Τετάρτη, Νοεμβρίου 21, 2007

Κύριε καθηγητά μου, sorry κιόλας!

Την προηγούμενη βδομάδα έζησα μια σιχαμένη μέρα και την οποία τώρα που πέρασαν οι μέρες και βγήκαν τα αποτελέσματα χωρίς περαιτέρω επιπτώσεις μπορώ να την καταγγείλω. Μια κομπλεξική Τετάρτη λοιπόν, μια ύπουλη και κουραστική μέρα που ήξερα από το πρωί ότι θα είναι ζόρικη. Με την κακή διάθεση δίπλα στη καφετιέρα, με το χαμόγελο πεταμένο στο καλάθι με τα άπλυτα και με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια ξεκίνησα να ασκήσω το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε φοιτητή να ζητήσει και να δει το γραπτό του σε ένα μάθημα που όχι απλά είχα παρακολουθήσει, όχι απλά είχα διαβάσει, όχι απλά είχα εργαστεί πάνω σε αυτό αλλά και κάτι παραπάνω. Φυσικά ο καθηγητής είχε αντίθετη άποψη. Δεν είναι η πλειοψηφία αλλά ο συγκεκριμένος πιάνει δουλειά μετά τη μία το μεσημέρι και αφού εμφανίστηκε μετά από δύο ώρες αναμονής, με φόρμες γυμναστικής και ένα κεφαλοτύρι στο χέρι καταδέχτηκε να ασχοληθεί με τη περίπτωσή μου. Κι αφού στην αρχή προσπάθησε να με σουτάρει με πλάγιο τρόπο του στυλ «έχω δουλειά» (σας το λέω εγώ, ψυγείο έσπαγε το κεφάλι του να βρει για να μην χαλάσει το τυρί), με ειρωνεύτηκε, κοκκίνισε, μπλάβισε και φοβήθηκα ότι θα μείνει στο τόπο και θα έχω και τύψεις, χωρίς να τον προκαλέσω άρχισε και το βρίσιμο. Το βρίσιμο, που πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του εγωκεντρισμού του καθώς ξεκίνησε με τη φράση «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» Τι να έλεγα; Ναι; Όχι; Δεν απαντώ; Θέλω τη βοήθεια του κοινού; Ποια απάντηση θα με έσωζε; Είχε κοκκινίσει, ήταν έτοιμος να εκραγεί, γύρισε το βρίσιμο στην αγγλική και ενώ ήθελα να χαρώ που είχε πιάσει τόπο το Proficiency και καταλάβαινα, δεν μπορούσα! Στην παύση που έκανε αμφιταλαντεύτηκα. Να απαντήσω στα Αγγλικά; Στα Ελληνικά; Να δω το γραπτό; Να του πω ότι την απάντηση που μου έχει διαγράψει την είχα γράψει μετά από ερώτηση στο βοηθό του ή άστο να πάει, άστο πονάει; «Καθηγητής στην Αμερική ήμουν κορίτσι μου!». Όχι σε ρωτώ, σε αυτό τι να του απαντούσα; Αυθόρμητα μου βγήκε να ρωτήσω γιατί γύρισε στην Ελλάδα αλλά δεν το έκανα. Η ζωή μου ως αιώνια φοιτήτρια που προσπαθεί να πάρει πτυχίο χρωστώντας μόνο το δικό του μάθημα ξαφνικά μου χτύπησε την πόρτα. Τρόμαξα. Πάνιασα. Το γραφείο του πνιγμένο στις στοίβες με χαρτιά, περιοδικά και βιβλία ξαφνικά με ψυχοπλάκωσε. Δεν είχε χώρο ούτε ποτήρι να ακουμπήσεις. Με παρέπεμψε στη γυναίκα του που ξέρει τι τραβάει για να διορθώσει τις δικές μας μαλακίες σε ελεύθερη μετάφραση. Ότι έχουν σπάσει τα νεύρα του μου εκμυστηρεύτηκε κι εκεί έλιωσα. Κακούργα, να τον ταράξεις παραπάνω θες τον άνθρωπο. Που επειδή είναι μόνιμος δημόσιος υπάλληλος και συμπεριφέρεται κιόλας έτσι, θες να τον ξεκάνεις. Χίλια συγνώμη κύριε καθηγητά μου χίλια. Τι κι αν το γραπτό ήταν για επτά αλλά εσείς με κόψατε. Τι κι αν είχα δουλέψει μερόνυχτα γι’ αυτό. Καλό μεσημέρι σας εύχομαι και μια κουβέντα παραπάνω αν είπαμε ψωμί κι αλάτι!

