Τρίτη, Ιουλίου 22, 2008

Όταν η Cindy συνάντησε την Κατερίνα...


Όταν η Cindy συνάντησε την Κατερίνα ήταν ένα απίστευτα νωχελικό απόγευμα που έτεινε να γίνει βράδυ. Ήταν ένα κομπλεξικό απομεσήμερο που έσερνε νωχελικά το κουφάρι του και ήταν καταδικασμένο να μείνει στην αφάνεια, να χαθεί, να ξεχαστεί μαζί με τη ζέστη και τη νωθρότητα που κουβαλούσε. Όχι για όλους.

Για μερικούς ήταν το τέλος ενός Σαββατοκύριακου, ενός κουραστικού απογεύματος μέσα στην κίνηση με επιστροφή από τις παραλίες. Όχι για μένα. Όχι για εκείνη.

Δεν είχαμε μιλήσει όλη μέρα. Την προηγούμενη με ένα τηλεφώνημα είχαμε πει ότι ισχύει. Μέχρι την ώρα της συνάντησης αγκαλιά με την παρακμή προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου να σηκωθεί, να φάει και να ετοιμαστεί. Τον έπεισα.

Τον έπεισα και πήγα. Και ενώ έπαιζα εντός έδρας κάπου μέσα μου είχα μια αμφιβολία να με ροκανίζει. Λίγο πριν αρχίσω να προβληματίζομαι και να αγχώνομαι πέρασε ένα ίδιας μάρκας και χρώματος αμάξι με της Κατερίνας με έναν κούκλο μέσα και το θεώρησα σημάδι από το Θεό. Μετά εμφανίστηκε και η Κατερίνα. Με τα μεταξωτά φυσικά. Με γυαλί, με πράσινες ματάρες που η φωτογραφία αδικεί και με καστανά μαλλιά. Πριν τη συναντήσω έβαζα στοίχημα ότι θα είναι ξανθιά. Την πάτησα.

Την πάτησα. Έχασα την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Κάπου νύχτωσε αλλά εμείς ήμασταν ακόμα εκεί. Κάπου το μέρος είχε ζέστη αλλά τελικά μικρή σημασία είχε. Κάπου ο καφές έγινε ουίσκι και τα φώτα άναψαν. Κάπου τελικά αυτό το πακέτο που κουβαλά δεν χορταίνεται…δεν μεταφέρεται…δεν αποτυπώνεται και δεν εκφράζεται με λέξεις.

Γιατί οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για κάποιον που κουβαλά τόσο πλούσια αισθήματα. Φτωχές και περιττές. Η Κατερίνα κουβαλά την υπερβολή σε ενικό αριθμό και την απιθώνει με περισσή λιτότητα μπροστά σου απλά για να απλώσει το χέρι της και να πιάσει το δικό σου πάνω από τους φράχτες των μικροκόσμων σας.

Κι αν γράφω με τέτοιο ενθουσιασμό είναι γιατί θα ήθελα όταν μεγαλώσω να γίνω Κατερίνα. Κατερίνα στη μόρφωση και στην κουλτούρα. Κατερίνα στη θηλυκότητα και το νάζι. Κατερίνα στο μεγαλείο ψυχής. Κατερίνα με τα χέρια απλωμένα, με τα μάτια χαμογελαστά. Με τα προβλήματά στην μπάντα και το μικρόκοσμό στο περιθώριο για τα άλλα, τα μεγάλα. Κατερίνα σε όλα. Κατερίνα με φόρα στα γκάζια και βύρα στις άγκυρες…γιατί ζωή μου…ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή χαμένη. Κατερίνα σε ευχαριστώ…που υπάρχεις…που είσαι τόσο αθεράπευτα αυθόρμητη απίστευτα αυθεντική…που είσαι εσύ.

Το τριήμερο που πέρασε η Cindy γνώρισε ξεχωριστούς ανθρώπους. Για να ακριβολογούμε συστήθηκε για να πει ευχαριστώ. Και χάρισε ένα κομμάτι της προσωπικής της ζωής, θυσιάζοντας την ανωνυμία της.

Υ.Γ. Όταν γράφεις στις 4 το πρωί είναι λογικό να αναρτώνται κείμενα μισά. Και είναι κρίμα γιατί η Κατερίνα είναι ολόκληρη…μια αγκαλιά. Θα σου το εξηγήσω…την επόμενη φορά με μπύρες. Μόνο να…μην ανάψεις τσιγάρο για να με διαβάσεις Κατερινιώ!

25 σχόλια:

Spy είπε...

