Πέμπτη, Ιανουαρίου 06, 2011

Μια ανατρεπτική Πρωτοχρονιά...Καλή Χρονιά!

Το σχέδιο εξαρχής έμπαζε αλλά επειδή είμαι ψυχάρα και καλόβολος άνθρωπος δεν είπα τίποτα. Στην τελική θα αλλάξουμε χρονιά μέσα στο μετρό σκέφτηκα – τόσο αργά που ξεκινούσαμε. Είμαστε underground τύποι εξάλλου. Η ρουφιάνα! Το σκέφτηκα. Την πάτησα. Το υπόλοιπο απλά δεν το φανταζόμουνα. Κι έτσι όπως ήμασταν, τρεις γυναίκες φτιαγμένες, βαμμένες, περιποιημένες με ένα μπουκάλι Asti Martini στο χέρι – τόσο Αγγλίδες αλλά τόσο elegant ταυτόχρονα- κάπου στο βόρειο Λονδίνο ξεκινήσαμε στις 11.20 (με το ρολόϊ έτσι;) να υποδεχτούμε την καινούργια χρονιά δίπλα στο ποτάμι βλέποντας τα πυροτεχνήματα. Φορούσα τις καινούργιες μου μωβ μπαλαρίνες (προς 9 λίρες αγορασμένες το ίδιο πρωί.) Που να ξερα! Ποιες οι πιθανότητες να πετύχει αυτό; Ειλικρινά ελάχιστες! Είχαμε μαγειρέψει με απίστευτη επιτυχία και είχαμε ήδη πιει χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Το 2010 έπαιρνε πόδι κι αυτό από μόνο του ήταν ενθαρρυντικό. Αν δε γραφτώ φέτος στους ΑΑ δε θα γραφτώ ποτέ κι αν δεν παχύνω φέτος, θα μείνω για μια ζωή κορμί όπως με αποκαλεί και ένας έρωτας…καλή του ώρα.

Στο μετρό γινόταν της κακομοίρας. Καλέ είχαν κι άλλοι την ίδια ιδέα με μας! Να δεις που μας αντιγράφουν! Το σχέδιο περιλαμβάνει μια αλλαγή γραμμής. Μια. Από Piccadilly σε Northern με τελικό προορισμό το σταθμό του Embankment. Πρώτο στασίδι – ποτάμι. Ακριβώς απέναντι από το London Eye. Ζωάρα δηλαδή.

Εκεί στράβωσε το σχέδιο. Στη μια αλλαγή γραμμής. Η ώρα ήταν 11.47. Οι άλλες έτρεξαν. Εγώ πάλι χάζεψα και έμεινα στην αποβάθρα να κοιτώ το ρολόι και τη φωτεινή επιγραφή που έγραφε ότι σε πέντε λεπτά περνούσε το επόμενο. Η αλήθεια είναι ότι πάντα ψάχνω την πόρτα με τον λιγότερο κόσμο – συνήθως για να κάτσω γιατί έχω και μια ηλικία και δεν ντρέπομαι να το πω. Τελικά έμεινα απέξω. Στην αρχή έβρισα το 2010. Μετά σκέφτηκα ότι είμαι μια κυρία και ηρέμησα. Μετά σκέφτηκα ότι μπορεί και να προλάβω να είμαι embankment πριν αλλάξει ο χρόνος και αναθάρρησα ελάχιστα. Μετά σκέφτηκα ότι είμαι νούμερο και με έπιασαν τα γέλια. Μόνο σε μένα συμβαίνουν αυτά. Μετά κοίταξα τους διπλανούς που με κοιτούσαν. Τέσσερις άντρες μόνοι. Γύρισα από την άλλη, μην νομίζουν ότι τους κοιτάμε κιόλας. Μετά σκέφτηκα ότι θα αλλάξω χρόνο μόνη και με ξανάπιασαν τα γέλια για να μην με πιάσουν τα κλάματα ή καμιά κρίση πανικού με τόσο κόσμο γύρω μου. Τελικά ο ένας από τους τέσσερις με λυπήθηκε – εντάξει μάλλον του άρεσα αλλά δεν το κάνω θέμα – και μου έπιασε την κουβέντα. Ήταν ωραίος. Μελαχρινός, αξύριστος, ωραίο στυλάκι και Βρετανός. Σκέφτηκα να τον ρωτήσω που το παρκάρει αυτό το πακέτο αλλά κρατήθηκα. Φτάνει το βαγόνι. Του έχω ήδη κλαφτεί για την ατυχία μου και την ζωή που άλλους τους ανεβάζει ενώ άλλους τους ρίχνει στο μετρό του Λονδίνου λίγα λεπτά πριν αλλάξει ο χρόνος. Είναι καλός. Μου λέει να πάω με την παρέα του. (Δεν υπάρχει περίπτωση – θα με γδάρουν οι άλλες σκέφτομαι μεγαλόφωνα). Κάθεται μαζί μου ενώ οι φίλοι του στέκονται πιο πέρα και έτσι όπως είναι ευνόητο όταν ανοίγουν οι πόρτες τους χάνει. Μια στάση πριν το embankment το μετρό σταματά και μας λέει αυτό ήταν. Από του χρόνου πάλι. Σκέφτομαι ότι δεν πειράζει. Το 2010 ξεκουμπίζεται σε λιγότερο από 3 λεπτά οπότε ας το αφήσω να χαρεί τώρα που αργοπεθαίνει. Και μετά εννοείται πως θα χορέψω στις στάχτες του.

