Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 19, 2011

6 Πασοκικές ατάκες που σηκώνουν...συζήτηση!

Έχω κόψει προ πολλού να βλέπω ειδήσεις. Έχω κόψει προ πολλού να ανοίγω τηλεόραση. Εφημερίδες μακριά από μας (ψέματα αυτό). Διαδίκτυο καθόλου (καλά λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα). Μόνο το site της Τατιάνας που και που για την ενημέρωσή μου. Με τούτα και με κείνα πάντως έχω να δω τη φάτσα του ζαβού της Μαργαρίτας μήνες. Μπορεί να έχει γκριζάρει, να έχει κόψει, να έχει μπάσει – μακάρι Παναγιά μου -…εγώ χαμπάρι δεν έχω πάρει.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι κάνω και 4 δουλειές – το διδακτορικό ναι, θεωρείται δουλειά. Ίσως η πιο σημαντική που με κάνει υπερήφανη σαν άνθρωπο στην Ελλάδα του σήμερα. Πόσο αντιφατικό αυτό; Βέβαια η μανούλα σε τέτοιους καιρούς ντρέπεται να πει ότι το παιδί της δουλεύει οπότε όταν την ρωτάνε τι κάνω απαντά με εκείνο το κομπιαστικό εεεε – παρατεταμένο – καλάααα – πάλι παρατεταμένο - είναι. Το πρώτο της υπεκφυγής και το δεύτερο της λεβεντογέννας Κρήτης. «Πολυτεχνείο το πουλάκι μου» και τα τακτοποιεί όλα στο μυαλό του συνομιλητή της αφού έχει φτύσει σιωπηλά στον κόρφο της και με κυνηγάει να κρεμάσω χάντρα πάνω μου.

Επειδή όμως το Πασόκ κάνει πι-αρ. Επειδή όμως το Πασοκ ξέρει τι θα πει Marketing και Crisis Management. Επειδή το Πασοκ ως κόμμα του λαού με σοσιαλιστικές καταβολές ξέρει να περνάει μηνύματα. Επειδή τα παπαγαλάκια είναι παντού…ακόμα και δίπλα μου ορίστε μερικές φράσεις – καραμέλες που είναι βούτυρο στο ψωμί μου για να τσακωθώ και να βγάλω το άχτι μου η ρουφιάνα.

Οι Έλληνες υπήρξαμε πολύ τεμπέληδες και ανεπρόκοποι.

Εδώ γελάμε. Ο συνομιλητής είναι βλάκας πάει και τελείωσε. Το επιχείρημα καταρρίπτεται πανεύκολα. Οι Έλληνες είναι τόσο τεμπέληδες και ανεπρόκοποι που μιας και εδώ οι δουλειές είναι λίγες, οι Ευρωπαίοι κάνουν την καλή πράξη της ημέρας, για την ψυχή της μάνας τους και τους προσφέρουν εργασία. Βλέπουν τα βιογραφικά τους, τους λυπούνται και τους περιμαζεύουν. Που δεν αντέχω άλλο μάνα μου. Που κάθε λιμάνι και καημός κάθε καημός και δάκρυ. Δεν αντέχω άλλο. Έχω μείνει χωρίς φίλους πια. Ποια; Εγώ. Που πες μου χώρα να σου πω όνομα. Όλοι μου οι φίλοι έχουν πάρει τα εξωτερικά. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι μόνο εγώ και οι βλάκες Πασόκοι έχουν μείνει σ αυτή τη χώρα και γι αυτό δεν αντιδρά πια κανείς και δεν ανοίγει ρουθούνι.

