Αλλάζω παραμένοντας τόσο ίδια. Ωραίο δεν είναι; Νομίζω πως εδώ θα μείνω. Είναι τόσο εγώ.
Παρακαλώ τη Θεά Έμπνευση να με επισκεφθεί.
Γράφω μια εργασία πάλι.
Και δίνω φιλική συμβουλή. Να αφήνετε μόνο όσα είστε σίγουροι ότι ΔΕ θέλετε. Αλλιώς πάντα θα επιστρέφετε. Και πάντα θα το κουβαλάτε μέσα σας. Σαν αυτά τα τσιμπήματα στην αρχή του χειμώνα, σαράκια στο βιβλίο της ζωής κυνηγώντας την επανάσταση του αυτονόητου που δυστυχώς έχει γίνει από άλλους προ πολλού.
Σας φιλώ γλυκά.
14 σχόλια:
Καλημερα! ΩΩΩ! Πρωτο σχολιο!
Καταρχας μεγεια το πολυ ωραιο νεο λουκ!
Να μεινεις εδω εννοειται και ακριβως οπως εισαι!
Εγω παντως νομιζα πως εξομολογειται κανεις με την καλη -αν και αδυνατη- προθεση να μην ξαναμαρτησει!...
Υπεροχη φωτο, αλλα εγω θα προτιμουσα τα παπουτσια της cynderella !
Καθοτι, ολοι ιδιοι παραμενουμε τελικα....
"Να αφήνετε μόνο όσα είστε σίγουροι ότι ΔΕ θέλετε."
......
....
..
Μεγάλη κουβέντα κοπελιά!
Αυτό δεν είναι "στο καναπέ" κοπελιά! Αυτό είναι "στη καρέκλα"! Να περάσετε από το μητρώο να κάνετε αλλαγή επωνυμίας...! :-Ρ
Λοιπόν, πρώτον υπέροχο το νέο μπλογκ σου.
Δεύερον,η Θεία Έμπνευση να φωτίζει το μυαλουδάκι σου και οι σκέψεις σου να μεταφέρονται στην εργασία σου που θα σκίσει.
Και τρίτον και κυριότερον: να μένεις όπως ακριβώς είσαι, αυτονόητο και εκτιμόμενο από αυτούς τουλάχιστον που ξέρουν να επιλέγουν.
... για να'ναι πάντα ίδια , αλλάζουν όλα...
Ax, Cindy... η αφέλειά σου είναι σχεδόν... γοητευτική!
ΠΟΤΕ δεν αφήνεις πίσω τίποτα. Ολα τα κουβαλάς μαζί σου, μια ζωή. Και το "πάντα θα επιστρέφετε" είναι απλά ότι "πάντα θα επιστρέφουν"... έτσι, μόνα τους, στιγμές που δεν το φαντάζεσαι. Και θα σε στοιχειώνουν, θα σε θυμώνουν, και ...δυστυχώς, θα σε γοητεύουν, πάλι... Έχεις ξύσει παλιά πληγή, μπορεί να πονάει, αλλά υπάρχει και μια ακαταμάχητη ηδονή.
Τίποτα δεν τελειώνει, Cindy. "Οτι γράφει δεν ξεγράφει". Μπορεί να κουκουλώνεται, να κρύβεται, να παραχώνεται, αλλά είναι πάντα εκεί, ζωντανό, έτοιμο αν ξεπηδήσει χωρίς την άδεια σου. Τα σημάδια δεν επιδέχονται πλαστική, δεν εξαφανίζονται. Το make up τα κρύβει μόνο από τους άλλους. Το βράδυ όμως, μπροστά στον καθρέφτη, μετά τον "καθαρισμό" είναι εκεί, ορατά.
Το "Αλλάζω παραμένοντας τόσο ίδια" αναρωτιέμαι αν καταλαβαίνεις ότι σημαίνει "Αλλάζω εξωτερικά, αλλάζω συμπεριφορές, αλλάζω ... αλλά μέσα μου είμαι ίδια". Διαβάζω, μετρώ τα σημάδια μου... τα χαιδεύω, τα αγαπάω, γιατί είναι δικά μου. Σημάδια χαρά, λύπης, λαθών, αποτυχιών, ερώτων, προδοσιών ...κυρίως προδοσιών.
Αυτά που γράφω τα ξέρεις. Τα έχω ξαναπεί, έστω και έμμεσα. Μην τα ξεχνάς.
Κοριτσάκι μου πως πας;; Φουσκώνεις;; Δεν έχω προλάβει να επικοινωνήσω αλλά σε σκέφτομαι να ξέρεις! (περιμένω να φιλήσω μωρουδιακά πατουσάκια μπέμπη!!)
χαίρομαι που σου άρεσε!! εδώ θα μείνω άλλωστε..!
σε φιλώ! λάθος, σας φιλώωω!!
Να κι άλλος ένας wannabe daddy!
Μεγαλώνω Νικολή και δε μου πήγαινε πια το γοβάκι! Μένω ίδια αλλάζοντας εξωτερικά...μην νομίζεις!
φιλιά σε όλους σας!
Αγράμπελη μου το ξέρω, το έχω ζήσει, το έχω περάσει. Πάντα είχα τακτική σαν άνθρωπος να αφήνω μόνο οτι είμαι σίγουρη οτι δεν μου κάνει πια. Έχω δει ανθρώπους να γυρνάνε, να χτυπάνε λίγο το τζαμι της ζωής μήπως και μπορούν να επιστρέψουν, να παρακαλάνε ακόμα. Ο χρόνος είναι πολύ σχετικός για τους δύο. Όταν ο ένας φεύγει και οι δύο προχωράνε και νομίζω οτι είναι πολύ δύσκολο να ξανασυναντηθούνε όσο καλές προθέσεις κι αν έχουν!!
Καλό σαββατοκύριακο ομορφιά μου!!!
Δεν το βλέπετε καλά. Καναπες είναι απλά είναι σε πλάγια θέση. Χωράτε! Καθίστε...είδατε; Θέα έξω έτσι??
Ζωαρα!
Γλυκέ μου Λεοντόκαρδε...αχ αυτά τα σχόλια σου! Μόνιμα ανοιχτές αγκαλιές! Τα αγαπώ τόσο μα τόσο πολύ και δεν πρόκειται να αλλάξω! Το υπόσχομαι σε τούτο το τίμιο μπλόγκ που ιερότερο δεν έχω!!!
καλό σαββατοκύριακο γλυκέ μου και πολλά φιλιά!
Δεσποινα μου έτσι ακριβώς! :):)
φιλιά κουκλίτσα!
Ας πούμε...ανώνυμε, διαβάζω μεγάλο πόνο...
Καλό Σαββατοκύριακο.
Δημοσίευση σχολίου