Τετάρτη, Φεβρουαρίου 23, 2011

Μηχανικέ...καλά να πάθεις.

Έκατσες 5 χρόνια το λιγότερο μέσα στο Πολυτεχνείο. Έκαψες όλα τα εγκεφαλικά σου κύτταρα σε Μαθηματικα – πολλά μαθηματικά – Φυσικές, Χημείες, Προγραμματισμό. Πολύ Προγραμματισμό. Ζορίστηκες, ξενύχτησες, πήρες πτυχίο και αναφώνησες ότι είσαι διπλωματούχος. Με όλα του τα σκατά το ελληνικό Πολυτεχνείο σε έκανε επιστήμονα και αυτό δεν το διαπραγματεύομαι. Εκείνοι οι καθηγητές που διορίστηκαν με μέσο αλλά ξέρουν τι τους γίνεται. Εκείνοι οι καθηγητές που δε μιλάνε Αγγλικά αλλά είναι δάσκαλοι. Εκείνοι που έφτασαν 800 χρονών διδάσκοντας αλλά σου λένε αυτό που δεν υπάρχει στα βιβλία. Μαζί και οι υπόλοιποι. Βοηθοί που διορίστηκαν επί ΠΑΣΟΚ αλλά κρατάνε όλα τα εργαστήρια στα χέρια τους και είναι πάντα εκεί. Άμισθοι υποψήφιοι διδάκτορες που το Πολυτεχνείο κρέμεται από πάνω τους. Γρανάζια ενός σάπιου εκπαιδευτικού συστήματος που επιμένει να γυρίζει τον τροχό και να παράγει μυαλά. Μυστήριο.

Γνώρισα πολλούς. Έζησα πολλά. Τα ξέρω τα καλά και αδυνατώ να σπρώξω κάτω από το χαλί τα κακά. Δεν έμαθα. Λυπάμαι. Κάποια στιγμή στο Λονδίνο είχαμε ένα ομαδικό project με άλλους τέσσερις. Ένα στάδιο λοιπόν ζητούσε σχεδιασμό βέλτιστης λύσης για υπόγεια καλώδια. Η ώρα έχει περάσει. Την επόμενη παραδίδουμε και ο Αιγύπτιος που το έχει αναλάβει μας ρωτά πόσο ρεύμα καταναλώνουμε στο σπίτι μας (!!) για να σχεδιάσει το δίκτυο. Αγχώνομαι. Αποσύρομαι σε ένα γραφείο πιο πέρα με το μολύβι μου. Μετά από μισή ώρα είχα τη λύση. Τους τη δείχνω. Αρχίζουν να χειροκροτούν. Ένα Πολυτεχνείο που ποτέ δε με δίδαξε πώς να σχεδιάζω βέλτιστα τα υπόγεια καλώδια σε μια περιοχή της Μάγχης. Που με έμαθε όμως να βρίσκω λύσεις. Δεν είναι εγώ αυτό. Είναι πολλοί άλλοι. Πολλοί περισσότεροι. Πολύ καλύτεροι.

Έκανες μεταπτυχιακό που λίγα χρόνια πριν στον κλάδο των Μηχανικών ήταν άγνωστη λέξη. Έφυγες έξω, έμεινες εδώ, κυνήγησες το όνειρο. Γύρισες και όλα όσα έμαθες περιορίζονται αυτή τη στιγμή στη δήλωση ημιυπαιθρίων. Ζωάρα. Να συμπληρώσεις τις δηλώσεις, να πάρεις τα παράβολα, να καταθέσεις τον φάκελο στην Πολεοδομία. Μεγάλη επιτυχία. Η οικοδομή έχει παγώσει. Η αγορά ακινήτων το ίδιο. Οι τράπεζες δεν δίνουν δάνεια και τα μεγάλα έργα σταματούν. Κάνεις το σταυρό σου που τουλάχιστον δήλωσες 2-3 ημιυπάιθριους εκεί πέρα για να βγάλεις δυο ευρώ. Που πήγε τόση επιστήμη; Τόση γνώση; Στην εποχή του ΔουΝουΤου όλα είναι δυνατά. Περιμένεις τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων μπας και σωθείς. Ελλαδάρα αθάνατη!

Δε θα ξεχάσω ποτέ μια ημερίδα για νέους Μηχανικούς που είχε γίνει πριν κάνα χρόνο. Μας έταζαν ότι έρχεται η ανάκαμψη. Δεν είχαμε δει ακόμα την κάμψη. Φαντάσου! Μας έλεγαν ότι στους 6 μήνες όλοι βρίσκουν δουλειά. Μύθος τώρα πια. Μας παραμύθιασαν ωραία και καλά. Πλησίαζαν εξάλλου και οι μεγαλύτερες εκλογές. Αυτές του ΤΕΕ. Δεν ήταν καιρός για πικρές αλήθειες.

