Τετάρτη, Μαΐου 07, 2008

Η εξέταση, της εξέτασης, ωχ εξέταση...

Βασικά θέλω να γκρινιάξω. Εγώ ο φύσει αισιόδοξος άνθρωπος. Η χαρά του παιδιού, του τρελού, εγώ. Που είμαι και πιεσμένη και αγχωμένη και σκασμένη. Που θα προτιμούσα τέτοια εποχή να ξανάδινα πανελλήνιες παρά να περνάω όλο αυτό το μανίκι. Που χειρότερο από τις Πανελλήνιες δεν έχω. Που γενικά είμαι πολύ ρομαντική ψυχή και γενικά δεν μου πάνε οι εξετάσεις. Που έχω βαρεθεί να βλέπω ανθρώπους να συγχέουν τη γνώση με την εξέταση. Που δεν υπάρχει πιο αναχρονιστική, ψυχοφθόρα και μάταια διαδικασία από τα διαγωνίσματα. Που εγώ όταν καταριέμαι κάποιον για εξετάσεις τον στέλνω. Εμένα ποιος με έχει καταραστεί;

Και έφτασαν οι Πανελλήνιες. Και είναι οι εποχή που όλη η πιτσιρικαρία αντί να γυρνά στα παρκάκια, να ερωτεύεται, να παίζει μπάλα, να ξενοιάζει γιατί αυτή η ηλικία περνά ανεπιστρεπτί, δίνει εξετάσεις Αγγλικών και Γαλλικών και Γερμανικών. Που δεν έχω χειρότερο. Που έχω Proficiency και δεν μου λέει κάτι. Που δεν έγινα καλύτερος άνθρωπος αποκτώντας το. Ο ίδιος κάφρος παρέμεινα. Που ούτε από την αποστήθιση 345567 βιβλίων έχω γίνει πιο σοφή. Πιο βλήμα όμως χαλαρά. Που εκείνη η ατάκα «βγάλτε μια κόλλα να γράψουμε ένα τεστάκι» ακόμα με στοιχειώνει. Που να, ένα πράγμα αυτό το τεστάκι εγώ δεν ήθελα να το γράψω. Ήθελα να βγω στη λιακάδα, να κάτσω με τις φιλενάδες μου, να τους πω για το Μήτσο που μου άρεσε αλλά μετά χαθήκαμε μέχρι που τον είδε η κολλητή μου το περασμένο καλοκαίρι στη Σίφνο και όταν τη ρώτησα πως είναι μου απάντησε μονολεκτικά : Κοντός. Κάφρος και η φίλη μου. Κάφρος κι εγώ. Χρόνο δεν έχουμε να ενώσουμε τις καφρίλες μας. Εξετάσεις και κόντρα εξετάσεις και εξεταστικές και η ζωή μου όλη, μια λευκή κόλλα που κάποιος πάντα θέλει να βαθμολογήσει. Εγώ πειράζει που δεν θέλω να βαθμολογηθώ; Πειράζει που θεωρώ ότι η γνώση και η εξέταση δεν έχουν καμιά μα καμιά σχέση; Θυμάμαι πρώτο έτος να δίνουμε μάθημα σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο. Οι πάντες με σκονάκια. Εγώ με καθαρό το κούτελο. Και τις τσέπες. Το τέλειο θύμα. «Ένα βρώμικο παιχνίδι πρέπει να έχει εξίσου βρώμικους κανόνες» μου σφύριξε ο μπροστινός μου. Εγώ απλά του σφύριξα την απάντηση που ήξερα απέξω Και πατσίσαμε.

Δεν τις μπορώ τις εξετάσεις. Δεν τις αντέχω. Ο μεγαλύτερος μύθος είναι ότι θα τις συνηθίσεις. Ψέμα. Απροκάλυπτο. «Θα σε ωφελήσουν, μαθαίνεις». Αυτός που το λέει αυτό αξίζει 5 χρόνια καταναγκαστικής εξέτασης στη Φυτολογία και στη Ζωολογία για να μάθει για το είδος του. Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι τα μαθητικά τα χρόνια είναι τα καλύτερα. Αυτή τη μαλακία την είπε ο Καρβέλας και την υποστήριξε με μαεστρία μπορώ να πω η Άννα. Μην μας ακούσει μόνο η κάφρος - κολλητή μου. Έχει αδυναμία στην Άννα. Αλλά μεταξύ μας εξετάσεις και κόντρα εξετάσεις ήταν γεμάτα και αυτά. Με ωραιότατα ωριαία στα Αρχαία και στην Ιστορία. Φούλ στο άγχος και στην αποστήθιση ανάμεσα σε δεκάλεπτα διαλείμματα στα οποία ξανάβρισκες την παιδική σου ταυτότητα που η γεροντοκόρη Βιολόγος της οποίας το DNA κανείς χριστιανός δεν αναπαρήγαγε, είχε τσαλαπατήσει. Μέχρι να έρθει ο Χημικός που κάθε μα κάθε φορά σε απειλούσε με διαγώνισμα στα τελευταία 10 λεπτά του μαθήματος, χαζεύοντας με ηδονή τα αγχωμένα παιδικά πρόσωπα επί 45 μαρτυρικά λεπτά. Πήγαινε και στην εκκλησία τρομάρα του. Χριστέ μου, μα τι μαλάκας που ήταν!

Με ένα ρολόι στο χέρι γεννήθηκα. Αγκαλιά με λευκές κόλλες αναφοράς. Περιθώριο να αφήσω; Με στυλό ή με μολύβι να γράψω; Το κινητό να το κλείσω ή στη δόνηση να το αφήσω; Όλα μπορώ να τα γράψω. Και Έκθεση και Ιστορία και Αρχαία και Μαθηματικά και Βιολογία και Χημεία. Τα πάντα κάνω και συμφέρω. Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας, ανταλλακτικό ανταλλακτικού σαν το γιό της Βιτάλη. Στα τσακίδια το Lower και το Dalf. Ο Μάιος είναι υπέροχος μήνας. Το εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες του τις εκφάνσεις προσπαθεί να αποδείξει το αντίθετο. Και το κακό είναι ότι τα έχει καταφέρει.

52 σχόλια:

Marios είπε...

Καλησπέρα.
Πρώτη φορά στο blog σου.
Αν και με έγραψαν σε ιδιωτικό σχολείο στο γυμνάσιο οι γονείς μου που δεν μπορούσες ούτε μια ώρα να κάνεις κοπάνα εγώ όλο βόλτες,κοπάνες και μουσικές είχα στο μυαλό μου.
Το καλύτερο είναι και να διαβάζεις και κάνεις τις πλάκες σου.
Συμφωνώ ότι δεν υπάρχει χειρότερος στίχος απο αυτον για το σχολειο.

PN είπε...

Και τώρα αρχίζω τις ενστάσεις...

