Τετάρτη, Ιουνίου 25, 2008

Μιλάνο ΙΙ

Η επόμενη μέρα μας ξεκίνησε από το Palazzo Reale δίπλα από το Duomo με μας να χαζεύουμε τα αγάλματα του Antonio Canova τα οποία ήταν όντως μοναδικά με πιο φημισμένο αυτό των τριών Χάριτων. Στη συνέχεια προχωρήσαμε προς το Castello Sforzesco με μένα να έχω τον τέλειο προσανατολισμό και να μας βγάζω καμπάνα έξω από το κάστρο.


Εντάξει μια ευθεία ήταν, ας μην το κάνουμε θέμα. Ο πεζόδρομος έσφυζε από κόσμο, τα μαγαζιά γεμάτα, εγώ σε ένα κλίμα γενικής ευφορίας και ο καιρός μας έκανε την έκπληξη και είχε μια υπέροχη λιακάδα.
ο πεζόδρομος το κάστρο από κοντά


Στα highlights του κάστρου είναι αυτός ο πίνακας του Leonardo da Vinci που η Ελληνίδα σταχτοπούτα έκανε τσατσιά για να τον τραβήξει,


αυτό το σιντριβάνι όπου όλοι πετούσαν κέρμα το οποίο έπρεπε να μπει μέσα αλλά η Ελληνίδα σταχτοπούτα αστόχησε την πρώτη φορά και δοκίμασε και δεύτερη για να σιγουρευτεί ότι η ευχή της θα πραγματοποιηθεί


και αυτός ο πίνακας που αναπαριστά τον δαφνοστεφανωμένο ποιητή αλλά παίζεται αν είναι έργο του Μπελίνι ή του Αντονέλο ντα Μεσίνα και η Ελληνίδα – πάντα- σταχτοπούτα δεν προβληματίστηκε και πολύ καθώς οι Ιταλοί γύρω γύρω ήταν πολύ πιο ωραίοι από τον κυριούλη που είχε κούπ θείτσας που βολτάρει μεσημέρι στο Κολωνάκι αλλά από τους ειδικούς θεωρείται φλαμανδικό στυλ!


Οι κήποι πίσω από το Castello είναι οι μεγαλύτεροι του Μιλάνου. Καταπράσινοι, με παγκάκια και πλήθος κόσμου που βόλταρε. Μάλιστα γινόταν και μια συναυλία από το πανεπιστήμιο και ιδού το συγκρότημα.


Ο δρόμος μας μετά από μια στάση για panini μας έβγαλε στην Εκκλησία της Santa Maria delle Grazie η οποία φημίζεται για το Μυστικό Δείπνο του Da Vinci που φιλοξενεί και τον οποίο δεν μπορέσαμε να δούμε δεδομένου ότι διαθέσιμα εισιτήρια υπήρχαν μέσω νετ για τον Αύγουστο που εμείς βέβαια θα είμαστε στη Κρήτη γιατί σαν το νησί μας πουθενά.
Συνεχίσαμε για το Εθνικό Τεχνικό και Επιστημονικό μουσείο του Leonardo da Vinci το οποίο ήταν κλειστό μέχρι τα μέσα Σεπτέμβρη. Εκεί κάπου προβληματίστηκα ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά δεν πτοήθηκα. Οι φόβοι με έζωσαν λίγο αργότερα όταν περπατώντας έξω από ένα μεγάλο κτίριο που μετά έμαθα ότι είναι το Υπουργείο Δικαιοσύνης, ένα περιπολικό πέρασε από δίπλα μας και έκοψε ταχύτητα όχι για να μας χαιρετήσει, ούτε επειδή διαβάζει το blog μου και έχει κάτσει για τσιγάρο στον καναπέ μου. Το έπαιξα ανέμελη και συνέχισα μέχρι που βρεθήκαμε σε μια υπαίθρια αγορά τύπου L.A (λάικα) όπου μια καλή γυναικούλα πήγε να μου βουτήξει το πορτοφόλι. Δεν τα κατάφερε γιατί την πήρα είδηση.

Οι αντοχές του ανθρώπου είναι απεριόριστες. Σας το λέω εγώ που σκέφτομαι τον ποδαρόδρομο εκείνης της ημέρας και με πιάνει μια κούραση άλλο πράγμα. Φτάνοντας στην πιο νεανική συνοικία της πόλης, με τα περισσότερα στέκια για φαγητό και ποτό και τους περισσότερους έμο- έμο να δει το μάτι σου, πλήθος, εκατοντάδες, με κάτι αρβύλες, κάτι μαλλιά, κάτι ρούχα που πολύ απορώ από πού τα ψωνίζουν- είδαμε τα περιβόητα κανάλια του Navigli. Δεν ήταν και κάτι εκπληκτικό όπως βλέπετε:



Δεν ξέρω αν ήταν ένα σατανικά καλοστημένο σχέδιο εις βάρος μου αλλά φτάνοντας στη Via Montenapoleone που έχει όλα τα επώνυμα μαγαζιά, μετά από τόση κούραση δεν τράβηξα καμία φωτογραφία, δεν μπήκα σε κανένα μαγαζί και χάζεψα τις βιτρίνες αλλά όχι με την ευλάβεια που απαιτούνταν. Απαράδεκτη. Και μόνο γι’ αυτό πρέπει να ξαναπάω στο Μιλάνο ακόμα κι αν δεν έχω λεφτά για ψώνια!

