από κει και πέρα όμως λέμε οτι αυτοί κρέμπνταν από τα δέντρα όταν εμείς δημιουργούσαμε πολιτισμό. Κρίμα πραγματικά.

Καλά Χριστούγεννα γλυκέ μου σε σένα και στην οικογένειά σου! Με υγεία και ανθρωπιά!

cinderella είπε...

@ Οχία μου να σαι καλά για τα γλυκά σου λόγια! Πολλά φιλιά! (Θα περάσω για ευχές από το δικό σου blog!

cinderella είπε...

Γλυκέ μου άπος να είσαι καλά, να περάσεις όμορφα, να ξεκουραστείς και να τα πούμε με την επιστροφή μας στην Αθήνα! Να προσέχεις και να ντύνεσαι καλά (που θα έλεγε και η θεία Ευλαμπία - πάντα υπάρχει μια θεία Ευλαμπία σε κάθε σόι! Που έχει άποψη και στο τέλος πάντα εύχεται να προσέχεις και να ντύνεσαι καλά!) Αγκαλιά μεγάλη! Καλή ξεκούραση!!

cinderella είπε...

Ακριβώς έτσι είναι Λεοντόκαρδέ μου. Η κοινωνία κλείνει τα μάτια και η πολιτεία φέρεται με κτηνωδία.
Περιμένω οτι τα πράγματα θα αλλάξουν. Και το απάιτώ κιόλας!
Να είσαι καλά γλυκέ μου! φιλιά πολλά!

Από Μηχανής Θεός είπε...

Kalo 2010!