Παρασκευή, Οκτωβρίου 08, 2010

Τσουρδάπω, σεμνά. Μας διαβάζουνε.

Σ’ αυτό το ιστολόγιο έχω πάντα την αίσθηση ότι εγώ τα γράφω και εγώ και ο μπαμπάς μου τα διαβάζουμε και κανείς άλλος φυσικά. Ο Μηδενικός και οι φίλες μου που και που (τι εννοείς που και που; Εμείς πάντα σε διαβάζουμε αχάριστη) δεν μετράνε. Ο λόγος προφανής. Ο Μηδενικός δεν προστίθεται και οι φίλες δεν θεωρούνται πελατεία.

Επίσης δεν λέω στον κόσμο ότι έχω blog. Είναι που είμαι απλός, σχεδόν καθημερινός άνθρωπος. Το έχω κάνει μόνο 2 φορές και μάλιστα την μία καθαρά και μόνο επειδή ένιωσα κόμπλεξ κατωτερότητας μπροστά στο στήριγμά μου στα πέτρινα χρόνια της Αγγλίας. Εκείνη χόρευε, χόρευε, χόρευε ενώ εγώ διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα και έκανα και blogging. Μαζί ανοίγαμε φύλλο για σπανακόπιτα και περνούσαμε τα βράδια μας ακούγοντας Μάλαμα.

Όταν γράφω προσωπικές ιστορίες ή βγάζω τις φίλες μου στη γύρα εκθέτοντάς τες ανεπανόρθωτα, φροντίζω πάντα να διαστρεβλώνω ελάχιστα τα πράγματα. Ένα όνομα από εδώ, μια μετάθεση ιστορίας από κεί, λίγη σάλτσα να δέσει η ανάρτηση από πιο πέρα, λίγο πιπέρι, πάπρικα, έτοιμοι. Παραμυθατζού και προστασία της προσωπικής ζωής με δύο λόγια.

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο πάντα θεωρούσα ότι με αυτό τον τρόπο είμαι καλυμμένη παραβλέποντας το γεγονός ότι στις 2 παραπάνω περιπτώσεις που είπα ότι έχω blog χωρίς να το ονοματίσω ήταν για αυτούς a piece of cake (που λέμε και στο χωριό μου) να το βρούνε.

Κι έτσι ερχόμαστε στην προηγούμενη Τετάρτη. Δεν είμαι και σίγουρη αλλά μάλλον Τετάρτη ήταν. Έστω δηλαδή. Τσουπ (όπου τσουπ βάλε ειδοποίηση του gmail notification – πως ζούσα πριν χωρίς;). Μήνυμα στο facebook (πέφτω στα μάτια σας τώρα το ξέρω – γίνομαι μια από αυτές, τις πολλές του συρμού) από ένα παιδί (το βλέπεις ότι σε καλοπιάνω ε;) που γνώρισα το καλοκαίρι!! (τα θαυμαστικά είναι για να υπερθεματίσω.)

Το μήνυμα είχε τίτλο «ο θεός έχει χιόυμορ». Από τον τίτλο και μόνο έχω σκεφτεί την εξυπνάδα που θα του πετάξω ότι και καλά δεν υπάρχει Θεός. Το μήνυμα ήταν σαφές. Δεν περιείχε ερωτήσεις, ερωτηματικά, αμφιβολίες, ίσως, μήπως, μπας και τα λοιπά. «Εδώ και 2 χρόνια διαβάζω το blog μιας κοπέλας που ελληνιστί είναι η παξιμαδοκλέφτρα…». (Εγώ είμαι αυτή, μην ψάχνεις. Στο προφιλ την έχω γράψει τη μαλακία). Εντάξει μου κόπηκαν τα πόδια. Κοίτα αντοχές που πρέπει να έχει κάποιος για να με διαβάζει δύο χρόνια! «Μπορείς να καταλάβεις πόσο γέλασα με τις διακοπές της.» Εγώ είμαι πάλι αυτή που έκανα λίγο λιγότερες διακοπές από αυτές του Παπανδρέου. Δηλαδή πάρα πολλές. Να του έλεγα όχι; Οποία παρερμηνεία; Δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εγώ; Είμαι τόσο αυθεντική; Είμαι τόσο προβλέψιμη; Είμαι τόσο αυθεντικά προβλέψιμη ή κάνω κάτι λάθος;

Το έπαιξα ιστορία. Τον παρότρυνα να σταματήσει να διαβάζει γιατι τα blogs είναι του διαβόλου πράγματα και το λέει και ο πρόεδρος (ένας είναι ο πρόεδρος). Μου απάντησε ότι διαβάζει και την Κατερίνα. Ήταν εμφανές, το πράγμα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο.

