Υπέροχο πλάσμα; Δεν νομίζω!

Κανονικά την ώρα τούτη θα έπρεπε να γράφω μια έκθεση για το πανεπιστήμιο που έχει ημερομηνία παράδοσης και να είμαι σε μια άλλη πιο χαρωπή διαδικασία. Νιώθω ότι κλέβω το χρόνο του εργοδότη που δεν έχω ενώ εννοείται πως οι τύψεις με συντροφεύουν εδώ δίπλα. Το ζήτημα του Ηλία όμως με έχει στοιχειώσει μια εβδομάδα τώρα και δεν μπορώ να το ξεφορτωθώ. Τον Ηλία τον ξέρετε σχεδόν όλοι. Όλοι όσοι παρακολουθείτε Υπέροχα Πλάσματα δηλαδή.

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ έχω μια δυσκολία στην παρακολούθηση της εν λόγω σειράς. Αφενός γιατί ξεκινάει μετά τις 11.30 και αφετέρου γιατί έχει προηγηθεί η λαίλαπα που λέγεται Λάκης. Και το δικό μου πρόβλημα είναι ότι ενώ το 60% με βάση κάτι μηχανάκια βλέπει Λάκη, εγώ δεν τα έχω καταφέρει ποτέ. Ίσως είμαι και η μόνη Ελληνίδα που δεν έχω σχηματισμένη άποψη επί του φαινομένου κι αυτό γιατί όσες φορές έχω επιχειρήσει να τον δω με παίρνει ο ύπνος. Όχι δεν γλαρώνω. Κοιμάμαι κανονικά. Και ενώ εδώ που τα λέμε δεν είναι και το κατάλληλο πρόγραμμα καθώς γίνεται χαλασμός Κυρίου, εγώ τα καταφέρνω με εκπληκτική ευκολία. Βέβαια τον τελευταίο καιρό έχω μια έφεση προς τον ύπνο αλλά ο Λάκης επιδεινώνει την κατάσταση. Ξυπνάω όταν το καρπούζι σκάει για τελευταία φορά στο δέκτη μου και από πάνω περνάνε τα γράμματα με πρώτες τις ευχαριστίες του παρουσιαστή προς την Ανθούλα που γελάει υστερικά και ενίοτε ταράζει τον μακάριο ύπνο μου. Όπως καταλαβαίνετε η παρακολούθηση των Υπέροχων Πλασμάτων δεν είναι και η πιο εύκολη διαδικασία.

Το θέμα μου όμως είναι το επεισόδιο της προηγούμενης Τρίτης και συγκεκριμένα ο Ηλίας. Βασικά το επεισόδιο ήταν αφιερωμένο στη Μαρία Κορινθίου κι εκεί που και πάλι ετοιμαζόμουν να ξανακοιμηθώ μπροστά από την τηλεόραση σκάει ο διάλογος για να σώσει ένα πραγματικά αδιάφορο επεισόδιο από την αυτοκτονία. Ο καυγάς για να ακριβολογούμε δια ασήμαντον αφορμή μεταξύ του Ηλία και της Έλλης. Ο Ηλίας παρεμπιπτόντως τραβολογιέται με την Έλλη. Προσοχή στο ρήμα. Τραβολογιέται. Δεν έχει σχέση. Δεν είναι η καλή του. Τραβολογιέται απλώς, γενικώς και πάντα αορίστως. Σε χρόνους και ημέρες που βολεύουν εκείνον. Καλύπτει τα κενά του, όχι τα κενά της και έχει μεγάλη διαφορά αυτό. Πιάνει και χώρο στο κρεβάτι της, όχι στο δικό του επίσης πολύ σημαντικό. Ο Ηλίας είναι ωραίος, πετυχημένος, έξυπνος αλλά μαλάκας, όχι επειδή το λέω εγώ αλλά επειδή το αποδεικνύει περίτρανα αυτός. Παίζει με επιτυχία το ρόλο του τύπου που μπαινοβγαίνει στη ζωή μιας κοπέλας θεωρώντας τη δεδομένη ενώ για κάποιο ανεξήγητο λόγο έχει τη βεβαιότητα ότι αυτή η πόρτα θα είναι πάντα ανοιχτή γι’ αυτόν. Βέβαια πάντα τον πιάνει κολούμπρα κάθε φορά που αυτή πάει να κάνει μια άλλη σχέση και τρέχει από πίσω της αλλάζοντας προσωπείο. Αυτός είναι ο Ηλίας που κυκλοφορεί σε πολλά αντίτυπα και κατά καιρούς έχει πέσει στο δρόμο πολλών γυναικών.

