Κουράστηκα. Έγκωσα η γυναίκα. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής βαρέθηκα κιόλας. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η Αριστερά μάλωνε με την Αριστερά. Οι Αριστεροί βρίζονταν με άλλους Αριστερούς. Τους Δεξιούς δεν καταδέχονταν ούτε να τους φτύσουν. Η ιδεολογία, βαριά κι ασήκωτη σήκωνε τείχη, άνοιγε χάσματα, γκρέμιζε γέφυρες, οδηγούσε σε ομηρικούς καυγάδες, σε βραδιές με κοκκινέλι και διαφωνίες. Διαφωνίες που οδηγούσαν σε παρεξηγήσεις, σε τσακωμούς σε αλληλοσυντροφικές σφαγές με το κονσερβοκούτι που πάντα γίνονταν μέλι στο ψωμί της Δεξιάς. Οι Τροτσκιστές, οι Λενινιστές, οι Μαρξιστές, οι οπαδοί του ΝΑΡ, της Μάρας, του κακού πλην Αριστερού συναπαντήματος πάντα έβρισκαν μια μείζονος σημασίας χαοτική διαφορά ώστε να χωρίσουν τα τσαρδιά τους και να πάρει ο καθένας το δρόμο του.
Ποτέ δεν συνάντησα Δεξιούς με ανάλογα προβλήματα. Ακόμα και ο Κομμουνιστής ΛΑΟπατέρας ένας λαϊκιστής κι υπέρμετρα φιλόδοξος πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας είναι που επειδή ήξερε ότι σε αυτή τη ζωή δεν θα μπορούσε να πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής καθώς δεν είναι από τζάκι, άνοιξε το δικό του παραμάγαζο. Στη πρώτη ευκαιρία όμως και με πόνο καρδιάς θα σταθεί στο πλευρό της Δεξιάς για την Ελλάδα ρε γαμώτο. Ποτέ δε συνάντησα φιλοβασιλικούς, χουντικούς, φασίστες, από όλα έχει ο μπαξές, να χωρίζουν με τα δόντια τα κομμάτια της δεξιάς πίτας που τους αναλογεί. Όλοι κάτω από το ίδιο στέγαστρο κατασκηνώνουν. Και μια θεία μου που λατρεύει το βασιλιά και ο φιλοχουντικός γείτονάς του τετάρτου και οι τσάμπα μάγκες ναζιστές με τις μαϊμού σημαίες που σαν τις μαϊμού Louis Vuitton αν και βγάζουν μάτι λόγω απομίμησης εντούτοις παραπέμπουν στο αυθεντικό.
Πριν λίγες μέρες η αντιπολίτευση σύσσωμη κινήθηκε εναντίον της κυβέρνησης ώστε να στριμώξει τον πρωθυπουργό που αυτό τον καιρό είναι από αυτούς που νομίζουν ότι οι ψιχάλες που του έρχονται είναι από τη βροχή κι έτσι κρατά ομπρέλα. Κινήθηκε. Απλώς. Δεν τα κατάφερε όμως. Σε κάποια ανηφόρα της έσβησε το όχημα και δεν κατάφερε να το βάλει ξανά μπροστά. Κι έτσι όλοι μαζί κατέβηκαν από το όχημα και ο καθένας συνέχισε να πετά μόνος του πετρούλες όπως και πρότινος. Όχι, δεν είμαι τόσο αθεράπευτα ρομαντική ώστε να θέλω κοινή αντιπολιτευτική πολιτική ούτε περιμένω μια ενιαία Αριστερά που θα περιλαμβάνει το άπαν σύμπαν. Να μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μου ζητώ κάτι που μάλλον είναι πολύ emo σε μια δυσβάσταχτα trendy εποχή.