Κάποιος συνάδερφος (blogger, μην φανταστείς) είχε πει ότι ο μεγαλύτερος αναγνώστης είναι ο ανώνυμος. Αυτός που δεν αφήνει ποτέ σχόλιο. Που δεν τον ξέρεις αλλά σε ξέρει. Το ξέρω, ανακαλύπτω την Αμερική του διαδικτύου αυτή την ώρα. Γράφω κείμενο που κατατάσσεται στα early 90’s τότε που το world wide web γινόταν συντομογραφία www. Γυρίζω το χρόνο πίσω. Βάζω το λιθαράκι μου στο διαδικτυακό γίγνεσθαι του παρελθόντος. Γνωρίζω γαμάτους ανθρώπους που τυχαίνει να είναι αναγνώστες μου. Οι αναγνώστες μου είναι γαμάτοι τύποι. Το βράδυ θα συναντηθούμε σίγουρα, να το ξέρετε. Εκεί, προς Καρύτση μεριά. Θα φοράω ροζ. Να κρατάτε ένα γαρύφαλλο. Θα χαρώ να τα πούμε. Αφήστε σχόλιο, τηλέφωνο και μην στείλετε προσωπικό μήνυμα στο facebook ότι με ξέρετε. Δεν θα το αντέξω. Ευχαριστώ.


19 σχόλια:

αντωνης είπε...

Εγω γιατι καλε δεν σε βρισκω στο fb???
Καλησπερες!
:)

Dimosthenis είπε...

Και μη χειρότερα να λες!! Καλησπέρες!

Kος Μηδενικός είπε...

Που και που; Που έχω φάει τα καλύτερα χρόνια μου μαζί σου κοπελιά; Αλλά ανάθεμα την αδυναμία που σου έχω και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Άτιμη κοινωνία! Αααααα Cindy...κάποτε ήμουνα πουλί...και με θέλανε πολλοί! Χαχαχαχαχαχααχα!!!!

Όσο για το ανώνυμο και αφανές κοινό μας, ίσως είναι όπως λες και το πιο ενδιαφέρον. Έτσι κι αλλιώς εμένα 5-6 άνθρωποι με διαβάζουν και ο Ηφαιστίωνας (αχ να είναι καλά το παιδί!!!), οπότε καλώς έχω την αίσθηση ότι τα λέμε μεταξύ μας!!

leondokardos είπε...

Εγώ πάλι που σε διαβάζω επι μονίμου βάσεως απο τότε που σε γνώρισα διαδικτυακώς;;

Ο Μικρός Ναυτίλος είπε...

όταν άρχισα να σε διαβάζω (που δεν θυμάμαι πότε ήταν αυτό- να πού χρειάζονταν εκείνα τα εγκεφαλικά κύτταρα που σκοτώνω με το αλκοόλ κάθε μέρα) αυτό που λάτρεψα ήταν το παξιμαδοκλέφτρα!

όσο για το συμβάν, τι να πω, το κοινό σου είναι πολύ καλό!

(ξέρεις πόσες φορές έχω σκεφτεί ότι μπορεί να υπάρχει κάποιος που με διαβάζει και δεν έχει αφήσει ποτέ σχόλιο. με τρομάζει λίγο)

Io είπε...

Επειδη το σηκωνει το ποστ σημερα..αβασταχτα, θελω κι εγω η ανωνυμη να συμβαλλω τον οβολλο μου! Να πω οτι σε ακολουθω κρυφα και μουλοχτα εδω και πολυυυ καιρο.. οτι εισαι το καφεδακι μου καθε πρωι - γελαω δυνατα οταν σε διαβαζω και οι Γερμανοι συναδελφοι με κοιτανε κι απορουν για αλλη μια φορα.. οτι τρελαθηκα οταν οι αγγλικες σου περιπετειες ηταν το απολυτο πασπαρτου των δικων μου γερμανικων..κι οτι αν τολμησεις ποτε να σταματησεις να γραφεις ολοι εμεις οι ανωνυμοι θα σε βρουμε στο FC και ποιος σε γλιτωνει! Να σαι καλα να γραφεις να σε χαιρομαστε..

Nikos Lioliopoulos είπε...

Με απογοητευσες . Δεν περιμενα να πεσεις και εσυ στο τριπακι της επωνυμιας γραφοντας το παξιμαδοκλεφτρα διπλα στο όνομα σου.

