Πέμπτη, Μαρτίου 06, 2008

Παράσταση ζωής...

Σκηνή πρώτη
Ξημερώματα Τετάρτης, ένα από εκείνα τα παγωμένα βράδια που ολόκληρη η πόλη έχει παραδοθεί στα χειμωνιάτικα σκεπάσματά της μέσα σε ένα μακάριο ύπνο. Εκείνη, κοντά στα 17, δεμένη στο άρμα των ονείρων της, αγκαλιά με τις ελπίδες της και με συντροφιά τη φωνή του ραδιοφωνικού παραγωγού που ξαγρυπνά μόνο για χάρη της, λύνει ασκήσεις Φυσικής. Είναι εκείνες οι ώρες που την κάνουν να αισθάνεται ότι μόνο η μοναξιά τη συντροφεύει σε αυτό το ταξίδι στα σκοτεινά αυτά νερά. Κι όμως. Ο ήχος του μηνύματος τη βγάζει από την αυταπάτη. «Δεν πιστεύω να κοιμάσαι. (Η αγωνία πίσω από 4 λέξεις κάποιου άλλου να νιώσει ότι δεν είναι μόνος.) Διαβάζω Βιολογία στο μπαλκόνι προσπαθώντας να ξεγελάσω τη νύστα. Το πρωί ραντεβού στο γνωστό μέρος για τσιγάρο;» Ο αποστολέας ξέρει ότι ο παραλήπτης δεν καπνίζει. Ξέρει επίσης ότι θα είναι στο γνωστό μέρος για συντροφιά. Και αγκαλιά. Γιατί αυτά πάνε μαζί. Καληνύχτες.

Σκηνή δεύτερη.
Τέσσερις γυναίκες φτάνουν η κάθε μια κι από διαφορετική πλευρά της πόλης στις δύο ακριβώς. Όλες τόσο διαφορετικά ίδιες, όλες τόσο ξεχωριστές. Είναι το Σάββατό τους. Είναι η μέρα που βρίσκονται για φαγητό. Και μιλάνε. Γελάνε. Συνωμοτούν περιπαικτικά και πλέκουν το γαϊτανάκι της ζωής τους με κορδέλες του παρελθόντος, ιστορίες του παρόντος και σχέδια του μέλλοντος. Η κάθε μια ξέρει την άλλη καλύτερα κι από τον ίδιο της τον εαυτό. Μαζί έχουν χτίσει τα όνειρά τους. Μαζί στο σχολείο, στο ίδιο θρανίο, μαζί στις κοπάνες, στα ξενύχτια, στις πρώτες διακοπές εκείνο το καλοκαίρι τόσα χρόνια πριν και στα πρώτα καρδιοχτύπια. Στους πρώτους έρωτες και στα πρώτα φιλιά.
«Θυμάσαι τότε που τα είχες με το Γιώργο, τον κούκλο από το τρίτο τμήμα;»
«Το Γιώργο τον ήθελα κι εγώ.»
«Ο Γιώργος μου τα είχε ρίξει αλλά του είχα ρίξει χυλόπιτα.»
«Ρε κορίτσια για θυμήστε μου, αυτός ο Γιώργος ποιος ήταν;»
Τα τραπέζια γύρω τους άλλαξαν 2, ίσως και 3 φορές. Αυτές για πολλές ώρες ακούνητες εκεί. Και για πολλά Σάββατα επίσης.

Σκηνή τρίτη
Σάββατο βράδυ. Το αλκοόλ από το ξενύχτι και το μεθύσι του προηγούμενου βραδιού ρέει ακόμα στο αίμα τους. Σήμερα, με μαύρους κύκλους, με φόρμες και με τα αθλητικά πεταμένα κάτω από τον καναπέ, χυμένες κυριολεκτικά στο σαλόνι ενός φοιτητικού σπιτιού, διακωμωδούν τα ευτράπελα της προηγούμενης βραδιάς χαζεύοντας τα σημάδια που είχε αφήσει η προηγούμενη βραδιά στο πέρασμά της. Το χτεσινό πάρτυ είχε ήδη περάσει στην ιστορία και ακόμα κι αν εκείνη την ώρα αυτές δεν το ήξεραν, θα ήταν σταθμός στη ζωή τους και σημείο χαρακτηριστικό για τη μεταξύ τους σχέση. «Τελικά είναι απαλοιφή και του πιο μεγάλου πόνου να έχεις κοντά σου δικά σου πρόσωπα. Σ’ αγαπάω χαζή.» Θυμάσαι;

