Τρίτη, Νοεμβρίου 27, 2007

Με το πι στο γιαπί;;



Αυτή η αύξηση των ορίων ηλικίας με τρομάζει, με αγχώνει, με πανικοβάλλει για καθαρά ιδιοτελείς και προσωπικούς λόγους. Δεν είναι μόνο που θα παίρνουμε τη σύνταξη σε μια ηλικία που θα μας τα φάει όλα η αποκλειστική νοσοκόμα και το εφάπαξ οι κληρονόμοι. Είναι που με λούζει κρύος ιδρώτας όταν σκέφτομαι γιατρό ετών 70 να με χειρουργεί με το πάρκινσον, με το τρέμουλο, με τη πρεσβυωπία και με το νυστέρι στο χέρι. Είναι που δεν το θέλω ούτε στα χειρότερά μου όνειρα τον εβδομηντάρη δάσκαλο να διδάσκει το παιδί μου. Εδώ δεν θα μιλάμε για χάσμα γενεών, εδώ δεν θα μας αρκεί το mind the gap, εδώ το παιδί θα αφουγκράζεται τον εκπαιδευτικό και τις ανάγκες του και θα πηγαίνει στο σχολείο με πιεσόμετρο στη τσάντα και μετρητή ζαχάρου για μια ώρα δύσκολη. Και φυσικά είναι που με φαντάζομαι κι εμένα με το πι στο γιαπί, ανάμεσα στις σκαλωσιές και δεν αισθάνομαι καθόλου καλά. Θα ασχολούμαι με αναστηλώσεις μνημείων και θα είμαι μνημείο πολιτισμικής κληρονομιάς εγώ η ίδια.


Δηλαδή πόσο πιο επίκαιρό θα μπορούσε να είναι το «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή»; Κι αυτό που οι εν λόγω νόμοι προωθούνται από ένα πρωθυπουργό που μετά από δύο τετραετίες θα συνταξιοδοτηθεί ενώ εγώ μετά από πέντε δεκαετίες είναι νορμάλ; Και οι βουλευτές; Και οι δήμαρχοι; Και οι νομάρχες; Κι εγώ όχι; Εγώ παιδί ενός κατώτερου Θεού είμαι; Τι αμαρτίες πληρώνω; Ποια λάθη; Ποια πάθη; Κανείς δεν με λυπάται εμένα; Και σ’ όλους αυτούς αφού κλήρωσε το δέκα το καλό, το καρό γιατί θα πρέπει να κόψουν και να τραβήξουν φύλλο και για μένα; Μήπως επειδή εγώ πριν από λίγο καιρό μοίρασα την τράπουλα έτσι για χάρη τους; Μήπως όταν την έπιασα δεν ανακάτεψα και τόσο καλά; Μήπως ο βαλές με εκδικείται; Μήπως λέω, μήπως;

13 σχόλια:

Δ. Τζ. είπε...

Συμπτωματικά έγραψα κι εγώ κάτι πάνω στο ίδιο περίπου θέμα, αν και λίγο πιο γενικά.

Έχεις δίκιο να αγωνιάς, όπως όλοι μας για το τι θα συμβεί με το ασφαλιστικό, αλλά νομίζω ότι προς το παρόν όλοι μας σχολιάζουμε "φήμες". Ακόμα δεν έχει παρουσιάσει την πρόταση της η κυβέρνηση, ως εκ τούτου μιλάμε στον "αέρα". Οπότε, αυτό που λέω εγώ είναι να περιμένουμε να δημοσιοποιηθεί το σχέδιο νόμου και ύστερα να σχολιάσουμε. Και ελπίζω (για το καλό μας) να διαψευσθείς. Αλλιώς...

cinderella είπε...

Έρχομαι να διαβάσω και το δικό σου, thanks για την ενημέρωση!Τρέχω αυτές τις μέρες οπότε καλή η επισήμανση σου! :)

Ξέρεις ποιό είναι το θέμα; Όχι τι θα βγει στη φόρα αλλά τι ψιθυρίζεται, τι κυοφορείται, τι θα μας ξεφουρνιστεί. Αυτά με τρομάζουν εμένα. Φωνάζω από τώρα και ενώνω τη φωνή μου με όλους όσους δεν έχουν δει το προσχέδιο αλλά φοβούνται, τρέμει το φυλλοκάρδι τους και κάνουν το σταυρό τους. Το χειρότερο δεν είναι να είσαι εργαζόμενος. Το χειρότερο είναι να είσαι γονιός ανήλικου παιδιού και να εργάζεσαι.Το κράτος όχι απλά σου γυρνάει τη πλάτη αλλά σου βγάζει και τη γλώσσα!!

