Τετάρτη, Μαρτίου 18, 2009

Μια ανάρτηση μισή...

Υπάρχουν μερικές αναρτήσεις που δεν βγαίνουν. Που απλά ξεκινούν αλλά μένουν μισές. Κάπου το συναίσθημα, κάπου η λογική, κάπου η κούραση σαν φορτηγά εκτός πορείας κόβουν τον ειρμό. Εκεί που υπάρχει. Γιατί είναι μερικές αναρτήσεις που δεν έχουν καν ειρμό. Έχουν σκόρπιες σκέψεις, με διαφορετικά είδωλα, με αλλοιωμένες εικόνες, με κρυμμένα νοήματα. Με λέξεις που παιχνιδιάρικα φτιάχνουν προτάσεις που κάποτε ήταν σκέψεις…σε ένα κουρασμένο μυαλό.

Πέρυσι οι περισσότερες αναρτήσεις γράφονταν νοερά στο τιμόνι. Φέτος οι περισσότερες αναρτήσεις γράφονται στο δρόμο. Συνήθως επιστρέφοντας αργά…εκεί που το κορμί πια έχει παραδοθεί, το μυαλό εξακολουθεί να στροφάρει σε άλλους ρυθμούς. Πιο χαλαρούς, ειδικά όταν το άγχος έχει μπει για λίγο στην άκρη. Πάμε λοιπόν…

 

Καμιά φορά τα προσωπικά δάνεια είναι πολύ πιο ζόρικα από τα τραπεζικά. Είναι που ο μεγαλύτερος τοκογλύφος είναι ο ίδιος ο εαυτός. Αυτός που βάζει τον πήχη ψηλά. Που δανείζει πολύ ακριβά τα όνειρα. Που καλλιεργεί τις φιλοδοξίες με χρυσάφι. Που ποντάρει στη ματαιοδοξία. Που ξέρει πως κάθε σκαλί που ανεβαίνεις σε σπρώχνει όλο και πιο κοντά στην κορυφή και σε αποτρέπει από το να κοιτάξεις προς τα πίσω, προς τα κάτω.

Σε έμαθαν να μην πιστεύεις στο ψεύτικο χρήμα κι εσύ πόνταρες πως αυτή την κυλιόμενη σκάλα μπορείς να την ανέβεις τρέχοντας. Ζύγισες δυνάμεις, γνώσεις, πήρες τη βαλίτσα γεμάτη με όνειρα και χειμωνιάτικα και κουβαλήθηκες. Σε ρυθμούς ξένους κυνηγάς και προσπαθείς να πληρώσεις τη δόση. Το επιτόκιο δυσβάσταχτο αλλά σε έμαθαν ότι ο πληθωρισμός αυτό επιτάσσει. Η ζωή δεν χαρίζεται. Αυτά που σου ανήκουν πρέπει να τα πάρεις.

Κοιτάς την εικόνα στον καθρέφτη και το είδωλο σου φαίνεται τόσο ξένο. Η κούραση αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της στο πρόσωπό σου αλλά είσαι είκοσι και κάτι. Τα μάτια που γυαλίζουν αντισταθμίζουν και κρύβουν τους μαύρους κύκλους. Αν το πείσμα δεν υπερτερούσε, η κούραση θα σε είχε νικήσει. Αλλά υπερτερεί.

Ένας αριθμός, ένας απλός αριθμός είσαι σε μια τεράστια λίστα με άλλους ακόμα αριθμούς που από πίσω κρύβουν ονόματα. Ανθρώπους, μοναδικές προσωπικότητες. Σκασίλα σου για τους άλλους αριθμούς. Με την αλαζονεία του μοναδικού, ξεχωρίζεις από το πλήθος εσένα. Τα όνειρα σου, τα θέλω σου. Κι αν κάτι ξέρεις βαθιά μέσα σου είναι πως είναι πολύ αργά πια για να κάνεις πίσω. Όχι για τους γύρω σου. Αλλά για σένα.

 

Καληνύχτα Cindy. Όνειρα γλυκά. 

20 σχόλια:

katerina είπε...

o.k. Μπροστά, γιατί ...το πίσω απλά ...δεν υπάρχει.
Τι είναι μπροστά;
Μα το γοητευτικότερο!!!!
Το άγνωστο....

apos είπε...

Συμφωνώ με την (σοφή) προλαλήσασα.

Τα καλύτερά σου χρόνια είναι αυτά που έρχονται.
Τα άγνωστα...

BUTTERFLY είπε...

Εγω συμφωνω και με τους δυο προλαλησαντες.
Καλον υπνο, μικρη μου...ονειρεψου!

Nikos Lioliopoulos είπε...

Γαμωτο δεν μπορώ ούτε λέξη να βρω για σχόλιο...



Όνειρα γλυκά...

ikor είπε...

Εμένα καθόλου μισή δε μου φάνηκε η ανάρτηση!

Artanis είπε...