Πρώτον, τα μαθητικά χρόνια δεν πιστεύω ότι είναι τα καλύτερα. Προτιμώ παρασάγγας τα φοιτητικά μου χρόνια.

Δεύτερον, θα συμφωνήσω μαζί σου στην απεμπόλιση μετά βδελυγμίας της παπαγαλίας, αλλά θα τα σπάσουμε στην ανάγκη των διαγωνισμάτων. Και στο λέει ένα παιδί που ήταν πολύ καλός στα προφορικά, αλλά όταν ερχόταν οι ώρα του γραπτού τα γάμαγα όλα. Τώρα, πλέον που έχω έρθει στη θέση του καθηγητή καταλαβαίνω απόλυτα γιατί δεν μου άρεσαν, αλλά κατανοώ ότι είναι αναγκαία. Αυτό βέβαια που έχει σημασία είναι πως εξετάζεις. Το σχολικό σύστημα, έτσι όπως είναι δομημένο είναι για τα σκουπίδια. Και το γεγονός ότι στο πανεπιστήμιο εξεταζόμαστε στα πάντα δεν λέει πολλές φορές τίποτα. Αλλά άλλο το σχολείο και άλλο το πανεπιστήμιο. Αχχχχ αυτή η συζήτηση δεν έχει τελειωμό....

OnWine είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Artanis είπε...

Ψυχραιμία Σταχτοπούτα μου, ψυχραιμίααααααα....
Μην αγχώνεσαι...Εφόσον έχεις διαβάσει, γιατί να σκας καλή μου; Κακό στον εαυτό σου κάνεις...
Θυμάσαι το τραγουδάκι;
"Δεν θέλουμε εκπαίδευση
δεν θέλουμε έλεγχο των σκέψεων..."
(Μετάφραση)

Όλα καλά θα πάνε...Είσαι προετοιμασμένη και θα σκίσεις...
Καλή επιτυχία σου εύχομαι...Φιλιά πολλά...

OnWine είπε...

Το κείμενο καλογραμμένο, οπως ολα της Cinderella... αποπνέει μιά μαγκιά και ένα τσαμπουκά (δε θέλω ρε, δε γουστάρω τις εξετάσεις) πολύ... μά πολύ πιασιάρικο... γιά ενα θέμα που ΤΟΣΟ πολύ απασχόλησε πριν λίγο καιρό την κοινωνία... "οχι στην εντατικοποίηση" και "οχι συνντευξη" και το ...τραγελαφικό "οχι αξιολόγηση"!!!!!

Και αν ο νκ δεν έβαζε την πρώτη (και προτελευταία?) ένσταση... μάλλον δεν θα τολμούσα... πως να ανταγωνιστώ τα "αγχωμένα παιδικά πρόσωπα επί 45 μαρτυρικά λεπτά"....

Αλλά... δεν βαριέσαι! Θα τα πω... μήπως θα είναι η πρώτη φορά που θα πάω κόντρα στην ...κρατούσα άποψη?

Λοιπόν... Cinderella... ναι, εχεις δίκιο, η εξέταση δεν εχει καμμία σχέση με την μάθηση και την γνώση, εχει ομως ΤΕΡΑΣΤΙΑ με την απόδειξη την μάθησης και της γνώσης... Θα μου πεις, ποιά η διαφορά? Θα σου απαντήσω... ΤΕΡΑΣΤΙΑ!

Αν η γνώση απευθύνεται απλά και μόνο στην ανάπτυξη του εαυτού σου, θα συμφωνήσω οτι ουτε τεστ, ουτε εξετάσεις χρειάζονται.
Αλλά, συνήθως, cinderella μου, αποφοιτόντας θα ζητήσεις κάποιο ...πτυχίο, δίπλωμα, ή οτι...
Για να το κάνεις τι? Μα... για να ανταγωνιστείς κάποιον άλλο με το αντίστοιχο δίπλωμα, ετσι δεν είναι????

Και θα τον ανταγωνιστείς, συνήθως, γιά εκείνη την πολυπόθητη θέση... ε, δεν ειναι δίκαιο, λοιπόν, αυτός που τα έμαθε, που αγωνίστηκε, που διάβασε, να ανταμοιφθεί απάναντι σ' αυτόν που ...ύμνησε και θεοποίησε την κοπάνα??? Και δεν πρέπει, κάποτε επιτέλους, ΚΑΙ σε αυτό τον ρημάδη τον τόπο, να αρχίσουμε να αξιολογούμε... να αποκτήσουμε κριτήρια... να προσλαμβάνουμε αυτούς που ...ξέρουν, που πραγματικά κάνουν γιά μιά δουλειά, αντί τους δίαφορους ...αεροπόρους?

Μακριά από εμένα η υποχρεωτική μάθηση, αλλά τότε ας εχεις το κουράγιο να φύγεις, να τα γράψεις ολα... Δεν δέχομαι ομως την απαίτηση... κουτσοί στραβοί στον Παράδεισο! Αν πάλι το πτυχίο ειναι ...απαραίτητο ...κακό (μα, τι να κάνουμε... χωρίς αυτό...), τότε, χωρίς αξιολόγηση, είναι το απόλυτο οργανο της απόλυτης αδικίας, της σκληρότερης κοινωνικής αδικίας...

Αυτή η γνώμη μου... και κρίμα που τόσο καλά κείμενα υποστηρίζουν αντιδραστικές απόψεις... και κρίμα που αυτή η ελληνικότατη ...μαγκιά, που τόσο εύκολα κατεδαφίζει χωρίς επιχειρήματα, χρησιμοποιείται γιά θέσεις σαν αυτή που υποστηρίζεις...

Συγνώμη που δεν χαιδεύω αυτιά, αλλά ειλικρινά νομίζω οτι σχόλια του τύπου "τι ωραία που τα λες" δεν οφελούν κανένα, ιδιαίτερα τον συγγραφές της ανάρτησης...

Τώρα... αν στόχος είναι να προσελκυστούν σχόλια σαν του μάριου... νομίζω οτι θα το καταφέρεις και .. συγνώμη γιά την παρέμβαση...

sou lou είπε...

πω με γυρισες 5-6 χρονια πισω τωρα κ ενοιωσα ενα σφιξιμο στο στομαχι.τι βια ηταν αυτη ρε γαμωτο...ωραια περασαμε στις σχολες μας...ουαου!παλι εξετασεις...θα παρουμε κ το πτυχιο μας...ουαου!τρελα!κ αντε να κεφαλοποιησουμε τα χαμενα μας χρονια,με τι?πως?επιτρεποντας να μας εκμεταλλευτει ο καθε ματαιοδοξος που θελει να πλουτισει...
θελω τα χρονια μου πισω γαμωτο!!!!

cinderella είπε...

