Κυριακή, Δεκεμβρίου 16, 2007

Lego

Βαριόμουν. Δεν έκανε βαρεμάρα, εγώ βαριόμουν. Δεν έφταιγε η καθηγήτρια, ούτε το μάθημα. Εγώ δεν μπορούσα να συγκεντρώσω τη σκέψη μου και να παρακολουθήσω. Άκουγα στο περίπου αυτά που έλεγε και χάραζα τη λάκα του θρανίου με το μηχανικό μολύβι ζωγραφίζοντας κουτάκια. Κουτάκια, κουτάκια, μυριάδες κουτάκια. Μικρά, μεγάλα, τετράγωνα, παραλληλεπίπεδα. Εκείνη μιλούσε για οργάνωση επιχειρήσεων και εγώ ζωγράφιζα κουτάκια σαν τα τουβλάκια της lego. Εκείνη μας μιλούσε για οργανογράμματα αλλά εγώ δεν άκουγα ούτε τα μισά, σχεδίαζα κουτάκια lego, σαν αυτά με τα οποία έπαιζα μικρή.

Την ερώτηση όμως την άκουσα. Έσκασε μπροστά μου, έριξε το μηχανικό από τα χέρια μου, με ανάγκασε να σηκώσω το βλέμμα. «Τα προλάβατε τα lego εσείς; Έχετε παίξει με αυτά; Ξέρετε τι είναι;» Πως προέκυψε η ερώτηση αυτή; Πως τέθηκε μέσα στην αίθουσα; Δεν μπορεί, θα παράκουσα. Κι εκεί που πάω να ξαναπιάσω το μολύβι και να συνεχίσω το θεάρεστο έργο μου με τη βεβαιότητα ότι αποκλείεται να είπε αυτό που νόμιζα η καθηγήτρια συνεχίζει «Πρέπει να είστε η τελευταία γενιά που έπαιξε με lego. O γιος μου δεν ξέρει καν τι είναι» κι εκεί μένω αποσβολωμένη. Ανίκανη να πω το οτιδήποτε.

Τα lego ήταν από τα λατρεμένα μου παιχνίδια. Είχα ένα κόκκινο κουβά γεμάτο με αυτά τα πολύχρωμα τουβλάκια και ένιωθα η πιο πλούσια πιτσιρίκα στο κόσμο. Ήταν η περιουσία μου. Το κουτί που μόλις άνοιγα ξεχυνόταν η φαντασία μου. Κατασκευές ολόκληρες, μερόνυχτα στημένες στο χαλί και τα τουβλάκια να τρυπώνουν παντού, κάτω από τα κρεβάτια, κάτω από τους καναπέδες, κάτω, μέσα, εδώ, εκεί, παντού. Κι εγώ έχτιζα, γκρέμιζα, σκόρπαγα και τα άφηνα όλα στο χαλί. Λάφυρο της φαντασίας μου. Δώρο στη μαμά και στο μπαμπά, η βραδινή τους γυμναστική, να ξετρυπώσουν, να μαζέψουν, να φυλάξουν τα πολύχρωμα τουβλάκια. Κυρία μήπως βαριέστε κάθε βραδύ να μαζεύετε τα μικρά τουβλάκια; Κι εκείνα τα σπίτια που έφτιαχνα, εκείνα τα πολύχρωμα κιτσάτα σπιτάκια ήταν η παιδική πλύση εγκεφάλου του μπαμπά για να αγαπήσω κι εγώ το επάγγελμα του. Μωρό, πρώτα έμαθα να κρατάω ευθεία τη μετροταινία και μετά είπα ολοκληρωμένες κουβεντούλες.

