Αλλαξό****…άντε μην σου πω

Το σκέφτηκε η Κατερίνα . Όλες τις φανταστικές ιδέες αυτή η γυναίκα τις έχει. Μετά το είπε σε μένα. Το πρότεινε στον Απος, το άκουσε ο Vk που πέρναγε από εκεί, και πήγε λέγοντας.

Καημό το είχα να ανεβάσω «ξένο» πόστ στο blog μου. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι αυτή η διαδικτυακή επικοινωνία κρύβει από πίσω της πολύ εγωκεντρικούς ανθρώπους που θεωρούν εαυτούς ταλαντούχους στην γραφή και αρκετά ενδιαφέροντες ώστε να αποκτήσουν το δικό τους αναγνωστικό κοινό χωρίς κανένα κόπο.

Έτσι χάρηκα για την ανταλλαγή. Πήρα το πόστ του Vk. Πόσταρα έναν τελείως κόντρα – ρόλο κείμενο με μια πρωταγωνίστρια στα πατώματα. Φυσικά και δεν θα μπορούσα να είμαι εγώ αυτή. Νομίζω ότι φάνηκε άλλωστε. Ναι, ούτε ηρωϊδα μου θα μπορούσε να ήταν. Αλλά μου άρεσε. Ακόμα και τώρα δεν είμαι σίγουρη αν τον σκότωσε ή τον αιχμαλώτισε στην αγάπη της. Νομίζω ότι εγώ θα το τέλειωνα κάπως αλλιώς.

"Φόρεσε τις κόκκινες δεκάποντες γόβες της, κούμπωσε την εκρού καμπαρντίνα και φεύγοντας άφησε το ζευγάρι των κλειδιών που εκείνος της είχε βγάλει, στο πάσο της κουζίνας. Περπάτησε μέχρι τη λεωφόρο να βρει ταξί ενώ εκείνος αντίκρισε για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό την μίζερη του πραγματικότητα. Αυτή…που εκείνη είχε ντύσει με τη λαμπερή της φαντασία."

Κάπως έτσι δηλαδή. Αλλά είπαμε. Το πόστ δεν το έγραψα εγώ. Εγώ το φιλοξένησα και το απόλαυσα.
Και θα θελα να ευχαριστήσω τους συνοδοιπόρους μου σε αυτό.
Το παρακάτω τραγούδι…μεγάλη επιτυχία…Αναφέρεται στην απάτη και έχει την απίστευτη ατάκα της Ράντου μέσα. «Μην μου κάνεις εμένα φου.»