Θυμάμαι πέρυσι που το φοιτητικό κίνημα ήταν στις δόξες του, οι γενικές συνελεύσεις θύμιζαν αριστερές κοκορομαχίες. Που και που οι σύντροφοι τα έβαζαν και με τη κακιά Δαπ, φερέφωνο της κυβέρνησης μέσα στα πανεπιστήμια αλλά πρωτίστως κοίταζαν να μετρήσουν την αριστεροσύνη τους που στη προκειμένη περίπτωση εξαργυρώνονταν με αναρτήσεις χεριού και δύο ξεχωριστές πορείες με διαφορά μίας ώρας μέσα στην ίδια μέρα κάθε Πέμπτη στο κέντρο της Αθήνας. Ότι η Δαπ παίρνει πάνω από 40% στις φοιτητικές εκλογές είναι γνωστό τοις πάσι. Αυτό που είναι αδύνατο να μεταφραστεί σε ποσοστό είναι αυτό της Αριστεράς. Ποιας Αριστεράς όμως; Της κόκκινης; Της ροζ; Της πον-πον κουφετί; Της κατακερματισμένης; Της βαλμένης σε κουτάκια;
Βαρέθηκα. Έγκωσα η γυναίκα. Στο ίδιο έργο θεατής και το τηλεκοντρόλ χωρίς μπαταρίες για να αλλάξω κανάλι, να κάνω ένα zapping βρε αδερφέ. Αυτό το έργο ποιος μπορεί να το διακόψει; Αυτή το χωρίς αρχή, μέση αι τέλος παραλογισμό ποιος μπορεί να τον σταματήσει; Αυτή τη τηλεόραση ποιος μπορεί να την κλείσει; Όχι για μια μέρα. Για πάντα.
34 σχόλια:
Έχεις δίκιο Σταχτοπούτα. Ξερεις όμως η Αριστερά παλιά, μέσα από τις διασπάσεις της, περιχαράκωνε την ιδεολογική της καθαρότητα.
Τώρα που οι ιδεολογίες νοσούν, κάποιες παιρνάνε μια ίωση, κάποιες μια λοίμωξη, κάποιες άλλες καρκινοβατούν, και κάποιες άλλες είναι σε κώμμα, το μόνο που αναπαράγει η "Αριστερά" είναι οι διασπάσεις αλλά πια, για καθαρά προσωπικούς λόγους.
Δυστυχώς η Αριστερά πάσχει από ιδεολογικά προβλήματα. Πολλά, μεγάλα και βαθιά. Είναι πολύ δυσκολη πλέον η απάντηση στο ΤΙ είναι Αριστερά. Ισως δεν ήταν ποτέ τόσο δύσκολη. Και επίσης οι διανοητές της, ενώ διαγιγνώσκουν πολύ σωστά το τέλμα που οδηγεί ο καπιταλισμός, αδυνατούν να προτείνουν κάτι.
Αντίθετα, παραδοσιακά η Αριστερά έπρεπε να έχει τις πιο ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές προτάσεις.
Όσο για την Δεξιά που κυβερνάει μόνιμα από το 96, ιδεολογικά έχει μόνο ένα σκοπό. Την διατήρηση στην εξουσία. Για αυτό και κάθε φορά που τη χάνουν, οδηγούνται ένα βήμα πριν την καταστροφή. Τα δυο μεγάλα κόμματα είναι ανύπαρκτα όταν δεν κυβερνούν, δεν παράγουν ούτε σταγόνα πολιτικού λόγου. Και φυσικά το κάνουν επίτηδες, ο πολιτικός λόγος και το όραμα δεσμεύει. Η αοριστία, ο καιροσκοπισμός και η απλή διαχείριση(κακή δυστυχώς) δεν δεσμεύει κανένα.
Δυστυχως για την χώρα βέβαια η δεξιά πάσχει εκτός των άλλων και από σοβαρή ανικανότητα. Είναι πλέον ολοφάνερο!
@ Κατερίνα
Κατ'αρχάς καλως όρισες στο καναπέ μου!