Σκηνή τέταρτη
Αυτές τις μέρες έχει νεύρα. Νεύρα που φαίνονται. Νεύρα που την κουράζουν και κουράζουν και τους γύρω της. Προσπαθεί να τα κρύψει αλλά δεν τα καταφέρνει πάντα. Είναι η ταλαιπωρία που τα κάνει πιο έντονα. Έτσι κι αλλιώς πάντα το είχε αυτό το κακό. Δεν μπορούσε να κρύψει τα συναισθήματά της. Το τηλέφωνο χτυπά. Η παρεξήγηση λύνεται. Οι παλιές φιλίες δε χαλάνε σου είπα. Σε καθησύχασα και σου έδωσα δίκιο γιατί το είχες. Οι παλιές φιλίες έχουν γράψει τα δικά τους χιλιόμετρα με νοικιασμένα μηχανάκια στη Μύκονο που έκανε τόσο κρύο, στη Ζάκυνθο που μας σταμάτησαν για κράνος, στη Λευκάδα που έβρεχε και εσύ οδηγούσες με το ένα χέρι. Οι παλιές φιλίες είναι παλιές άρα δοκιμασμένες σαν το κρασί. Και φιλίες με το φ κεφαλαίο.

Τέλος παράστασης. Η αυλαία κλείνει. Η πρωταγωνίστρια έγραψε τις τελευταίες γραμμές στα τυφλά γιατί μάλλον κάποιο σκουπιδάκι μπήκε στο μάτι της. Όλα τα βλέπει θολά. Τουλάχιστον σε αυτό το έργο παίζει αυτοσχεδιάζοντας κι ελπίζει να μην κατέβει ποτέ. Η χαρά της φράζει το δρόμο. Όχι επειδή πρώτα ζει και μετά γράφει. Αλλά γιατί αυτά που ζει αξίζουν καταγραφής.

Αυτή ήταν η δική μου κατάθεση ψυχής για τη φιλία μετά από πρόσκληση του Τζονάκου. Καλώ το Μatrix, τη Butterfly, το Samael και τον Agent Provocateur να ανοίξουν τις δικές τους αυλαίες και να που τι εστί φιλία γι’ αυτούς.

33 σχόλια:

Δ. Τζ. είπε...

Η φιλία είναι παντού: σε ένα sms αργά τη νύχτα (ή νωρίς το ξημέρωμα, όπως το πάρει κανείς), στο καθιερωμένο ραντεβού για φαγητό, στις ανέμελες κουβέντες και τους γέλωτες που διαδέχονται το βραδινό ξεσάλωμα, στην παρεξήγηση που –φυσικά– θα λυθεί, διότι έτσι πρέπει.

Η φιλία βρίσκεται πέρα από τα μεγάλα λόγια, σ’ όλα αυτά τα μικρά και καθημερινά. Σ’ αυτά που συχνά πυκνά τα προσπερνάμε ως δεδομένα, αλλά δεν είναι καθόλου τέτοια. Από μια μεγαλοστομία του τύπου η φιλία μας δε θα χαλάσει ποτέ… προτιμάω κάμποσες μικρές τέτοιες μνήμες, περιστατικά που μας θυμίζουν την έννοια της φιλίας, τις εκφάνσεις της και –φυσικά- τους φορείς της…

Καλησπέρα Cinderella μου. Ελπίζω η εξεταστική να πλησιάζει στο τέλος της και όλα να πάνε καλά :)

roadartist είπε...

Πως πανε οι εξετάσεις??
ΚΟΥΡΑΓΙΟ :)
Φιλία, λέξη ιερή! Λέγαμε στο σχολείο :) Φιλιά πολλά, το παν ειναι το να νιώθεις..και να ειναι αληθινό! Ανιδιοτέλεια!!

Eclipse είπε...

πολύ ωραίο κείμενο... τα λέει όλα...

Thalassini είπε...

