Παρασκευή, Οκτωβρίου 30, 2009

Εξάρχειο μου εσύ...!

Εκεί γεννήθηκα. Εκεί μεγάλωσα. Για να είμαστε ειλικρινείς εκεί βρήκαν το πρώτο τους τριάρι εκείνοι. Στο κέντρο, κοντά στην αριστερή τους ιδεολογία…ένα βήμα από τη μποέμικη τους ζωή…μια ανάσα από το Πολυτεχνείο…. Δίπλα πες καλύτερα καλέ. Α ναι. Και πολλά βήματα μακριά από τα σόγια. Στα Εξάρχεια. Εκεί οι πρώτες βόλτες…στο Λόφο του Στρέφη, στην Καλλιδρομίου, στην πλατεία. Τριάρι ευήλιο, ευάερο, πρώτου ορόφου με δύο μπαράκια από κάτω. Ένα στο σαλόνι, ένα στο υπνοδωμάτιο. Μια ταβέρνα απέναντι…φαινόταν από την κουζίνα. Τις βραδιές του παιδικού, το πικ απ έπαιζε λαμπάντα. Τα απογεύματα του καλοκαιριού πετούσα κουκούτσια κεράσια στους περαστικούς. Και λίγο μετά στο νησί εξέλιξα τη ζαβολιά και τους έβρεχα με το λάστιχο. Ονειρεμένες εποχές.

Εκεί γεννήθηκα. Εκεί μεγάλωσα. Λάτρευα τον παπαγάλο του Άσημου, αλλά τον ίδιο τον έτρεμα. Πιτσιρίκι κρυβόμουν πίσω από εκείνη, να περάσουμε γρήγορα, «μαμά γιατί κολλάει στο δρόμο σελοτεϊπ;». Έμαθα τα ναρκωτικά από νωρίς. Όταν πριν ακόμα πάω σχολείο, η μπάλα μου καρφώθηκε σε μια σύριγγα και μου ζήτησαν να μην τη πιάσω.

Εκεί γεννήθηκα. Εκεί μεγάλωσα. Αλήθεια σου λέω. Θυμάμαι κάθε χρονιά στο Πολυτεχνείο…η ιεροτελεστία η ίδια. Ένα πέρασμα από εκεί και με τους δύο. Και μετά να κρύψει ο μπαμπάς το αυτοκίνητο. Το βράδυ θα περνούσαν οι αναρχικοί από το δρόμο. Νόμιζα ότι ήταν γνωστοί μας. Αλλά δεν ήταν. Ήταν όμως πιστοί στο ραντεβού τους. Κι εμείς δεν το είχαμε ξεχρεώσει ακόμα.

Έφυγα κάπου στο δημοτικό. Ένα σαββατοκύριακο ξαφνικά. Αφήσαμε πίσω το Σάββα με τα εσώρουχα, τον Θανάση τον κρεοπώλη, τον περιπτερά που τους προμήθευε Marlboro. Την Δευτέρα γύρισα στο ίδιο σχολείο από άλλο σπίτι. Και ήμουν ανάμεσα σε αυτούς που δεν είχαν κάνει την εργασία. Όλοι είπαν τη δικιά τους δικαιολογία. Εγώ είπα την αλήθεια. Εγώ κυρία έχασα την εκφώνηση στη μετακόμιση. Συγγνώμη.

Έκανα πολλά χρόνια να γυρίσω. Ή μάλλον ξαναγύρισα φοιτήτρια πια. Ένα βράδυ από τα πρώτα που είχα πάρει το δίπλωμα…μόνη μου πια. Οι δρόμοι είχαν χαραχτεί στο μυαλό μου. Πέρασα κάτω από το σπίτι μου. Τα φώτα ήταν αναμμένα αλλά κάποιος άλλος έμενε τώρα εκεί. Έστριψα στο νεοκλασικό της γωνίας. Αν ποτέ βγάλω λεφτά…πολλά λεφτά όμως εκείνο το νεοκλασικό θέλω να αγοράσω. Και να γυρίσω εκεί.