Να μην κάνεις πίσω ποτέ...Μόνο μπροστά υπάρχει και μέλλον...Όποιο κι αν είναι αυτό...
Δεν σε φοβάμαι όμως εσένα...
να είσαι καλά και να παλεύεις...
Ο μεγαλύτερος εχθρος μας είναι μέσα μας και ονομάζεται αμφιβολία...
καλά να περνάς και να προσέχεις...
Φιλιά πολλά απο ΝΖ...

leondokardos είπε...

Μια συνομιλία με τον εαυτό σου...
Μιά ματιά στο καθρέφτη σου...
Είκοσι και κάτι και...τολμάς να μιλάς για το πίσω ;;;
Ακόμα είσαι στην αρχή γλυκιά μου,για ξεκίνα για ΜΠΡΟΣΤΑ.Έχεις να γευτείς ακόμα....

Matrix είπε...

Ωραία πράγματα βγάζει αυτό το "Πάμε λοιπόν", το πουλάνε κάπου? να το βρω και εγώ.

Μου επιτρέπεις να ξεχωρίσω μια πρόταση?

"Αν το πείσμα δεν υπερτερούσε, η κούραση θα σε είχε νικήσει. Αλλά υπερτερεί."

Καλό ΣΚ, Λονδίνο έχουμε γίνει και εδώ μη σκας. :)

βιολιστης στη στεγη είπε...

Πόσο ωραίο, στα 20 και κάτι να
διαλογίζεσαι...
συλλογίζεσαι...
αναλογίζεσαι...
Πόσο ελπιδοφόρο!

marianaonice είπε...

Καληνύχτα Σίντυ...
Και το ξημέρωμα ξανά μπροστά!
Το χρωστάς σε σένα όχι στους άλλους!!
Φιλιά!!

cinderella είπε...

@ Κυρία μου...πάντα μπροστά! Ακόμα κι αν έχει γκρεμό. Το ρέμα είναι tres banal! Αφήστε που να πάω απο πνιγμό; Εγώ; Μια νησιώτισσα; Ούτε ο Θεός δεν το θέλει!

cinderella είπε...

@ Απος, μου θυμίζετε Χαρούλα και το στίχο που λέει..."τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έχουνε ρθει, γιατί κρύβεται το αύριο σ' ότι είχα ονειρευτεί...". Το λατρεύω αυτό το τραγούδι...μου το θύμισες έστω και χωρίς να το θες σήμερα! Ευχαριστώ!! :))

cinderella είπε...

@ Χριστινάκι είναι καλά παιδιά μην τα βλέπεις έτσι!! :):)
Καλά κάνεις και συμφωνείς!!! :):):)
Φιλακια!!

cinderella είπε...

@ Λιολίοπουλέ μου...ασε τα λόγια...κερνάω Χαρούλα...δανεισμένη από την απάντηση μου στον Απος!!
Φιλιά!!

cinderella είπε...

@ Ικορ μου...μην με καλομαθαίνετε...δεν θέλω να πιστέψω πως έχω μάθει τόσο τεχνηέντως να κρύβω την τσαπατσουλιά μου και τα μισά που κάνω!! :):):)
Φιλιάααα!!!

cinderella είπε...

@ Αρτάνις μου πολύ ωραίο αυτό! Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι αυτός που ονομάζεται αμφιβολία. Πολύ φοβάμαι οτι χειρότερος είναι αυτός που ονομάζεται συνειδητοποίηση...πολύ όμως! Καλημέρες από Αθήνα!!!!!!!!

cinderella είπε...

@ Καλά Λεοντόκαρδέ μου...μην με μαλώνεις!! Θα βάλω ζακετούλα...θα πάρω και το μπουφάν μαζί μου...και δεν θα τρέχω με το αυτοκίνητο...εντάξει...το υπόσχομαι!!!!
:):):):)

cinderella είπε...

@ Ευτυχώς δεν έχετε γίνει ακόμα Matrix Λονδίνο. Δεν σπρώχνετε τον άλλον χωρίς να μην δείτε καν το πρόσωπό του. Δεν χρειάζεστε πάνω από 8 ώρες στις μετακινήσεις και στα αεροδρόμια για μια απλή πτήση. Δεν έχετε 7 κάμερες έξω από το σπίτι σας. Δεν έχετε μουντό καιρό 350 μέρες τον χρόνο. Ας πούμε πως για τη σημερινή συννεφιά...ευθύνομαι εγώ και το βόρειο κλίμα που κουβάλησα μαζί μου!

το πάμε λοιπόν; εγώ το βρίσκω μέσα μου και ενίοτε σε ανθρώπους γύρω μου. Ψάξτε κι εσείς!

cinderella είπε...

@ Βιολίστριά μου...ενίοτε και ψυχοφθόρο!!!! :):)
Πολλά φιλιά!

cinderella είπε...

@ Μαριανάκι μου πολλά πολλά φιλιά