Παρασκευή, Μαΐου 22, 2009

Μουσικοί προβληματισμοί

Το πιο διασκεδαστικό πράγμα στον κόσμο έχω αρχίσει και πιστεύω πως είναι να ακούς σαχλοσταθμούς στο ραδιόφωνο! Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα. Δεν υπάρχει πιο αστείο. Εντάξει υπάρχει…αλλά χάρη του πόστ…έστω ότι δεν υπάρχει! Αυτοί οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί που τα ξέρουν όλα, που τα σφάζουν όλα, που τα μαχαιρώνουν όλα, που μιλάνε ακατάπαυστα, τσιρίζοντας μέσα στο μικρόφωνο. Αυτά τα καψουροτράγουδα που είναι σκέτος πόνος…με απίστευτες ατάκες του στυλ...θα πω τραγούδι στη βροχή να μην φανεί το δάκρυ…και λοιπά μελοδραματικά είναι απλά απόλαυση!

Αλλά το πιο κορυφαίο το άκουσα προχτές οδηγώντας. Λέει μελιστάλαχτα η ραδιοφωνική παραγωγός. Και τώρα θα ακούσουμε ένα τραγούδι από τα κόκκινα χαλιά. Κι εκεί η Cindy έσκασε στα γέλια. Εντάξει…έψαξαν πολύ για να βρουν το όνομα του συγκροτήματος;; Μόνο εμένα με παραπέμπει στα ξύλινα σπαθιά; Και πάλι καλά που διάλεξαν για χρώμα το κόκκινο…γιατί υπάρχουν τα κίτρινα ποδήλατα και οι μπλε!!!
Αλλά το τραγικό δεν είναι αυτό. Το τραγικό είναι ότι το τραγούδι θυμίζει ονιράμα κάργα. Ο τραγουδιστής τους στο videoclip φορά γιλεκάκι…όπως ο ονιράμα της Σίσσυς και κόκκινα σταράκια. Ο ονιράμα της Σίσσυς (Χρηστίδου) φοράει πράσινα γενικά για να ξέρεις. Γι αυτό! Τόση αντιγραφή πια;
Να λατρεμένε αναγνώστη…δες και μόνος σου για να μην με λες κακιά. (Όχι ότι δεν είμαι!!)



Μετά από τόση κουλτούρα…άλλαξα σε κάτι πιο ποιοτικό και άκουσα το καινούργιο τραγούδι του Κότσιρα. Κλαίω…κλαίω που έτρεχα στις συναυλίες του στην εφηβεία μου. Το τραγούδι λέγεται «Χωρίς κανένα φίλο» και είναι αυτό που λέμε…τον έχει βάλει η σκρόφα στο βρακί της!! Τόσο μαλακοπίτουρας κι αυτός. Στο μισό τραγούδι πονάει που δεν έχει φίλους και στο άλλο μισό που δεν έχει κι εκείνη. Ότι ξέκοψε από τους φίλους του για πάρτη της και μόνο τον καθιστά κατάπτυστο! Όχι, για να μην με ξαναπείς κακιά…πάρε ρεφραίν!

Χωρίς κανέναν φίλο
το χορό ανοίγω μόνος μου
Χωρίς εσένα τώρα
περπατώ στη μπόρα μόνος μου
Χωρίς κανέναν φίλο
το χορό μου κλείνω μόνος μου
Χωρίς εσένα αντέχω
τη ζωή ξοδεύω μόνος μου.



Αλλά όλα αυτά λατρεμένε αναγνώστη που έχεις κλασική παιδεία και καλλιέργεια ήταν ο πρόλογος! Κάνω επίκληση στο συναίσθημά σου…πέφτω στην ανάγκη σου…με μαλαγανιά σε πλευρίζω…ξέρω ότι έχεις ένα Α επίπεδο για να με διαβάζεις…Θέλω να μου πεις…ποιο είναι το τραγούδι που παίζεται συνέχεια στον Δίεση αυτό τον καιρό. Είναι Ιταλικό ή Ισπανικό…τις ξένες γλώσσες μου μέσα…το λέει γυναίκα…είναι υπέροχο και δεν έχω καμία άλλη πληροφορία να σου δώσω. Αλλά είσαι τσακάλι…είσαι η τελευταία μου ελπίδα…είσαι γατόνι και θα το ξέρεις πάω στοίχημα! Κι εγώ θα σε κάνω ποστ!! Έλα, εδώ το έχεις…σε βλέπω!!!

Καλό Σαββατοκύριακο αγάπες!!
Πάρτε δώρο…ένα από τα αγαπημένα μου…για το δρόμο!


14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι να σου πω τωρα ρε Cindy, δε βοηθάς και πολύ.. το μόνο ιταλικό κομμάτι που μου'ρχεται στο μυαλό, υπέροχο, από γυναίκα, που ακούγεται πολύ ειναι το Non ti scordar mai di me από την Giusi Ferreri. Αλλά στον Δίεση; χμμ.. αλλά για ψάξτο, ίσως είναι αυτό.

Καλημέρα.

B for Blogger είπε...

Που είναι συγκροτήματα όπως Ξύλινα Σπαθιά, Τρύπες, Υπόγεια Ρεύματα; το ελληνικό Ροκ καταδικάστηκε να βγάζει Oniramaκοειδές μπάντες! Τι κρίμα...

ftylos είπε...