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

CINDERELLA ΜΟΥ ΚΑΛΗ, ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ? ΠΟΥ ΠΗΓΕΣ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΟ ΛΟΓΟ? ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕΣ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (ΜΕΤΑ ΤΟ JOGGING ΤΟΝ ΠΕΤΥΧΕΣ, ΣΙΓΟΥΡΑ), ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ (ΛΙΓΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟ ΤΥΡΙ?), ΤΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΑ (ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΥΤΑ?).
ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΡΙΕΣ!!! ΓΙΑΤΙ ΚΟΠΗΚΕΣ... ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙΣ ΚΙΟΛΑΣ.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΕΙΣΑΙ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ, ΔΕΝ ΡΩΤΑΓΕΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΜΠΕΙΡΟΥΣ? ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΕΙΣΑΙ!

ΥΓ. ΠΙΣΤΕΥΑ ΠΩΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΥΠΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΕΙΧΕ ΕΚΛΕΙΨΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ. ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΦΕΛΗΣ ΤΕΛΙΚΑ...

Ανώνυμος είπε...

Και δεν του έφερες το κεφαλοτύρι στο κεφάλι;;;;

Τι να πεί κανείς! Υπομονή Σταχτοπούτα μου!

cinderella είπε...

Όχι Βικάκι μου αυτός ο τύπος καθηγητή δεν έχει εκλείψει. Υπάρχει, κυκλοφορεί (με κεφαλοτύρια) και βρίζει στα Αγγλικά!!

cinderella είπε...

Θαλασσινή μου, δεν του έφερα το κεφαλοτύρι στο κεφάλι γιατί θα έμενα μια ζωή φοιτήτρια ή στην καλύτερη θα περίμενα καμιά 15αριά χρόνια να πάρει σύνταξη για να πάρω το χαρτί στα χέρια μου!

Δ. Τζ. είπε...

Το δημοσιουπαλληλίκι σε όλο του το μεγαλείο! Πόσο σε καταλαβαίνω βρε cinderella. Ξέρω κι εγώ καλά πως είναι να ξέρεις ότι έχεις γράψει καλά, να περιμένεις καλό βαθμό και τελικά να παίρνεις πολύ χαμηλότερο απ' αυτό που υπολόγιζες. Αυτό σε απλά ελληνικά το λένε:
α) εμπάθεια ή
β) μέθοδο ανεμιστήρα (την ξέρεις? ότι μείνει πάνω στο γραφείο περνάει, ότι πέσει κόβεται. Έτσι, για να μην κουραζόμαστε βρε αδερφέ...)

NdN είπε...