Σαν το οξυγόνο ένα πράγμα!!
Φιλια και έχεις και από μένα πρόσκληση

leila είπε...

δειξε μου τους φιλους σου να σου πω ποιος εισαι δεν λενε; και οι φιλοι κρατουν για παντα, no matter what happens....

BUTTERFLY είπε...

Κοριτσακι μου πολυ με συγκινησες με το κειμενο σου! Να'σαι καλα με τις φιλες και τους φιλους σου παντα κοντα σου!

Σ' ευχαριστω για την προσκληση! Φυσικα και θα ανταποκριθω!

BUTTERFLY είπε...

Κοριτσακι μου πολυ με συγκινησες με το κειμενο σου! Να'σαι καλα με τις φιλες και τους φιλους σου παντα κοντα σου!

Σ' ευχαριστω για την προσκληση! Φυσικα και θα ανταποκριθω!

Δηιάνειρα είπε...

την καλησπέρα μου :D

cinderella είπε...

@ Δ. Τζ. μου η φιλία είναι παντού. Αρκεί να της κάνουμε χώρο και να της δώσουμε χρόνο. Κάποτε έγραψα εδω μέσα οτι απεχθάνομαι τις ταμπέλες τύπου "κολλητοί". Προτιμώ λοιπόν την έννοια "πλανήτες κοντινοί". Αυτοί ειδικά με κρατάνε από το χέρι πολύ σφιχτά!

Η εξεταστική οδεύει προς το τέλος της. Ευτυχώς για μένα!! :))
Καλησπέρες και καλό 3ήμερο Δ. Τζ. μου!!

cinderella είπε...

@ Roadartist μου η εξεταστική μια χαρά τσουλάει. Δεν τη βλέπω να έχει κανένα πρόβλημα. Εμένα έχει σακατέψει η ρουφιάνα.

Αν αγαπάς τον άλλον παραπάνω από σένα και τον νοιάζεσαι χωρίς εγωισμούς, ζήλιες και κόμπλεξ τότε ναι αυτός είναι φίλος. Εγώ έτσι το βλέπω!!

cinderella είπε...

Νταιζάκο μου χαίρομαι που σου άρεσε!! Καλησπέρες και καλό και ξέγνοιαστο 3ήμερο κουκλίτσα μου!! Φιλάκια πολλά!! :)))

cinderella είπε...

@ Θαλασσινή μου έχω γεμίσει το συρτάρι με προσκλήσεις αλλά σε σένα δεν μπορώ να πω όχι!! Συντοπίτισσα μου γλυκιά υπόσχομαι να ανταποκριθώ το συντομότερο δυνατόν!! Φιλάκια πολλά!!

cinderella είπε...

@ Leila μου όμορφη οι φίλοι μου είμαι εγώ. Ο καθένας είναι και ένα κομμάτι από μένα!!
Σκέφτηκα να σε καλέσω στο παιχνίδι αλλά επειδή δεν ήξερα μήπως είχες παίξει το άφησα. Θα σε καλέσω όμως σίγουρα σε ένα από τα επόμενα.

Αααα και οι γάτες του Νορβηγικού Δάσους είναι πολύ όμορφες!! Όχι, που δεν θα το έψαχνα!! :))

cinderella είπε...

@ Χριστινάκι μου χαίρομαι τόσο πολύ που σε άγγιξε!! Όσο δε φαντάζεσαι!! Περιμένω με ανυπομονησία να διαβάσω για τους δικούς σου κοντινούς πλανήτες!
Φιλιά πολλά και καλό 3ήμερο!!

cinderella είπε...

@ Γιατρίνα μου πολλά φιλιά και καλά να περάσεις στην Ελβετία! Δε ξέρεις πόσο σε ζηλέυω! Ελπίζω να μας ανεβάσεις φωτογραφίες μόλις επιστρέψεις!! Καλή ξεκούραση!!

tzonakos είπε...