Δεν υπάρχουν lego; Κρυφτό το παιδί σας κυρία παίζει; Ποδήλατο ξέρει να κάνει; Κυρία, το πιτσιρίκι σας έχει γυρίσει ποτέ με λασπωμένα γόνατα, γδαρμένους αγκώνες και με ένα χαμόγελο ως παράσημο στο πρόσωπο; Τελικά η ψαλίδα του χάσματος των γενεών μήπως έχει ανοίξει απελπιστικά; Γιατί νιώθω ότι μόλις πέρασα εγώ κάτω από την πόρτα, αυτή έκλεισε ερμητικά, εγκλωβίζοντας όλους τους επόμενους μέσα σε ένα δωμάτιο με ηλεκτρονικά, με κονσόλες, με υπολογιστές και χωρίς lego; Μα χωρίς lego; Και να, τώρα θα κατέβω στην αποθήκη να ψάξω εκείνο το κόκκινο κουβαδάκι που ήταν γεμάτο τουβλάκια. Κάπου θα είναι φυλαγμένο δεν μπορεί. Μήπως κυρία, να ανοίγατε κομμάτι την πόρτα που λέγαμε να μπει φρέσκος αέρας στο δωμάτιο του παιδιού, που είναι γεμάτο με ηλεκτρονικά, κονσόλες, υπολογιστές; Μήπως την επόμενη βδομάδα κι εφόσον το βρω να σας φέρω το κουβαδάκι μου δώρο στον πιτσιρικά σας;

30 σχόλια:

tzonakos είπε...

Lego δεν ειχα, δεν μου αγόραζαν επειδη ετσι ήθελαν, αλλα εγω έβρισκα άλλα πράγματα να κάνω κατασκευές.
Ξυλάκια, πετρούλες, καλωδιάκια.
Ουτε κινητό ειχαν οι γονείς μου ουτε Ιντερνετ ειχα πριν τα 20 μου.
Τυχερός που μεγάλωσα σε αλάνες ;
Σίγουρα.
Αν η σημερινή νεολαία δεν επιστρέψει στη φύση, δεν θα μπορεί να καταλάβει οτι σε αυτην ζούμε.
Για μενα τα καλύτερα "λέγκο" ειναι οτι βρίσκει κανεις στο δάσος και στην παραλία, τσάμπα κιόλας.
Ομολογώ πάντως πως όποτε βρεθούν μπροστά μου τουβλάκια, ασχολούμαι λιγο με αυτά, λες και θελω να γίνω πάλι παιδί για δευτερόλεπτα.

If...ιγένεια είπε...

Έχεις απόλυτο δίκαιο όσον αφορά το χάσμα γενεών.. Και ο Τζονάκος πολύ καλά τα σχολίασε τα πράγματα.. Αλάνα και σκισμένο γόνατο 1000 φορές.. Να της το δώσεις το κουβαδάκι σου.. Θα το εκτιμήσει..

Ανώνυμος είπε...

Τα παιδακια σημερα θελω να ελπιζω οτι ειναι ποιο εξυπνα η μαλλον ξεκινησαν να πλαθουν τη φαντασια τους με περισσοτερα εφοδια απο οτι εμεις παλιοτερα...
και ο υπολογιστης χρειαζεται και τα lego και τα ποδηλατα και ολες οι δραστηριοτητες που μπορει να εχει ενα παιδακι σημερα με μυαλο σφουγγαρι ( τυχερη ηλικια) αρκει να εφαρμοζονται με μετρο και ποικιλια..
Οχι μονο σαπισμα στον υπολογιστη και ουτε και ολη μερα ποδηλατο κλπ.
Αν και στο ποδηλατο ειχα μεγαλη αδυναμια σε σκηνικο που να εχω οργανωσει κρυφτο μεσα στην πολη με ποδηλατα ( ηταν τοτε που γνωρισα το παιχνιδι ναυμαχια και τα συνδιασα μαζι.θελει φαντασια να βρεις την αντιπαλη ομαδα μεσα σε μια ολοκληρη πολη ειδικα οταν αυτη κινειται με ποδηλατο) :)

exilio είπε...