Πας στο ΤΣΜΕΔΕ. Στήνεσαι με τις ώρες – πολλές ώρες σε ένα χώρο ασφυκτικά γεμάτο. Ότι κι αν έχεις το ταμείο σου δικαιολογεί 20 ευρώ την επίσκεψη. Αν χρειαστεί να πας και δεύτερη φορά το ταμείο σου δικαιολογεί μόλις 10 ευρώ για τη δεύτερη επίσκεψη. Ενώ πληρώνεις το εξάμηνο 1000 ευρώ ως νέος Μηχανικός. Έχεις δεν έχεις. Ώρες λειτουργίας του σπιτιού με το κόκκινο φωτάκι; 8 με 12. Δηλαδή για να πάρεις 20 ευρώ πρέπει να χάσεις το μεροκάματο. Στην ερώτηση γιατί οι αριθμοί δίνονται μέχρι τις 12; Η απάντηση είναι ότι το ταμείο πρέπει να κλείσει στη 1.30. Στην ερώτηση γιατί το ταμείο πρέπει να κλείσει στη 1.30; Η απάντηση είναι ότι η ταμίας πρέπει να πάει στην τράπεζα για να έχει για την επόμενη μέρα λεφτά. Λογικό; Λογικό!

Μπαίνω μέσα. Κόσμος, κοσμάκης, λαός. Βολεύομαι σε μια γωνία. Έχω εκατό νούμερα μέχρι να έρθει η σειρά μου. Βγάζω τα βιβλία μου και διαβάζω. Η κυρία δίπλα θέλει κουβέντα. Τις ξέρω. Τις ξεχωρίζω. Η μάνα που περήφανα έκανε γιο και Μηχανικό πίνει το ποτήριον τούτο. Έρχεται να εισπράξει τα λεφτά με εξουσιοδότηση για χάρη του. Μάνα κόρης δεν έχω πετύχει ποτέ. Μάνες γιών άπειρες φορές. Τις περισσότερες φορές μου δείχνουν και τη φωτογραφία που έχει το βιβλιάριο – εκτός κι αν έχουν κάποια καλύτερη στο πορτοφόλι. Δουλεύει το παλικάρι μου και ήρθα να τα εισπράξω εγώ. Εμείς οι υπόλοιποι το έχουμε ρίξει στο ραχάτι, δε δουλεύουμε εμείς, δε μας γέννησε μάνα, απαντάω εγώ. Περνάει η ώρα. Κάποια στιγμή έρχεται το νούμερο. Πάω και δίνω τα βιβλιάρια και ξαναπεριμένω. Την τελευταία φορά πάω να τα δώσω και εκείνη την ώρα μπαίνει μαμά με καρότσι. Λέω στο γιατρό να περάσει η κυρία πρώτα και μου απαντά ο γιατρός «φυσικά αν θέλετε να περιμένετε άλλη τόση ώρα τη σειρά της, πολύ ευχαρίστως.» Τον κοιτώ με το πιο βλοσυρό μου βλέμμα. Είναι η πρώτη φορά που δεν πιάνει. Η μαμά με το καρότσι αποχωρεί. Αηδία με πιάνει. Σιχαμάρα.

Καταργούνται οι ελάχιστες αμοιβές. Μαγεία. Ζω για τη μέρα που θα κόψω απόδειξη ενός ευρώ και θα τους την τρίψω στα μούτρα καταθέτοντας φπα 0,23 λεπτά. Το περιμένω πως και πως. Το κοινοβούλιο έχει κάτι λιγότερο από 50 Μηχανικούς βουλευτές εκλεγμένους. Το 1/6 δηλαδή και φυσικά προασπίζονται τον κλάδο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 35 από αυτούς ανήκουν στη Πασοκάρα. Τον Απρίλιο που μας πέρασε όλοι οι Μηχανικοί της χώρας ανέδειξαν πρώτη δύναμη την παράταξη που πρόσκειται στο κυβερνόν κόμμα, την Πασκ. Η κατάσταση ήδη είχε αρχίσει να διαφαίνεται, αλλά όχι…εκεί. Πρόεδρος του ΤΕΕ μετά από πολλά χρόνια ορίστηκε εκπρόσωπος της συγκεκριμένης παράταξης. Την ίδια ώρα οι μεγαλύτερες εταιρίες απολύουν κόσμο και κάνουν οριζόντιες μειώσεις μισθού ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες σβήνουν αλλά δεν ανοίγει ρουθούνι. Ο κλάδος έχει τη διοίκηση, την περίθαλψη, την εκπροσώπηση και την βουλευτική υποστήριξη που του αξίζει. Καλά να πάθει. Πολύ ειλικρινά…

20 σχόλια:

mahler76 είπε...

τουλάχιστον ξέρω τι θα κάνω το πτυχίο όταν το πάρω...

Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είπε...

Μετανιώνω που δεν έγινα μηχανικός. Βέβαια έγινα κάτι άλλο που έχει και αυτό τις δικές του ανεπανάληπτες στιγμές.
Κοινώς: εν Ελλάδι οι σχολές με υψηλές βάσεις παράγουν επαγγελματίες με χαμηλές προοπτικές.

Gi...orgio είπε...

αααα μάλιστα....όμορφα περνάτε κι εσείς....τι να πω...υπομονή??Όχι δεν στο λέω γιατί θα με βρίσεις και θα έχεις και 1000 δίκια!!!

