Ατάκες Καλοκαιριού 2010.

Πάνε μέρες από την επιστροφή. Πολλές. Πάρα πολλές για την ακρίβεια. Όλα έχουν μπει στους ρυθμούς τους, η δουλειά πολλή και το μόνο που θυμίζει καλοκαίρι είναι πια το μαύρισμα που μαρτυρά τα μπάνια και έχει πάρει ένα υπέροχο τόνο, οι φωτογραφίες των διακοπών που διακοσμούν το desktop, κάθε γωνιά του υπολογιστή γενικά, κάθε γωνιά της καρδιάς ειδικά και οι καλοκαιρινοί έρωτες που επιβεβαιώνουν πρωτίστως τη δόξα της άμυνας και πανηγυρικά την ηδονή της ήττας…που θα έλεγε και η Μαρκησία.

Μαζεύω τις τελευταίες ατάκες του καλοκαιριού, αυτές που αξίζουν να διατηρηθούν στο χρόνο, όπως οι φωτογραφίες στο άλμπουμ και τα μαγιώ στο τελευταίο συρτάρι της ντουλάπας.

Ατάκα 1^η - Χανιά

Στο δρόμο για ελαφονήσι και ενώ το στομάχι μου έχει γίνει κρόσσια από τις στροφές ανάβει λαμπάκι βενζίνης – στο αυτοκίνητο όπου έχω απλά το ρόλο συνεπιβάτη. Ο διάβολος του καντράν λέει 45 χιλιόμετρα ακόμα. Μην το ακους ψελλίζω ξεψυχισμένα. Μην αρχίσουμε να σπρώχνουμε στους καρόδρομους και τη στροφή δεν θα το αντέξω στην ντάλα του μεσημεριού και της ζέστης. Να βρούμε βενζινάδικο. Ο λόγος που δεν έχουμε γεμίσει από τα χανιά είναι γιατί πρέπει το ρεζερβουάρ να αδειάσει από την σούπερ αμόλυβδη και να βάλουμε κανονική γιατί έτσι είπε η αντιπροσωπεία. Εμένα ένας παλιός μου έρωτας που ασχολιόταν με αυτοκίνητα αλλα οι γονείς του τον έκαναν Μηχανικό (όχι αυτοκινήτων) μου είχε πει να μην αφήνω το ρεζερβουάρ κάτω από το ¼ χωρίς βενζίνη. Για κάποιον λόγο εγώ πάντα τον θυμάμαι. Φτάνουμε λοιπόν σε ένα κορακοχώρι χτισμένο πάνω στις στροφές και στη μέση του πουθενά. Έχουμε ήδη περάσει ένα άλλο που έχει κηδεία. Βρίσκουμε πρατήριο. Ο προβληματισμός της οδηγού είναι να βάλουμε εδώ ή θα βρούμε παρακάτω.

Μπες να βάλουμε.

Δισταγμός

Βάλε παιδί μου. (χάλια το στομάχι μου)

Δισταγμός.

Μετά από λίγο. Θα μπω.

Μπράβο, μπες!

Θα μπω. Θα μπω και θα ρωτήσω αν υπάρχει βενζινάδικο παρακάτω!!

Ατάκα 2^η Χανιά.

Στο κοινόβιο έχουμε μαζευτεί τρακόσιοι μεταξύ των οποίων και ο καλός της ξαδέρφης μου. Έχω ενθουσιαστεί λοιπόν μαζί του, καλύπτει όλες τις προδιαγραφές μιας πολύ καλής σχέσης, καλός, ωραίος, μορφωμένος, ψηλός, ε και μην συμπαθήσω εγώ αρσενικό, πάει τέλειωσε. Του κάνω χαρές, του λέω καφρίλες και τον επαινώ κάργα. Βγαίνουμε λοιπόν το βράδυ για ποτό και έρχεται και ένας πολύ καλός του φίλος. Καλός αλλά όχι πρώτο μπόϊ. Συνεχίζω να τον επαινώ και όσο ο φίλος του, του την λέω τόσο εγώ τον υπερασπίζοναι.

Τι τον υπερασπίζεσαι χριστιανή μου; Αγανακτά κάποια στιγμή αυτός.

Ε δεν μπορώ. Ζούμε στην αυτοκρατορεία των κοντών αντρών. Τους ψηλούς πρέπει να τους προσέχουμε.

Δεν ξαναμίλησε το παλικάρι εκείνο το βράδυ. Και ειλικρινά απορώ γιατί.

Ατάκα 3^η Ρέθυμνο

Είμαστε σε ένα φιλικό σπίτι, η ώρα εχει πάει 12 και έχουμε αποφασίσει να βγούμε για ποτό. Η οικοδέσποινα ετοιμάζεται και όπως κάθε γνήσια γυναίκα που αναζητά την επιβεβαίωση μας δείχνει 2 παπούτσια να επιλέξουμε. Όλοι λένε το υπέρκομψο μωβ, εγώ λέω την – πρωτάκουστο αλλά ναι – κομψή μαύρη πλατφόρμα. Η οικοδέσποια αμφιταλαντεύεται και για να την πείσω της λέω:

Εμένα δεν μου αρέσουν οι πλατφόρμες. Γενικά τις θεωρώ πολύ κιτσάτες αλλά να. Αυτές είναι πραγματικά πολύ ωραίες.

Δίπλα της κάθεται η φίλη της. Φορώντας λευκή λουστινέ πλατφόρμα με φελλό από κάτω και ασημένια αγκράφα από πάνω. Πολύ χάλια όμως! Την ώρα που λέω όλο αυτό πέφτει το μάτι μου πάνω στο παπούτσι της. Φρίκη!

Ατάκα 4^η Σίφνος

Πρέπει να επιστρέψουμε το νοικιασμένο με την βενζίνη στο ύψος που το είχαμε πάρει. Είναι το τελευταίο λοιπόν απόγευμα και επειδή είμαστε χουβαρντούδες αποφασίζουμε να βάλουμε 6 ευρώ!! Πάμε στο βενζινάδικο, του λέμε 6 ευρώ, ο τύπος πολύ ευγενικός δεν λέει τίποτα και μέχρι να βάλει την αντλία, την έχει ξαναβγάλει! Οπότε λέει η καλή μου η φίλη. Τι; Αυτό ήτανε;

Ατάκα 5^η Πάρος.

Έχουμε καθίσει για φαγητό απόγευμα μετά από τη θάλασσα στο κέντρο της Νάουσας. Δίπλα μας κάθεται μια παρέα δεκαοχτάχρονων που – λογικό το βρίσκω – έχουν έρθει Πάρο για διακοπές. Ο ένας είναι ωραίος, με κοιλιακούς, συμπαθητικούλης. Τον ακούμε σε κάποια φάση να λέει όλο παράπονο: Μου λερώθηκε η μπλούζα! Και μετά από λίγο: Όλα στραβά μου πάνε σήμερα. Οπότε γυρίζει και η φίλη μου στο ξεκάρφωτο και του λέει: Να φανταστώ ότι δεν σου πέτυχε και η περμανάντ; Κόκκαλο ο πιτσιρικάς!!