Τώρα τελευταία γίνεται μεγάλη συζήτηση για το Μητροπολιτικό πάρκο που θα δημιουργηθεί στο χώρο του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό. Θα δημιουργηθεί; Κι αν ναι πότε; Τα παιδιά μας θα το προλάβουν ή στα εγγόνια μας θα μείνει η χαρά να πάνε να το εγκαινιάσουν; Από το 2001 που το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας μεταφέρθηκε στα Σπάτα, ο χώρος παραμένει ανεκμετάλλευτος ή για να ακριβολογούμε δημιουργήθηκαν μέσα σε αυτόν εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων ορισμένες αθλητικές εγκαταστάσεις και το αμαξοστάσιο του τραμ και των αστικών λεωφορείων. Τρομερές παρεμβάσεις φυσικά. Επί της ουσίας όμως, εδώ και έξι χρόνια 5.300 στρέμματα στα νότια προάστια της πρωτεύουσας μένουν στα αζήτητα, στις καλένδες, στο συρτάρι. Μελέτες και κόντρα μελέτες έχουν συνταχθεί, όπου η καθεμία έχει και κάτι διαφορετικό να προσφέρει ανάλογα φυσικά με τα συμφέροντα που εξυπηρετεί και την πλευρά την οποία θέλει να ευνοήσει. Ό χώρος όμως εκεί. Άδειος, εγκαταλελειμμένος, με έξι χρόνια απαξίωσης στην πλάτη του.
Πρόσφατα τέθηκε η ιδέα να χτιστεί μέρος του πάρκου και ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα να μεταφερθούν από το κέντρο της Αθήνας μέσα στο χώρο. Το επιχείρημα απλό: Αμαρτία τόσος χώρος να πάει στράφι και να μην οικοδομηθεί μέρος αυτού ώστε να μετακομίσουν μέσα στο πράσινο κάτοικοι υποβαθμισμένων περιοχών. (κλασσική ελληνική νοοτροπία). Παράλληλα οι χώροι των οικοδομικών τετράγωνων που θα μεταφερθούν μπορούν να μετατραπούν σε μικρές πράσινες οάσεις στη καρδιά της πόλης (αντιστάθμισμα για να μην αντιδράσει κανείς ρομαντικός) . Σε ποια πόλη θέλω να ρωτήσω εγώ. Ποιος υπουργός θα αναλάβει να φέρει σε πέρας ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα; Να δημιουργήσει ένα πραγματικό πνεύμονα πρασίνου και αρκετούς μικρότερους; Παράλληλα να οικοδομήσει μέρος του Ελληνικού χωρίς το αποτέλεσμα να είναι αποκρουστικό και να θυμίζει συγκρότημα εργατικών πολυκατοικιών. Κοροϊδευόμαστε; Αφού στην Ελλάδα ζούμε όλοι. Σε μια άλλη χώρα, με ένα άλλο κράτος δικαίου να την χαρακτηρίζει ίσως να μπορούσε να συνταχθεί ένας πραγματικός χωροταξικός σχεδιασμός με επίκεντρο τον πολίτη και τις ανάγκες του. Στη δικιά μας χώρα για να πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο βήμα θα πρέπει να κοπούν πάρα πολλά χέρια που θα θελήσουν να βουτήξουν τα δάχτυλά τους στο μέλι του σχεδιασμού και της κατασκευής, που θα θελήσουν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, να κονομήσουν από αυτή την διαδικασία, να βγάλουν χρήμα εν μια νυκτί εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Μα θα είναι το μεγαλύτερο μητροπολιτικό πάρκο στην Ευρώπη, ποιος θα το κουμαντάρει; Θα εγκαταλειφθεί κι αυτό στη τύχη του όπως ο Εθνικός κήπος και ο Φιλοπάππου. Με συγχωρείτε, αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Έχετε χίλια δίκια. Πώς να αντικρουστεί ένα τέτοιο επιχείρημα που περιέχει μέσα του τόση αλήθεια; Ας κάνουμε λοιπόν αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά. Ας αφήσουμε στη τύχη του το Ελληνικό και σε λίγα χρόνια που η υπόθεση και οι υποσχέσεις θα έχουν ξεχαστεί ας το τσιμεντοποιήσουμε όλο. Εξάλλου τόση προσπάθεια κάνουμε για να καταστρέψουμε τους πνεύμονες αυτής της χώρας. Θα δημιουργήσουμε καινούργιους; Τρελοί είμαστε; Έλα ντε.
Πρόσφατα τέθηκε η ιδέα να χτιστεί μέρος του πάρκου και ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα να μεταφερθούν από το κέντρο της Αθήνας μέσα στο χώρο. Το επιχείρημα απλό: Αμαρτία τόσος χώρος να πάει στράφι και να μην οικοδομηθεί μέρος αυτού ώστε να μετακομίσουν μέσα στο πράσινο κάτοικοι υποβαθμισμένων περιοχών. (κλασσική ελληνική νοοτροπία). Παράλληλα οι χώροι των οικοδομικών τετράγωνων που θα μεταφερθούν μπορούν να μετατραπούν σε μικρές πράσινες οάσεις στη καρδιά της πόλης (αντιστάθμισμα για να μην αντιδράσει κανείς ρομαντικός) . Σε ποια πόλη θέλω να ρωτήσω εγώ. Ποιος υπουργός θα αναλάβει να φέρει σε πέρας ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα; Να δημιουργήσει ένα πραγματικό πνεύμονα πρασίνου και αρκετούς μικρότερους; Παράλληλα να οικοδομήσει μέρος του Ελληνικού χωρίς το αποτέλεσμα να είναι αποκρουστικό και να θυμίζει συγκρότημα εργατικών πολυκατοικιών. Κοροϊδευόμαστε; Αφού στην Ελλάδα ζούμε όλοι. Σε μια άλλη χώρα, με ένα άλλο κράτος δικαίου να την χαρακτηρίζει ίσως να μπορούσε να συνταχθεί ένας πραγματικός χωροταξικός σχεδιασμός με επίκεντρο τον πολίτη και τις ανάγκες του. Στη δικιά μας χώρα για να πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο βήμα θα πρέπει να κοπούν πάρα πολλά χέρια που θα θελήσουν να βουτήξουν τα δάχτυλά τους στο μέλι του σχεδιασμού και της κατασκευής, που θα θελήσουν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, να κονομήσουν από αυτή την διαδικασία, να βγάλουν χρήμα εν μια νυκτί εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Μα θα είναι το μεγαλύτερο μητροπολιτικό πάρκο στην Ευρώπη, ποιος θα το κουμαντάρει; Θα εγκαταλειφθεί κι αυτό στη τύχη του όπως ο Εθνικός κήπος και ο Φιλοπάππου. Με συγχωρείτε, αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Έχετε χίλια δίκια. Πώς να αντικρουστεί ένα τέτοιο επιχείρημα που περιέχει μέσα του τόση αλήθεια; Ας κάνουμε λοιπόν αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά. Ας αφήσουμε στη τύχη του το Ελληνικό και σε λίγα χρόνια που η υπόθεση και οι υποσχέσεις θα έχουν ξεχαστεί ας το τσιμεντοποιήσουμε όλο. Εξάλλου τόση προσπάθεια κάνουμε για να καταστρέψουμε τους πνεύμονες αυτής της χώρας. Θα δημιουργήσουμε καινούργιους; Τρελοί είμαστε; Έλα ντε.