Εκεί πήρα και ένα από τα πιο έντονα φιλιά. Στη πλατεία. Ξημερώματα. Μέσα στα φώτα έτσι για αντιπερισπασμό. Εκεί έδωσα και μια τεράστια αγκαλιά. Εκεί…ναι έπιασα ένα χέρι ζεστά. Εμείς δεν είχαμε μιλήσει για Μαρξισμό εκείνο το βράδυ. Δεν είχαμε μεθύσει με ιδεολογίες. Δεν είχαμε συζητήσει τα αίτια της κατάρρευσης των κομμουνιστικών καθεστώτων ούτε φυσικά το μέλλον της Αριστεράς. Πολύ εναλλακτική για τα γούστα του. Πολύ κνίτης για τα δικά μου. Πολύ υπέροχο το φιλί μας.

Και το Λυκαβηττό γι αυτό τον λατρεύω. Γιατί βλέπω τα Εξάρχεια από ψηλά. Γιατί κατηφορίζοντας με το αμάξι μετά πάντα περνάω από εκεί. Από τη γειτονιά μου. Από το σπίτι μου. Από το άβατο μου.

Ξαναπέρασα προχτές. Στα γνωστά μου στέκια…Αστυνομία παντού. Ματ παντού. Αλήθεια θα σου πω. Δεν ένιωσα ασφάλεια. Ένιωσα φόβο. Ένιωσα ότι ο τόπος μου αλλάζει. Τα μέρη μου…η παιδικότητά μου. Και με τρομάζει. Λίγο μετά… 6 αστυνομικοί γαζώθηκαν από επαναστάτες. Μα οι επαναστάτες καρδιά μου…δεν σκοτώνουν…μόνο σκοτώνονται μάτια μου. Να το θυμάσαι αυτό.

Σ’ όσους σπάσανε – σ’ όσους κρατάνε.

Κουρελιασμένοι απ' τ' αγριεμένα κύματα
πεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρος
στο σκοτεινό θάλαμο της γης
με ισκιωμένο το μυαλό
απ' το ξέφρενο κυνηγητό
τις ασάλευτης πορείας των άστρων
οι τελευταίοι
απόθεσαν το κουρασμένο κεφάλι τους
θυσία
στην τελετουργία των ανεμοστρόβιλων καιρών.
Κι άνθρωποι δεν υπήρχανε.
κι ένα άσπρο χιόνι σιωπής
σκέπασε οριστικά τις βυθισμένες πόλεις...


Και η Θεία Σοφία...μια από τα ίδια.

29 σχόλια:

sofia είπε...

σματς

FunnyBoy είπε...

Απιστευτο!

Kος Μηδενικός είπε...

Τα Εξάρχεια εμένα έχουν ταυτιστεί με τα χρόνια του Λυκείου. Αμέτρητες ώρες στο studio! Λες και είχαμε καπαρώσει ένα τραπέζι μόνο για μας. Άλλες φορές που γινόταν ο χαμός στο κέντρο και εγώ μέσα στα Εξάρχεια με τη μάνα μου να με προστάζει να φύγω και εγώ να την πληροφορώ ότι είναι μια χαρά!

Μέχρι που ήρθαν τα χρόνια του πανεπιστημίου και εκεί κάπου τα απαρνήθηκα. Ήθελα βλέπεις να δω και άλλα μέρη. Περνάω που και που, αλλά πλέον δεν μου λένε κάτι. Τα Εξάρχεια το πιστεύω ότι είναι για τους νέους που οφείλουν να τα ζήσουν. Έφηβος που δεν έχει συχνάσει στα Εξάρχεια δεν έχει ζήσει την εφηβεία στο μεδούλι της.

Ωραία ανάρτηση και για μια ακόμη φορά...πολύ φορτισμένη!

leondokardos είπε...

'Ολα αλλάζουν γλυκιά μου,μάλλον προς το χειρότερο, περιοχές ολόκληρες, στέκια πρωτόγνωρα,γωνιές αλησμόνητες, πάνω απόλα οι άνθρωποι, ή καλύτερα η ανθρωπιά.
Απο το δικό μου σπίτι των παιδκών μου χρόνων δε τολμώ πλέον να περάσω,οι αναμνήσεις πονούν...

Artanis είπε...

Καλά τα λες...Έχω χρόνια να πάω...
Φιλιά πολλά από ΝΖ...

KitsosMitsos είπε...