Σχολιαστή χαίρομαι για το σχόλιο σου. Μα πάρα πολύ όμως. Όχι δεν είμαι εδώ για να κάνω δημόσιες σχέσείς, ούτε για να δημιουργήσω γύρω μου αυλή υποστηρικτών. Θα είχα επιλέξει να με λένε πριγκιπέσσα αντί για Σταχτοπόυτα και θα είχα ξεγνοιάσει. Θα έγραφα επίσης ελαφριές χαριτωμενιές και θα ξεμπέρδευα. Οτι απαντώ σε καθένα ξεχωριστά το κάνω μόνο και μόνο γιατί για μένα το κάθε σχόλιο είναι μοναδικό όπως και η άποψη που εκφέρει οπότε αξίζει ιδιαίτερης προσοχής και δεύτερης ανάγνωσης ενίοτε.
Το φαντάστηκα οτι το κείμενο σήκωνε αντίλογο. Χαίρομαι που ξανάγραψες το σχόλιο γιατί το πρώτο δεν πρόλαβα να το διαβάσω!

Με ξαναδιάβασα και δεύτερη και τρίτη φορά. Δεν αναφέρω πουθενά για την αξιολόγηση γιατί πολύ απλά δεν είμαι κατά της αξιολόγησης. Δεν είμαι κατά ούτε των εξετάσεων για την εύρεση εργασίας εφόσον αυτές δεν είναι εικονικές και για τα μάτια του κόσμου.

Μιλάω για τις εξετάσεις στο σχολείο. Και όχι δεν θεωρώ οτι προάγουν τη γνώση. Μιλάω για το τρυπάκι των εξετάσεων για την απόκτση ξένων διπλωμάτων. Μιλάω για τις εξετάσεις μέσα στα πανεπιστήμια. Τρεις περιπτώσεις ξεχωριστές με κοινό παρανομαστή τη στρεβλή απόδειξη της γνώσης και της μάθησης την οπόια υπογραμμίζεις.

Ξεκινώ με την πρώτη. Εξετάσεις στο σχολείο. Από το δημοτικό παιδικά μουτράκια πάνω από κόλλες γράφουν Γεωγραφία, Ιστορία, Θρησκευτικά. Με θυμάμαι πιτσιρίκι να αποστηθίζω τι είναι ο ύφαλος και τι ο σκόπελος στη Γεωγραφία και την επομένη να γράφω τεστάκι. Έμαθα. ε και;

Στο Γυμνάσιο καθημερινά διαγωνίσματα, απροειδοποίητα, που κρίνουν το βαθμό, την πρόοδο και κατά την ταπεινή μου άποψη καλλιεργούν μόνο τον ανταγωνισμό, τη βαθμοθηρία, τη νοοτροπία "ο Γιαννάκης πήρε 19 κι εγώ 17". Ο Γιαννάκης είναι καλύτερος μαθητής. Ο Γιαννάκης είναι Άριστος. Είναι η ίδια νοοτροπία που ακολουθείται στο Λύκειο. Διαγωνίσματα και κόντρα διαγωνίσματα σε μια ηλικία πολύ ευαίσθητη όπου ο μαθητής δεν μαθαίνει για το ταξίδι. Μαθαίνει για να ακολουθήσει το μπούγιο. Για να μην μείνει πίσω. Για να χορέψει στο ρυθμό του συστήματος. Για να μην έχει την ταμπέλα του κακού μαθητή. Για να μην αναφερθώ στην παρωδία των Πανελληνίων. Που το λέω εγώ που μάζεψα μόρια σακί για να μπω εκεί που ήθελα και με την πρώτη. Που δεν θα ξεχάσω ποτέ το κλάμα που έριξα μετά τη Χημεία γιατί το τελευταίο θέμα το έλυσα μέσα σε 15 λεπτά και ξέχασα να βάλω έναν τύπο. Ποιός σώφρων άνθρωπος μπορεί να μου πει οτι αυτός ο γαμημένος (sorry για την αργκώ αλλά δεν θα την σβήσω. Μην το πάρεις ως ασέβεια) θα κρίνει αν εγώ μπορώ να γίνει καλή Μηχανικός; Αν αξίζει να μπω Αθήνα ή Πάτρα; Αν οι γονείς μου εξαιτίας αυτού του τύπου είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν για 5ετείς σπουδές σε άλλη πόλη;
Ποιός μου λέει οτι το σύστημα είναι αξιοκρατικό όταν μόλις φέτος φάνηκε οτι διαβάλλεται;

Περνώ στα ξενόγλωσσα πτυχία. Σπρώχνουμε να πάρουμε πτυχία Αγγλικών, σπρωχνώμαστε, οι γονείς αγχωμένοι, τα πιτσιρίκια άπειρες ώρες σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Είναι τρόπος αυτός για να αγαπήσει ένα παιδί μια ξένη γνώσσα; Γράφοντας εξετάσεις επι 5 συνεχόμενες ώρες; Είναι τρόπος αυτός για να αποδειχτούν οι γνώσεις; Για το Δημόσιο ναι. Χαίρω πολύ. Με Advanced μπαίνεις στην Τράπεζα. ουάου. Για μεταπτυχιακό όμως δεν μετράει τίποτα. Ούτε καν το Proficiency και αυτό δεν το υπολογίζει κανείς όταν σκάει ένα σωρό λεφτά για το πτυχίο (για τη γνώση συγγνώμη).

Και τέλος για το πανεπιστήμιο μπορώ να μιλήσω μόνο για τα Πολυτεχνεία που άπτονται της ειδικότητάς μου. Και να πω οτι πιο παρωχυμένο σύστημα από τα κλειστά βιβλία δεν υπάρχει. Το συμβάν που περιγράφω στο κείμενο μέσα είναι πέρα για πέρα αληθινό και εγώ πέρασα το μάθημα με 9. Σήμερα αν με ρωτήσεις κάτι δεν το θυμάμαι. Έχω τη δυνατότητα όμως να ανατρέξω και να το βρω. Και αυτοί που ξέρουν καλύτερα από μένα λένε οτι ο σωστός Μηχανικός δεν είναι αυτός που ξέρει τα πάντα απέξω γιατί αυτό είναι αδύνατο. Ο καλός Μηχανικός είναι αυτός που ξέρει που να βρει αυτό που θέλει.

Είμαι υπέρ της αξιολόγησης μέσα στα πανεπιστήμια. Είμαι υπερ και των εξετάσεων για την προσληψη σε δουλειά αρκεί αυτή να μην είναι εικονική γιατί έχω γνωρίσει πραγματικούς επιστήμονες που το ΑΣΕΠ τους έχει αφήσει στην άκρη.

cinderella είπε...

@ Marie Καλώς με βρήκες!! Ελπίζω να τα λέμε. Εντάξει όλοι τις έχουμε κάνει τις κοπάνες μας και με το παραπάνω. Αυτή την ενοχή την είχες εσύ γιατί εγω την είχα. Μα τι μαλάκας που έχω υπάρξει γαμώτο!!! :)))
Κρύβε λόγια για το στίχο και την Άννα!! ;)

cinderella είπε...

