Μια ανάρτηση μισή...

Υπάρχουν μερικές αναρτήσεις που δεν βγαίνουν. Που απλά ξεκινούν αλλά μένουν μισές. Κάπου το συναίσθημα, κάπου η λογική, κάπου η κούραση σαν φορτηγά εκτός πορείας κόβουν τον ειρμό. Εκεί που υπάρχει. Γιατί είναι μερικές αναρτήσεις που δεν έχουν καν ειρμό. Έχουν σκόρπιες σκέψεις, με διαφορετικά είδωλα, με αλλοιωμένες εικόνες, με κρυμμένα νοήματα. Με λέξεις που παιχνιδιάρικα φτιάχνουν προτάσεις που κάποτε ήταν σκέψεις…σε ένα κουρασμένο μυαλό.

Πέρυσι οι περισσότερες αναρτήσεις γράφονταν νοερά στο τιμόνι. Φέτος οι περισσότερες αναρτήσεις γράφονται στο δρόμο. Συνήθως επιστρέφοντας αργά…εκεί που το κορμί πια έχει παραδοθεί, το μυαλό εξακολουθεί να στροφάρει σε άλλους ρυθμούς. Πιο χαλαρούς, ειδικά όταν το άγχος έχει μπει για λίγο στην άκρη. Πάμε λοιπόν…

 

Καμιά φορά τα προσωπικά δάνεια είναι πολύ πιο ζόρικα από τα τραπεζικά. Είναι που ο μεγαλύτερος τοκογλύφος είναι ο ίδιος ο εαυτός. Αυτός που βάζει τον πήχη ψηλά. Που δανείζει πολύ ακριβά τα όνειρα. Που καλλιεργεί τις φιλοδοξίες με χρυσάφι. Που ποντάρει στη ματαιοδοξία. Που ξέρει πως κάθε σκαλί που ανεβαίνεις σε σπρώχνει όλο και πιο κοντά στην κορυφή και σε αποτρέπει από το να κοιτάξεις προς τα πίσω, προς τα κάτω.

Σε έμαθαν να μην πιστεύεις στο ψεύτικο χρήμα κι εσύ πόνταρες πως αυτή την κυλιόμενη σκάλα μπορείς να την ανέβεις τρέχοντας. Ζύγισες δυνάμεις, γνώσεις, πήρες τη βαλίτσα γεμάτη με όνειρα και χειμωνιάτικα και κουβαλήθηκες. Σε ρυθμούς ξένους κυνηγάς και προσπαθείς να πληρώσεις τη δόση. Το επιτόκιο δυσβάσταχτο αλλά σε έμαθαν ότι ο πληθωρισμός αυτό επιτάσσει. Η ζωή δεν χαρίζεται. Αυτά που σου ανήκουν πρέπει να τα πάρεις.

Κοιτάς την εικόνα στον καθρέφτη και το είδωλο σου φαίνεται τόσο ξένο. Η κούραση αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της στο πρόσωπό σου αλλά είσαι είκοσι και κάτι. Τα μάτια που γυαλίζουν αντισταθμίζουν και κρύβουν τους μαύρους κύκλους. Αν το πείσμα δεν υπερτερούσε, η κούραση θα σε είχε νικήσει. Αλλά υπερτερεί.

Ένας αριθμός, ένας απλός αριθμός είσαι σε μια τεράστια λίστα με άλλους ακόμα αριθμούς που από πίσω κρύβουν ονόματα. Ανθρώπους, μοναδικές προσωπικότητες. Σκασίλα σου για τους άλλους αριθμούς. Με την αλαζονεία του μοναδικού, ξεχωρίζεις από το πλήθος εσένα. Τα όνειρα σου, τα θέλω σου. Κι αν κάτι ξέρεις βαθιά μέσα σου είναι πως είναι πολύ αργά πια για να κάνεις πίσω. Όχι για τους γύρω σου. Αλλά για σένα.

 

Καληνύχτα Cindy. Όνειρα γλυκά.