Γεύτηκα τη βροχή.
Περπάτησα σε βρεγμένους δρόμους.
Σεργιάνησα στη παγωμένη παραλία.
Τριγύρισα γραφικά σοκάκια.
Είδα βαρκούλες να θαλασσοδέρνονται στα κύματα.
Ένιωσα το χειμωνιάτικο αέρα να μου παγώνει το πρόσωπο.
Είδα το μαύρο της νύχτας να υποτάσσεται στο χλωμό φως μιας βροχερής ημέρας.
Η ζεστασιά όμως εντός μου, εκεί, σιγόκαιγε και με τύλιγε με μια πρωτόγονη θέρμη.
Είναι η ζωή μικρές στιγμές και τίποτε άλλο.
Στιγμές που διαρκούν λίγο, αφήνοντας το άρωμα και το αποτύπωμα τους για πολύ.
Τελικά αυτό είναι ευτυχία; Γιατί νομίζω οτι με τα ακροδάχτυλα μου την αγγίζω.
Περπάτησα σε βρεγμένους δρόμους.
Σεργιάνησα στη παγωμένη παραλία.
Τριγύρισα γραφικά σοκάκια.
Είδα βαρκούλες να θαλασσοδέρνονται στα κύματα.
Ένιωσα το χειμωνιάτικο αέρα να μου παγώνει το πρόσωπο.
Είδα το μαύρο της νύχτας να υποτάσσεται στο χλωμό φως μιας βροχερής ημέρας.
Η ζεστασιά όμως εντός μου, εκεί, σιγόκαιγε και με τύλιγε με μια πρωτόγονη θέρμη.
Είναι η ζωή μικρές στιγμές και τίποτε άλλο.
Στιγμές που διαρκούν λίγο, αφήνοντας το άρωμα και το αποτύπωμα τους για πολύ.
Τελικά αυτό είναι ευτυχία; Γιατί νομίζω οτι με τα ακροδάχτυλα μου την αγγίζω.