Ο Βρετανός με βουτά από το χέρι αποφασιστικά και βγαίνουμε από το βαγόνι. Μου φεύγει κάπου και η μπαλαρίνα – τι σκατά σταχτοπούτα θα ήμουν αλλιώς – αλλά δε μασάει. Την βουτάει πριν την τσαλαπατήσουν και μένω να τον κοιτάω την ώρα που μου χαμογελάει, με τραβάει και με προστατεύει από το μπούγιο. Στην πλατφόρμα γίνεται χαμός. Εντάξει τα χρειάστηκα. Τα Αγγλάκια ουρλιάζουν, μετρώντας αντίστροφα ενώ γίνεται πραγματικά πανζουρλισμός. Εκεί σκέφτηκα ότι αν πέσουμε δε θα σηκωθούμε ποτέ. Ο Βρετανός μου λέει να μη φοβάμαι. Ο κερατάς διαβάζει τη σκέψη μου! Με βάζει μπροστά του στις σκάλες για να μην με σπρώξουν. Δεν υπάρχει ο άνθρωπος. Φυσικά και οι φίλοι του έχουν χαθεί παντελώς.

Είμαστε οι δυο μας. Και στα τελευταία σκαλοπάτια αλλάζει ο χρόνος. Μας ξεβράζει το κύμα στην κορυφή, την ώρα που τα πυροτεχνήματα σκάνε κι εμείς τα βλέπουμε έξω από το σταθμό του Charing cross. Εξακολουθεί να μου κρατά το χέρι, αγκαλιαζόμαστε, φιλιόμαστε και ευχόμαστε ο ένας στον άλλον Happy New year. Τα μάτια του λάμπουν και έχει ένα τεράστιο χαμόγελο. Είναι οι πιο ζεστές ευχές που έχω ποτέ εισπράξει από έναν άγνωστο. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω τόσο πρωταγωνίστρια στο σενάριο της ζωής μου μετρώντας τις στιγμές της. Την ώρα που γύρω μου έπεφταν πυροτεχνήματα μέσα μου σκορπίζεται αστερόσκονη, ζάχαρη άχνη και μέλι για τη χρονιά που έρχεται και τη μαγεία που υπάρχει.

Καλή Χρονιά ομορφιές μου~!

Υ.Γ. Αναρωτιέμαι αν όσα μου συμβαίνουν, συμβαίνουν σε μένα επειδή είμαι τόσο τρελή ή η τρέλα μου τα μετατρέπει σε ιστορίες για αφήγηση. Δε θα μάθω ποτέ. Μου αρέσω όμως.


13 σχόλια:

Artanis είπε...

Τέλειο το παιδί...Ελπίζω να μην τον άφησες να σου ξεφύγει, να κράτησες όνομα, τηλέφωνο, διεύθυνση, ε;;;
καλή χρονιά να έχουμε, φιλιά πολλά από ΝΖ...

Les and The City είπε...

Πω πω σαν παραμύθι, εύχομαι να συνεχιστεί έτσι η χρονιά σου!

katerina είπε...