Συμφωνώ μαζί σου οτι κάποτε αυτές οι διασπάσεις και αυτές οι περιφρουρήσεις της ιδεολογίας αν θες είχαν αντίκρυσμα και γίνονταν για κάποιο σκοπό. Σήμερα όμως αδυνατώ να καταλάβω το λόγο ύπαρξης τόσων παραμάγαζων-παρατάξεων μέσα στα πανεπίστημια αλλά και στη πολιτική σκηνή που το μόνο που στη πραγματικότητα κάνουν είναι να κατακερματίζουν δυνάμεις και να αποδυναμώνουν λαϊκά κινήματα που θα μπορούσαν να είχαν άλλη δυναμική ενωμένα. Είναι τουλάχιστον φαιδρό το φαινόμενο των διπλών πορειών τη στιγμή που γίνονται για τον ίδιο λόγο και από ανθρώπους που έχουν τις ίδιες αγωνίες και προβληματισμούς για το μέλλον. Δηλαδή ποιος θα κρίνει ποιος είναι πιο αριστερός από τον άλλον εκτός από την ίδια τη στάση ζωής μας που έχει και τη μεγαλύτερη βαρύτητα κατά τη γνώμη μου;
@ stojohn
Κατ' αρχάς να σου πω οτι χαίρομαι που κι εσύ θεωρείς το ΠΑΣΟΚ ως δεξιά μετά το 96 γιατί θεωρούσα οτι είμαι μόνο εγώ και λίγοι ακόμα κυνικοί που πιστεύουν σε αυτό. :))
Απο κει και πέρα πραγματικά δεν ξέρω αν η Αριστερα έχει ιδεολογικά προβλήματα ή αν η ίδια της η ιδεολογία έχει πλέον καταστεί ένα μόνιμο πρόβλημα δημιουργώντας χάσματα και βάζοντας σε κουτάκια-κουτάκια τους Αριστερούς κάθε λογής. Νομίζω πλέον μιας και τα χρόνια έχουν περάσει και ο ρομαντισμός της εφηβείας έχει περάσει ανεπιστρεπτί οτι η Αριστερά είναι όπως έγραψα και στη Κατερίνα κυρίως μέσα μας και στη στάση ζωής μας.
Δεν πιστεύω οτι η Αριστερά δεν έχει να προτείνει, νομίζω οτι η Αριστερά δεν έχει τη δυναμική να προωθήσει.
Μεγάλα παιδιά είμαστε (πόση διαφορά να έχουν οι συνελέυσεις του ΕΜΠ έναντι του ΑΠΘ;) έχεις δει τα πλαίσια των ΕΑΑΚ, του Δικτύου, της ΠΑΣΠ και των "ανεξάρτητων αριστερών που λατρεύουν το προ άλλα σιχαίνονται τους μπάφους"(αυτοί υπάρχουν παντού με διαφορετική ονομασία); Οι προτάσεις είανι ίδιες. Μέρικες είναι και copy paste με άλλη γραμματοσειρά. Που και που η διατύπωση αλλάζει. Αλλά ποιός σώφρων άνθρωπος να τους πάρει στα σοβαρά όταν τσακώνονται για το ίδιο ακριβώς πράγμα που προωθούν;
Η δεξιά είναι πάντα δεξιά. Και δεν αλλάζει. Η δεξιά παρένθεση που υποστήριζαν οι Πασοκοι οτι θα περάσει, προς το παρόν καλά κρατεί!
όλοι μπορούν να κλείσουν την τουβου... σιγά το δύσκολο ;)
για τα υπόλοιπα κουράγιο...
Πες τα χρυσοστομη..και εγω τα ιδια βαρεθηκααααααααα.. μπουχτισα.. ολοι ιδιοι ειναι..
Λοιπόν αυτό που λες για την Αριστερά, ισχύει και "ισχύει στο ακέραιο" που λέει και ο Καραμανλής!(Τι τον ανέφερα τώρα) Πάντα η αριστερά ήταν διασπασμένη, χωρίς ουσιαστικό λόγο, του στιλ: " θέλω το σφυροδρέπανο πάνω" " όχι εγώ το θέλω κάτω"
Επίσης ο ρόλος της Αριστεράς και γενικότερα της αντιπολίτευσης δεν είναι μόνο να αντιδρά και να καταδικάζει, αλλά και να προτείνει λύσεις εφαρμόσιμες για τον υπαρκτό κόσμο!
Τέλος θα προτιμούσα στα πανεπιστήμια να μην υπάρχουν τα κόμματα. Οι φοιτητές πρέπει να αγωνίζονται συλλογικά και να διεκδικούν! Αλλά και ο συνδικαλισμός στην εργασία, ορίζεται από εργατοπατέρες, κάτι που διχάζει και αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους!
Φλύαρη ήμουν για πρώτη επίσκεψη!
Καλή σου μέρα!!