Καλημέρα cinderella

Ειλικρινά κάτι παρόμοιο δεν έχει συμβεί σε μένα, αλλά θυμάμαι ότι αρκετές φορές μάλωσα με κάποιους επειδή τα γραπτά των εξετάσεων τα δείχνανε οι διδακτορικοί φοιτητές οι οποίοι δεν είχαν το δικαίωμα να αλλάξουν τα τυχόν λάθη αν και ήταν γνωστό ότι αυτοί ήταν οι πραγματικοί βαθμολογητές. Βέβαια ένας από τους λόγους που στο δικό μου τμήμα δεν είχαμε τέτοια περιστατικά ήταν ότι είχαμε μόλις 25 μέλη ΔΕΠ. Με άλλα λόγια γνωριζόμασταν και από την καλή και από την ανάποδη. Πάντως από ειρωνείες και προκλήσεις ένα σωρό.
Παρόλα αυτά τέτοιοι τύποι σαν τον «μεγαλοκαθηγητή» που περιέγραψες υπάρχουν πάρα πολλοί στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Οι περισσότεροι πήραν τις θέσεις του με φωτογραφικές προκηρύξεις και μετά από στημένες εκλογές. Τους έχουμε δει και τους ξέρουμε. Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι αυτό. Είναι οι ίδιοι που μετά από κάθε από κάθε εκλογική αναμέτρηση και ακριβώς την επομένη των εκλογών ξαφνικά γίνονται «μερικής» απασχόλησης (λες και ήταν ποτέ και «πλήρους») και παίρνουν θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Όσο για το που ήταν καθηγητής πριν (αν και πολύ αμφιβάλω αν έφτασαν στην βαθμίδα του lecturer στο Αγγλοσαξωνικό σύστημα) δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το τι έρευνα και πόσα paper έχει σε International Journals (και όχι –ξανά- σε σικέ εσωτερικά συνέδρια) από την ώρα που γύρισε στην πατρίδα. Δυστυχώς κάτι τέτοιοι τύποι είναι και αυτοί που μηδενίζουν όλη τη δουλειά που γίνεται στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο και δίνουν το δικαίωμα στην κάθε αποτυχημένη –τάχα- επιστήμονα που έγινε ΥΠ.Π.Ε.Θ να μιλάει για «σάπιους» απόφοιτους που βγαίνουν από τα κρατικά ιδρύματα.
Θέλω να γράψω και άλλα, όμως γίνομαι κακός και δεν μου αρέσει. Η συμβουλή που θα σου δώσω (ως απόφοιτος και εργαζόμενος στο εξωτερικό) είναι να κοιτάς εσύ να κάνεις τη δουλειά σου όσο καλύτερα γίνεται και θα έρθει η ώρα που θα γελάς με όλους αυτούς τους κομπλεξικούς αποτυχημένους που νομίζουν ότι επειδή έγιναν καθηγητές, έγιναν και άνθρωποι. Πάντως μην αφήνεις να περνάνε έτσι τέτοιες συμπεριφορές γιατί στην/στον επόμενη/ο συνάδελφο θα είναι δύο φορές πιο προκλητικός.

foteinoula είπε...

βρίζει στα αγγλικά????
όπα όπα σταχτοπουτάκι :)))
αυτούυυυςςς που βρίζουν στα αγγλικάααα..... γιατί ξέρω κι εγώ μερικούς...... τους χρειάζεται ενα καλό ελληνικό βρισιματάκι!!!

cinderella είπε...

@ δ. τζ

η μέθοδος του ανεμιστήρα είναι απλά λατρεμένη! Έχει τύχει πολλές φορές να με ευνοήσει το σύστημα της! Δυστυχώς ήταν η πρώτη φορά που με αδίκησε και πόνεσε!!

cinderella είπε...

@ Φοτεινούλα
Δεν έβρισα, υπερασπίστηκα βέβαια το δίκιο μου με ευγενικό και ήρεμο τρόπο αλλά όσο εγώ ήμουν ήρεμη τόσο αυτός εκνευριζόταν παραπάνω!
Απίστευτό;

Υ.Γ. Τα Αγγλικά του ήταν με accent βλαχέ!! Δράμα!!

cinderella είπε...

@ Ndn μου
το κακό είναι οτι ο κύριος επέστρεψε στην Ελλάδα ως πολύ μεγάλο μυαλό και μπορεί να είναι κίολας. Απλά επειδή γενικά είμαι της αντίληψης οτι αυτοί που κάτι είναι δεν έχουν το κόμπλεξ να το διαφημίσουν γι αυτό κρατώ τις επιφυλάξεις μου! Όσον αφορά τους επόμενους σε αυτό έχεις μεγάλο δίκιο άλλα έχω μάθει να πληρώνω τις πράξεις μου. Για την ιστορία το μάθημα το πέρασα στην επαναληπτική αλλά όχι με το βαθμό που περίμενα γιατί φυσικά δεν είχα διαγωγή κοσμιοτάτη.