Aυτές οι σκηνές έρχονται στο νού οταν σκέφτομαι φίλους.
Περίμενα οτι θα έγραφες κάτι διαφορετικό αλλα με εξέπληξες θετικά γιατι αισθάνθηκα σαν να πήρες την κάμερα και να γύρισες μια ταινία μικρού μήκους.
Μικρού, γιατι η φιλία εμφανίζεται πρωταγωνίστρια σε λίγες σκηνές στη ζωή μας αλλα σημαντικές.
Θεωρώ δε είτε τυχερούς ειτε εξαιρετικούς ανθρώπους όσους καταφέρνουν να έχουν στο διάβα της ζωής τους πολλή φιλία, πραγματική όμως και όχι κατ' όνομα μόνον.
Οι αληθινοί φίλοι ειναι λίγοι και καλοί. Υπάρχουν πάντα, χωρίς λόγο.

Μου άρεσε :)

υγ. ωστε ξενύχταγες και τα έπινες με φίλες ε ; Κι εγω τα έπινα αλλα οταν δεν οδηγούσα μετά.

cinderella είπε...

Τζονάκο μου γλυκέ χαίρομαι πολύ που σου άρεσε! Μη ξεχνάς οτι εσύ με παρακίνησες να γράψω γι αυτό το θέμα!! ;))

Πάντως ναι, για μενα μέσα από τέτοια μικρά και καθημερινά χτίζεται η φιλία. Μετά απο ξενύχτια, μετά από μεθύσια, μέσα από στιγμές μικρές και μοναδικές!

Αφου το ξέρεις οτι είμαι παιδί της νύχτας! Γιατί κάνεις τον έκπληκτό; Ποτέ όμως δεν πίνω όταν οδηγώ. Έχω πέσει και σε αλκοτέστ μετά από τσίπουρα και δεν έδειξε τίποτα το μηχάνημα! :P

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ σε όλους!! διαβάζω απο το ξεκίνημα αυτής της σελίδας διάφορα κείμενα, κείμενα που κυρίως μου κινούν την περιέργεια (ίσως λίγάκι παραπάνω απ'τα υπόλοιπα...) Παρ'όλα αυτά δεν έχει τύχει πότε να κάνω κάποιο σχόλιο πάνω σ'αυτά. Διαβάζω κάθε φορά λοιπόν, και στο τέλος κάθε ανάγνωσης μου διαπιστώνω ότι μένω μ'ένα χαμόγελο ...άλλοτε γλυκό κι άλλοτε πικρό, είναι ένα χαμόγελο πάντως και το χαμόγελο όπως και να το κάνουμε είναι πάντοτε ελπιδοφόρο και αισιόδοξο! Χάρισμα για όποιον κατάφέρει να στο προκαλέσει!!! (δε ξέρω για σας,τουλάχιστον έτσι επιδρά πάνω μου) Πάνω σ'αυτό το κείμενο λοιπόν είπα να αφήσω κι εγώ ένα μικρό σχολιάκι, δε θα μπορούσα να μην το κάνω άλλωστε,το γιατί δε θα σας το πω!!! ή μάλλον ....Γιατί πραγματικά νοιώθω άπειρα τυχερή που έχω νιώσει τη φιλία μέσα από πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους ...και φυσικά για τους ανθρώπους που βρίσκονται στη ζωή μου μέχρι και τώρα που γράφω και που αισιοδοξώ να είναι για πάντα, στα δύσκολα στα μικρά στα χαζά σε όλα! Αυτοί οι λίγοι ανθρωποι-οι φίλοι- πιστεύω είναι αυτοι που σε κάνουν να νοιώθεις μοναδικός κ συνάμα τυχερός για διάφορους λόγους-π.χ.μόνο και μόνο επέιδη τους έχεις φίλους, επειδή παιρνεις πολλά και διαφορετικά πραγματά απο τον καθέναν τους(μεγάλη σημασία αυτό παιδιά: να έχεισ ανθρώπους που σε γεμίζουν ο καθένας διαφορετικά και με τον χαρακτήρα του!). Χαιρομαι όμως πάντα διπλά γιατί είναι και δική τους επιλογη κ χαρά κ πολλά μαζι ....να μοιράζονται τη φιλία μαζί μου!! Το παν για μένα είναι το ένστικτο που σε οδηγεί να μιλήσεις σε κάποιον άνθρωπο, να κυνηγήσεις την επαφή μαζί του, να συνδιαλλαγείς, να διατηρήσεις μια επικοινώνία όσο ασήμαντη κι αν φαινομενικά είναι στην αρχή,το ένστικτο αυτό σπάνια νομίζω μας προδίδει κι είναι η αρχή της φίλίας... Aυτά τα λίγα από μένα... θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο κείμενο αλλά για πρώτη μου φορά λέω να τ'αφήσω στην άκρη... ΦΙΛΙΑ πολλα cinderella!! Y.Γ: συνέχισε να γράφεις και να μας δίνεις χαρά! bb

If...ιγένεια είπε...