Ωραία τα legos...ωραία κ τα παιχνίδια στις αλάνες με τα άλλα παιδιά,οι εξερευνήσεις,τα σκισμένα-λερωμένα ρούχα..το κατσάδιασμα μετα:Ρ
Τώρα..κάψιμο μπροστά απο μια οθόνη παίζοντας αρπιτζι..με το μικρόφωνο στο στόμα..κ η φάση είναι να τον έχεις τον άλλον δίπλα σου!
Περίεργοι καιροί..

υ.γ(playmobils rulez too^^)

Δ. Τζ. είπε...

Τυχαίνει να είμαι εδώ τώρα cinderella μου. Αν είναι γράψε μου και θα σου απαντήσω! Το δικό σου κείμενο θα το διαβάσω το βράδυ ή αύριο γιατί τώρα κάνω εργασία...

cinderella είπε...

@ Tzoνάκο μου

Αυτό που λες είναι μεγάλη αλήθεια!!
Να φέρω τα lego μου να πάιξουμε;; :))

cinderella είπε...

@ If-ιγένεια

Μα να μην ξέρει τα lego; :((
Σκισμένο γόνατο και μέσα στο χώμα όλη η αμφίεση κι άγιος ο Θεός!!
Καλή εβδομάδα κουκλίτσα!

@ xeirovombira

Όλα χρειάζονται αλλά εως τα 10 τους χρόνια τα πιτσιρίκια νομίζω οτι δεν έχουν καμία ανάγκη του υπολογιστή. Και δεν θα πρέπει να περνάνε τις ώρες τους μπροστά από αυτόν! Αποβλακώνονται δεν γίνονται πιο ξύπνια!

cinderella είπε...

@ exilio

Καλώς μας βρήκες!! playmobils πώπω τα σπάγανε!!

"Τώρα..κάψιμο μπροστά απο μια οθόνη παίζοντας αρπιτζι.."
Και προ!! :))

@ Δ. Τζ. μου
Τώρα είδα το σχόλιο σου! :((
Δίαβαζα και πάω να συνεχίσω, θα επανέλθω όμως!
Καλή εβδομάδα!

Grammateas είπε...

Πριν κανα δυο μήνες που "χάθηκε" η σύνδεση του internet πήγαινα στα net cafe και εκεί είδα την πλήρη αποχαύνωση των παιδιών σήμερα. Δυστυχώς δεν ξέρουν καν τι σημαίνει παιχνίδι έξω. Όμως τα βλέπω ευτυχισμένα και "γεμάτα" και λέω ότι εγώ ίσως έμεινα πίσω. Αν τους διηγηθούμε τις εμπειρίες μας από το παιχνίδι θα βαρεθούν και θα αναπτύξουν ως επιχείρημα "το χάσμα ιδεών" που διδάχιηκαν στο φροντιστήριο. Όσο παράξενο και αν ακούγεται υπάρχει χάσμα γενεών με αυτές τις ηλικίες και ας μας χωρίζουν καμιά 10αριά χρονάκια...

Βιργινία είπε...

ΠΑΕΙ ΛΑΛΗΣΕ ΑΥΤΟΟΟΟΟΟΟ

tzonakos είπε...

Μια και τό φερε η κουβέντα, δεν τα φέρνεις να παίξουμε ; :))

cinderella είπε...

@ grammatea μου

Είναι φοβερό αυτό το πράγμα! Έχω φίλη που δούλευε το καλοκαίρι σε νετ καφέ. Ένας πιτσιρικάς λοιπόν έμεινε εκεί μέσα 3 μέρες γιατί ήθελε να τερματίσει ένα παιχνίδι και δεν έπρεπε να κάνει log out!! Παράγγελνε και του έφερναν φαγητό εκεί, κοιμόταν στην καρέκλα και έπαιζε συνέχεια!
Ναι ακραίο το παράδειγμα αλλά πέρα για πέρα αληθινό!!

cinderella είπε...

@ Biργινία!

