Τι έγινε Γιωργάκη; Σε γουστάρει η χωριάτισσα;

Την ώρα που το λίτρο η αμόλυβδη έχει φτάσει κοντά στο 1.5 ευρώ, πριν ακόμα εφαρμοστεί η αύξηση του ΦΠΑ από τους μαυραγορίτες βενζινοπώλες γνήσιους απογόνους του Καλογήρου (του Σπύρου καλέ) στη «Δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά», ο Γιώργος κάνει διακοπές μέσω του κοινωνικού Τουρισμού αφού στήθηκε σε ουρές και κόντρα ουρές για να εξασφαλίσει το πολυπόθητο χαρτάκι με όλα τα έξοδα πληρωμένα για Γερμανία και ΗΠΑ.

Ενώ το αίμα μου έχει ανέβει στο κεφάλι και σε κάθε βενζινάδικο που πηγαίνω τσακώνομαι για να μου δώσουν απόδειξη (εγώ και ο Συκοφάντης κι ας μην έχω το μπόι του και τη λεβεντιά του – όχι δεν τον έχω δει ποτέ) απειλώντας πως δεν θα πληρώσω, τα βράδια χαλαρώνω χαζεύοντας φωτογραφίες του Γιώργου από τις διακοπές στην Ευρώπη και την Αμερική. Να, εδώ ο Γιώργος μπροστά από την Πύλη του Βραδεμβούργου αγκαζέ με τη Μέρκελ. Εδώ, εδώ ο Γιώργος μπροστά από το Κοινοβούλιο πιάνει το χέρι της Μέρκελ. Κι εδώ ο Γιώργος μπροστά από το τείχος χαμογελάει και κλείνει το μάτι στη Μέρκελ.

Το σκηνικό επαναλαμβάνεται και στις ΗΠΑ όπου να ο Γιώργος φιλάει την Χίλαρι. Εδώ ο Γιώργος χαϊδεύει τη Χίλαρι και εδώ ο Γιώργος υποκλίνεται στη Χίλαρι.

Είναι εντυπωσιακό που όλες οι κοντές ξανθές τσαχπίνες βλαχάρες τούτου του πλανήτη με έπαρση και καμάρι κάνουν τεμενάδες στο αγόρι μας.

Και του τάζουν ηθική στήριξη και τους μοιράζει χαμόγελα, και του τάζουν πολιτική στήριξη και τους ξαναμοιράζει χαμόγελα, και του λένε θα τους πατήσουμε κάτω τους κερδοσκόπους κι αυτός γνέφει καταφατικά με αγαλλίαση.

Η οικονομική στήριξη δεν αναφέρεται γιατί είναι σίγουρη. Δεν πιστεύω να παραμυθιάζεται έστω και ένας για την έκβαση του ειδυλλίου. Εξάλλου έρωτας δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα. Είναι αυτό το ψηστήρι πριν από…το γεγονός. Αυτό μωρέ…το “πονάω αλλά μ’ αρέσει το κάνω για τη μέση”. Ναι ντε…αυτό της Τζούλιας. Σου λένε άμα το δώσεις από το πρώτο ραντεβού δεν έχει χάζι. Άσε να τον ψήσουμε λίγο…να το παίξουμε δύσκολες…δεν το έχουμε εύκολο στο χωριό μας (το χαρτζιλίκι βρε). Θα ενδώσουν είμαι σίγουρη. Εδώ ενέδωσε η τραβεστί στον Παπακαλιάτη. Αυτές θα πουν (τελικά) όχι; Όχι!

Γιατί οι εξοπλισμοί είναι πολλοί Γιώργο! Και να τα χιλιάδες όπλα για τα τιμημένα στρατά της χώρας και να τα αεροπλάνα και τα βαπόρια…κλείνεται η συμφωνία με τους φίλους τους καλούς. Και να το 6% επιτόκιο δανεισμού, την ώρα που οι ομογενείς δέχονται να αγοράσουν ομόλογο για να μας βοηθήσουν με 2-3%, αριθμός που θα δελεάσει και τους Έλληνες για ένα ελληνικό ομόλογο που θα μοιραστεί εσωτερικά. Την ίδια ώρα μάλιστα που οι τράπεζες δίνουν 1.2% ετήσιο επιτόκιο για καταθέσεις…παραδείγματος χάρη η Εμπορική! Τι να σου λέω λατρεία μου. Αλλά τι να πεις. Το ξένο είναι πιο γλυκό. Και πιο ακριβό. Κάτι σαν φύκι για μεταξωτές κορδέλες που θα ξεχρεώνουν και τα δισέγγονά μας επειδή εμείς στήνουμε…παιχνίδια εξουσίας. Ε ναι! Σας παρακαλώ δεν θα θελα! Μήπως γίνεται αυτή την τσόντα εγώ να μην τη δω;