Η Έλλη τα είχε πάρει αλλά δεν θυμάμαι γιατί. Παίζει να ήταν εξαιτίας της Κορινθίου οπότε το προσπερνάμε. Τη λυπάμαι γιατί αναφέρει ένα προς ένα αυτά που κάνουν το είδος του Ηλία το πιο ακατάλληλο είδος συντρόφου. Κάπου η φωνή της σπάει και αρχίζω και τα παίρνω μαζί της που αφήνει να φανεί η αδυναμία της μπροστά του. Εκεί ο Ηλίας λέει τη μέγιστη μαλακία και θέλω να του ανοιξω το κεφάλι με το τασάκι που βρίσκεται στο τραπέζι της πρωταγωνίστριας. «Ήμουν ξεκάθαρος από την αρχή μαζί σου». «Κι εμένα δεν με ένοιαζε γιατί πολύ απλά στην αρχή μιας σχέσης δεν ήξερα ότι θα δεθώ έτσι μαζί σου». Αν στο τέλος κότσαρε ένα μπινελίκι κι αν δεν έτρεμε έτοιμη να βάλει τα κλάματα θα τη χειροκροτούσα. Είναι εμφανές ότι ο Ηλίας αισθάνεται άβολα, έχει μια αμυντική στάση και περιμένει πότε θα τελειώσει η μπόρα. Εκείνη έχει τα μάτια καρφωμένα στο τραπέζι πάνω στο οποίο βρίσκεται το εκπληκτικό τασάκι που προανέφερα και έχει δίκιο. Του εξηγεί πως είναι να μην μπορεί να φτιάξει μια σχέση, να μην κάνει όνειρα, να μπαινοβγαίνει αυτός στη ζωή της κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο. Ποτέ την Κυριακή. Η μπόρα νομίζω ότι θα συνεχιζόταν κι άλλο αλλά ο Ηλίας εκτός από παρτάκιας είναι και χέστης, Σηκώνεται να φύγει. Προειδοποιώ την Έλλη να μην πει την ατάκα γιατί το ξέρω ότι δεν θα μπορέσει να την υποστηρίξει. «Αν φύγεις, τελειώσαμε». Αυτό το τελειώσαμε σηκώνει μεγάλη κουβέντα αλλά το προσπερνώ. Το τέλος για τον καθένα είναι διαφορετικό και μοναδικό. Δεν την πρόλαβα. Το ξεστομίζει. Και είχα δίκιο. Στα επόμενα δέκα λεπτά ο τύπος έχει επιστρέψει, η Έλλη του έχει ανοίξει και τον έχει βάλει ξανά στο σπίτι της, στο κρεβάτι της και εννοείται και στη ζωή της. Συγχυσμένη έκλεισα την τηλεόραση. Δεν είναι που η τύπισσα βολεύεται με ημίμετρα. Είναι που δεν έχει τη δύναμη να τον ξεφορτωθεί Είναι που αυτή, δεμένη σε μια κατάσταση δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί. Και φυσικά φταίει με την αυστηρή έννοια του όρου. Μόνο που αυτή έχει ελαφρυντικά ενώ ο Ηλίας όχι. Αυτή κάποια στιγμή θα πάει παρακάτω και ο Ηλίας θα βρει το επόμενο θύμα. Συγχύστηκα. Η Κορινθίου είναι υπερτιμημένη. Και ο Ηλίας. Τα ακούς Έλλη μου;