Το χρονικό μιας σπανακόπιτας...ή αλλιώς το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Όταν το εγχείρημα κόντευε πια στο τέλος του…κι εκεί κάπου ήξερα ότι είχα κερδίσει την παρτίδα, είχα τσαλακωθεί, είχα ζοριστεί αλλά τα είχα καταφέρει, αναφώνησα «Ναι, θα μας κάνω πόστ». Τα γέλια από την άλλη μεριά της κουζίνας ήταν αναμενόμενα και ξεκαρδιστικά. Μετά από 5 ώρες μέσα στα αλεύρια, τα σπανάκια, τη φέτα Κολιός, ε ναι τα είχαμε καταφέρει.

Η ιδέα έπεσε ένα βράδυ λίγες μέρες πριν και το ναι το ξεστόμισα χωρίς να το πολυσκεφτώ γιατί εκείνη την ώρα διάβαζα και όταν διαβάζω εγώ…δεν σκέφτομαι! Και δεν φτιάχνουμε; Εύκολο θα είναι. Δεν ήταν. Ηττηθήκαμε κατά κράτος εξαρχής όταν σε ένα θηριώδες Tesco από αυτά που πουλάνε τα πάντα εμείς δεν βρήκαμε το αυτονόητο. Φύλλα σύντροφε, φύλλα.. Και ενώ είχαμε αγοράσει σπανάκι, φέτα, άνηθο, κρεμμύδι, η σπανακόπιτα κόντευε να μείνει ορφανή από την αγκαλιά που χρειαζότανε. Η μαμά Κέλλυ είχε στείλει τη συνταγή με λεπτομέρειες. Φύλλο δεν είχε στείλει. Χρειάστηκε η ηρεμία της μαμάς Γεωργίας για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Πάρε αλέυρι και άνοιξε το μόνη σου. Όπως φτιάχναμε τη ζύμη για την πίτσα. Στο πιο λεπτό. Δεν το έχω, της είπα. Το έχεις μου είπε και το έκλεισε. (Έχει πάψει εδώ και καιρό πια να με κανακεύει και πρέπει κάτι να κάνω γι αυτό.) Έμεινα με ένα κλειστό κινητό στο χέρι…στη μέση ενός χαώδους Tesco να ψάχνω για αλεύρι και τελικά…να αγοράζω το πιο αποτυχημένο.

Τελικά βρεθήκαμε στην κουζίνα στους Seven Brothers όπου η άλλη ελληνίδα συγκατοικεί με seven τρελούς (και μια εγώ οκτώ) για να φτιάξουμε την σπανακόπιτα στην κοινόχρηστη κουζίνα υπό τη μουσική του Μαζωνάκη και του Σφακιανάκη. Τρελή ποιότητα. Το ένα κιλό σπανάκι που ψιλοκόψαμε με γονάτισε. Στο μεσοδιάστημα εμφανίστηκε ο συγκάτοικος Κινέζος με γκόμενα Κινέζα την οποία αφού κάθισε λίγο στην αυλή την έχωσε στο δωμάτιο και δεν ξαναμάθαμε (ούτε ακούσαμε) νέα τους! Εμφανίστηκε και ο Ινδός ο οποίος είπε την εκπληκτική ατάκα στην άλλη ελληνίδα: Η φίλη σου είναι όντως τόσο όμορφη όσο μου έλεγες. Αλλά εγώ δεν το άκουσα ποτέ γιατί εκείνη την ώρα ψιλόκοβα το κρεμμύδι. Και το κρεμμύδι θέλει τέχνη. Και η ζωή είναι περιπέτεια. Και ο καθένας κουβαλά το μύθο του, ενίοτε και το σταυρό του.

Κάποια στιγμή ανακαλύπτουμε ότι δεν έχουμε ούτε ταψί. Εκεί, ναι εκεί κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό. Είχαμε δύο ταψάκια αλλά ο φούρνος δεν τα χωρούσε. Επίσης ο φούρνος ήταν του 1940 κειμήλιο του παππού του ιδιοκτήτη που τον είχε καβατζώσει από έναν γερμανό μαυραγορίτη (δεν μπορεί θα υπήρχαν και στην Αγγλία). Τρελή επιτυχία. Η ελληνίδα πετάχτηκε στο μίνι μάρκετ μπας και βρει μιας χρήσης κι εγώ έκατσα να κάνω ένα τσιγάρο. (Μαμά μην το διαβάσεις αυτό.) Η ελληνίδα δεν βρήκε ταψί μιας χρήσης αλλά γύρισε κραδαίνοντας ένα πακέτο φύλλα βραζιλιάνικα για πίτα. Δεν ξαναυπήρχε αυτό που ζούσα. Κόντεψα να βάλω τα κλάματα αλλά συγκρατήθηκα καθώς θυμήθηκα τις υπόλοιπες 24673 δυσκολίες που έχω περάσει στο Λονδινάκι…την μετανάστευσή μου μέσα.

Τελικά φτιάξαμε δύο πίτες. Μια με χειροποίητο φύλλο από αποτυχημένο αλεύρι και μια από το ετοιματζίδικο. Και οι δύο βγήκαν καλές. Εντάξει…αυτή με το χειροποίητο…όχι να το κάνω θέμα αλλά ήταν κόλαση. Μετά είπαμε να βάλουμε αγγελία για γαμπρούς. Πολύφερνες νύφες…με σπουδές και μεταπτυχιακά…νέες…κουκλάρες…με πλούσιο εσωτερικό κόσμο…που φτιάχνουν σπανακόπιτα με δικό τους φύλλο (!!!) και δεν το βάζουν κάτω στα χαστούκια της ζωής…ζητούν πρίγκιπα πάνω σε λευκό άλογο για περαιτέρω γνωριμία και επαφή. Δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις. Αποστολή φωτογραφίας και βιογραφικού απαραίτητη. Θα συνυπολογιστούν τα μεταπτυχιακά του υποψηφίου, οι αθλητικές και οι πολιτικές του προτιμήσεις. Δεξιοί απορρίπτονται.

Δεν την βάλαμε. Αντίθετα μοιράσαμε την σπανακόπιτα και είχαμε φαγητό η καθεμία μας για 2 μέρες. Εκείνο το βράδυ πέθανε ο Michael Jackson. Γύρισα σπίτι και το διάβασα. Εντάξει…δεν είμαι περίεργη…αλλά με ενοχλεί όταν κάποιος άλλος κλέβει τη δόξα μου. Το θέμα της ημέρας ήταν η σπανακόπιτα και όχι αυτός! Άσε που δεν την παλεύω πια. Πέρασαν πάνω από 2 εβδομάδες. Η σπανακόπιτα αποτελεί παρελθόν. Αλλά αυτός ακόμα παίζει. Και το χειρότερο δεν είναι ότι παίζει ακόμα. Είναι ότι παντού αναρτώνται φωτογραφίες από την μετά black εποχή του. Πόσο ανατριχιαστικό είναι αυτό;
Ενώ δες σπανακόπιτα…