Εδώ και καιρό!! :))
Τι έκανες καλό μου στο blog σου και μου λέει οτι έχει διαγραφεί;; Γιατί; Αν δεν μου απαντήσεις εντός 24 ωρών θα σου στείλω μάιλ!

cinderella είπε...

@ Τζονάκο
Να σαι καλά ρε!! Πάω να τα φέρω! Περίμενε!! :)))

prasino liker είπε...

To παιδι θα νομιζει οτι ειναι χαλασμενες πλακες σοκολατας.

NdN είπε...

Καλησπέρα,

Και εγώ το ίδιο παρατηρησα όταν κατέβηκα Ελλάδα το καλοκαίρι! Σε μία γειτονιά που παλιότερα έσφιζε από παιδικές φωνές και παιχνίδι, τώρα δεν ακουγόταν τίποτα. Τα παιδιά τώρα μαζεύονται σε σπίτια και παίζουν παιχνίδια στο pc.

Κρίμα πάντως γιατί επηρρεάζεται και η κοινωνική ζωή των παιδιων.

Poet1 είπε...

Καλημερα.Ευτυχησα να ζησω και τα 2.Παρα πολυ παιχνιδι με Lego kai playmobil άλλα και παιχνιδι τρελο (ιδιως ποδοσφαιρο) σε αλανα ατη γειτονια μου (που τοτε υπηρχε τωρα ουτρ για αστειο).Εμενα δεν με θλιβει με τι ασχολουνται και τι παιζουν τα παιδια η καθε εποχη εχει τα δικα της.Περισσοτερο που δεν εχει μερυμνησει το κρατος να υπαρχουν χωροι για παιδια κατι σαν αλανες για να παιζουν...

fisherman είπε...

Έκεί που έμενα το '80 ήταν διπλά στο δάσος του Σειχ Σου. Έχω παιξει μπάλα έχω φάει γώνατα έχω γίνει μουρτζος!!! χιλιάδες φορές!
Τώρα οι μαμάδες και οι μπαμπάδες δουλεύουν σαν τρελοί! Λένε να έχουν όρεξη για διαδραστικά παιχνίδια; ... Δυστιχώς κολλάνε στα παιδιά τους μία οθώνη υπολογιστή και τα ζαβλακώνουν πνίγοντας την φαντασία τους, καταστρέφοντας το μοναδικό πράγμα που μπορεί να σώσει ακόμη και τον κόσμο ολόκληρο ... η φαντασία ενός παιδιού!. Στο βομό της μίας ώρας ξεκούρασης μετά την δουλειά καταστρέφουν το ίδιο το μέλλον τους.

tzonakos είπε...

?? ... τι πα να πει ...μούρτζος ;;;

NdN είπε...

Φίλε Τζονάκο, στα Σαλλονικιώτικα μούρτζος σημαίνει ότι εγινε χάλια, ότι λερώθηκε πολύ!!

Unknown είπε...

Αχ τι μου θύμισες. Συμφωνώ με τον tzonako,αλλά καλό είναι το παιδί να φτιάξει , να χαλάσει, να δει μόνο του πως λειτουργούν(ή όχι) κάποια πράγματα.Το παιχνίδι είναι μορφή κοινώνησης.

cinderella είπε...

@ Prasino likeraki μου

Χα καλό!! Λες το πιτσιρίκι να έχει καεί τόσο πολύ από τα ηλεκτρονικά; :)

@ Ndn

Έτσι ακριβώς! Επηρεάζεται η κοινωνική τους ζωή αδιαμφισβήτητα! :)

cinderella είπε...

@ Donald μου

Έχεις δίκιο. Πέρυσι μελετούσαμε πολεοδομικά μια τεράστια περιοχή στο κέντρο της Αθήνας! Ξέρεις πόσεσ παιδικές χαρές είχε; Μια! Πάρκα; Δυό. Και μιλαμε για τεράστια περιοχή στη καρδιά της πρωτευουσας! Ενδεικτικό είναι οτι υπήρχαν εκεί 3 σχολικά συγκροτήματα!!

cinderella είπε...