@ vk εξήγησέ μου λίγο την ένστασή σου γιατί εγώ δεν βλέπω διαφορά στα λεγόμενά μας.

PN είπε...

Βρε Cinderella Μου, καλά τα όσα λες και στο 90% θα με βρεις σύμφωνο. Αλλά το θεματάκι το έχεις με την παπαγαλία, όχι με την διαδικασία της εξέτασης. Η εξέταση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αξιολόγησης της γνώσης. Ο τρόπος που διαλέγουμε να εξετάσουμε τα παιδιά μας είναι λάθος. Και κατ' επέκταση ο τρόπος που τα κάνουμε να διαβάζουνε.

cinderella είπε...

@ Αρτάνις μου γλυκιά θέλουμε εκπαίδευση. Δεν θέλουμε έλεγχο των σκέψεων. Θέλουμε μια παιδείου που είναι ανθρωποκεντρική και αξιοκρατική. Με επίκεντρο το μαθητή και τις ανάγκες του. Όχι με τυφλή υπακοή σε ένα σύστημα που είναι κλινικά νεκρό εδώ και καιρό.
Καλό βράδυ καλή μου!

cinderella είπε...

@ Vk μου (πες μου πως να σε φωνάζω, αυτά τα δύο αρχικά μου πέφτουν Δύσκολα. Έστω Κίτσο σε παρακαλώ!)
Δεν είναι μόνο η παπαγαλία το θέμα μου. Είναι οτι ένα ολόκληρο σύστημα έχει δομηθεί πάνω στον ανταγωνισμό (ο οποίος ναι μεν είναι θεμιτός αλλά μέχρι ένα βαθμό καθώς εδώ μιλάμε για παιδιά 10, 12, 15 χρόνων) όπου κάθε παιδί τρέχει για το 20 και μόνο. Και δεν μαθαίνει. Σε αυτό είμαι κάθετη. Τόση άχρηστη πληροφορία που είχε συσσωρευτεί στο κεφάλι μας απορώ πως δεν μας χάλασε. Δεν μπορεί να είσαι καλός σε όλα. Και στα Θετικά και στα Θεωρητικά και στα Τεχνικά και στη Μουσική (τα 2 τελευταία τα έγραψα ως μαλακιούλες για να με αλαφρύνω) αλλά το σύστημα αυτό απαιτεί από τον κάθε μαθητή και έτσι δημιουργεί διαχωριστικές νησίδες, χάσματα, διαφορές σε πολύ τρυφερή ηλικία. Υπάρχουν και πιο παιδαγωγικές μέθοδοι για να αξιολογηθεί η γνώση. Δεν μπορεί!!!!

cinderella είπε...

@ Πένθιμο σκυλί άμα βρεις τα χρόνια σου πίσω πες μου από που πέρασες για να μην τύχει και τα βρω κι εγώ. Και δεν θέλω. Καθόλου όμως. Αγαπώ τα φοιτητικά μου χρόνια και έχω σκοπό να τα συνεχίσω αλλά τα μαθητικά δεν τα θέλω πίσω. Με τίποτα όμως. Είμαι στι τσίτα και δεν σε καλως όρισα!! Καλώς με βρήκες!! Με το καλό να τα λέμε!! :))

PN είπε...

Ας αρχίσουμε από την αρχή (τι λέω ο ηλίθιος...γιατί μπορούμε να αρχίσουμε από το τέλος...κατά μια έννοια μπορεί και ναι, αλλά ας το δούμε άλλη φορά αυτό!!!). Με λένε Κωνσταντίνο. Χάρηκες τώρα; Το VK γράφεται πολύ πιο εύκολα...!!!!

Αρχικά θα ήθελα να τονίσω ότι η παιδεία δεν είναι θέμα που αρχίζει και τελειώνει στους τοίχους μιας σχολικής ή πανεπιστημιακής τάξης. Στην πραγματικότητα κανένα από τα δύο δεν συμβαίνει και η αλήθεια είναι κάπου ενδιάμεσα. Για να δώσω ένα πιο γλαφυρό παράδειγμα, αρκεί να σημειώσω ότι πήγα στο ίδιο δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο και πανεπιστήμιο που πήγαν τόσα άλλα παιδιά. Ωστόσο αυτό δεν μας κάνει όλους να έχουμε την ίδια παιδεία. Όλοι μου οι συμφοιτητές ξεκωλωθήκανε να μάθουν απ' έξω την ιστορία δέσμης τόσο καλά όσο και εγώ (αν και στις δέσμες είχαμε την βλακεία να κρατάνε μαθήματα κάποιοι έξυπνοι...ας κρατήσουμε λοιπόν μόνο τους μαθητές σαν και μένα που πέρασαν με την πρώτη στην Αθήνα). Και πάλι δεν έχουμε όλοι την ίδια παιδεία.

Που θέλω να καταλήξω; Η παιδεία είναι θέμα κατ’ αρχή προσωπικό και έπειτα κοινωνικό. Ποτέ δεν μπήκα στο τριπάκι του ανταγωνισμού (τουλάχιστον με την ακραία έννοια) των βαθμών, γιατί οι γονείς μου, μου μάθανε ότι κάτι τέτοιο είναι ανήθικο. Βλέπεις ότι εκτός από την παιδεία, διαφέρει και η ηθική από τον έναν στον άλλον.

Έμαθα τις άχρηστες πληροφορίες να τις πετάω με τον καιρό (ομολογουμένως μέσα από πολλά λάθη – κανείς δεν είναι τέλειος. Εξάλλου και το λάθος έχει κάποια αξία) και να κρατώ αυτές που μου φαίνονται χρήσιμες. Πέρασα από το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα με άλλους και ξέρω να μιλάω και να γράφω και όχι να συλλαβίζω στα 30 μου. Το σχολείο που με έκανε αυτό που είμαι είναι το ίδιο που έκανε άλλους αυτό που δυστυχώς είναι. Τι διαφέρει, λοιπόν, από εκείνους σε εμένα (και ειλικρινά δεν το λέω με καμιά αίσθηση έπαρσης). Από τον ένα στον άλλο άνθρωπο αλλάζουν πολλές άλλες συνιστώσες, όπως οικογένεια, φίλοι, τόπος διαμονής, τοπική κοινωνία, παρελθόν, κ.α.

Το εκπαιδευτικό σύστημα εν γένει στην Ελλάδα έχει σοβαρά προβλήματα. Η παπαγαλία και το πολλές φορές κακό ανθρώπινο δυναμικό είναι ίσως τα μεγαλύτερά του προβλήματα. Αλλά στο σύνολο του δεν είναι ένα κακό σύστημα (αν το συγκρίνεις με άλλα παγκοσμίως). Και κυρίως η εξέταση ως ένα τρόπος πιστοποίησης της γνώσης δεν είναι αναγκαστικά κακός, αλλά συχνά η μόνη ενδεδειγμένη λύση. Αυτό και πάλι δεν σημαίνει ότι υπάρχουν και άλλοι κατάλληλοι τρόποι που πρέπει ανά περιπτώσεις να υιοθετούνται.