Αν και δεν ασχολούμαι με ελληνικά μουσική θα συμφωνήσω με το προλαλήσαντα όσον αφορά τα 2 πρώτα θρυλικά ελληνικά συγκροτήματα.Κατ'εμέ η έντεχνη (και καλά) ελληνική μουσική πάσχει από κάθε είδους ερωτοχτυπημένους τύπους οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι να μεταφέρουν τα λαικά καψουροτράγουδα σε πιο ήρεμους τόνους.Και γιατί άλλωστε να την ονομάζουμε έντεχνη τη μουσική αυτή?Μας προσφέρει κάτι καλό?Θεωρώ ότι δεν υπάρχει ποιότητα παρά μόνο κούφιες αλλά εύηχες αράδες λέξεων στο στίχο τους μόνο και μόνο για να σε ταξιδέψουν και καλά.Και επιπλέον πως τυχαίνει όλοι αυτοί οι έντεχνοι ή οι νεοροκάδες να είναι λεπτοκαμωμένα και γυμνασμένα αγοράκια?Δε το καταλαβαίνω αυτό.Λες και όποιος έχει κοιλιά δε μπορεί να τραγουδήσει..Ουφ...σε ζάλισα με τη μακρυγορία μου.Πάσχει η ελληνική μουσική πλέον.Αυτό θέλω να πω.Ευτυχώς που σε 7 μέρες θα δούμε AC/DC και θα γουστάρουμε λίγο.Φιλιά πολλά

Artanis είπε...

Εγώ είμαι πολύ μακριά και δεν ξέρω να σου πω, ούτε ποιο τραγούδι σου αρέσει, ούτε και τίποτα και τίποτα για τα "Κόκκινα Χαλιά"...Sorry, άσχετη λόγω αποστάσεως (και αντιδράσεως...)
Καλά να περνάς, και φιλιά πολλά απο ΝΖ...

leondokardos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
leondokardos είπε...

Cindy μου, όχι δε σνομπάρω το ελληνικό τραγούδι, όμως δεν αντέχω τα σαχλά λόγια που έχουν αρκετά από αυτά , αν και η μουσική ορισμένων μου αρέσει πολύ. Έτσι Δίεση δεν ακούω-αν φυσικά εννοείς το σταθμό.
Βλέπεις, κλαίγοντας με έσυραν 9 ετών στην όπερα και από τότε πολλά οπερατικά..... πράγματα ρίζωσαν και καθόρισαν....ποικιλοτρόπως τη ζωή μου !!!
Όμορφο το αγαπημένο σου τραγούδι και τα λόγια του βγάζουν νόημα.

KitsosMitsos είπε...

Πού ν'ακούσεις και σταθμούς στην επαρχία. Εκεί είναι το απόλυτο!

cinderella είπε...

@ Writersblokc μου ναι!!!!!!!!!
Γι αυτό και δώρο...η νέα ανάρτηση!!
Πολλά πολλά φιλιά!!

cinderella είπε...

@ Βασίλειε...άστα να πάνε!! Αν και την αμαρτία μου θα την πω...Ονιράμα αγαπώ!
Αλλά με ξύλινα σπαθιά, πυξ λάξ, ενδελέχεια και δεν συμμαζεύεται...μεγαλώσαμε!! Περάσαμε εφηβεία, κάναμε το πρώτο μας τσιγάρο, κλάψαμε πάνω από ένα τηλέφωνο και αγαπηθήκαμε σε σκοτεινά μέρη!
Καλώς ήρθες!

cinderella είπε...

@ ftyle μου φαντάζομαι οτι ο Παπακωνσταντίνου, ο Καζούλης, ο Μαχαιρίτσας και ο Τσακνής θα έχουν κορδωθεί μετά από το σχόλιο σου! Γιατί για μένα αυτοί είναι έντεχνοι. Ο Χατζηγιάννης είναι ποπ και ήρθε να αντικαταστήσει το Σάκη. Από εκεί και πέρα βλέπω οτι το έχεις φιλοσοφήσει πολύ...τι να πω...εγώ είμαι μια φτωχή Σίντυ!
Καλημέρες!

cinderella είπε...

@ Αρτάνις μου όμορφη δεν πειράζει!!!
Καλά να περνάς!!
Πολλά φιλιά εκεί μακριά!!

cinderella είπε...

@ Γλυκέ μου Λεοντόκαρδε Όπερα; Έπρεπε να το φανταστώ! Νομίζω σου πάει!
Ναι τον σταθμό εννοώ...που είναι από τους αγαπημένους μου...κι ας έχει κάποια κουσούρια!
Πολλά πολλά φιλιά γλυκέ μου!!

cinderella είπε...

@ ΚίτσεΜίτσε εννοείται!!! Respect με τρέλα!!!
Φιλιά!

PN είπε...

Μαρή...όταν στο είπα εγώ το τραγούδι με έγραψες στις παλιές σου τις πουέντες; Δεν με προσέχεις και με στεναχωρείς! Έχε χάρη που δεν έχω και Blog να σε κράξω πλέον. Αλλά βέβαια...τον Οικονομόπουλο...απ'έξω τον ξέρουμε...τη Giusu Ferreri δεν μπορούμε να την συγκρατήσουμε...χαχαχα!!!

Φαντάζομαι ότι στα πιο σαχλά πράγματα εννοείς τις συζητήσεις μαζί μου...χαχαχα...δεν θα διαφωνήσω και τόσο...είμαστε Όργια!!!