Βόλτες στο πάρκο και άλλες σιχαμερές ιστορίες!

Όσοι με διαβάζετε θα έχετε δει ότι γενικά δεν κάνω αναρτήσεις για το Λονδινάκι. Δεν είναι ότι δεν έχω πράγματα να πω, να δείξω ή να μοιραστώ. Και τους καφέδες μου με τον Harry (δεν θέλω ποιο Harry, ένας είναι ο Harry – τρελό γκομενάκι) έχω πιεί. Και τα θέατρά μου έχω γυρίσει και τα ξενύχτια μου έχω κάνει. Αλλά να…στο Λονδίνο είμαι. Δεν είμαι στη Νέα Ζηλανδία σαν την Αρτάνις (που και τον κεντρικό πεζόδρομο να σου δείξει εκστασιάζεσαι γιατί ξέρεις ότι δεν θα πας ποτέ) οπότε κάθε της ανάρτηση είναι απλά λατρευτή. Με 10 πτήσεις ημερησίως (με χοντρικούς υπολογισμούς) από τέσσερις αεροπορικές εταιρίες και 3.30 ώρες πτήσης…εντάξει αδερφέ στο Λονδίνο έρχεσαι εύκολα και φτηνά. Οπότε το να σου δείξω την Oxford street δεν μου λέει και πολλά. Δεν θέλω αντιρρήσεις!

Αλλά σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση. Αφενός γιατί έχω στερέψει από δημιουργικό – συγγραφικό οίστρο ενώ σε έχω καλομάθει λατρεμένε αναγνώστη τελευταία και όλο τα αναζητάς τα ποστ μου (έλα, μην ντρέπεσαι, έμενα βρε κουτό;). Αφετέρου γιατί χτες έκανα ένα ξενύχτι άλλο πράγμα. Γύρισα σπίτι 6 το πρωί, την ώρα που ο κόσμος έπιανε δουλειά, έχω έναν τρομερό πονοκέφαλο και δεν μπορώ να διαβάσω τίποτα. (Για το ξενύχτι δεν θα πούμε τίποτα γιατί θα εκτεθούμε ανεπανόρθωτα. Ένα θα πω μόνο. Τελικά είναι αλήθεια. Η Σταχτοπούτα μεταμορφώνεται μετά τις δώδεκα…καρατσεκαρισμένο αυτό και βάζουν το χεράκι τους τα τσίπουρα, το ούζο, τα pimm’s, ο Άγγλος θεός και οι φίλες της. Κλείνει η παρένθεση)

Έτσι λοιπόν θα κάνουμε μια βόλτα στα πάρκα της πόλης για να δει το μάτι πρασινάδα, να χαλαρώσουμε και να κάνουμε πιλάτες (αν θέλαμε, που δεν θέλουμε).

Πρώτη στάση: Green Park
Φωτογραφίες τραβηγμένες μέσα στο καταχείμωνο, έβρεχε, έκανε ψόφο, ήμουν με παυσίπονα και είχα για αξεσουάρ τις δύο κολλητές μου που είχαν έρθει βόλτα, τα χρυσά μου να με δουν…σε βρετανικό φόντο.
Μελαγχολία που βγάζει η φωτογραφία…δεν το συζητώ.

Δεύτερη στάση: Regent’s Park.
Φωτογραφίες τραβηγμένες την Άνοιξη. Απατεώνες άγγλοι, ήθελαν κάτι λιγότερο από 20 λίρες για να μπούμε στο ζωολογικό κήπο. Φυσικά και δεν μπήκαμε! Υπέροχο; Υπέροχο δεν το συζητώ. Αν το πάρκο αυτό ήταν στην Αθήνα θα το είχαμε κάνει οικοπεδάκια…φιλέτα…θα είχαμε χτίσει με αντιπαροχή και φυσικά θα είχαμε κλείσει και τους υμιυπαίθριους χώρους. Άγγλοι παιδί μου…κουκούτσι - επιχειρηματικό μυαλό.

Τρίτη στάση: Battersea Park
Φωτογραφίες τραβηγμένες στην ντάλα του καλοκαιριού. Πάρκο που δεν είναι πρώτη φίρμα αλλά βρίσκεται δίπλα στο ποτάμι. Έκανε μια διαολεμένη ζέστη εκείνη τη μέρα. Και εκεί έφαγα το πρώτο μου καλοκαιρινό παγωτό της μηχανής μαζί με όλα τα πεντάχρονα και πάρα πολύ το χάρηκα. Στα highlights του πάρκου, τα σιντριβάνια και οι γούρνες με το πάρα πολύ βρώμικο νερό μέσα στις οποίες πλατσουρίζουν τα πιτσιρίκια του πιο βρώμικου λαού…χειρότερου κι από τους Έλληνες. Ναι, το έχω πει πολλές φορές. Οι Έλληνες γενικά δεν είναι και ο πιο καθαρός λαός. Αλλά οι Άγγλοι είναι μακράν οι πιο βρωμιάρηδες. Από τις αγγλιδούλες που Σάββατο βράδυ περπατάνε ξυπόλητες στους δρόμους…μέχρι τους άγγλους που κάθονται στα πεζοδρόμια, φοράνε αθλητικά χωρίς κάλτσες και ξεπλένουν τα πιάτα τους μόνο με νερό.

Πολλαπλά εγκεφαλικά…στο μετρό όταν η τύπισσα ακουμπάει κάτω την τσάντα της, μετά πιάνει την εφημερίδα από δίπλα, τρώει ταυτόχρονα ένα maffin με το χέρι και ξεφυλλίζει σαλιώνοντας το δάχτυλο. Φυσικά και σηκώνεται πιάνοντας τη χειρολαβή, την τσάντα από κάτω και το υπόλοιπο maffin από το σακουλάκι.

Δες λίγη ακόμα πρασινάδα…γιατί θυμήθηκα τους βρωμιάρηδες και συγχύστηκα. Βαθιές αναπνοές…για τα νεύρα…έτσι μπράβο!