Κατάθεση ψυχής...
Καλημέρα

Ο Μικρός Ναυτίλος είπε...

ακόμη δεν γύρισες στα ένδοξα βρεταννικά νησιά!?

Unknown είπε...

Θυμόμαστε, δεν πίνεις τζάμπα...

Εν Λονδίνω..

X

OXΙά είπε...

Περιγραφικότατη και με ουσιαστική ευαισθησία. Χάρηκα που σε διάβασα.

τσότσος είπε...

Cindy καλησπέρα,

Ναι, είναι τόσο ωραία τα Εξάρχεια, τα τόσο συκοφαντημένα...
Συχνά πάω, δεν νοιώθω φόβο ούτε ανασφάλεια, βρίσκω ωραιότατα μέρη για ποτό για να μην πω για τα θρυλικά ΒΟΧ Ριβιέρες κλπ....
Γαμώτο, πάνε να μας πείσουν ότι όλη η κακία και χυδαιότητα κατοικοεδρεύουν εκεί... Ε ΟΧΙ!!!

phlou...flis είπε...

ωραίες αναμνήσεις αλλά πρέπει να αποφασίσουμε: τι Εξάρχεια θέλουμε;

mahler76 είπε...

καταλαβαίνω απόλυτα τι λές, κι ας είμαι επισκέπτης λόγω σχολής. Ασφάλεια δεν νιώθεις πλέον στα Εξάρχεια. Καλό σου βράδυ!!

cinderella είπε...

Κοριτσάρα μου πολλά πολλά φιλάκια!!!

cinderella είπε...

@ Funny boy να σαι καλά!:))

cinderella είπε...

@ Μηδενικέ σ' ευχαριστώ για την υπέροχη βόλτα στα λημέρια μου χτες βράδυ! Μόνο αυτό!!! :):):):)

cinderella είπε...

@ Λεοντόκαδέ μου να σου πω την αλήθεια, έχω το χούι να ομορφαίνω πάντα μα πάντα τις καταστάσεις στο μυαλό μου. Έχω την τάση να ξεχνάω τα κακά, να θυμάμαι μόνο τα όμορφα και να παραμορφώνω σε ένα βαθμό το είδωλο του παρελθόντος που βλέπω από το γυαλί. Δεν ξέρω γιατί...αλλά να έτσι νομίζω οτι με βοηθά να συνεχίζω παρακάτω. Και αυτή τη συνταγή την εφαρμόζω παντού. Σε τελειωμένες φιλίες, σε αποτυχημένους έρωτες, στην παλιά μου γειτονιά που έχει αλλάξει.
Όλα τα θυμάμαι και τα κρατώ μέσα μου με τη γλύκα που είχα κάποτε ακόμα κι αν δεν θα επιστρέψω ποτέ σε αυτά!

Σε φιλώ γλυκέ μου!!!

cinderella είπε...

@ Αρτάνις μου μια Κυριακή μεσημέρι για καφέ, όταν με το καλό έρθεις ξανά στα πάτρια εδάφη!
Πολλά πολλά φιλάκια!!!

cinderella είπε...

@ ΚίτσεΜήτσε μου για τα κουκούτσια λες ε; Ναι και η μαμά μου έξαλλη έγινε όταν το διάβασε. Έτσι σε μάθαινα εγώ; Και δεν συμμαζεύεται!!!

ΦΙλιά πολλά καλέ μου!!!!!

cinderella είπε...

@ Ναυτίλε μου, έρχομαι την εβδομάδα που μας έρχεται! Ετοιμάσου για καφέ!!!!!

Θα σου στείλω!

φιλακιααααα

cinderella είπε...

@ cto? γνωριζόμαστε;
τι μου θυμίζετε;
Μην με αφήνετε να φαντάζομαι τσάμπα!

Αν είναι έτσι όντως χρησιμοποιήστε το μάιλ παρακαλώ!

cinderella είπε...

@ Οχιά μου να σαι καλά!!!
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Καλώς με βρήκες!!!

cinderella είπε...