Η κατάσταση είχε ξεφύγει

Άλλο ένα τραγικό επιχείρημα. Συγγνώμη φίλε – λέμε τώρα – που δεν ζούμε στο Τσιμπουχτού. Χίλια συγγνώμη που είμαστε σε μια Ευρωπαϊκή χώρα – από τις πιο φτηνές – και έχουμε ένα α’ βιοτικό επίπεδο ζωής. Δεν γεννάμε στα χωράφια, δεν δίνουμε ρύζι για να πάρουμε λάδι, δεν φοράμε αποφόρια των Δυτικών, δεν πεθαίνουμε στα 35, δεν κολλάμε AIDS με τον αέρα, δεν πουλάμε τα νεφρά μας για να ζήσουμε, δεν έχουμε αντίσκηνα των γιατρών χωρίς σύνορα στη Σταδίου. Χίλια συγγνώμη που δουλεύουμε, βγάζουμε, ξοδεύουμε, ζούμε. Είναι σαν το συναίσθημα της μανούλας. Να σε καταντάνε αυτοί που τα φάγανε, να ντρέπεσαι που τα δουλεύεις. Ντροπή.

Γίνεται νοικοκύρεμα.

Εγώ αυτό γιατί δεν το βλέπω; Τι κάνω λάθος; Ποια εισφορά – έκτακτη, κούκλα, θεά – δεν έχω πληρώσει και με καταδικάζει έτσι το ζαβό της Μαργαρίτας; Που είναι το νοικοκύρεμα; Που πες με αφελή, πες με τρελή – δεν θα έχεις άδικο άλλωστε – αλλά το νοικοκύρεμα που το βλέπουμε; Που δανειζόμαστε από τον έναν και δίνουμε στον άλλον. Παίρνουμε από εδώ, δίνουμε από εκεί. Στήνουμε λίγο…δεν λέω τι γιατί είμαι κυρία και προσπαθούμε να τα φέρουμε βόλτα. Πόσο πιο μάταιο θα μπορούσε να είναι αυτό; Μια χαρά ήμασταν πριν σύντροφε, εγώ στο λέω αυτό. Δουλειές είχαμε, η ανεργία δεν ήταν εκεί που είναι, ο κόσμος τα κουτσοέφερνε βόλτα, οι φίλοι μου ήταν όλοι εδώ. Ζάχαρη. Σαν το Δημητράκη της κυρά Εκάβης έχουμε καταντήσει. Πουλάμε τα χρυσά της αδερφής μας και κλέβουμε τη μάνα μας ενώ στο τσακιρ κέφι πουλάμε και λίγο κορμί. (Όσο δεν έχουμε χάσει πατριώτη).

Ο κόσμος χρειαζόταν ένα χαστούκι.

Αυτή την ατάκα την διάβασα από τηλεπερσόνα. Μπορεί και στο site της Τατιάνας. Δεν είμαι σίγουρη. Κλαίω. Ψέμματα. Εξοργίζομαι. Θέλω πρώτα να δείρω και μετά να κλάψω. Που βλέπω ανθρώπους σε χαρτόκουτα και φίλους άνεργους και θέλω να τα σπάσω όλα. Υπάρχει άνθρωπος που θα μπορούσε να πει ότι ο κόσμος χρειαζόταν χαστούκι όταν ο λαός έχει φτάσει σε τέτοια κατάντια; Πόσο μικρόψυχος μπορεί να είναι κάποιος; Τόσο; Τόσο Πασόκος;

Δε φοβόμαστε το πολιτικό κόστος.

Καλά κάνετε. Είστε στο 18% στις δημοσκοπήσεις. Δεν θα σας ψήφιζε ούτε η μάνα σας πια. Σε κάθε περίπτωση πάντως…για καλό και για κακό…δυο ψωρομπιτονάκια με βενζινούλα στο υπόγειο της βουλής…αχρείαστα να ναι…ας φυλάξετε. Από τις έμμεσες δαπάνες. Ξέρετε εσείς. Για το ελικόπτερο μωρέ. Για ώρα ανάγκης.

Θα φτιάξουν τα πράγματα.