Αυτά τα ολίγα. Συγνώμη αν σε κούρασα!!!

dyosmaraki είπε...

Θα συμφωνήσω πως το εκπαιδευτικό σύστημα στα σχολεία φορτώνει τους μαθητές με άχρηστες πληροφορίες αντί να τους μαθαίνει πως να μαθαίνουν,πως να αναπτύσσουν την κριτική τους ικανότητα και πως να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι.
Κατά συνέπεια το σύστημα των εξετάσεων στα σχολεία στηρίζεται στην παπαγαλία και όχι στην κριτική ικανότητα κάθε ατόμου. Η καλή μνήμη που είναι αναγκαία στις εξετάσεις δεν συνοδεύεται πάντα από ανεπτυγμένη κριτική ικανότητα.
Πολύ καλή ανάρτηση με ποικίλες προεκτάσεις.
Την καλημέρα μου

OnWine είπε...

Σε ευχαριστώ γιά την απάντησή σου. Θα συμφωνήσω οτι η μέθοδος αξιολόγησης πάσχει... και χαίρομαι που συμφωνείς ότι η αξιολόγηση είναι απαραίτητη... απλά δεν ειναι αυτό που βγαίνει από την ανάρτησή σου... αλλά δεν πειράζει, καθε ανάρτηση πρόκληση γιά συζήτηση, και γιά διευκρινήσεις που πάνε το θέμα παραπέρα...

Το σύστημα της ελεύθερης αγοράς ειναι ανταγωνιστικό... και ανταγωνιστικούς πολίτες φτιάχνει, γιατί μεσα σε αυτό θα ζήσουν... και, ναι, θα ανταγωνιστούν αλλους, ΑΚΡΙΒΩΣ οπως -δυστυχώς- μαθαίνουν να τους ανταγωνίζονται μέσα στα σχολεία καιτα πανεπιστήμια...

Αυτό είναι αναπόφευκτο, και αλλάζει μόνο με... ανατροπή του συστήματος (ονειρα θερινής νυκτός θα μου πεις... και θα εχεις δίκιο). Το μόνο που μπορεί να γίνει ΜΕΣΑ στο σύστημα είναι η βελτίωση των μεθόδων εκπάιδευσης και αξιολόγησης...

Και επειδή και εγώ...μηχανικός του ΕΜΠ (μερικούς ...αιώνες παλιότερος), θα σου επιβεβαιώσω οτι ο μηχανικός μαθαίνει να σκέπτεται... ναι, γιατί το σύστημα εκπαίδευσης αλλά και τα θεματικά αντικείμενα ασκούν τη σκέψη, όχι την συσσώρευση γνώσεων...

Αλλά δεν παύει, και αυτό, να προάγει τον ανταγωνισμό... και αυτό αναπόφευκτο.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να στοχέυσουμε στην βελτίωση των μεθόδων μεσω των οποίων ...παιδεύοννται οι νέοι σήμερα, των μεθόδων αξιολόγησης... αλλά θα πρέπει, νομίζω, να είμαστε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΆ προσεκτικοί στην στόχευσή μας, γιατί παρεξηγήσεις του τι ακριβώς κατακρίνουμε, οδηγούν στα οσα επεσήμανα στο προηγούμενο σχόλιό μου... στην "μαγκιά" της κοπάνας, στις κραυγές "οχι στην εντατικοποίηση", "οχι στην αξιολόγηση"... που και αυτά αποδεκτά, γιά οσους ομως εχουν τα ...κότσια (επιεικώς!) να μείνουν ΕΞΩ από το σύστημα, και οχι να ...μπαινοβγαίνουν κατά πως τους βολεύει...

tzonakos είπε...

Σταχτοπούτειον μπινελίκιον διαβάζω ο άνθρωπος πρωινόν Πέμπτης.
Πιο κομπλέξες εις τον κύβο απο τους Χημικούς δεν υπάρχουν. Σαδιστές που ηδονίζονταν με τις φάτσες μικρών παιδιών οταν με το τεστ έπρεπε να αποδειχθεί οτι εκείνα δεν ξέρουν Χημεία αλλα ξέρει εκείνος, ο χημικός παπάρας.
Διαφωνώ κάθετα με το να σκοτώνεται ο κόσμος, τα παιδιά και οι οικογένειές τους ολόκληρες την περίοδο των εξετάσεων και πριν απο αυτην. Φροντιστήρια της τρελής και άκρα ησυχία οταν η κόρη διαβάζει μην τυχόν και ενοχληθεί.
Δεν ειναι ανθρώπινα πράγματα αυτά, αλλα ενα σύστημα εκβασάνισης και σχεδόν τιμωρίας.
Χθες συμπτωματικά ειχα αυτην την συζήτηση με μία δασκάλα.
Καλημέρα και μην σκάς ... το νεο που έμαθα πριν απο 10 λεπτά μου θύμισε οτι δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε υπερβολικά.
Φιλιά.

Roadartist είπε...

πο πο πο ναιιιι μακριά απο εξετάσεις.. αχχχ.. "Που έχω βαρεθεί να βλέπω ανθρώπους να συγχέουν τη γνώση με την εξέταση.¨ Μαζί σου φιλενάδα!!! Οταν διαβαζεις καταπιεστικα ειναι οντως ανυποφορο..

BUTTERFLY είπε...

Εμενα παντως πολυ μου αρεσαν τα χρονια τα μαθητικα!Συχνα τα νοσταλγω!
Οι γραπτες εξετασεις ειναι ενα μειον, αλλα δυδτυχως δεν εχουν κατσει ολοι αυτοι που βγαζουν αυτο το δηθεν εκπαιδευτικο συστημα να βρουν εναν τροπο ολα οσα μαθαινουμε να τα εξεταζουν με αλλο τροπο, με εργασιες, projects, πρακτικη εξασκηση, κατασκευες κτλ.
Καλο κουραγιο και καλη επιτυχια!

Marios είπε...

Δεν είχα ενοχές για τις κοπάνες.
Τις φωνές των γονέων δεν μπορούσα και τα γνωστά.
Θα μέινεις από απουσίες,τι θα κάνεις στη ζωή σου ....
Β,Γ Λυκείου όλο για καφέ και βόλτες Κηφισιά.
Καλά ήταν.
Σε περιμένω στο blog.

Δ. Τζ. είπε...

Βασικά, τα χρόνια αυτά είναι τα καλύτερα, με την έννοια ότι δεν έχεις πολλά να σε βασανίζουν, παρά μόνο τις εξετάσεις. Δεν είναικαι λίγο τα ψυχικό βάρος, αλλά όσο να ‘ναι… παιδιά, σκυλιά, γατιά, δουλειές κλπ. είναι terra incognito σ’ αυτή την ηλικία. Βέβαια, δεν έχεις το χρόνο που θα 'ήθελες για να χαρείς αυτά τα χρόνια και αυτό είναι ένα θέμα. Αλλά νομίζω ότι με λίγο μέτρο τα προλαβαίνεις όλα.