@ Fisherman

Καλώς μας βρήκες! Έχω σκίζει γόνατα εγώ...ουουου άπειρες φορές. Έχω πέσει με το ποδήλατο μέσα στις τριανταφυλλιές της γιαγιάς και τον πόνο ακόμα τον θυμάμαι! :))

cinderella είπε...

@ samael

Έτσι ακριβώς! Ένας υπολογιστης δεν μπορει να τα κάνει όλα και ένα παιδί απλά να πατά πλήκτρα! Είναι αρρωστημένο αυτό!

Δ. Τζ. είπε...

Καλησπέρα! Αχ cinderella μου, ξύνεις πληγές. Μιλάς για την εποχή της αθωότητας, που παίζαμε με lego, πλαστελίνες, jenga και (τα αγοράκια) με το φοβερό ποδοσφαιράκι subuteo. Δυστυχώς αυτές οι εποχές έχουν περάσει μάλλον ανεπιστρεπτί! Όντως, εμείς φαίνεται ότι ήμασταν η τελευταία γενιά που πειραματίστηκε με αυτά τα φοβερά παιχνίδια. Δυστυχώς τώρα τα lego έχουν δώσει τη θέση τους στα ηλεκτρονικά τύπου smack down, που μαθαίνουν στα 7χρονα τις… αρετές του πολέμου, εντός ή εκτός εισαγωγικών...

Ανώνυμος είπε...

cinderella ena paidi aplos pliktra pataei akoma kai otan paizei piano.
To thema ( kai i diafora) einai oti alla pragmata simvenoun ston egefalo otan paizei piano kai alla otan paizei "pro" opos les kai si kai oloi( to kapsimo diladi).Profanos to piano i alles paromoies eksosxolikes drastiriotites kostizoun poli perissotero apo oti ena videogame..distixos...nomizo oti mesa stin atixia na megalonei me peiramatikes methodous i genia mas eixe kai polla kala...to xamilo kostos zois...Tote..giati tora paraakrivinan ola...alla tha mou peis tote oute kinita oute sindromes oute tosa pagia kai daneia eixe o kosmos.afta einai logariasmoi

cinderella είπε...

@ Δ. Τζ μου
Προχτές ήμουν με ένα φίλο που μου έλεγε οτι το μικρό του ξαδερφάκι έπαιζε στον υπολογιστή ένα παιχνίδι όπου όυτε λίγο ούτε πολύ ο ήρωας ήταν νταβατζής και σκοπός του παιχνιδιού ήταν να μαζέψει όσα περισσότερα λεφτά γίνεται στέλνοντας γυναίκες σε μπαρ και κανονίζοντας ραντεβού. Το άκουγα και δεν πίστευα στα αυτιά μου!!

Τι ήταν το subuteo;; Πρώτη φορά το ακούω!

cinderella είπε...

@ χειροβομπύρα
Έχω το πιο τρανταχτό παράδειγμα για να σου καταρρίψω αυτό που λές. Προχτές, στο Πλαίσιο, μπάινει μέσα ένας μπαμπάς ξαναμμένος και ζητά την τάδε κονσόλα και το τάδε ηλεκτρονικό δώρο στον πιτσιρικά του. Η πωλήτρια τον κοιτά αποσβολωμένη. Αυτά Έχουν πάνω από 1000 ευρώ ψελλίζει και ο πατέρας την αποστομώνει οτι αυτά ζήτησε το πιτσιρίκι. Όταν λοιπόν σκας πάνω απο 1000 ευρω σε ηλεκτρονικά και οχι 40 ευρώ για να αγοράσεις το κουβαδάκι της lego το πρόβλημα είναι αποκλειστικά δικό σου και δεν έχει να κάνει με κάρτες, δάνεια και δόσεις. Έχει να κάνει με στάση ζωής!

Ανώνυμος είπε...

Ε οκ τοτε !
I stand corrected !

:-)