Κυριακή, Απριλίου 20, 2008

Σ' αγαπώ που μ' αγάπησες λίγο...

Κοιτούσε τους λεκέδες στη μοκέτα. Κοιτούσε και την εικόνα τους στον καθρέφτη απέναντι από το κρεβάτι. Την κραυγαλέα διακόσμηση. Τον πίνακα με τη γυμνή γυναίκα στα δεξιά. Οι κουρτίνες κλειστές, στο δωμάτιο σκιές κι ένας έρωτας σε τιμή ευκαιρίας που διατίθεται σε ξενοδοχεία β κατηγορίας. Δε μιλούσε. Η σιωπή μιλούσε και για τους δύο. Το τσιγάρο βαρύ. Ποιος να πει, τι να πει. Κατά βάθος ήξερε ότι ήθελε να ουρλιάξει. Να σπάσει την εκκωφαντική σιωπή. «Με πονάει που με θες» της είχε πει μόλις πριν λίγο. «Με πονάει που δεν με θες» ήθελε να του απαντήσει. Αλλά δεν μίλησε. Το τσιγάρο βαρύ. Δύο χρόνια τώρα, λαθρεπιβάτης σε αυτό το τρένο προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στη ζωή της και στο πάθος για αυτή τη σχέση που την είχε κυριεύσει. «Ένας ίλιγγος με παρασέρνει» σκεφτόταν. Αυτός άραγε τι να σκεφτόταν; Δεν την μπορούσε αυτή την παγωμάρα. Δεν την άντεχε. Ένιωθε τόσο ευάλωτη, τόσο μόνη κι ας ήταν μαζί του. «Βιαστικά θα ντυθώ και θα φύγω» αποφάσισε. Σηκώθηκε, το βλέμμα της συνάντησε το δικό του στο καθρέφτη. Τράβηξε όμως τη ματιά της γρήγορα. Πάντα έχανε στο παιχνίδι αυτό. Δεν μπορούσε να τον κοιτά μέσα στα μάτια για ώρα. Ένιωθε ότι διάβαζε τη σκέψη της. Ήταν σίγουρη μάλλον. Το βλέμμα της έπεσε πάνω στο είδωλό της. Δυο ρυτίδες βαθιές, δύο χρόνια τώρα είχαν φύγει από το πλαίσιο των χειλιών και είχαν μεταφερθεί στο μέτωπο. Το χαμόγελο είχε ηττηθεί, τα φρύδια πλέον συνεχώς σμιχτά και οι μαύροι κύκλοι σε κρύσταλλα μάτια έχουν πάρει τη θέση αυτών των κάποτε λαμπερών γαλανών ματιών. Οι κινήσεις της γρήγορες. Εκείνος σε αυτό το έργο απλά θεατής. Πυρετός η στιγμή που απομένει γιατί βαθιά μέσα της ήξερε ότι τον αποχαιρετούσε. Το τσιγάρο βαρύ. Έριξε μια τελευταία ματιά στην εικόνα της. Ήταν όμορφη διάολε. Όμορφη και νέα. Δεν της άξιζε όλο αυτό. Τον πλησίασε αργά, πήρε το τσιγάρο από τα χέρια του και έκανε μια τελευταία τζούρα. Αμέσως μετά με μια στάλα ντροπή, στο φευγάτο φιλί άφησε τη δική του γεύση πάνω στα χείλη της. Προχώρησε στην πόρτα, χωρίς να κοιτάξει πίσω της. «Σ’ αγαπώ που μ’ αγάπησες λίγο» αρκέστηκε να πει ψιθυριστά. Τόσο ώστε να μην την ακούσει. Στο διάδρομο οι φωνές δυνατές. Φόρεσε τα μαύρα γυαλιά ηλίου κι ας είχε συννεφιά. Τα δάκρυα δεν ταίριαζαν με το μέρος. Τους αποχαιρετισμούς τους σιχαινόταν. Το τέλος είχε μπει εδώ και καιρό μόνο που εκείνη δεν είχε τη δύναμη να το δεχτεί. Και η ώρα είχε περάσει χωρίς να το καταλάβει. Δεν ήταν μόνο νέα και όμορφη διάολε. Ήταν και μάνα. Σε λίγο ο μικρός θα σχολούσε από το σχολείο. Δεν την έπαιρνε να αργήσει.


ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΒΑΡΥ
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Γιάννης Σπάθας
Ερμηνεία: Μελίνα Ασλανίδου

"Οι κουρτίνες κλειστές
στο δωμάτιο σκιές
στο δωμάτιο σκιές
μαύροι κύκλοι σε κρύσταλλα μάτια
με πονάει που με θες
οι φωνές δυνατές
οι φωνές δυνατές
αγωνία, στην άμμο παλάτια
στο δωμάτιο σκιές
μαύροι κύκλοι σε κρύσταλλα μάτια.

Το τσιγάρο βαρύ
ποιος να πει, τι να πει
το τσιγάρο βαρύ
βιαστικά θα ντυθώ και θα φύγω
με μια στάλα ντροπή
στο φευγάτο φιλί
με μια στάλα ντροπή
σ' αγαπώ που μ' αγάπησες λίγο
το τσιγάρο βαρύ
βιαστικά θα ντυθώ και θα φύγω.

Αναμμένες φωτιές
άγνωστές μου σπηλιές
αναμμένες φωτιές
ένας ίλιγγος με παρασέρνει
δεν ακούω τι λες
σε πληγώνει και κλαις
σε πληγώνει και κλαις
πυρετός η στιγμή που απομένει
αναμμένες φωτιές
ένας ίλιγγος με παρασέρνει"


Αυτή η ανάρτηση προέκυψε μετά από πρόσκληση του Απο μηχανής πρασινόμάτη - που παίζεται να είναι - Θεού. Το ζήτημα είναι οτι ήρθε σε μια φάση που ήθελα περισσότερο από ποτέ να κάνω μια μουσική ανάρτηση με λατρεμένους στίχους που μιλάνε πολλές φορές καλύτερα από μας, για μας. Καλώ να κάνουν το ίδιο και η Θαλασσινή, ο Τζονάκος, και η Artanis.

24 σχόλια:

ceralex είπε...

Ειλικρινά...πανέμορφο...δυνατό...!

Christina Noe είπε...

Kratisa tin anasa mou mexri na telioso tin anagnosi...
Foveros parallilismos!
Kalo vradi!

Artanis είπε...

Δέχομαι, δέχομαι...Με έχει καλέσει και η Ceralex και ο Equilibrium, πρώτος και καλύτερος...Αυτό το είδος γραψίματος, σκέφτομαι να ακολουθήσω κι εγώ...
Ίσως μερικές μέρες πριν την Κυριακή του Πάσχα, ίσως και λίγες μέρες μετά..., εξαρτάται από το αν έχω ετοιμάσει την ανάρτηση...
Σε φιλώ, και σ' ευχαριστώ...

Από Μηχανής Θεός είπε...

Για τα παραμύθια που δεν πρέπει πάντοτε να έχουν happy end, για τους ΜΥΘΟΥΣ που όπως και να τους βιώνουμε μας θυμίζουν πόση αξία έχει η Ζωή. Για την ψυχή που έβαλες στα όσα εισέπραξα διαβάζοντας, για τις ματιές, για τα παιχνίδια που χάνουμε και για όλα αυτά που θα κερδίσουμε, ζητοκραυγάζοντας μόνο και μόνο για την συμμετοχή, και αγνοώντας την έκβαση...
Για όοοολα αυτά, ενα ευχαριστώ και μια καλησπέρα!

tzonakos είπε...

Εξαιρετικό θέμα απο μόνο του.
Η ανάλυση σε ιστορία με λεπτομέρειες, ενος τραγουδιού, μιας κατεβασιάς στίχων.
Ειχα πει κάποτε οτι γράφεις καλά.
Επιβεβαιώνομαι, αφου το θέμα με άγγιξε πολύ.

Φυσικά αποδέχομαι την πρόσκληση.

afrodiet είπε...

Εξαιρετικό. Σε καλούν οι στίχοι, μα σε οδηγεί η έμπνευσή σου.
Και η επιλογή ωραία και το κείμενό σου γεμάτο εικόνες.
Υποκλίνομαι!

BUTTERFLY είπε...

Πολυ πολυ πολυ πολυ πολυ ομορφο! By the way, ποτε θα εχουμε συνεχεια στο διηγημα σου;;;

cinderella είπε...

@ Ceralex σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τα καλά σου λόγια! Και καλώς με βρήκες!! :)))

cinderella είπε...

@ Christina thanks a lot! Πραγματικά!!Χαίρομαι που σου άρεσε!! Καλή Μεγάλη εβδομάδα κούκλα μου και καλή ξεκούραση σου εύχομαι!! :)))

cinderella είπε...

@ Artanis περιμένω με ανυπομονησία να σε δαβάσω!! Είμαι σίγουρη οτι θα μου αρέσει!! Πολλά φιλιά καλή μου!!

cinderella είπε...