Πρόλαβα και τα διάβασα τα νέα στο blog της Κατερίνας, ρίξτε μια ματιά κι εκεί. Το μόνο που θα ήθελα να πώ είναι πως όταν οι προσδοκίες μας για κάτι (σχετικά) άγνωστο δεν προδίδονται, αυτό μας ανεβάζει ένα σκαλί πιο πάνω.
Φαινόμαστε πιο ψηλοί και πιο θαρραλέοι, και η αύρα εκεί ψηλά συνήθως είναι δροσερή κι ευεργετική.
Είστε τυχερές και οι δύο κι εύχομαι η επαφή σας αυτή να διαρκέσει περισσότερο από τα σχόλιά μας στα blogs.
Καλημέρα.

PN είπε...

Κλαψ Λυγμ, κλαψ λυγμ...αχχχχ φτάνει και οι δυο σας. Το καταλάβαμε, συμπαθήσατε η μία την άλλη πολύ, μα πάρα πολύ, μα πάρα-πάρα πολύ!!!!

Αν και εμένα αυτά τα happy ends δεν με πολυτρελαίνουν. Δεν θα είχε πιο γούστο να συναντιόσασταν και να μην πήγαινε καθόλου η μία την άλλη. Οπότε θα είχαμε ένα γύρω posts ευγενικού μεν, κραξίματος δε. Άντε να ανεβαίναν και τα αίματα μέσα στο νωχελικό καλοκαίρι.

Τώρα, όμως, πέρα από την πλάκα θα συμφωνήσω με τον alter ego spy!! Είναι τόσο υπέροχο να περιμένεις κάτι καλό και να σου βγαίνει απλά καλύτερο. Δεν υπάρχει!!! Άντε βρε, μια νέα κοριτσοπαρέα γεννήθηκε!!!

Ανώνυμος είπε...

Είναι ωραίο να ενθουσιάζεσαι με νέα πρόσωπα, να βρίσκεις σημάδια του εαυτού σου και να μπορείς να εντοπίζεις κώδικες επικοινωνίας :) Την καλημέρα μου!

Ανώνυμος είπε...

Πω πωωω...τρελαίνομαι για κάτι τέτοια, ειλικρινά.. Το να συναντάς άτομα που έχεις μια βάσιμη υποψία οτι τα γουστάρεις τρελά και τελικά η υποψία να επιβεβαιώνεται και να περνάς.νιώθεις σουπερ -επιτέλους- με κάποιον που σε καταλαβαίνει.

Τον άλλο μήνα περιμένω 2-3 άτομα να κατέβουν Κρήτη και είμαι πολύ ενθουσιασμένος που θα τα γνωρίσω από κοντά.

Φιλιά στην καινούρια σου φιλενάδα. Και σε'σένα φυσικά. Καλή δύναμη και κουράγια. Ο Αύγουστος είναι κοντά.

Υ.Γ.: Εχεις καταλάβει οτι ένα απ'αυτά τα άτομα είσαι εσύ, right? :\

τσότσος είπε...

Cindy καλημέρα,

Την ίδια εμπειρία με σένα πέρασα και εγώ προ μηνών όταν γνώρισα αυτοπροσώπως την Κατερίνα. Προσυπογράφω όσα λες... Οι ώρες περνάνε "νεράκι" μαζί της. ΑΠΑΙΧΤΗ!
Είναι φοβερή εμπειρία να γνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους όπου νοιώθεις να ταυτίζονται όχι μόνο απόψεις αλλά και συναισθήματα...

agitatore είπε...

Εχω αρκετό καιρό να γράψω, βρέθηκα στο Blog της Κατερίνας,και από εκεί εδώ. Πραγματικά πιστεύω ότι, οταν δύο άνθρωποι συναντιούνται και βρίσκονται σε τέτοια συμφωνία χαρακτήρων, αυτό και μόνο δικαιώνει τα blogs.

Να επισημάνω ότι o φίλος sxoliastis πρώτος είχε τολμήσει να γράψει τα τόσο επαινετικά γιά την Κατερίνα, η επιβεβαίωση ήλθε σήμερα, από εσένα. Eixε δίκιο, όπως και σε τόσα άλλα.

Να είσαστε καλά, μακάρι να είναι αυτό το ξεκίνημα μιάς μακράς φιλίας, δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο στον κόσμο από την φιλία.

Κατερίνα, από οτι φαίνεται, πρέπει να σε γνωρίσουμε περισσότεροι. Η Vanessa και εγώ θα το θέλαμε πολύ.

Σχολιαστή, σε πεθυμήσαμε, εύχομαι να ξαναγράψεις.

Κατερίνα και Cinderella, φιλιά από την Ρώμη.

agitatore είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
agitatore είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
cinderella είπε...

@ Κατάσκοπε το έυχομαι και εγώ. Η Κατερίνα είναι ένας άνθρωπος όπου καθένας θα ήθελε να τον έχει στη ζωή του. Είναι πολύ σπάνιο πλέον κάποιος να ρίχνει του φράχτες και να απλώνει το χέρι του πάνω από τα σύρματα. Η Κατερίνα το κάνει με μεγάλη μαγκιά και δεν φοβάται μήπως γδαρθεί! ;)
Φιλιά...

katerina είπε...