Πάντως είναι εντελώς άστοχο το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα. Όταν προάγεται η βαθμοθηρία και η παπαγαλία έναντι της γνώσης τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά...

pafa64 είπε...

Υπομονή και έρχεται το καλοκαιράκι.
Χωρίς άγχος είναι καλύτερα
αλλά πως να μην έχεις.
Καλά θα πάνε όλα ...

Dr_MAD είπε...

LOL VK, τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ'αλλάζω με τίποτα! γέεεα

Πάντως μικρή μου αυτό είναι το παιχνίδι και παίζουμε με τους όρους. Εξάλλου, όλη η ζωή είναι εξετάσεις. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο!

Και το Dalf = Delf?

Γαλλικά και πιάνο? LOL

Σοφία είπε...

Δεν ξέρω πώς αλλιώς μπορείς να αξιολογήσεις μεγάλο αριθμό ατόμων ταυτόχρονα και ισότιμα/αξιοκρατικά χωρίς κάποια μορφή εξετάσεων ή διαγωνισμάτων. Γενικά εκτός από το άγχος των Πανελλήνιων, προσωπικά δεν με ενόχλησαν ποτέ οι εξετάσεις, τα φροντιστήρια κ.λπ.

Πάντως μετά από μερικά χρόνια τα ξεχνάς όλα και αρχίζουν να σε απασχολούν άλλα προβλήματα που (δυστυχώς) δεν λύνονται με λίγο ή πολύ διάβασμα και μερικά σκονάκια...

Δ. Τζ. είπε...

Πάντως έχει δίκαιο η Σοφία. Χρειάζεται ένα σύστημα το οποίο να αξιολογεί κατά το δυνατόν αντικειμενικότερα τους μαθητές, έτσι ώστε να ξεχωρίζει ο καλός από τον μέτριο και ο μέτριος από τον κακό. Δηλ. οι εξετάσεις είναι κάτι το αναπόφευκτο. Τις περνάμε καθημερινά στη ζωή μας, απλά στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο έχουν πιο τυποποιημένη μορφή. Ωστόσο, μπορείς από την όλη διαδικασία να βρεις κερδισμένος. Κυρίως, κοντρολάροντας το άγχος σου και οργανώνοντας καλύτερα το (λίγο) χρόνο σου. Έτσι μαθαίνεις πως είναι η ζωή.

Πάντως νομίζω ότι το νέο σύστημα που αποσυνδέει το απολυτήριο με τις εισαγωγικές είναι σίγουρα πιο ορθολογικό και σαφώς πιο παιδαγωγικό. Ας επιλέγουν τα πανεπιστήμια ποιους και πόσους θέλουν...

cinderella είπε...

@ Vk (όντως γράφεται πιο εύκολα αλλά το Κωσταντίνος είναι πολύ ωραίο όνομα κι ας είναι σιδηρόδρομος, καλά κουράστηκα μόνο που την έγραψα τη λέξη...)
Λοιπόν στο θέμα μας, καταρχάς συμφωνώ απόλυτα οτι η παιδεία δεν περιορίζεται στα πλαίσια μιας αίθουσας. Όντας πολύ πιο αιρετική από σένα μπορώ να πω οτι η παιδεία δεν κατοικεί καν μέσα σε μια σχολίκή αίθουσα.

Διαβάζοντάς με νομίζω οτι ανακύπτει η εντύπωση πως πέρασα βασανιστικά μαθητικά χρόνια. Ψέμα. Πέρασα πολύ ωραία μαθητικά χρόνια. Με παρέες, με γέλιο, με χαβαλέ αλλά και με πολύ άγχος, πίεση, στρές σε πολύ τρυφερή ηλικία εξαιτίας ενώ άδικου εκπαιδευτικού συστήματος. Αυτό προσπαθώ να κατακρίνω εδώ. Και ναι Κωσταντίνε το περιβάλλον και πρωτίστως η οικογένεια μας ευθύνεται για το αν πιεστήκαμε, αν κουβαλάμε κόμπλεξ πάνω μας, αν μάθαμε, αν γίναμε καλύτεροι άνθρωποι ή αν μείναμε βαθμοθήρες ντουβάρια. Αλλά μπορεί εσύ κι εγώ να πέσαμε στα μαλακά, με οικογένειες που δεν μας πίεζαν αλλά μας ενθάρρυναν να μάθουμε για την πάρτη μας, από την άλλη όμως το αντίθετο δεν το έχεις ακούσει;

Καλά νομίζω οτι με αυτό το κείμενο προσπαθώ να πω 23567 διαφορετικά πράγματα και τα έχω κάνει κουλουβάχατα. Μάλλον πρεπει να επιστρέψω στις χαριτωμενιές!! ;)

cinderella είπε...

@ Dyosmaraki μου ακριβώς στα δύο σημεία που εστίασες νομίζω οτι βρίσκεται το ζουμί όλων όσων θέλω να πω. Να σαι καλά και καλό Σαββατοκύριακο καλή μου!

cinderella είπε...

@ Σχολιαστή φυσικά και θα σου απαντούσα (μα τι με πέρασες;; Ευγενικό παιδί είμαι!!)
Κοίτα η αξιολόγηση είναι αναγκαία και καλώς ή κακώς όλοι μας αξιολογούμαστε σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Ειδικά μέσα στο πανεπιστήμιο πρέπει να υπάρχει αλλά παράλληλα πρέπει να συνοδεύεται και απο χρηματοδότηση. Γιατί η στείρα αξιολόγηση η οποία σαφέστατα θα φέρει στην επιφάνεια τις αδυναμίες και τα προβλήματα δεν πρόκειται να δώσει περαιτέρω λύσεις. Αν θέλουμε λοιπόν απλά να κάνουμε μια κατάταξη τότε ναι αξιολογούμε. Αν θέλουμε όμως να αναβαθμίσουμε την τριτοβάθμια εκπάιδευση τότε πρώτα χρηματοδοτούμε. Αυτό το είχα γράψει παλιότερα εγώ: http://stokanape.blogspot.com/2007/10/400.html

Όσον αφορά τους κανόνες της ανταγωνιστικής αγοράς δεν συμφωνώ οτι ακολουθούν τη διαδικασία των διαγωνισμάτων με τη μορφή που γίνονται μέσα στο σχολείο και το πανεπιστήμιο. Όπως ανέφερα και στο κείμενο θεωρώ την τελευταία ως μάταιη και αναχρονιστική διαδικασία. Είναι πολύ διαφορετικό το να αποδείξεις οτι είσαι άξιος για μια θέση και διαφορετικό να δείξεις οτι έχεις αποστηθίσει και έχεις συσσωρεύσει μια σειρά από πληροφορίες απλά και μόνο για να περάσεις ένα μάθημα ή να δώσεις ένα τέστ. Αν σου δείξω τη βιβλιοθήκη μου ως εκκολαπτόμενη Μηχανικός θα τη χαζέψεις. Υπάρχουν πάνω βιβλία που τα έχω ανοίξει για ένα μαγικό 3ήμερο (πρίν δώσω το μάθημα) και δεν τα ξανάνοιξα έκτοτε γιατί πήρα το βαθμό και ξέγνοιασα). Αυτό όμως δεν είναι μάθηση κατά τη γνώμη μου. Τουλάχιστον έχω το "γνώθεις εαυτόν"!!