Τσότσο μου νομίζω οτι όσο ο κόσμος δεν αποδέχεται αυτές τις προθέσεις και δεν τις υιοθετεί, τα εξάρχεια θα παραμείνουν το στέκι μας είτε πηγαίνουμε κάθε παρασκευή, είτε πηγαίνουμε μια φορά το 6μηνό. Τουλάχιστον εγώ, δεν έχω νιώσει ποτέ φόβο. Και έχω κυκλοφορήσει πολύ εκεί μέσα. Και οποιαδήποτε ώρα.

Πολλά πολλά φιλιά!!

cinderella είπε...

@ phloufli μου εγώ θέλω τα Εξάρχεια των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων. Τα Εξάρχεια της πλατείας για καφέ, για σινεμά, για φαγητό στο Γιάντες, για βόλτα, για ποτό. Δεν ένιωα ποτέ φόβο. Δεν ένιωσα ποτέ κίνδυνο. Και έχω δει αναρχικούς και έχω δει ναρκομανείς και έχω ζήσει πολλά πολυτεχνεία. Αλλά η αστυνομία δε είναι για να στρατοκρατεί μια ολόκληρη περιοχή. Η αστυνομία είναι για να κάνει αθόρυβα τη δουλειά της. Και πιστεύω ακράδαντα οτι μπορεί να κάνει τη δουλειά της αθόρυβα χωρίς τυμπανοκρουσίες και εφόδους σε παρουσιάσεις βιβλίων. Όπως πιστεύω πως μπορεί να σταματήσει τους αναρχικούς πολύ πριν μπουν στο Πολυτεχνείο και τα σπάσουν όλα. Όχι αφότου έχουν μπει!

Αυτά τα λίγα!!!

Πολύ καλησπέρα!

cinderella είπε...

@ mahler εμένα με τρομάζουν οι αστυνομικοί περισσότερο από τον καθένα!
Πάντως νομίζω οτι πάνε να μας χωρίσουν αυτοί που θέλουν το κακό μας γιατί μου λένε οτι είσαι κλεισμένος όλη μέρα στο σπίτι! ψέμματα!!!! δεν το πιστεύω!!
φιλάκιααααα

Ο Μικρός Ναυτίλος είπε...

θα ετοιμαστώ, αμέ, μη με ξεχάσεις (αλλιώς θα σε δώσω στον θείο σου, ξέρεις εσύ!). χοχοοχ

gentrified.citizen είπε...

Ιδιαίτερα νοσταλγικό το ύφος σου και καθόλου επιτηδευμένο τολμώ να πω...πραγματικά με ταξίδεψες μερικά χρόνια στο πριν μου...

Τα Εξάρχεια είναι "Στόχος" από πολλούς (απ' όλους)...

Είναι μια γειτονιά εμποτισμένη βιωματικά (όχι μόνο για τους αριστερούς, αλλά για όσους έμαθαν να σκέφτονται ελεύθερα) και φυσικά διαθέτει μεγάλο ενδιαφέρον από πλευράς real estate εκμετάλλεσης...

Σε μια δεκαετία...δε θα τα αναγνωρίζει κανείς μας!

Καλή τύχη σε μας και σ' "Αυτά"...

suspiria είπε...

"Οι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατους"

Πολύ όμορφο κείμενο. Μπράβο!

cinderella είπε...

@ gentrified. citizen συνάδερφος απ' ότι βλέπω! Πολύ χαίρομαι! Εχω μια κάποια αδυναμία σε κάθε είδους Πολυτεχνίτες ειδικά σε αυτούς που ενδιαφέρονται για την αστική γεωγραφία και τα παρακλάδια της.

Ειλικρινά, σαν Μηχανικός πιστεύω οτι τα Εξάρχεια θα αλλάξουν. Σαν άνθρωπος δεν θέλω. Ελπίζω μόνο τα νεοκλασικά να ανακαινιστούν και να πάρει η περιοχή λίγο περισσότερο χρώμα.

p.s Μηχανικός άνθρωπος και πιστεύετε στην τύχη; Τςτςτς! Θα σας μαλώσω και δεν κάνει!

Καλως με βρήκες καλέ μου!

cinderella είπε...

@ suspiria τι απιστευτικό σχόλιο ήταν αυτό;; Χιλιάδες respectia!!! Όχι ένα και δύο! Να σαι καλά!! μου έδωσες τρομερή ατακα!!

φιλιά πολλά!