Πολύ μου άρεσε.. :)

cinderella είπε...

@ soulmate
Αν κρίνω και μόνο από το ψευδώνυμο που επέλεξες έχεις μεγάλη ιδέα (ή βεβαιότητα;) για τη θέση που έχεις στις ζωές των φίλων σου (ή της cinderella συγκεκριμένα και για τους άλλους δε βαριέσαι;)!! Οτι τα κείμενα μου επιδρούν πάνω σου μπορώ να το καταλάβω γιατί αν κρίνω από την επίδραση που είχε το σχόλιο σου πάνω σε μένα καλύτερα να μην φτιάξεις blog!! Απο την άλλη δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω σε όλα μαζί σου.
Αυτό το ένστικτο πάντως που σε οδήγησε σε μένα πόσο σε μισεί για να σε ρίξει στο δρόμο μου; Ή αλλιώς αν δεν το είχες παλέψει εσύ για δύο εγώ που θα ήμουν; Δε γράφω περισσότερα. Θα σου έλεγα μόνο στο επόμενο σου σχόλιο να μην αφήνεις διακριτικά που παραπέμπουν σε emotions στο msn!! (Ναι, καφρίλα το σχόλιο μου το ξέρω αλλά δεν έχω και πολλές άμυνες :))
Τα υπόλοιπα εννοούνται και φυσικά δεν παραλείπονται απλα αποσιωπούνται...
Φιλιά!

cinderella είπε...

@ Ιφιγένεια μου πολύ χαίρομαι που σου άρεσε!! Φιλάκια πολλά σε σένα και στις δικές σου φίλες! :))))

patsiouri είπε...

Ειλικρινά είναι η πιο ωραία απάντηση που έχω διαβάσει για αυτό το παιχνίδι...Εύγε μικρή μου!
Βασικά χωρίς τη φιλία η ζωή θα ήταν αφόρητη...

cinderella είπε...

Πατσιουρί μου μόνο να ήξερες πόσο καιρό σε διαβάζω και δείλιαζα να αφήσω σχόλιο στο δικό σου όντα...!! Πρέπει να ψήλωσα 2-3 πόντους μετά από το σχόλιο σου, γιατί θεωρώ τη δική σου γραφή μοναδική!! Καλώς βρεθήκαμε λοιπόν!! :))

tzonakos είπε...

Ε, αν εισπράττεις κολακευτικά σχόλια και απο το καταπληκτικό μας patsiouri, μάλλον σε υποτίμησα :) Χαχα, ελα και μην το πάρεις πάνω σου, είπαμε εισαι ο εαυτός σου και αυτό ειναι σούπερ !

kwstask είπε...

Καλημερα.Συμφωνω μαζι σου.Οι παλιες αγαπες δεν χανονται!Σχετικα με το σχολιο σου στο μπλογκ της butterfly για την Μακεδονια:Δεν φτανει να συμφωνεις μαζι μας cinderella.Την Κυριακη 16/3 και ωρα 13:00 πρεπει να ειμαστε ολοι στους δρομους για την Μακεδονια!Περισσοτερα:fwnhellinwn.blogspot.com

andreas athanasopoulos είπε...

O EMPORAKOS THS GWNIAS EIMAI...O KANAPES POSO PAEI??????

cinderella είπε...

@ Τζονάκο μου αφου ξέρεις οτι είμαι απλό παιδί και δεν θα αλλάξω!!
ΠΟΤΕ!!! χαχαχαχα! ;);)

Υ.Γ. Τελικά όταν το ένα blog αλληλεπιδρά με το άλλο τότε τα σχόλια μεταξύ των μελών μετατρέπονται σε σταυρόλεξα για δύσκολους λύτες!! Αυτό το παιχνίδι το πάω με χίλια! Άσχετο θα μου πεις. Άσχετο θα σου απαντήσω αλλά το σκεφτόμουνα μέρες!
Υ.Γ.2 Καλή Σαρακοστήηηη Τζονάκο μου. Νηστεία και προσευχή απο δω και περα και για 40 μέρες!!!

cinderella είπε...