Εδώ συμφωνούμε. Απαντάμε καταφατικά. Λέμε ναι. Θα φτιάξουν τα πράγματα. Θα τους κρεμάσουμε στο Σύνταγμα. Έναν έναν στη σειρά. Και θα φοράω χακί αμπέχωνο ενώ τα μαλλιά μου θα ανεμίζουν στο παγωμένο αεράκι. Θα έχουν κοκκινίσει τα μάγουλά μου από την έξαψη. Και θα είμαι κούκλα. Θα έχω παρκάρει λίγο πιο πέρα. Θα χαζέψω το θέαμα και μετά θα πάω στο γραφείο. Στη δουλίτσα μου. Χωρίς φόβο ότι θα την χάσω. Χωρίς τύψεις γι αυτά που έχω καταφέρει. Χωρίς αυτό το πλάκωμα που δεν συνάδει με τα 26 μου χρόνια και τα όνειρά μου. Θα βάλω Μάλαμα στη διαπασών και θα είναι όμορφα. Πολύ ειλικρινά πια…και χωρίς ίχνος χιούμορ (τώρα). Τον φόβο μας να έχετε.

12 σχόλια:

apos είπε...

Φυσικά αυτές οι ατάκες, σήμερα είναι «πασοκικές», αύριο θα έχουν άλλο χρώμα. «Γαλάζιο», «μαύρο» ενδεχομένως και σε αποχρώσεις κόκκινου, αυτού του τόσο «επαναστατικού».
Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω, αλλά αυτοί που κρύβονται πίσω από ατάκες (και ιδεοληψίες), δεν θα φύγουν με ελικόπτερο. Έχουν ήδη κάνει τα κουμάντα τους και έχουν ανανεώσει και το διαβατήριο.
Αλλωστε και στην Argentina -επειδή πολύς λόγος γίνεται για αυτό το περίφημο ελικόπτερο- αυτός που έφυγε με αυτό, ήταν τελικά αυτός που έφταιγε λιγότερο για την κατάρρευση. Και να σου πω και ένα τελευταίο: ο γιος του ήταν γκόμενος της Shakira. Αυτό δεν θα το μάθαινες ούτε από την Τατιάνα.

DaisyCrazy είπε...

Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις. Δυστυχώς βλέπω ειδήσεις όχι από επιλογή απλά αναγκάζομαι γιατί δε μένω μόνη στο σπίτι. Βαρέθηκα ν'ακούω τη μιζέρια και τις απειλές όλων τους. Έχουν καταντήσει αηδιαστικοί!!

Kος Μηδενικός είπε...

Οι επιλογή των λέξεων σωστή! Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την κατανομή στις προτάσεις. Ο Apos σου έθεσε μια εξαιρετική οπτική στο θέμα. Δες πως μπαίνουν σωστά οι λέξεις!!

Στο προκείμενο τώρα, οι "αλήθειες" διόλου Πασοκικές είναι, απλά καθόλα ελληνικά πολιτικές. Θα το επισημάνω για μια ακόμη φορά, πρέπει κάποια στιγμή ο ελληνικός λαός να κάτσει και να κάνει την αυτοκριτική του. Το ότι αυτοί στη Βουλή είναι ρεμπεσκέδες δεν μειώνει αυτήν την ανάγκη. Δεν είναι κακό να κάνεις λάθη, όπως δεν είναι κακό και να τα διορθώνεις. Δυστυχώς μήνες τώρα, αυτή η αυτοκριτική λείπει πανηγυρικά από το μέσο Έλληνα.

Και για να βάλουμε και τα πράγματα συνοπτικά σε μια τάξη.

1. Ναι...οι Έλληνες υπήρξαμε εξαιρετικά αντιπαραγωγικοί τα τελευταία χρόνια. Ορισμένοι και απίστευτα τεμπέληδες!

2. Καλό θα ήταν να ανησυχήσουμε για την κατάσταση...ΠΡΙΝ φθάσουμε τη Σομαλία.

