Πόσο τετριμμένη είναι η ατάκα ότι η Ελλάδα είναι χώρα δύο ταχυτήτων και μεγάλων ανισοτήτων; Πόσο επίκαιρη παρά ποτέ και πόση αλήθεια κουβαλά μέσα της η φράση του ποιητή ότι όπου και να πάω η Ελλάδα με πληγώνει;
Από τις λιτές και σεμνές διαφημίσεις προεκλογικά της κυβέρνησης, (ώστε να μην προκαλέσουμε το κοσμάκη) όπου προφανώς θεωρούσαν τους ψηφοφόρους πολύ χαμηλού επιπέδου-δαπέδου που δεν νογάνε και άρα έπρεπε τα προς διαφήμιση επιτεύγματά τους να τα γράφουν γράμμα-γράμμα και να τα διαβάζουν παράλληλα, φτάσαμε στις πραγματικές ανάγκες του κοσμάκη (που ακόμα έχει επίπεδο –δάπεδο και δεν νογάει, κατά τη κυβέρνηση πάντα). Στην αγορά 30 τεθωρακισμένων αρμάτων μάχης για την καταστολή ακραίων φαινομένων βίας σε πορείες και διαδηλώσεις. Σε ένα κράτος δικαίου και πρόνοιας όπως το δικό μας, όπου ο πολίτης και οι ανάγκες του βρίσκονται στο επίκεντρο (κατά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης) αυτή η αγορά φαντάζει απόλυτα λογική δεδομένου ότι η Ελλάδα είναι γεμάτη περιθωριακά στοιχεία. Οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι, η γενιά των 700 ευρώ και οι φοιτητές είναι αναμφισβήτητα μερικά από αυτά. Γιατί αφού ξεσηκώνονται είναι σαφώς ταραχοποιά στοιχεία κι αφού καταφέρνουν να ζήσουν με μισθούς πείνας είναι και ανθεκτικά οπότε η καταστολή και ο εκφοβισμός με ΜΑΤ και γκλόμπς πλέον δεν αρκεί. Όχι , είναι απόλυτα λογικό από όποια πλευρά και να εξεταστεί.
Την ίδια ώρα παιδάκια κοιμούνται σε ράντζα στους διαδρόμους του «Αγλαΐα Κυριακού», του μεγαλύτερου παιδιατρικού νοσοκομείου στη Χώρα καθώς οι θάλαμοι δεν επαρκούν. Μικρά πιτσιρίκια με κάθε είδους ιώσεις που θερίζουν καθώς μπαίνει ο χειμώνας, είναι στοιβαγμένα το ένα πίσω από το άλλο στους διαδρόμους, όπου κόσμος πάει και έρχεται, όπου ησυχία δεν υπάρχει, όπου η ανθρωπιά εκ μέρους της πολιτείας αγνοείται. Στα πλαίσια της λογικής που διέπει αυτό το κράτος τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου, τα δικά σου και τα δικά μου δηλαδή όσα και να είναι δεν αρκούν, οπότε τίθενται προτεραιότητες για την ανακούφιση του κοινωνικού συνόλου. Ανάμεσα στις ανάγκες για καλύτερη δημόσια υγεία και ιδιαίτερα όταν αυτή απευθύνεται σε παιδιά, το κράτος επιλέγει τον εκσυγχρονισμό των μονάδων καταστολής, λογικό δεν είναι; Μαζί με την αγορά των αρμάτων μάχης, εκπαιδεύονται και αστυνομικοί στη Γαλλία. Κι αυτούς εμείς τους πληρώνουμε. Όπως και τα άρματα εμείς τα πληρώνουμε. Όπως και τα ράντζα εμείς τα πληρώνουμε μόνο που τα λεφτά μας δεν αρκούν για τον εκσυγχρονισμό τους σε κρεβάτια. Μα πόσα να έχει ένας δόλιος Έλληνας φορολογούμενος να δώσει; Και βρύση να χεις στερεύει όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου. Ειδικά όταν μάλιστα το χρήμα σου το διαχειρίζεται ένα σκορποχώρι που χαϊδευτικά ονομάζεται κράτος δημιουργώντας πλασματικές ανάγκες πρώτης προτεραιότητας, τότε το χρήμα φεύγει χωρίς να το καταλάβεις και τα παιδάκια εξακολουθούν να κοιμούνται σε ράντζα. Αλλά είπαμε, το κράτος αξιοποιεί τα χρήματα προς όφελος του «κοσμάκη» και δεν χωρά αμφισβήτηση σε αυτό.
Υ.Γ. Ευχαριστώ το "Θέμα" που μου άνοιξε τα μάτια στο τομέα αυτό...