In other words:ΑΝτε λοιπον, κανε με add επιτελους!!!!!!

katerina είπε...

Σταχτοπουτα ο κόσμος είναι πιο μικρός απο όσο φανταζομαστε και λίγο- να τόσο δά!- πιο μεγάλος απο όσο επιθυμούμε.

Αν υποψιαστώ....θα πεθάαααααααααανω

cinderella είπε...

Αχ να πω οτι δε συγκινήθηκα? Ψέμματα θα πω. Μου έχει πέσει πάρα πολλή δουλειά, τρομέρο διάβασμα, είναι κι αυτές οι μέρες και δε μπορώ να πάρω τα πόδια μου λόγω καιρού. Αλλά να συγκινήθηκα με τα σχόλια σας. Πάρα πολύ. Σα ζεστή αγκαλιά ήταν μωρέ. Γλυκιά ζεστή αγκαλιά κιόλας!

cinderella είπε...

Αντώνη μου δε σε ξέχασα. Θα σου στείλω μέσα στις επόμενες μέρες...τη δική μου οπτική! ;)
Καλό βράδυ!

cinderella είπε...

Δημοσθένη μου όχι χειρότερα, όχι χειρότερα! Δε θα το αντέξω! :):):)
φιλιάαα!

cinderella είπε...

Μηδενικέ...δεν μετριέσαι. Απλά μαθηματικά κι εγώ μια φτωχή σταχτοπούτα. Δεν μπορώ να κάνω και πολλά! Είμαι επίσης πολύ κουρασμένη. Και είναι ακόμα Τρίτη. fuck που θα λέγανε και στο χωριό μου. Σας έχω πεθυμήσει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να ταυτίσουμε τα προγράμματά μας για ένα καφέ.
Μάκια

cinderella είπε...

Λεοντόκαρδέ μου εσύ αξίζεις μια τεράστια αγκαλιά που με "ανέχεσαι"!!!
Λεφτά δεν έχουμε, αλλά αγκαλιές και φιλιά έχουμε όπότε σου τα στέλνω απλόχερα γλυκέ μου!
φιλιά!

cinderella είπε...

Ναυτίλε μου, με συγκινείς! Η σταχτοπούτα ποτέ δεν με είχε κεντρίσει. Απλά μου άρεσε αυτό το cinderella που χτυπούσε πολύ μελωδικά στ' αυτιά μου!
Και μετά; Ε μετά εύκολα τα πράγματα! Αυτή μια παξιμαδοκλέφτα ήταν. Που τον βρήκε και τον τύλιξε. Ξυπόλυτη την πήρε...κυρία την έκανε! Απλά...καθημερινά πράγματα!!!
φιλάκιααααα σε σένα και στο Λονδινάκι μου!

cinderella είπε...

Ρε κορίτσι?? Εκεί στα ξένα που με διαβάζεις τόσο καιρό και δεν έχεις αφήσει ένα σχόλιο; Να είσαι καλά για τα γλυκά σου λόγια! Με συγκίνησες πάρα πολύ! Δε ξέρεις πόσο χάρηκα με το σχόλιο σου.
Να περνάς καλά! Χαίρομαι που γελάς, νομίζω οτι με ψήλωσες μερικούς πόντους!! Και όχι...δε φοράω τακούνι!
καλό βράδυ, φιλάκια πολλά!!

cinderella είπε...

Νικολή αυτό πιστεύω κι εγώ! Οτι κάτι κάνω λάθος! Αλλά δε βαριέσαι. Γι αυτό είμαστε εδώ. Για να κάνουμε λάθη και να ζούμε με αυτά!

φιλιά πολλάαααα!!!

cinderella είπε...

Κατερίνα, δε κρατήθηκες τελικά! Είναι που γνώρισα κόσμο και ντουνιά φέτος και μπερδεύτηκες. Ο κόσμος είναι τόσος δα και γνωριζόμαστε όλοι!!! :):):)

apos είπε...

Den ithela pote na afisw sxolio sta greeklish, alla me etrwge o K···· mou. Etsi, gia na deis poso se agapame, apo tin Patagonia (provincia de Rio Negro) sou stelnw oli mou tin agapi..
Dioti opws leei kai i Katerina, o kosmos einai tosos da...
(na skasoun oi exthroi mas, re gamwto)

cinderella είπε...

Πότε επιστρέφετε πια; Αυτές δεν είναι διακοπές. Αυτό σε διάρκεια αγγίζει το survivor Παταγονία ΙΙ.
Κι εγώ σας αγαπώ!! Δε θα μπορούσα άλλωστε να κάνω αλλιώς! :):)