@Daizy μου την τηλεόραση την έχω κλείσει εδώ και πολύ καιρό. Ελάχιστα και επιλεκτικά προγράμματα παρακολουθώ και σπάνια θα κάτσω για να χαζέψω απλά.
Καλησπέρες!
@ roadartist δυστυχώς είμασε πολλοί αλλά δεν βλέπω να υπάρχει κανείς από τους "συντρόφους" να μας ακούσει. Οι παρωπίδες και οι ωτασπίδες καλά κρατούν. Δυστυχώς.
Θα με συγχωρέσεις αλλά όταν βλέπω πολιτικό θέμα απλά κάνω σκρολ νταουν.. Καλό σου βράδυ :)
@ ράγες μου
Καλώς όρισες στο καναπέ μου! Έχεις φτιάξει ένα πολύ ωραίο σκηνικό στο blog σου με τους συρμούς που πρασγματικά είναι ταξιδιάρικο αλλά να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια εγώ πάντα φοβάμαι το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας. Ειδικά στο Μοναστηράκι δεν έχω χειρότερο! Και είναι ένα χάσμα να με το συμπάθιο. Όπως αυτό των αριστερών. Με τις ουσιαστικές διαφορές που είναι αγεφύρωτες.(πως τα συνδέω η ρουφιάνα!)
Στη πολιτική δεν υπάρχει χειρότερο από το να χτυπά ο ένας στα μούτρα του άλλου λάθη του παρελθόντος. Πιο ατέρμονα μάταιη συζήτηση δεν υπάρχει.
Όπως έγραψα και στον stojohn πραγματικά πιστεύω οτι η Αριστερά έχει προτάσεις. Δεν έχει όμως τη δυναμκή να τις προωθήσει και να τις υποστηρίξει κατάλληλα.
Υ.Γ. Το σφυροδρέπανο προς τα πάνω. Να το κρατάει ο Che και από πίσω να γράφει Hasta la victoria siempre. Κουλτούρα να φύγουμε, Αριστερά να πηγαίνουμε!!!!
@ ιφιγένεια μου, ελέυθερα!! :)))
Κι εμένα με κουράζει αλλά αυτό το παράπονο το είχα καιρό και είπα να το εξωτερικεύσω!! ;)
@ράγες μου
Έχω αρχίσει και ξεχνώ τι θέλω να γράψω οπότε με συγχωρείς αλλά επανέρχομαι!
1ον) Η φλυαρία είναι δώρο Θεού για μας τους φλύαρους! Σε παρακαλώ λοιπόν εδώ μέσα να γράφεις ελεύθερα. ;)
2ον) Δυστυχώς πολλοί από αυτούς που συνδικαλίζονται μέσα στα πανεπίστημια (όχι η πλειονότητα αλλά αρκετοί) δουλεύουν για το δικό τους όφελος. Γνωριμίες με καθηγητές, πέρασμα στις εξεταστικές και φυσικά επαγγελματική αποκατάσταση όπως κι αν την μεταφράζουν αυτή. Είναι ίσως μια από τις πληγές του πανεπιστημίου οι φοιτητοπατέρες και μελλοντικοί συνάδερφοι που μακάρι να υπήρχε κίνημα ενιαίο χωρίς πολιτικό φορέα να σταματήσει την ύπαρξή τους.
Είναι ομολογουμένως πολύπλοκο το θέμα που θίγεις cinderella μου. Η αριστερά, όντως, εμφανίζεται κατακερματισμένη στη χώρα μας. Αυτό έχει μια λογική εξήγηση αν σκεφτούμε δύο στοιχεία:
Πρώτον, ότι η Αριστερά ηγεμονεύει ιδεολογικά τη χώρα, είναι δηλ. πλειοψηφικό ρεύμα. Οι πιο πολλοί Έλληνες δηλώνουν (και ψηφίζουν) αριστερά και κεντροαριστερά και όχι δεξιά ή κεντροδεξιά.
Δεύτερον, σε συνάρτηση με το πρώτο, η αριστερά βάσισε στο παρελθόν (και σε μικρότερο βαθμό σήμερα) όλη της την ύπαρξη στις ιδεολογικές ζυμώσεις, κάτι που δε συνέβαινε με τη -νικήτρια του εμφυλίου- δεξιά. Κι αυτό γιατί για να κερδίσει την εξουσία η αριστερά έπρεπε να κάνει κάτι. Αντιθέτως, η μεταπολεμική δεξιά βρέθηκε εν τη γεννέση της στην εξουσία και αρκέστηκε να παράγει στελέχη, χωρίς να συζητάει ιδιαιτέρα ιδεολογικά.