Δ. Τζ. είπε...

Στο τελευταίο που λες -αν και έξω απ' το "χορό"- θα συμφωνίσω απόλυτα. Και συμπληρώνω, φαντάσου: μητέρα ανηλίκου παιδιού, ανύπαντρη και εργαζόμενη. Φρίκη, ε; Το κράτος δε μεριμνά καθόλου για τέτοιες περιπτώσεις, που δεν είναι βέβαια εξαιρέσεις, αλλά κάτι που συμβαίνει συχνά.

Στο άλλο που λες, ίσως και να έχεις δίκιο. Αν φωνάξεις από πριν, ίσως να έχεις μια ελπίδα παραπάνω...

cinderella είπε...

"μητέρα ανηλίκου παιδιού, ανύπαντρη και εργαζόμενη."

Σε άλλα κράτη της Ευρώπης γενικά οι μητέρες έχουν ειδική μεταχείριση και δη οι ανύπαντρες. Πρότυπο η Σουηδία. Εδώ η ανύπαντρη μάνα σε μικρές κοινωνίες είναι δακτυλοδεικτούμενη και το κράτος της έχει απλά γυρισμένη την πλάτη. Γενικά κάτι τέτοιες περιπτωσεις είναι που με κάνουν να εκνευρίζομαι με το κράτος "δικαίου" που μας περιβάλλει!!

Δ. Τζ. είπε...

Δεν έχω να προσθέσω τίποτ' άλλο. Με κάλυψαν απόλυτα αυτά που είπες...

cinderella είπε...

Διάβασα το κείμενο σου, αύριο θα επανέλθω με σχόλιο γιατί απόψε κλείνουν τα μάτια μου και το πρωί έχω πολύ διάβασμα! Καληνύχτες!!

Ανώνυμος είπε...

Οιμε τι μας περιμένει οταν φτάσουμε σε αυτή την ηλικία γιατί ως γνωστόν είμαστε πολύ μικρές ακόμα!!!

Φιλιά πολλά!

υγ.έτοιμη και η συνέχεια της "απαγωγής" καισε περιμένει!

cinderella είπε...

Θαλασσινή μου, αργούμε ακόμα, αργούμε!!

Υ.Γ. Αυτή η απαγωγή μου αρέσει πάρα πολύ και το ξέρεις!! :))

Ανώνυμος είπε...

Eίναι φυσιολογικό να αγωνιούμε για το ασφαλιστικό.ολους μας αφορα.Και το θεμα εχει ακομα πολυ πραγμα... Αυτα που ακουγονται ειναι ασχημα παντως για την ωρα...

Ανώνυμος είπε...

Την καλησπερα μου cinderella :)

cinderella είπε...

Καλώς όρισες donald!! Βολέψου στο φτωχικό μου! Αχ τα παπιά ήταν τα αγαπημένα μου cartoon σαν παιδί! Ειχα απόλυτη ταύτιση με τη Νταίζη και τα τακούνια της!
Ο χιουι, ο λιουι κι ο ντιούι καλα;; :))
Όσον αφορά το ασφαλιστικό, άστο να πάει! Εμένα θα με καμαρώνετε ως μνημείο μέσα στα μνημεία τρομάρα μου!

Ανώνυμος είπε...

ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ? ΑΥΤΟ, ΠΟΥ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΑΚΟΥΩ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ: ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΑΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΑΛΩΒΗΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ. ΝΑ ΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟ ΚΑΝΤΑΡΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΠΟΜΕΝΕΙ. ΓΙΑ ΝΑ ΣΙΓΟΥΡΕΨΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ (ΟΧΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ, ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ) ΚΑΙ ΩΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ.

cinderella είπε...

Έτσι ακριβώς Βικάκι μου! Πάρα πολλοί που ζυγίζουν, υπολογίζουν και ελπίζουν!!