Η επόμενη μέρα ήταν μια μέρα δύσκολη καθώς έβρεχε, εμείς θα φεύγαμε, εμένα με έπιασαν οι μελαγχολίες μου γιατί κράτησε τόσο λίγο και ήταν τόσο καλά. Πήγαμε στην πινακοθήκη της Μπρέρα, έφαγα δύο ενοχικές κουταλιές παγωτό καθώς πονούσαν τα λαιμά μου και ήμουν εμπύρετη, είδαμε το κατάστημα της Ferrari αλλά εμένα μου είχε τελειώσει η κάρτα μνήμης στη φωτογραφική και περπατήσαμε στα πολύ γραφικά σοκάκια της περιοχής γύρω από την πινακοθήκη.



Η μέρα έκλεισε με μια μεγαλειώδη καθυστέρηση της πτήσης όπου για μιάμιση ώρα μας είχαν μέσα στο αεροπλάνο καθισμένους και εγώ είχα την τρομερή επιθυμία να δείρω την Αμερικανίδα δίπλα μου, να περάσω πάνω από τη χαζοχαρούμενη αεροσυνοδό και να πάω να σηκώσω τα αφορολόγητα. Δεν το έκανα.
Κι επειδή όπως θα έχετε καταλάβει τον τελευταίο καιρό, έχω απίστευτα τρεχάματα με τη σχολή μου και έχω χαθεί, αυτή η ανάρτηση θέλω να κλείσει πολύ γλυκά. Δηλαδή κάπως έτσι:

25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
cinderella είπε...

Και μετά από όλα τα παραπάνω σχόλια λέω να πέσω στα ναρκωτικά. Να στήσω μια σεζλόγκ στο μπαλκόνι, χωρίς ομπρέλα, να έρθει να με ζαβλακώσει ο ήλιος και να βάλω στο τέρμα τη Σοφία Αρβανίτη "μη μου μιλάς για καλοκαίρια για ακρογιαλιές και αστέρια". Να θυμηθώ επίσης να κλείσω το κινητό. Και να βάλω αντιληακό. Θα τη σπάσω και στο γείτονα που έχει αποθρασυνθεί. Βγαίνει στη βεράντα από τις 5 μέχρι τις 2 κάθε μεσημερό-απόγευμα και βράδυ και κάνει σαν το Μικρούτσικο.

Artanis είπε...

Καημενούλα μου, και αρρωστούλι και ατυχούλι, κι ας ήσουν μέσα στο ανδρολίβαδο...ΟΙ κούκλοι που μας υποσχέθηκες, που είναι, οέο; Ε;
Χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα!

Σου έχω πρόσκληση για παιχνίδι...

Matrix είπε...

Ξεμπέρδεψες με τα μαθήματα?

Καλο καλοκαίρι για σένα λοιπόν, γιατί για μας... καλά τριήμερα μόνο μπορείς να μας ευχηθείς :)

Roadartist είπε...

Εχω ψυχοπλακωθει απο τις φωτιες..
και ειμαι καπως τωρα..

Ωραια η αναρτηση..το πιο απαικτο ομως ηταν το: "σταχτοπούτα δεν προβληματίστηκε και πολύ καθώς οι Ιταλοί γύρω γύρω ήταν πολύ πιο ωραίοι από τον κυριούλη που είχε κούπ θείτσας που βολτάρει μεσημέρι στο Κολωνάκι"

:)

Φιλιά να εισαι καλα!

BUTTERFLY είπε...

Καλως μας ξαναρθες! Πηγαν καλα οι εξετασεις;
Με ολη τη δουλεια, το σπασιμο και το ψυχοπλακωμα με τις φωτιες, ενα ταξιδακι θα ηταν το καλυτερο...επ' αοριστον...μακρια, πολυ μακρια!

patsiouri είπε...

Τι μαλακίες σου γράφανε στα σχόλια???
Η περίεργη!

(Εκεί έπρεπε να μείνεις, εδώ είδες άρχισαν οι φωτιές...)

katerina είπε...

Καρδουλα, διαβαζε και εμεις τα λέμε...συντομότατα...

cinderella είπε...

@ Αρτάνις μου ανδρολίβαδο;; χαχαχα!!!
Εκπληκτική λέξη!!! :)))
Δεν τράβηξα όπως σου είπα και στο προηγούμενο πόστ γιατί συνοδευόμουν και δεν θα ήθελα κι ο άλλος να κάνει το ίδιο!! ;)
θα προσπαθήσω να παίξω κοριτσάκι μου!!

cinderella είπε...