Βασιζόμενη στα παραπάνω είναι και η επόμενη επισήμανση. Απόπειρες διάσπασης της κεντροδεξιάς υπήρξαν και πολλές μάλιστα. Πρόχειρα θυμάμαι ΠΟΛ.ΑΝ., ΔΗ.ΑΝΑ., ΛΑ.ΟΣ., Κ.Ε.Π. Άρα μάλλον δεν ισχύει το ότι στην κεντροδεξιά δεν υπήρξαν απόπειρες διάσπασης. Το ότι δεν τελεσφόρησαν είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο αξίζει να συζητηθεί μιαν άλλη φορά...
@ Cinderella: N' αγιάσει το στόμα σου κοπέλα μου!
@ Δ. Τζ: Μα στο ότι δεν τελεσφόρησαν είναι όλα το ζουμί.
@Σοφία: Να το επεξηγήσω λίγο γιατί μάλλον το άφησα να αιωρείται.
Δεν τελεσφόρησαν οι προσπάθειες αυτές αφενός γιατί η δεξιά αποτελούσε ούτως ή άλλως μικρότερο κομμάτι της πίτας -συγκριτικά με την αριστερά-, αφετέρου γιατί δεν υπήρχε ιδιαίτερη ιδεολογική βάση σ’ αυτές. Αν συνυπολογίσουμε και τη σχετική συνοχή που πάντα είχε η κεντροδεξιά παράταξη θα αντιληφθούμε γιατί αργά ή γρήγορα "τα πρόβατα θα ξαναγύριζαν στο μαντρί" (Ευάγγελος Αβέρωφ)
Η Αριστερά σήμερα είνα είτε στεγανοποιημένη πίσω απ' τα κειμήλια του παρελθόντος της φοβούμενη μην χάσει θέση στο παιχνίδι, είτε προσπαθεί απελπισμένα να γίνει μέρος ενός πολιτικού life style.
Κλείστε την ρημάδα την tv!
Πολλές φορές περνούν μέρες που δεν βλέπω....
Η Αριστερά έχει χάσει την μπάλλα επειδή θέλησε να ανοιχτεί μένοντας κλειστή.
Οταν παλιότερα είχαμε μόνο μια "αριστερά" δηλ. το ΚΚΕ που μεχρι και σήμερα ειναι της πολιτικής "ΟΧΙ" και "ΕΞΩ" απο όλα, αυτοί θεωρούνταν αριστεροί ή ισως κομμουνιστές.
Μετά είδαμε το έργο με την ΕΑΡ κλπ κλπ δε θελω να τα πώ όλα, και φτάσαμε σήμερα η αριστερά να μην γωνρίζει ποια ειναι ουτε η αριστερά, ούτε η δεξιά.
Εξηγούμαι, μοιάζουν, ειδικά το φοιτητικό αριστερό ρεύμα, να μάχονται ποιός ειναι πιο αριστερός και ποιός όχι ενω στο βάθος θα ήθελαν να ειναι δεξιοί.
Για τον ψυχίατρο δηλαδή.
Τα κόμματα της αριστεράς ξέχασαν δε να ορίσουν μια ομπρέλα κάτω απο την οποία θα εμφανίζεται η Αριστερά κάπως ενιαία, κι ετσι ειναι εύκολο πλεον οι δεξιοί να στήνουν την δική τους ασφαλή ομπρέλα ! Ποιά ειναι αυτή ;
Ειναι αυτή που δεν χωράει μη φασίστες. Απλός και κατανοητός ο όρος κάλυψης στην δεξιά ομπρέλλα.
Της Αριστεράς ειναι τρύπια.
Καλησπέρα!
Πέρνα απ' το blog μου, σε προσκαλώ σ' ένα μουσικό παιχνίδι.
