Ζητείται δυάρι (για να μπορώ να το φέρνω βόλτα και να μην μου βγαίνει η πίστη στο καθάρισμα) στη μέση του πουθενά, χωρίς γείτονες που βάζουν στη διαπασών τον Παπαδάκη πρωί – πρωί. Που δεν τινάζουν τα χαλιά τους στο μπαλκόνι μου. Που δεν κατεβάζουν τα σκουπίδια με το ασανσέρ. Που δεν καβαλάνε με το αμάξι τους τη γραμμή της δικής μου υπόγειας θέσης στάθμευσης αναγκάζοντας με να κολλάω το αμάξι στο τοίχο με χίλιες μανούβρες και να βγαίνω από το πορτ-μπαγκαζ. Που δεν θα υπάρχουν και άρα δεν θα με ενοχλούν. Πληρώνω όσο- όσο! Δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις γιατί τα νεύρα μου είναι κρόσσια και τη γιαγιά που κάθε πρωί με αναγκάζει να ακούω τη Χρουσαλά να φωνάζει «Πρόδρομε θέλω να πάω σε διαφημίσειςςςςς» θα τη σκοτώσω. Και δεν είναι καθόλου αστείο που πέρυσι το καλοκαίρι με τη φρενίτιδα της ανώτερης φυλής των Ελλήνων που διακατείχε το Λιακόπουλο δεν μπορούσα να ανοίξω ούτε τα παράθυρα. Ευτυχώς το χειμώνα το ζήτημα αμβλύνεται λιγάκι. Αλλά και πάλι. Ζητείται επειγόντως δυάρι. Δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις.