@ Matrix διπλωματική μόνο εσείς έχετε; Οι υπόλοιποι πολυτεχνείτες απλά μαθήματα δίνουν; :)))
Όχι, δεν ξεμπέρδεψα! Δίνω ακόμα ένα μάθημα και έχω και διπλωματική μπροστά μου βαρβάτη την οποία γράφω με φρενήρεις ρυθμούς. Όπότε βρες κάποιον άλλον να ζηλέψεις...εγώ μέχρι 20 Ιουλίου στο ίδιο καζάνι με σένα θα βράζω...ίσως μάλιστα σε πιο αγχωμένους ρυθμούς!! ;)

cinderella είπε...

@ Αρτιστάκι μου με τις φωτιές προβληματίστηκα κι εγώ πολύ αν θα την αναρτούσα γιατί από τη στεναχώρια μου δεν είχα διάθεση. Τεικά σκέφτηκα οτι κάτι τέτοια μικροπράγματα βελτιώνουμε την καθημερινότητά μας και το ανέβασα. Καταλαβαίνω κοριτσάρα μου όμως απόλυτα την ψυχολογία σου!!
Φιλάκια πολλά!

cinderella είπε...

@ Χριστινάκι μου ακόμα έχω γραψίματα...κι εσύ πήζεις με τη δουλειά; Σκατούλες...μην σκέφτεσαι δικαοπές πάντως...δεν βοηθάει...καθόλου όμως!! :((((
Χάλια τα νεύρα μου χάλια!!
Φιλάκια ζουζούνα!!!

cinderella είπε...

@ Πατσιουρί άστα. Βρίσιμο...πολύ βρίσιμο...Μπινελίκια, χώσιμο κλπ κλπ!!!
Όχι ρε πατσιουρί, απλά spam ήταν με λινκς για καζίνο και είπα να μην σας κάψω και με κάψω και μένα!! ;)
Τα δύο ήταν και σε μια γλώσσα που δεν ήξερα. Κορυφή!!

cinderella είπε...

@ Κατερινιώ...δεν κάνω και τίποτα άλλο...:((((((

Σοφία είπε...

Πολύ ωραίες και οι δύο αναρτήσεις για το Μιλάνο, αλλά εμένα περισσότερο από όλα μου άρεσαν τα παγωτάααααα!

Unknown είπε...

Μετά την επόμενη ανάρτηση σου, που την διάβασα προηγουμένως, λέω να πάω Μιλάνο! Ή και Χαβάη άμα λάχει!
Φιλάκιααα και κουράγιο...

Unknown είπε...

Αχ, βαχ! Με ένα ταξίδι ξεχνιέσαι!

cinderella είπε...

Σοφάκι μου άσε και δεν τα χάρηκα τα παγωτά. Απλά τα χάζευα με μια δόση ενοχής, πασπαλισμένη με ζήλεια και λαχτάρα...άσε υπέφερα!! :)))
Φιλάκια κουκλίτσα και καλή προσαρμογή και πάλι στα Λονδίνα!! :)))

cinderella είπε...

Λιλύ μου να πας, να πας!! Και για συμβουλές, εδώ σε μένα!! :)))

Ανώνυμος είπε...

Για τον Μυστικό Δείπνο μη στενοχωριέσαι, θα σου κάνω ανάρτηση εγώ.

Στο Καστέλο δεν έχω πάει, οπότε με ταξίδεψες εσύ!

Μου φαίνεται αμφότερες αφήσαμε κάτι για την επόμενη φορά που θα πάμε στο Μιλάνο!

Αλήθεια γιατί είχε καθυστέρηση η πτήση;

cinderella είπε...

Πέννυ μου Μιλάνο εννοείται οτι θα ξαναπάμε!! Δεν το συζητώ. Και ελπίζω να είναι σύντομα!! :)))
Πάντως αν κάνεις ανάρτηση πες μου γιατί θέλω πολύ να τη δω!! Και αν δεν την πάρω χαμπάρι, ειδοποίησέ με!! :)))

Το Καστελο ήταν εκπληκτικό. Και οι κήποι που αξίζουν για βόλτα και όλο το σκηνικό! Να φανταστείς ήταν τόσο μεγάλη η έκθεση που στο τέλος αποκάμαμε και δεν συνεχίσαμε γιατί αλλιώς θα έπρεπε να μείνουμε όλη τη μέρα εκεί!!

Είχε καθυστέρηση με καθόλου πειστικές δικαιολογίες από μέρους της Aegean όπως οτι καθυστέρησαν από Αθήνα (αυτό ο.κ), οτι δεν εμφανίστηκαν 2 επιβάτες και έπρεπε να βγάλουν τις βαλίτσες τους και οτι μετά δεν μπορούσαμε να ξεκινήσουμε γιατί υπήρχε μεγάλη κίνηση στον αέρα του Ελ. Βενιζέλου. Αυτό εμένα μου φάνηκε τεράστιο ψέμα. Συν τοις άλλοις μας είχαν μιαμιση ώρα στη θέση καθισμένους και η παρηγορία ήταν μόνο μια πορτοκαλάδα. Απλά απαράδεκτοι. :(((