Ε, δεν μπορεί η νέα χρονιά έκανε σαφές το στιγμα της. Να το ΖΗΣΕΙΣ Σταχτοπουτα μου, έτσι όπως τα ΖΕΙΣ όλα! Να το ΖΗΣΕΙΣ!

Καλή Χρονιά!

Ξωτικό είπε...

καταπληκτική ιστορία!και ναι, η πραγματικότητα βάζει τα γυαλιά στη φαντασία...
σου εύχομαι μία παραμυθένια και αληθινή χρονιά!

marianaonice είπε...

Αληθινή σταχτομπούτα λοιπόν που μόνο μια ανατρεπτική πρωτοχρονιά της άξιζε!!!
Πω πω και δεν τους είχα και σε μεγάλη ...υπόληψη του Βρεττανούς αλλά αυτός μάλλον έχει ξεκάθαρο το DNA του ιππότη άνδρα...
Μη τον χάσεις!!
χαχαα!
Καλή χρονιά @φίλη μου!!
Με πολλές πολλές ανατροπές κάθε παλιοκατάστασης της ζωής σου!!
:))

Kος Μηδενικός είπε...

Τώρα δηλαδή το ότι είσαι όργιο δεν μετράει!!!;;;

Και επιμένω εγώ ο πεζός. Το τηλεφωνάκι του Άγγλου γιατί δεν το πήρες καμάρι μου; Δηλαδή έλεος!!

Dimosthenis είπε...

Ήταν σαν απόσπασμα βιβλίου. Δεν σχολιάζω το περιεχόμενο καθόλου γιατι το έκαναν οι προλαλήσαντες. Το μόνο που θα πω είναι να ξεκινήσεις να γράφεις τίποτα (σοβαρά μιλάω!)

Nikos Lioliopoulos είπε...

Σε εμας να δεις ποσο αρεσεις! Καλη χρονια!

DaisyCrazy είπε...

τέλεια αλλαγή της χρονιάς! κινηματογραφική, απρόσμενη, μαγική.
πες μου ότι δεν τον έχασες ή ότι τον βρήκες ή σε βρήκε μετά; πληηηηηηηζ :)

Ανώνυμος είπε...

Αθεράπευτα ρομαντική θα έλεγα!!!!Αλλά πάντα οι ιστορίες σου βγαλμένες από τη ζωή... Να ζεις την κάθε στιγμή στο έπακρο...

cinderella είπε...

Καλή χρονιά σε όλους σας!!
@ Αρτάνις μου πολλά φιλιά εκεί κάτω!

@ Αχινέ μου κι εγώ εύχομαι να είναι για όλους μας μια υπέροχη χρονιά! Και σε σένα οτι καλύτερο!!

@ Κατερινιώ σε έχω πεθυμήσει. Υπόσχομαι να επανορθώσω σύντομα!

@ Ξωτικούλι μου και σε σένα εύχομαι τα καλύτερα!

@ Μαρίάνα μου όμορφή καλή χρονιά σε σένα και στην οικογένεια σου!! Πολλά φιλάκια κοριτσάρα μου!

@Μηδενικέ όχι δεν το πήρα! Αν το είχα παρει θα είχε χαθεί η μαγεία. Θα τον θυμάμαι για παντα όμως και αυτό μετράει!

@Δημοσθένη γράφω καλέ! Τις λίστες για τα ψώνια, το διδακτορικό, στο msn! :P:P
φιλιά πολλά καλέ μου και καλή χρονιά!!!

@ Καλή χρονιά Νικολή μου! Πότε με το καλό τα γεννητούρια??

@ Κοριτσάκι μου εννοείται οτι τον έχασα και δεν τον ξαναβρήκα μετά!
Καλή χρονιά σου εύχομαι! Τα παραμύθια πρέπει να έχουν το τέλος που εμείς τους δίνουμε!

@ Ανώνυμε...καλή όμως κι έτσι! Δε μπορείς να πεις! :):):)

Nikos Lioliopoulos είπε...

Σε ενα μήνα πανω κατω :)

cinderella είπε...

Νικολή περιμένουμε όλες τις λεπτομέρειες!!! εγώ θέλω και ενημερωση φουλ έξτρα με απ'όλα και σε μάιλ!!!
Άντε με το καλό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!