@ Δ. Τζ. μου
Σίγουρα δεδομένου οτι η ιδεολογία της Δεξιάς βασίζεται και συμπηκνώνεται στο δίπτυχο πατρίς, θρησκεία και ενδιαφέρεται μόνο για το κεφάλαιο, η Αριστερά να αντιμετωπίζει λίγο πιο σύνθετα το κόσμο και τις ανάγκες του και άρα η ιδεολογία της να έχει καταστεί κάτι πιο σύνθετο και πολύπλοκο.
Απο κεί και πέρα όμως δεν δέχομαι οτι οι διαφορές στην ιδεολογία μεταξύ των διαφόρων ειδών Αριστερών είναι τόσο σημαντικές και αγεφύρωτες που να μην υπάρχει μια στοιχειώδης συμφωνία σε βασικά προβλήματα.
Την ώρα που το ασφαλιστικό πλήττει όλους τους εργαζομένους ανεξαρτητως δεν μπορώ να καταλάβω την ύπαρξη δύο πορειών την ίδια μέρα στο κέντρο. Δηλαδή ο φόβος ορισμένων είναι μην τους ακουμπήσει στη πορεία κανείς Πασόκος κατα λάθος και λερωθούν; Που ζούμε στην τελική και ποιόν εξυπηρετούν όλες αυτές οι διασπάσεις; Τον απλό κόσμο πάντως όχι!
Πλάτιασα συγγνώμη αλλά για ακόμα μια φορά έγινα έξαλλη χτές παρακολουθώντας ειδήσεις!
Καλησπέρες και καλό ΣΚ!
Σοφάκι μου εγώ τα λέω αλλά ποιος με ακούει! :))
Νομίζω οτι όλοι όσοι έχουμε μερικές ευαισθησίες παραπάνω και έχουμε μεγαλώσει μέσα σε πολιτικοποιημένο περιβάλλον όλα αυτά να μας έχουν κουράσει κάπως!!
Το ζουμί είναι όντως αυτό. Δεν τελεσφόρησαν γιατί η δίψα για εξουσία έσβηνε την κάψα της ιδεολογίας!!
Καλό Σαββατοκύριακο καλή μου! :))
Samael μου κατ' αρχάς να σου πω οτι μου έδωσες πολύ ωραία πάσα και εννοείται οτι θα πάιξω! :)))
Απο κει και πέρα η Αριστερά έχει ταμπουρωθεί για μένα και βάζει την ιδεολογία της πάνω από το κοινό καλό.
Έχω πει πολλάκις οτι εκτιμώ τους νέους ανθρώπους στη πολιτική. Δεν βλέπω λοιπόν την εκλογή Τσίπρα ως life style επιλογή γιατί θεωρώ οτι έχει όλο το πακέτο ώστε να βοηθήσει να βγούν τα κόμματα της Αριστεράς από το τέλμα και ναι, να ξυπνήσει το Πασοκ που εδώ και καιρό φαίνεται να έχει πέσει σε λήθαργο.
Καλό Σουκού!
@ Τζονάκο μου με τράκαρες και γρατζούνισες τον καναπε μου οπότε είσαι χαμένος από χέρι! Πρέπει να μου αγοράσεις καινούργιο!! :))))
Απο κεί και πέρα η περιγραφή σου για την ομπρέλα είναι πάρα πολύ εύστοχη. Ξέρεις που την είδα εγώ τη δεξιά ομπρέλα; Το προηγούμενο Σάββατο οι αστυνομικοί (που κατα δήλωση του αρχηγού τους είναι αυτοί που εκλέξαν την τωρινή κυβέρνηση-και εγώ δεν έχω κανένα λόγο να τον αμφισβητήσω τον άνθρωπο) να έπιτίθενται μαζί με τους φασίστες εναντίον των αναρχικών-καλά παιδιά κι αυτοί!
Έχω πει πόσο σιχαίνομαι τα πολιτικά άκρα; Το λέω τώρα! Μου προκαλούν αλλεργία!
Σίγουρα σηκώνει πολύ συζήτηση το θέμα που θίγεις cinderella μου και θα συμφωνήσω ότι δε βοηθούν κανέναν οι κατακερματισμένες πορείες, ίσως μόνο τους κομματικούς σχεδιασμούς.