@ Καντακουζηνός: σ' αυτό που λες για τις σχολές με υψηλές βάσεις συμφωνώ πλήρως...το βιώνω έντονα αυτόν τον καιρό....

Dimos είπε...

ΤΙ ΜΑΣ ΤΑ ΘΥΜΙΖΕΙΣ ΡΕ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ; ΚΑΤΣΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ!!!

DaisyCrazy είπε...

Αυτό που λες ότι πάντα οι μανάδες των γιων πάνε και ποτέ των κόρων νομίζω δεν είναι καθόλου τυχαίο. Όχι γιατί οι άντρες είναι μαμόθρεφτοι, αλλά γιατί εκείνοι έχουν δουλειά, μόνιμη, καλοπληρωμένη και δε θέλουν να χάσουν μεροκάματο. Ενώ εμείς οι γυναίκες πληττόμαστε περισσότερο απ'την ανεργία ή την ημι-απασχόληση (δηλ. την ανεργία χωρίς επίδομα, γιατί τα λεφτά της ημι-απασχόλησης δεν φτάνουν για τίποτα ως γνωστό). Άσε που συνήθως δεν αγκαρεύουμε τους άλλους να μας κάνουν τις δουλειές :)
Υπομονή. Αργά ή γρήγορα κάτι θα βρεθει!

leondokardos είπε...

Cindy μου, τι είναι αυτά που περιγράφεις; εδώ κούκλα μου είναι Ελλάντα !!
Και μη χειρότερα.
Αχ ρε Λονδίνο, πόσο το επιθύμησα κι εγώ!!!!

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
aerostatik είπε...

κι εγώ μηχανικός είμαι...
στο Ταμείο πάει μόνον η γυναίκα μου...
κι αυτή μηχανικός...
υπομονή...

apos είπε...

Ειλικρινά δεν ξέρω αν η σωστή λέξη είναι η «υπομονή» ή η «φυγή».

Ανώνυμος είπε...

τι μαθηματικα και πολυτεχνεια λετε δεσπονις ,
μπουζουκι ξερεις? στην ελλαδα αμα δεν ξερεις μπουζουκι και αν δεν εισαι "καλλιτεχνοδιανοουμενος" εισαι τελειωμενος...

cinderella είπε...

@ Mahler μου το πτυχίο κουβαλά από πίσω του 60φεύγα μαθήματα, κόπο, εξεταστικές, ζόρια, άγχη, έχει αξία ανεκτίμητη!! Πάρτο να το κορνιζάρουμε και μετά θα πουλάμε μαζί τυρόπιτες!

cinderella είπε...

@ Μεγαλειότατε, μου κόβετε τα γόνατα. Ελληνιστί με γειώνετε άγαρμπα. Γράψατε με την ατάκα σας! Τα σέβη μου λοιπόν (και φιλί στο μάγουλο!!)! :):)

cinderella είπε...

@ Gi...orgio η υπομονή δεν υπήρξε ποτέ στο λεξιλόγιο μου σαν λέξη και σαν στάση ζωής. Δεν έχω μάθει να κάνω υπομονή! Είμαι μοναχοπάιδι! :):)
φιλί μεγάλο!

cinderella είπε...

@ Δήμο, πέρασε. Να τα ξαναπώ?

cinderella είπε...

@Νταίζη μου δε ξέρω! Είναι ένα κράμα όλων αυτών νομιζω. Αν και το "γυναίκα Μηχανικός" πφφφ, το έχω εισπράξει κάμποσες φορές!
φιλιά και καλό τριήμερο κορίτσι μου! :):)

cinderella είπε...

@ Λεοντόκαρδέ μου, πήγα, πήρα τη τζούρα μου, έκανα τις βόλτες μου, είναι ακόμα τόσο ίδιο όσο το άφησα! Δεν έχω προλάβει να το πεθυμήσω ακόμα! :):)

cinderella είπε...

@ aerostatik μου δεν είναι μονο το ταμείο το θέμα. Είναι πολλά, είναι όλα και τείνουν να πνίξουν τον κλάδο, την παραγωγικότητα και τα μυαλά. Κρίμα, πολύ κρίμα!
Καλό τριήμερο καλέ μου!

cinderella είπε...

Αυτή η φώτο μου αρέσει πολύ σας το έχω πει καλέ Αργεντίνε;
Την υπομονή δε την γνώρισα. Δε την έμαθα. Δε μου τη δίδαξε κανείς. Μοναχοπαίδι γαρ. Πιτσιρίκι ακόμα. Κυνηγώ τα αυτονόητα και δίνω μάχη γι αυτά!
Η φυγή δε δίνει λύσεις. Προσφέρει ψευδαίσθηση επιλογής αλλά όπως και στις σχέσεις...όταν κάτι το θες πολύ, το δύσκολο είναι να μείνεις και να παλέψεις γι αυτό. Μόνο έτσι θα λυτρωθείς και θα πεις προχωρώ. :):)
φιλί τεράστιο!

cinderella είπε...

Ανώνυμε...μόνο η Εurovision με σώζει αλλά κι αυτή πέρασε! :(:(

Mave είπε...

let's hear it for the engineers, part four :)