Κάνε κι εσύ έναν διαδικτυακό καυγά...αυτό κι αν το μπορείς!!!

Ο καιρός όπου η ευγένεια και η καλοσύνη επικρατούσαν στη blogoσφαιρα έχει χαθεί ανεπιστρεπτί. Η εποχή όπου πήγαινες να μπεις σε blog και δεν φοβόσουνα τα σκάγια, το εκλεπτυσμένο χώσιμο…γιατί τα γραπτά μένουν πάει εδώ και καιρό. Εκείνες οι καλές μέρες που ο άλλος σου κρατούσε την πόρτα για να μπεις, σου έδινε το στυλό (και το τηλέφωνό του)…σε περίμενε για να σχολιάσεις, σου χαμογελούσε και μετά σχολίαζε και εκείνος…χάθηκαν.

Τώρα η άποψη έχει πυγμή. Η πυγμή έχει άποψη και πάει λέγοντας. Παντελώς άγνωστοι άνθρωποι θα σε κριτικάρουν. Θα κρίνουν το γούστο σου στο ντύσιμο κι ας μην σε έχουν δει ποτέ. Το ροζ δεν σου πάει και το ξέρουν. Θα σχολιάσουν, τις γευστικές σου προτιμήσεις. Θα σε κράξουν που είσαι Ολυμπιακός, δηλαδή πουλημένος και καλά έπαθες και έφαγες τα 3 προχτές. Θα πετάξουν το τσιτάτο του Καρυωτάκη…γιατί έχουμε και ένα επίπεδο στο τέλος. Θα επιμείνουν. Θα λυσσάξουν για το τιμημένο ξεκατίνιασμα. Θα ποστάρουν, θα σχολιάσουν και κολλημένοι στο mail θα περιμένουν την απάντησή σου. Θα σου ανταπαντήσουν. Θα σου την πουν. Πίσω από τις λέξεις κρύβεται βρίσιμο. Πίσω από το «φιλικά» κρύβεται το «πόσο μαλάκας είσαι» ή πίσω από το τσιτάτο ένα «άντε και χτενίσου».

Να τη η μαγική λέξη. Όχι το «χτενίσου» ρε ομορφιά! Μην αποπροσανατολίζεσαι. Δεν την είδες; Είναι που δεν την έγραψα! Δημόσια. Όλα αυτά. Δημόσια…και όλα στο φως…σεμνά και ταπεινά…πάντα. Γιατί το δημόσιο πουλάει. Ποιος σώφρων άνθρωπος πάει να λύσει τις διαφορές του με mail; Μα το mail θα το διαβάσει μόνο ο αποδέκτης. Δηλαδή ο κανένας. Δηλαδή μηδέν τζερτζελές. Μηδέν δημοσιότητα. Εκείνο το 5λεπτο…της τηλεόρασης, εκείνο το στιγμιαίο σταριλίκι…εκείνο έχει αρχίσει και κατατρέχει και τον κόσμο εδώ. Δημόσια…γιατί το ιδιωτικό…είναι αδιάφορο. Και το δημόσιο ανάβει τα αίματα, ανεβάζει τις επισκεψιμότητες και την αδρεναλίνη μπροστά από έναν άψυχο υπολογιστή.

Ήταν αναμενόμενο θα μου πεις. Μπορεί να είμαστε bloggers αλλά πρώτα είμαστε Έλληνες. Δίκιο έχεις. Εγώ δεν το είχα καταλάβει. Και είναι αυτή η οθόνη και η απόσταση…τόσο προστατευτική που δίνει τη δυνατότητα στους τζάμπα μάγκες του πληκτρολογίου να κάνουν το κομμάτι τους και να βγάλουν τα απωθημένα τους χωρίς κανένα κόστος. Δημόσια. Από τον καναπέ του σπιτιού τους. Αθόρυβα…Χτυπώντας τα πλήκτρα και χύνοντας χολή.

Και ναι…στο σχόλιο μου στην Κατερίνα έκανα ένα λάθος.
«Και την τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς...ο Θεός δημιούργησε τη google.
Και την τέταρτη ημέρα κατά τας γραφάς...οι καλικάντζαροί της...δημιούργησαν τα blogs. Κατά την πέμπτη ημέρα...ο Θεός καμάρωσε για τους δούλους του και ζήτησε ένα λάπτοπ με μεγάλη οθόνη και γρήγορη ανάλυση.
Για browser επέλεξε το mozilla που δεν κολλάει και έτσι μπορεί να έχει πολλά παράθυρα ανοιχτά.
Την έκτη ημέρα έβαλε τον Απόστολο Παύλο να διδάξει το νέο αυτό εργαλείο στους Έλληνες.
Και μονολόγησε..."Κάθε σπίτι ένας τρελός, στης Κατερίνας όλοι".
Και παράγγειλε μηλόπιτα και ξεκίνησε το σερφάρισμα.
Έκτοτε όλα πάνε σκατά στον κόσμο.
Κι αυτός χέστηκε. Δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί και με άλλα. Έδωσε adsl στο λαό και έκανε ασύρματη σύνδεση και στον παράδεισο. Ας μην είμαστε και αχάριστοι.»