Να συμπληρώσω μόνο κάτι μιας και αναφέρθηκες στη δεξιά. Σωστά το θέτεις, υπάρχει όντως το κομμάτι της "λαϊκής δεξιάς", άλλα δεν είναι μόνον αυτό. Καθότι λοιπόν η κεντροδεξιά εκπροσωπεί περίπου τους μισούς Έλληνες, υπάρχουν και σ' αυτήν τάσεις. Υπάρχει η λαϊκή δεξιά, η φιλελεύθερη κεντροδεξιά, η κρατικίστικη δεξιά κοκ. Μπορεί να μην γίνεται τόσος πολύς διάλογος όπως στην αριστερά, αλλά πάντως γίνονται ζυμώσεις…
Δ. Τζ. μου μα φυσικα και υπάρχουν τάσεις και γίνονται και ζυμώσεις. Αυτό εννοούσα γράφοντας για τη θεία μου τη φιλοβασιλικιά, το χουντικό και τους φασίστες.Η συντριπτική πλειοψηφία όμως κάτω από το στέγαστρο της Νέας Δημοκρατίας είναι σωστά;
Γιατί όσες άλλες τάσεις κυκλοφορούν σε ψηφοδέλτια μόνο ως γραφικές μπορούν να χαρακτηριστούν. (Βέβαια το ίδιο μπορεί να λένε και αυτοί για την Αριστερά και τα μ-λ ΚΚε, λ-μ ΚΚΕ, ΚΚΕ με ολίγη και δύο φουσκάλες!!)
Μάλλον δεν εξήγησα σωστά αυτό που ήθελα να πω. Οι τάσεις που προανέφερα βρίσκονται στο εσωτερικό της Ν.Δ. Εκεί θα συναντήσεις και τον κρατιστή Μανώλη και το "λαϊκό δεξιό" Γιακουμάτο και τη φιλελεύθερη πτέρυγα (Χατζηδάκης, Φώλιας, Παπαθανασίου κλπ.). Αυτό συμβαίνει και στο ΠΑΣΟΚ με τους εκσυγχρονιστές, τους αριστερόστροφους κ.ο.κ. Τα μεγάλα κόμματα είναι αναγκασμένα να είναι πολυσυλλεκτικά, αλλιώς δε θα έπαιρναν το 80 % των ψήφων…
Αυτό είναι απόλυτα λογικό Δ. Τζ. μου. Και ο Συνασπισμός επίσης έχει τρια ρεύματα κι ας έχει ποσοστό 5%. Μόνο το ΚΚΕ πιστεύω δεν έχει, ακολουθώντας όχι μόνο κοινά προκαθορισμένη γραμμή αλλά και πολύ αυστηρή επίσης. Από κει και πέρα ναι έχεις δίκιο η πολυσυλλεκτικότητα αν δεν υπήρχε δεν θα υπήρχαν και αυτά τα ποσοστά, ούτε θα υπήρχε πρόοδος (η οποία κατά τη γνώμη μου πάντα προκύπτει μέσω διαλόγου και διαφορετικών οπτικών). Εγώ αντιδρώ με τις τόσες περιχαρακώσεις της Αριστεράς και με τις ασήμαντες διαφορές που μπαίνουν τροχοπέδη σε κάθε συνεργασία που θα μπορούσε να προκύψει ώστε να βγει η χώρα από το τέλμα που νομίζω οτι όλοι λίγο πολύ ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, συμφωνούμε οτι έχει περιέλθει. (π.χ. Αν η αντιπολίτευση είχε μια πιο σθεναρή και οργανωμένη αντίδραση απέναντι στη κυβέρνηση με το θέμα Ζαχόπουλου ειλικρίνα θα είχαμε γλιτώσει τον τηλεοπτικό και όχι μόνο διασυρμό!)
Εχεις απολυτο δικιο.Τελικα ολοι για την εξουσια και για το πρωτο τραπεζι πιστα κανουν τα αδυνατα δυνατα... Ολο φωνες και απο ουσια... ΤΙΠΟΤΑ ! Την καλησπερα μου και καλο Σ/Κ.
Εγκωσες ε;;;;
Εχω κουραστεί όλο τα ίδια και τα ίδια! Γρουμφ!
