Παρασκευή, Οκτωβρίου 29, 2010

Λέξεις, προτάσεις, ασύνδετα νοήματα.Ή μήπως όχι;

Δεν έχω καταφέρει να γράψω ούτε μια γραμμή όλες αυτές τις μέρες. Ψέμματα. Ότι έχω γράψει το έχω σβήσει. Την παρακάλεσα να με επισκεφθεί αλλά δεν μου έκανε τη χάρη. Θα την προσπεράσω. Θα γατζωθώ από μια μια λέξη και θα γράψω το κείμενο ξεκινώντας από μια φράση που μου έχει καρφωθεί εδώ και μέρες στο μυαλό. Και με τριγυρνά, τριγυρνά, ψάχνει διέξοδο. Κάθε φορά που σταματάω στα φανάρια της ντροπής.

Είμαστε νομίζω η μοναδική χώρα που το μόνο που καταφέραμε να προσφέρουμε στους μετανάστες είναι μια βούρτσα και ένας κουβάς ώστε να καθαρίζουν τα τζάμια των αυτοκινήτων στα φανάρια της απελπισίας. Καμιά πολιτική. Καμία προσπάθεια.

Την ίδια ώρα ο Άδωνις υπόσχεται πως αν εκλεγει θα τους βγάλει από τα σπίτια που μένουν. Θείτσες χειροκροτούν. Μπράβο Αδωνη. Ξανθό μαλλί, ροζ νύχι, ταιριάζουν αυτά. Στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμουνα, μεγάλη η χάρη του. Άραγε θα τους ρίξει με σάπιες βάρκες στο Αιγαίο; Δεν το ξεκαθάρισε.

Αν μετρήσω τους Πασόκους που δεν θα πάνε να ψηφίσουν την άλλη Κυριακή τότε σίγουρα δημιουργείται το νέο Κίνημα Απογοητευμένων Παπανδρεϊκών που κάποτε νόμιζαν ότι ήταν και Σοσιαλιστές. Τα κόκκαλα του Αντρέα σίγουρα τρίζουν, την ώρα που ο Γιώργος εξακολουθεί να μην μιλάει ελληνικά και να καρατομεί αθώους. Ποτέ κάποιος δεν πρέπει να μίσησε τη χώρα του όσο αυτός εδώ.

Έχω σταματήσει να βλέπω ειδήσεις και τηλεόραση γενικώς αλλιώς θα πεινούσα συνέχεια.

Χτες πήγα στο χειρότερο μακράν εστιατόριο τηλεμαγείρισσας. Δεν το γνώριζα. Μια «μεσπιλέα» ακόμα και στο Γκάζι δε φέρνει την Άνοιξη, η τηλεμαγείρισσα «μες στη καλή χαρά» και οι πελάτες σε υστερία. Κάναμε να σερβιριστούμε δύο ώρες, η πρώτη παρέα έφυγε τρώγοντας μόνο το ψωμί, η δεύτερη με φωνές, η τρίτη κάνοντας ειρωνικά σχόλια και εγώ… ε ναι εγώ όταν θέλω μπορώ να δολοφονήσω με το βλέμμα, να κολλήσω τον κάθε μάνατζερ που το παίζει γκόμενος στον τοίχο και να παραδεχτώ ότι όταν είμαι ήρεμη ακόμα κι εγώ με φοβάμαι. Για την ιστορία πληρώσαμε 25 ευρώ το άτομο. Φάγαμε μια καμμένη μπριζόλα, βγάλαμε μια οδοντογλυφίδα – φονική μέσα από μια άλλη μερίδα – καλά κρυμμένη ενώ ο σερβιτόρος μας πούλησε εκδούλευση για το τελευταίο κερασμένο σφηνάκι που όμως σερβίρονταν σε όλα τα τραπέζια. Μας πρότεινε να γράψουμε στη φόρμα παραπόνων. Του πρότεινα να πει στην τηλεμαγείρισσα τα χαιρετίσματά μου.