@ Kwstask κατ' αρχάς καλώς όρισες στον καναπέ μου! Ελπίζω να βολεύτηκες και να σερβιρίστηκες καφέ γιατί αυτο το καιρό τρέχω και δεν μπορώ να σας περιποιηθώ όπως θα θελα!
Όσον αφορά το σχόλιο σου, γενικά θεωρώ τις πορείες ως μοχλό πίεσης (αλοίμονο αν στα 20 και κάτι ψιλά δεν είχα αυτή την αντίληψη) και πάντα τις στηρίζω. Ήμουν στις φοιτητικές πορείες, έχω κατεβεί σε πορείες για πολέμους κλπ κλπ. Στη παρούσα φάση όμως παρατηρώ οτι μερίδα άκρως αντιθετη από τα δικά μου πιστεύω (και όχι μόνο πολιτικά γι' αυτό είναι τόσο ουσιαστικό και το τονίζω) προσπαθεί να καπηλευτεί τη κατάσταση για ιδίον όφελος. Αυτό με ανησυχεί. Με τρομάζει και ως επακόλουθο με αποθαρρύνει κιόλας.
Πιστεύω οτι ειδικά το Μακεδονικό θέλει πολύ πιο λεπτούς χειρισμούς από την πολιτική ηγεσία για να βρεθεί η χρυσή τομή. Εμείς νομίζω οτι είχαμε κληθεί να ψηφίσουμε το Σεπτέμβρη και γι' αυτό...
Δεν γράφω περισσότερα γιατί θα προκύψει σεντόνι και όχι σχόλιο. Κάποια στιγμή ελπίζω να τα πούμε και πιο αναλυτικά!
Καλως όρισες και πάλι!! :))

cinderella είπε...

@ Αντάρτη ο καναπές δεν πωλείται!! Αν τον πουλήσω θα πρέπει να αλλάξω όλη τη κοσμοθεωρία αυτού του bloggaκίου του φτωχού, του δόλιου! Βολέψου λοιπόν εδώ αν σου αρέσει!

Πέρασα από τα blog σου. Υπόσχομαι μόλις βρω χρόνο να σε μελετήσω εκτενώς και να σε βοηθήσω όπως μπορώ. Εν αρχή μια ταπεινή θέση στο blogroll μου. Εν συνεχεία έχει ο Θεός. Κι εσείς ελπίζω!
Καλό βράδυ

Unknown είπε...

Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση αγαπητή cinderella! Θα προσπαθήσω να γράψω κάτι ανάλογο μόλις βρω χρόνο...

Οι φίλοι είναι κρυμμένοι στις πιο άγνωστες στιγμές!

afrodiet είπε...

Τόσο λιτές οι περιγραφές, μα πόσο περιεκτικές.
Είναι ωραίο να κρατάς τους φίλους και με αναμνήσεις.

cinderella είπε...

@ samael μου καλησπέρες! Θα χαρώ πολύ να σε διαβάσω! Ναι οι φίλοι είναι καλά κρυμμένοι. Κυρίως μέσα μας νομίζω. Τους κουβαλάμε πάντα κοντά μας έστω και μόνο με τη σκέψη! :))

cinderella είπε...

@ Αfrodiet μου την ώρα που τελικά σου άφηνα (ή μου άφηνες το μήνυμα; θα σε γελάσω) ο Τάκης μας άφησε για λιμάνια ξένα, μακριά από μένα. Είμαι να σκάσω. Του χρόνου πάλι πρωτάθλημα εδώ και Ευρώπη γιόκ...
Αίσχος. Να σκάσω είμαι συντρόφισσα!
Δεν δυναμαι να σχολιάσω για τη φιλία...Απεργώ γιατί ένας άντρας φεύγει. Κι εσύ με καταλαβαίνεις (ελπίζω)! :))))
Φιλιά πολλά!