Φιλιά πολλά και καλό σ/κ !:)
@ Donald μου
Όταν η εξουσία εμφανίζεται στο προσκήνιο, η ιδεολογία πετιέται από το παράθυρο! Καλημέρα και καλό Σκ!! :))
@ θαλασσινή μου, εδώ και καιρό αλλά τώρα βρήκα χρόνο να το εκφράσω!! Καλό Σαββατοκύριακο κουκλίτσα! Είδα οτι έχεις υπέροχη ανάρτηση στα πεταχτά! Θα περάσω το βραδάκι που θα έχω χρόνο να χαλαρώσω στο λιμανάκι σου!
Καλησπέρα Σταχτοπούτα,
Πάντα, όπως λες, έτσι ήταν με την Αριστερά(που κυνηγούσε χίμαιρες) και τη Δεξιά(που κυνηγούσε "πίττα"). Οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στην διαφορετική κουλτούρα τους: πλουραλιστές οι μέν, "ενός ανδρός αρχή" οι δε.
Μόνο που χωρίς αυτό τον "άνδρα" που θα συνεπάρει τα πλήθη, όπως ό Αντρέας το 74-81, η Αριστερά (συμπεριλαμβανόμενου του ΠΑΣΟΚ) θα βολοδέρνει...Πονάει πολύ που ο ΓΑΠ και οι συν αυτώ πάνε να μας πείσουν ότι, αν εκπονηθούν ρεαλιστικές προτάσεις και καλό προεκλογικό πρόγραμμα, δεν παίζουν ρόλο τα πρόσωπα.
Όσο και αν φαίνεται παράξενο, η Αριστερά έχει πιο μεγάλη ανάγκη τον ηγέτη, όχι για να τον προσκυνήσει (αυτό το "προνόμιο" το έχουν οι δεξιοί) αλλά για να μπορέσει να συγκεράσει την τελικά "διασπαστική" άκρατη δημοκρατικότητα του κόσμου της. Οι δεξιοί, όποιον και να τους βάλεις μπροστά θα τον ακολουθήσουν.
Η συζήτηση περί ιδεολογικών προβλήμάτων είναι ατέρμονη γιατί άλλοι σκέφτονται με όρους '81, άλλοι ονειρεύονται ανατροπές χωρίς να ξέρουν τί είδους, άλλοι δαιμονοποιούν την παγκοσμιοποίηση και πάει λέγοντας. Μην περιμένεις φως από συζητήσεις περί ιδεολογικής καθαρότητας.
Πέντε κουβέντες για κοινωνική δικαιοσύνη/συνοχή, πρακτικές λύσεις για τα προβλήματα του κοσμάκη και ηθική διακυβέρνηση αρκούν για να νοιώσουμε όλοι μια σταδιακή ανάταση από το σημερινό τέλμα.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Τσότσο μου Καλημέρα!!
Και κατά τη δική μου γνώμη τα πρόσωπα παίζουν, έπαιζαν και θα παίζουν προεξέχοντα ρόλο στις ζυμώσεις και στα ρεύματα που δημιουργούνται. Αν ο Ανδρέας δεν ήταν τόσο λαοφιλής αμφιβάλλω οτι το ΠΑΣΟΚ θα είχε γνωρίσει τέτοιες δόξες. Αν αντί του Τσίπρα είχε εκλεγεί ο Κουβέλης, αμφιβάλλω οτι τα ποσοστά του Σύριζα θα ήταν σε αυτό το επίπεδο. Πάντα πρέπει να υπάρχει πρόγραμμα και ρεαλιστικές προτάσεις αλλά η ύπαρξη προσώπων που θα τα προωθήσουν και θα πείσουν για την ορθότητά τους είναι επιβεβλεμένη!
Έθιξες κάτι πολύ σημαντικό, (ακούσια ή εκούσια, δεν έχει σημασία) τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο καθένας την Αριστερά σήμερα. Έγραψες οτι "άλλοι τη φαντάζονται με όρους του 81". Εδώ είναι το ζουμί. Ή μάλλον και εδώ. Η Δεξιά έχει ένα πρόσωπο και διαφορετικά προσωπεία. Η Αριστερά έχει πολλά και διαφορετικά πρόσωπα. Δύσκολο να ταυτιστούν όλα αυτά!
Καλή Κυριακή και καλως όρισες στον καναπέ μου!! :))
@ Δ. Τζ: Πού τον θυμήθηκες τον Ευάγγελο!!!
Δημοσίευση σχολίου