Έστριψα πολλά τσιγάρα.
Δεν τα άναψα όλα.
Κάπου ξέχασα να τα ανάψω.

Ότι γλίτωσα, από το μασκαριριλίκι της μάσκαρα στο blind date μας, το έπαθα τώρα.
Γιατί, μωρέ ότι και να διαφημίζουν για την μάσκαρα και τους άνδρες, και οι δύο, τον καύσωνα μπορεί να τον αντέξουν, το κλάμα ...ποτέ.

Σε ευχαριστώ Σταχτοπούτα μου.
Σε ευχαριστώ Πριγκίπισσα Σταχτοπούτα.
Και να θυμάσαι, η μόνη αλήθεια σε αυτή την ζωή, είναι τα παραμύθια.

katerina είπε...

Τσότσο μου, σε ευχαριστώ πολύ. Ενίοτε είμαι «άπαιχτη», με την ....κακιά έννοια του όρου, κοινώς αφόρητη.

Agitatore, μίλησες για μια πολύ όμορφη στιγμή μου.
Για μια στιγμή όμως , που κιότεψα να ...γδαρθώ. Που δεν έγραψα το ευχαριστώ που του έπρεπε.
Ναι, ο σχολιαστής, μου λείπει πολύ.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Πόσο όμορφες κι'εύθραυστες είναι αυτές οι γνωριμίες!
Ισως γι'αυτό είναι όμορφες.

Nikos Lioliopoulos είπε...

αν πάρει ποτέ το μάτι σας τον χαμένο σχολιαστή μας , μην το αφήσετε να φύγει .
Εχω να του πώ ενα μεγάλο Ευχαριστώ.
Που μου γνωρισε την Κατερινα .
Καλημέρα.

Unknown είπε...

Καλησπερούδιααα! Απίθανες στιγμές όταν γνωρίζεις άτομα και ξαφνικά σε συνεπέρνει ένας σύφωνας συναισθηματικής έκπληξης και χάνεις τόπο και χρόνο...Πάντα τέτοια!

cinderella είπε...

Σας ευχαριστώ όλους!!!
Σας φιλώ γλυκά γλυκά...και θα τα πούμε!! ;)

cinderella είπε...

@ Κωνσταντίνε αν είσαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καλό παιδί την επόμενη φορά μπορεί να σε πάρουμε μαζί μας. Μπορεί.

cinderella είπε...

@ Θείε Σκρούτζ έτσι ακριβώς!!!
Γενικά είναι υπέροχο να γνωρίζεις ανθρώπους που έχουν να δώσουν, που είναι ανοιχτές αγκαλιές, που απλώνουν τα χέρια τους και ρίχνουν άγκυρες!!
Καλησπέρες!

cinderella είπε...

@ writersblock
Δεν ρίχνεις μια ματιά και στο μάιλ σου καμάρι μου;;; Ε;;;;

cinderella είπε...

@ Τσότσο μου νεράκι...Για πότε πέρασαν οι ώρες, για πότε βρεθήκαμε, μιλήσαμε, καληνυχτιστηκαμε ούτε καν ξέρω. Μετά από μια πολύ δύσκολη περίοδο για μένα και για κείνη, νομίζω οτι αυτή η συνάντησε άξιζε τον χρόνο, τον κόπο και άλλα πολλά!!!

cinderella είπε...

@ Agitatore καλησπέρα. Βασικά απ' ότι αντιλαμβάνομαι με διαβάζεις κι εμένα και την Κατερίνα και το σχολιαστή πολύ. Ο Σχολιαστής εμένα δεν με διαβάζει πάντως απότι φαντάζομαι πολύ οπότε θα σου πρότεινα να απευθυνθείς στο δικό του blog για παραινέσεις...επιστροφής γιατί εδώ δεν θα το δει.
Και μετά από αυτό να σε ρωτήσω κάτι; Η Βανέσα ποια είναι;;;

cinderella είπε...

Φιλιά Πρασινομάτα Θεά μου. Να περνάς υπέροχα. Μου λείπεις πολύ...!!!Γαμώτο.

cinderella είπε...

@ Βιολίστρια μου ποντάρω στην ομορφιά τους και απεύχομαι τη θράυση γιατί φοβάμαι τα γυαλιά...Ειδικά επειδή έχω μάθει να περπατάω ξυπόλητη...

cinderella είπε...

@ Λιολιόπουλε...ζεις εσύ μας οδηγείς...με τρέλα και κορδέλα!!!
Και πολλά φιλιά!!

cinderella είπε...

@ Λιλύ μου ναι!!! ;))))

Ανώνυμος είπε...

Είναι πραγματικά ευτυχία να έχεις στη ζωή σου ανθρώπους που σε κάνουμε καλύτερο άτομο!

Εύχομαι η καλή αρχή να μην έχει τέλος!