Η μαγκιά της κοπάνας ποτέ δεν ήταν το δυνατό μου σημείο καθώς από το μόνο μέρος που το έσκαγα χωρίς ίχνος ενοχής ήταν η εκκλησία. Από κεί και πέρα ήμουν πάντα πολύ ευσυνείδητη και για αυτό έχω το δικαίωμα τώρα να κράξω όλα όσα με καταπίεσαν. Αν ήμουν παιδί της κοπάνας θα είχαν περάσει όλα αυτά που προσπαθώ να κατακρίνω πολύ ελαφριά από πάνω μου! ;)

cinderella είπε...

@ Τζονάκο εγώ πάντα ήμουν η κόρη χάρη της οποία θα έπρεπε να υπάρχει ησυχία στο σπίτι. Σουτ το παιδί διαβάζει. Το παιδί μεγάλωσε. Αλλά συνεχίζει να διαβάζει. Και έχει σκοπό κι άλλο. Τελικά αυτό το κείμενο προεκυψε ως ανάγκη για μια εξομολόγηση ενός εσωτερικού παραπόνου όταν η γνώση και η εξέταση έρονται αντιμέτωπες ή μιας ανησυχίας που βρήκε πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί; Νομίζω και τα δύο.

Τι νέο έμαθες;;;;;;;(πως φαίνεται η περίεργη η γυναίκα!)

cinderella είπε...

@ Roadartist μου αυτό το σύστημα μου έκανε πολλά. Δεν κατάφερε ποτέ να με κάνει όμως να μάθω καταπιεστικά. Κι ας έχω πάιξει με τους κανόνες του ενίοτε με μεγάλο προσωπικό κόστος!!
Καλό Σαββατοκύριακο πλέον φιλενάδα!!!

cinderella είπε...

@ Χριστινάκι μου εγώ πάλι δεν τα νοσταλγώ γιατί ευτυχώς με την αγία τετράδα είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένες και νομίζω οτι τώρα περνάμε την καλύτερή μας φάση!! Φυσικά πολλές φορές όταν βρισκόμαστε γυρνάμε το χρόνο πίσω αλλά όχι για πολύ. Ειδικά όσα μας πόνεσαν τα ξορκίζουμε με γέλιο και το θέμα κλείνει εκεί!!
Καλό Σαββατοκύριακο κοριτσάρα μου!! :)))

cinderella είπε...

@ Μάριε εγώ όπως είπα και παραπάνω δεν είχα τύψεις μόνο όταν έκανα κοπάνα από την εκκλησία!! ;)
Θα περάσω το συντομότερο δυνατόν. Πιθανότατα μέσα στο Σουκού! Φιλιά πολλά!

cinderella είπε...

@ Δημήτρη αυτό το επιχείρημα το είχε η γιαγιά μου που είχαν περάσει αιώνες από τότε που είχε τελειώσει το σχολείο!! Ε όχι να μου το λες κι εσύ!!!
Θα προτιμούσα να ασχολιόμουν με γατιά και σκυλιά παρά να δίνω εξετάσεις. Κι ας μην έχω!! :))))
Καλό Σουκού!!

cinderella είπε...

@ Παντελή καλα εγώ είμαι πολύ αγχωτική, άσε μέσα στο άγχος ζω. Μόνο στις διακοπές όντως χαλαρώνω!! Καλό Σουκού και σε σένα καλέ μου και ξανά Χρόνια Πολλά!! :))

cinderella είπε...

@ Γιατρέ μου με τα Γαλλικά μου και το πιάνο μου. Αν ήμουν και Φιλόλογος θα ήμουν το καλύτερο κορίτσι για σπίτι. Μα κάπου χάλασε η συνταγή. Γαμώτο.
Το Dalf είναι το πτυχίο που ακολουθεί μετά από το delf!
Αυτό με τις εξετάσεις που είπες πολύ με πίκρανε να το ξέρεις. Κι ας το ξέρω!! :)))

cinderella είπε...

@ Σοφάκι, δεν έχω κάνει ποτέ σκονάκι γιατί πάντα είχα το φόβο οτι θα με πιάσουν και αυτό το θεωρώ υπέρτατη ξεφτίλα. Απο κει και πέρα συμφωνώ, με κάποια μορφή εξετάσεων όχι με τη συγκεκριμένη που προάγει τον ανταγωνισμό στη χειρότερή του μορφή, τη βαθμοθηρία και που στην ουσία τα παιδιά κερδίζουν ελάχιστα από αυτό.
Καλό Σαββατοκύριακο!!! Παρασκευή σήμερα!! ;)

cinderella είπε...

@ Δημήτρη διαφωνώ τελείως σε όλη σου την πρώτη παράγραφο. Τελείως όμως. Πρώτον θεωρώ οτι το άγχος δεν κοντρολάρεται και ας έχω δώσει 24567878 εξετάσεις. Πάντα πάω με το στομάχι στο χέρι. Ο χρόνος είναι επίσης προσωπική υπόθεση του καθενός και εκεί πάλι το συστήμα αδυνατεί να βοηθήσει και τέλος και σημαντικότερο, όχι δεν πρέπει να υπάρχει τόσο εμφανής κατάταξη μεταξύ των μαθητών σε τόσο τρυφερή ηλικία. Τι θα πεί δηλαδή κακός μαθητής; Τι θα πει μέτριος; Ποιος τα κρίνει αυτά; Τα τέστ στα οποία τα παιδιά έχουν αποστηθίσει ότι έχει γραφεί μέσα σε ένα βιβλίο; Για μένα όλα τα παιδιά είναι χαρισματικά και αυτός πρέπει για μένα να είναι ο σκοπός της εκπάιδευσης, πέρα από τη μάθηση. Να καλλιεργεί τα χαρίσματά τους έστι ώστε να προκύψουν χρήσιμοι πολίτες!! Αυτάααα!! Τα είπα και ξεθύμανα!! Πάω για διάβασμα τώρα!! :)))))

andreas athanasopoulos είπε...