@ Από μηχανής Θεέ ανταποκρίθηκα άμεσα δεν μπορείτε να πείτε!! Και ναι δεν έχουν όλες οι ιστορίες happy end παρά μόνο όσες αξίζουν τον κόπο και το χρόνο. Όσες αντέχουν στον καιρό, όσες αξίζουν το θυμό και ξεπερνούν το φόβο. Όλα κομμάτι της ζωής, αυτό το πάζλ έχει τόσες εικόνες διαφορετικές όσες τελικά εμείς αντέχουμε να του δώσουμε!!
Καλησπέρες καλέ μου!!

cinderella είπε...

@ Τζονάκο μου ευτυχώς οτι γράφω ωραία μου το είπες νωρίς αλλιώς πλεόν δεν θα σε πίστευα! Είναι που με συμπαθείς και με μετράς πολύ (οπως κι εγω άλλωστε) οπότε η αντικειμενικότητα έχει χαθεί!! χαχαα!!
Περιμένω και εσένα να σε διαβάσω. Και πίσω από τις λέξεις αν χρειαστεί! ;)

cinderella είπε...

@ Αfrodiet μου σε έχασα με τα τρεχάματα τον τελευταίο καιρό. Σου ζητώ συγγνώμη που έχω τόσο καιρό να περάσω από το πάντα φιλόξενο στέκι σου!! Χαίρομαι που σου άρεσε πραγματικά! Η άποψη σου, ως επέκταση μιας πολλά υποσχόμενης γραφής που προσωπικά εκτιμώ απεριόριστα, μετρά για μένα πολύ!

cinderella είπε...

@ Χριστινάκι μου διάβασα και τη δική σου ανάρτηση στο μουσικό παιχνίδι αλλά δεν πρόλαβα να σου αφήσω σχόλιο. Και ο Παπακωσταντίνου είναι από τους πιο αγαπημένους μου τραγουδιστές!!

Δεν νομίζω να υπάρξει συνέχεια γιατί δεν θέλω να μπω στη διαδιακσία να σας γράψω αν είναι παντρεμένη, ελεύθερη, αν ο τύπος στο ξενοδοχείο ήταν ρεμάλι ή ο άντρας της ζωής της, αν θα έχουν μέλλον ή οχι. Αρκεί που σας έδωσα μια εικόνα αρκετή ώστε ο καθένας να τη συνεχίσει στο μυαλό του όπως ο ίδιος επιθυμεί!!
Καλησπέρες κοριτσάκι μου και πολλά φιλιά!!

patsiouri είπε...

Πω πω ρε συ....και πόσοι και πόσες τα ζούνε καθημερινά...

Unknown είπε...

Όλοι το παίξαμε τελικά το παιχνίδι ε; Δεν γλίτωσε κανείς. :)

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα

cinderella είπε...

@ patsiouri μου κάργα. Καμιά φορά ανεβαίνοντας την εθνική στο δεξί σου χέρι έχει κάτι τέτοια ξενοδοχεία. Πάντα, μα πάντα περνώντας σκέφτομαι οτι στα μισά τουλάχιστον δωμάτια οι ενοικοι κυνηγούν απλά μια αυταπάτη και στο τέλος πολλοί φεύγουν με ψυχολογία χειρότερη από αυτην που πηγαίνουν...
Καλησπέρες πατσιουρί μου!! :)))

cinderella είπε...

@ Samael μου έπαιξες κι εσύ;; Θα περάσω να σε διαβάσω!! Καλησπέρες και καλή Μεγαλο-εβδομάδα και σε σένα καλέ μου!!

tzonakos είπε...

Ανεβάζω αυτο που έγραψα σε λίγο, αν και δεν μου αρέσει πολύ, αλλα βιαζόμουν.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση :)

mmexer είπε...

Πάρα πολύ όμορφο... Εξαιρετική επιλογή τραγουδιού αλλά η ιστορία ακόμη πιο όμορφη :)

Roadartist είπε...

Περασα να σου αφησω τις ευχες μου..Καλή Ανάσταση να εχεις, να περασεις καλα αυτες τις μερες! Φιλιά!!

cinderella είπε...

@ Τζονάκο μου εμένα μου άρεσε και το ξέρεις!! ;)
Φιλάκια καλό μου!

cinderella είπε...

@ mmexer σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Το τραγούδι απλά είναι μοναδικό!!
Καλησπέρες!! :))

cinderella είπε...

@ Roadartist μου καλή Ανάσταση και καλή ξεκούραση κούκλα μου και σε σένα!! :)))
Θα τα πούμε σε λίγες μέρες! Φιλιά!