Ο θείος Αγησίλαος...στέλνει λεφτά.

Ο Θείος Αγησίλαος είναι μια cult μορφή σε κάθε σόϊ που σέβεται τον εαυτό του. Είναι ο Θείος με την μεγαλύτερη μνήμη. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει…πρέπει να εφευρεθεί. Ακόμα κι αν δεν είναι φίρμα…πρέπει να γίνει πρώτο όνομα. Ο Θείος Αγησίλαος είναι από αυτούς που κάθε πρώτη του μήνα στήνεται έξω από την πόρτα της τράπεζας στις 8 παρά τέταρτο ακριβώς για να εισπράξει τη σύνταξη. Έξω από τα γραφεία του κοινωνικού τουρισμού από τις 5. Και έξω από τα εφημερεύοντα του Ευαγγελισμού κάθε 3^η Παρασκευή του μήνα για να του πάρουν την πίεση. Μετράει τα ρέστα σχολαστικά. Ελέγχει τον λογαριασμό του ΟΤΕ με ευλάβεια. Ξέρει πόσο έχουν το κιλό τα κολοκυθάκια στον τρίτο πάγκο αριστερά της λαϊκής. Θυμάται ότι τότε…μιλάμε για χρόνια πριν, είχες βγει ραντεβού με εκείνον τον μαλλιά που εσύ δεν θυμάσαι καν. Πως εκείνες τις μπότες…τότε μιλάμε πάλι, τις είχες πάρει 90 χιλιάδες δραχμές. Θυμάται. Θυμάται τα πάντα. Τις δηλώσεις Μητσοτάκη, τις υποσχέσεις του Αντρέα, τα σαρδάμ του Σημίτη. Χτες με πήρε και με ρώτησε αν κι εκείνος είναι Έλληνας της διασποράς. Έχει χιούμορ ο Θείος Αγησίλαος.

Και φυσικά…σερφάρει στο ίντερνετ. Δεν έχει δικό του blog. Για να μου δώσει χαρτζιλίκι…σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς μου ζήτησε μια ανάρτηση. Τι ψυχή έχει μια ανάρτηση. Μια φωτογραφιούλα και ένα βίντεο θέλω να ποστάρεις. Σχεδόν παρακλητικός στο τηλέφωνο. «300 ευρώ.» «Δεν βγαίνω ανηψόυλα μου. Στο έχω υποσχεθεί άλλωστε. Το σπίτι στην Κινέτα, δίπλα από τη Ζωζώ ακριβώς είναι δικό σου» Δέχτηκα. Ενέδωσα. Το σπίτι στην Κινέτα μελλοντικά και 150 ευρώ στο χέρι με το publish. Είχε δίκιο άλλωστε. Τι ψυχή έχει μια φωτογραφίούλα από πορεία του 2008 για το ασφαλιστικό που τότε προωθούσε η ΝΔ και ένα προεκλογικό βιντεάκι; Καμία.

Να δες. Καλά δεν έκανα;