Όταν με το καλό τελείωσα το λύκειο, ένιωσα κάπως άσχημα αφού δεν μπόρεσα να γράψω καλά….όμως όταν πέρασαν οι μέρες ένιωσα και μια ανακούφιση διότι δεν θα έγραφα πάλι εξετάσεις, γραφτές τουλάχιστον….γιατί στην ζωή πολλές φορές δίνουμε εξετάσεις χωρίς βεβαία να το καταλαβαίνουμε…τώρα νευριάζω με φίλους μου που «στριμώχνουν» τα παιδιά τους από τα πέντε να μάθουν δυο επιπλέον γλώσσες, ενώ ακόμη δεν έχουν μάθει καν να μιλάνε καλά ελληνικά….εκεί φτάσαμε να μην έχουν τα παιδιά μας ελεύθερο χρόνο να παίξουν…..πάντως εγώ αυτά που θυμάμαι από τα σχολικά μου χρονιά είναι οι ατελείωτες ώρες παιχνιδιού στο χωριό μου, με παιχνίδια αυτοσχέδια τις πιο πολλές φορές….όπως επίσης και τις κοπάνες με φιλαράκια…..κάτω η βαθμοθηρία …..αφήστε την γνώση ελεύθερη …ο καθένας μας να απορροφάει ότι χρειάζεται …όχι άλλες άχρηστες πληροφορίες…

tzonakos είπε...

Το κατάλαβα απο την αρχή οτι τα έγραψες ως ανάγφκη να βγει κατι απο μεσα σου. Φαίνεται και απο το πώς βγήκε.

Το νέο που έμαθα δεν ειναι καλό.
Εφυγε συνάδελφος 32 ετών την ώρα που διάβαζε το 9χρονο παιδί της. Καρδιά.
Πόσο πρόλαβε να ζήσει αυτη η ευγενική κοπέλλα που γνώρισα ;

Από Μηχανής Θεός είπε...

Καλημέρες!
Άραγε βαλτή είσαι; Είμαι σε τροχιά εξετάσεων... Grrrrrrrr!!!!!!!! Φυσικά εσχάτως είναι δική μου επιλογή να βάζω τον εαυτό μου στην δυσάρεστη διαδικασία αυτής της αναπόφευκτης μορφής αξιολόγησης. Συμφωνώ γενικά μαζί σου, διαφωνώ επιμέρους...
Πρέπει να συνεχίσω το διάβασμα, σε χαιρετώ!

stojohn είπε...

Για πες τώρα, μετά που το φιλοσόφησες, πως πήγες?

cinderella είπε...

@ Θεέ κουράγια και καλή επιτυχίαααα!!
Σε νιώθω λέμε (αν και θα ήθελα να ακούσω τις διαφωνίες σου)!! :)))

cinderella είπε...

@ stojohn τώρα που το φιλοσόφησα στείλε ΜΕ ένα email για να τα πούμε. ;)

Artanis είπε...

Καλησπέρα Σταχτοπούτα...Προχθες έκανα μια ανάρτηση με φωτό, και ανέβασα και μια της παραλίας μας, παρόμοια με την δική σου (εκείνη που είχες τραβήξει ένα βροχερό δειλινό), μόνο που εγώ την έβγαλα μεσημέρι...
Ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις, που σε μιμήθηκα (στο περίπου...)
Σου στέλνω πολλά φιλιά...

Marios είπε...

Καλησπέρα.
Σε περιμένω στο Blog

Δ. Τζ. είπε...

Δε διαφωνώ σε αυτό που λες. Για να μην παρεξηγηθώ: σαφώς και το σχολείο δεν πρέπει να είναι μια τυποποιημένη διαδικασία που να προωθεί την παπαγαλία έναντι της γνώσης. Κάθε άλλο! Απλά, η διαδικασία των εξετάσεων είναι κάτι αναπόφευκτο. Βέβαια το σύστημα δεν εξετάζει ποιος απλά παπαγάλισε και ποιος πραγματικά έμαθε και αυτό είναι ένα ζήτημα. Αυτό το πρόβλημα κατ' εμέ λύνεται σε ένα μεγάλο βαθμό αν το απολυτήριο αποσυνδεθεί από τις εξετάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Κυρίως, αν τις εξετάσεις διεξάγουν τα ίδια τα ιδρύματα.

tzonakos είπε...

Συμφωνώ με τον Δ.Τζ.
Τις εξετάσεις εισαγωγής σε αυτά, πρέπει να αναλάβουν τα Ιδρύματα.
Και η βαθμοθηρία ειναι μια εποχή τρέλας. Δεν ειναι νορμάλ αυτό !

Unknown είπε...

Καλησπερούδιααα! Λοιπόν την Άννα την αγαπάω και εγώ, οπότε μην μου την ενοχλείς :P, χαχαχα!
Όσον αφορά στα... μαθητικά χρόνια, δεν ήταν και τα καλύτερα μου... Μετά στο κολέγιο ήμουν πιο happy. Το δύσκολο πιο είναι τώρα? Πως να πείσω την κόρη μου να διαβάσει, την στιγμή που ξέρω πόσο βαρετά και ανώφελα είναι όλα αυτά? Εφόσον ξέρω ότι στο σχολείο τους έχουν κάνει να βαρεθούν την ζωή τους? Εφόσον καταλαβαίνω ότι η ζωή και το ενδιαφέρον είναι αλλού? Ούτε ο τρόπος διδασκαλίας, ούτε και η ύλη ταιριάζει στα σημερινά παιδιά. Και το κακό ή το καλό είναι ότι το ξέρουν αυτό! Όσον αφορά στις εξετάσεις? Οκ, είναι μια βαρετή διαδικασία που επικυρώνει μια βαρετή χρονιά!

cinderella είπε...

@ Αρτάνις μου οι φωτογραφίες σου ήταν υπέροχες!! Αχ, δεν ξέρω πότε θα καταφέρω να ξανανέβω Βόλο. Κρίμα!! Φιλάκια κουκλίτσα και καλή εβδομάδα σου εύχομαι!! :)))

cinderella είπε...

@ Μάριε έρχομαι! ;)

cinderella είπε...

@ Δημήτρη και Τζονάκο μου συμφωνώ απόλυτα σε αυτό μαζί σας. Δεν έχω ενημερωθεί ενδελεχώς για το σύστημα και είμαι σίγουρη οτι θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να εφαρμοστεί και να έχει αποτέλεσμα. Μακάρι όμως πραγματικά τα πράγματα να αλλάξουν!!
Καλή εβδομάδα και στους δυό σας!
Πολλά φιλιά!!

cinderella είπε...

@ Λίλυ μου είσαι μανούλα εν καμίνω; Χαίρομαι που διαβάζω την οπτική σου ως μαμά γιατί πραγματικά μετά που έγραψα αυτό το κείμενο σκεφτόμουνα πως θα φερόμουνα στο παιδί μου ως μάνα εγώ, την ώρα που απαξιώνω έτσι αυτούς τους θεσμούς. Η δική σου άποψη είναι και συνειδητοποιημένη και ψύχραιμη. Μεγάλο προσόν αυτό.
Καλή εβδομάδα καλή μου!