Το Hoxton θεωρείται από κάποιους μακράν το πιο hot στέκι στο Γκάζι. Έχει βρεθεί έστω και ένας να πει ότι έχει μακράν και τις πιο βρώμικες τουαλέτες;

Είδα τη φωνή της Λούντμιλα. Τα πιο ωραία έργα είναι αυτά που τελικά είναι καλά κρυμμένα. Σιγκλονιστικά ψυχοπλακωτικό, ρεαλιστικά ανατριχιαστικό. Αν αναζητάτε βολικές πολυθρόνες, φώτα και στρατιά ηθοποιών μην πάτε. Αξίζει τόσο που τα φρουφρου και τα αρώματα είναι περιττά – ακόμα και στην πρεμιέρα.

Περίεργες μέρες. Όχι άσχημες, αλλά προβληματισμένες, ζόρικες, χειμωνιάτικες με έναν εσωτερικό ήλιο έτσι για αντιπερισπασμό. Αγκαλιά τεράστια…μπας και ζεσταθούμε.

4 σχόλια:

Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είπε...

Η μεσπιλέα έχει υπάρξει δυσάρεστος εμπειρία ακόμα και για έναν γαλαζοαίματον όπως εγώ (και τη συνοδεία μου). Το έργο μπορεί να είναι καλό αλλά φοβάμαι ότι, βλέποντας την Ηρώ Μουκίου, θα αναζητώ ως συμπλήρωμα τον Τζώνυ Θεοδωρίδη.

katerina είπε...

Λάτρευα πάντα τα ...«ασύνδετα». Είναι ότι πιο ειλικρινές (όχι αληθινό, ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΣ) μπορεί να καταθέσει κάποιος που γράφει για να κοινωνήσει και όχι για να ...επικοινωνήσει.

Είναι μια χαραμάδα που ο συγγραφέας ανοίγει στην πόρτα του μυαλού, του θυμικού, της ψυχής, της ψυχούλας ή της ψυχάρας στον καθένα μας. Έτσι δημόσια.

Είναι οι εικόνες που κατέγραψε η φωτογραφική μηχανή των αισθήσεων του, τις ακούμπησε έτσι χύμα στο κεφάλι του- ως οφείλει στην ζωή του άλλωστε- και αυτές θα έρθουν και θα βρουν τις εκλεκτικές συγγένειες μεταξύ τους.

Έχω το προνόμιο να σε γνωρίζω, να σου μιλάω, να σε νοιώθω, να σε καταλαβαίνω, να σε αισθάνομαι. Αλλά ακόμα κι αν όλα αυτά δεν συνέβαιναν, αυτό το κείμενο, θα μου έλεγε παρα πολλά, πίσω απο τα ...ασυνδετα του. Όχι μόνο για σένα, αλλά για όλο αυτο το περιεργο, το "ασυνδετο(;)" που όλοι –απο όποια έπαλξη, θεση ή άποψη- ειμαστε έτοιμοι να «υποδεχτουμε(;)».

Καλημέρα Πριγκηπέσα.

cinderella είπε...

Λατρεμένε αυτοκράτορα... η μεσπιλέα ήταν μια τραυματική εμπειρία, φόρος τιμής ακόμα και στη πιο cult ταβέρνα της πάρνηθας. Νομίζω οτι δεν εχει κανένα μέλλον και χαίρομαι γι αυτό. Ο κόσμος έχει πάψει να δίνει κοροϊδίστικα λεφτά σε τέτοιες εποχές οπότε η τηλεμαγείρισσα θα πρέπει να βολευτεί μόνο στα τηλεοπτικά της καθήκοντα!
Η Ηρώ Μουκίου ήταν μια τόσο ευχάριστη έκπληξη που ότι και να πω είναι λίγο!
Καλή σας μέρα!
Τα σέβη μου!

cinderella είπε...

Πήρα φόρα Κατερίνα, εντάξει είπα να ξαναγράψω!
Εσύ με ξέρεις τόσο καλά που διαβάζεις και πίσω από τις λέξεις την ώρα που ίσως ούτε κι εγώ να μπορώ.
Το νόημα παραμένει το ίδιο!
Σε αγαπάω όπως πάντα πάρα πολύ!
Καλό Σαββατοκύριακο ομορφιά μου!