3. Νοικοκύρεμα γίνεται, αλλά δεν είναι καν αυτό το θέμα εδώ. Το θέμα είναι...τι είδους νοικοκύρεμα θέλουμε!!

4. Έχει αποδειχθεί περήφανα ότι ο κόσμος δεν αρκείται σε ένα χαστούκι...να τον τουλουμιάσεις θέλει...και πάλι κρατώ και επιφυλάξεις για το αποτέλεσμα.

5. Αυτό είναι η μόνη πολιτική μη-αλήθεια. Συμφωνώ!

6. Πρέπει να είσαι πλεον πολύ αδαής για να πιστέψεις ότι όλο αυτό θα φτιάξει. Έλα μετά από 5 χρόνια να κάνουμε μια ΠΡΩΤΗ συζήτηση...

υ.γ. Φλέρταρα πολύ να μην αφήσω σχόλιο, αλλά μανίτσα μου ξέρω πως το μόνο δεδομένο είναι ότι σε λατρεύω...οπότε οφείλω να άφήσω σχόλιο!! ;-)

Gi...orgio είπε...

Εγώ πάλι Cindy μου, κινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ και πάλι 'γραφικός' θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου...απόλυτα όμως...ειδικά στο τελευταίο κρέμασμα θέλω να είμαι παρόν και μάλιστα δίπλα σου....ωραίο post!!!

leondokardos είπε...

Ήρθε η ώρα τους κορίτσι μου γιατί ξεπέρασαν κάθε όριο απανθρωπιάς και χυδαιότητας.

Αntidrasex είπε...

Εγώ σε βρήκα από τον apos, είχα καιρό να κάνω μπλογκότσαρκα, και υποκλίνομαι στο ποστ σου.

apos είπε...

Τα καλύτερα έχανες τόσο καιρό Αχαλίνωτε. Να μην επαναληφθεί πληζ...

SGT είπε...

Εδω και κάμποσο καιρό "παιζουν" 2 σενάρια για μένα: ενα για έξω (Ευρώπη) κι ένα γιά Ελλάδα

Και σκεφτόμουν κι εγώ ότι κι εσύ: τόσους φίλους έχω πλέον έξω, Ιταλία,Νιγηρία,Αλβανία, Υεμένη (!!) - όλοι ΅Ελληνες

Πίστεψέ με η απόφαση είναι πάρα πολύ δύσκολη-βαθιά μέσα μου δεν θέλω να φύγω, όμως ξέρω ενδόμυχα ότι αυτό θα είναι το καλύτερο
και παρόλα αυτά αρνούμαι !

Εγώ δεν υπήρξα ποτέ τεμπέλης, όπου βρέθηκα σήκωσα την σημαία ψηλά- και βρέθηκα σε πολλές χώρες- και κυρίως δεν έφαγα ποτέ και τίποτα με κανέναν (εκτός απο κάτι κοψίδια με τους φίλους μου, αντροπαρέες που κάνουν επιδρομές σε διάφορες ταβέρνες)

Κι έχω τα λαμόγια, τους ανάλγητους, τους κλέφτες να ζητάνε και τα ρέστα..........

Τι έχω να κερδίσω αν μείνω?

Riccie Finestra είπε...

υποκλίνομαι στο ποστ όπως βέβαια και στο αρχικό σχόλιο του apos!
"κόλλησα" με τα blog σου, είναι άκρως υπέροχα, συγχαρητήρια, keep blogging!

Kος Μηδενικός είπε...

Να σου πω κοπελιά...το αφήσαμε το άθλημα; Το νου σου...post θα σε κάνω!

BUTTERFLY είπε...

Καλα Χριστουγεννα Σιντυ μου! Να εισαι παντα καλα, χαρουμενη και δυνατη!

ΥΓ Καθολου δε μ' αρεσει να καθομαι μονη μου στον καναπε σου, μου ελειψε η κουβεντουλα μας!

Unknown είπε...



thank you

سعودي اوتو