Τετάρτη, Φεβρουαρίου 04, 2009

Θυμός

Ο Θυμός…γένους κι αυτός αρσενικού σαν τον πόνο. Μόνο να…πιο λεβέντης, πιο δυνατός, πολύ πιο σκληρός και ενίοτε πιο όμορφος. Σαν άντρας βαρύς κι ασήκωτος δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Έρχεται όποτε θέλει αυτός, φεύγει όταν το αποφασίσει, μπορεί να κάνει καιρό να περάσει, αυτός ξέρει κι επιλέγει, σαν τον φαντάρο, σαν τον εραστή... κάπως έτσι.

Ο Θυμός, υγιές συναίσθημα για κάποιους, τροχοπέδη για κάποιους άλλους, μυστήριο για μένα.

Θυμώνω με τα παράλογα, με αφήνουν παγερά αδιάφορη τα παράξενα, δέχομαι τις μιζέριες και τρομάζω ακόμα κι εγώ με αυτούς τους νευρώνες που δίνουν το σύνθημα για να εκκριθεί η αδρεναλίνη, να ξεκινήσει η διαδικασία, να βγει ο θυμός. Ακόμα κι αυτός…λένε πως μπορεί να χαρτογραφηθεί με ακρίβεια. Κι είναι από τα λίγα συναισθήματα…αυτό και του έρωτα που θα έπρεπε να είχαν μείνει στο σκοτάδι. Το γιατί και το πώς να ήταν άλυτα μυστήρια. Δηλαδή…για να λέμε του στραβού το δίκιο…δεν τους άξιζε να έχουν αποκωδικοποιηθεί.
Χάνουν τη μαγεία τους. Ευτελίζονται. Κι αν για τον θυμό συγχωρείται, για τον έρωτα απλά δεν επιτρέπεται.

Θυμώνω με αυτούς που θα πειράξουν τους δικούς μου ανθρώπους. Σαν μοναχοπαίδι, σαν παιδί κακομαθημένο, έχω μάθει τα δικά μου να μην τα ενοχλεί κανείς. Να μην τα αγγίζει.

Θυμώνω με αυτούς που θα προσβάλλουν. Θα μειώσουν. Θα πληγώσουν. Όχι εμένα. Εκείνους. Εκείνους που αγαπώ.

Θυμώνω με αυτούς που ζούνε εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Με αυτούς που θα πατήσουν πάνω μας για να ανεβούν. Με αυτούς για τους οποίους ο σκοπός αγιάζει τα μέσα…τα όποια μέσα…ναι έχουν σημασία και τεράστια μάλιστα.

Θυμώνω με ορισμένους που νομίζουν ότι είναι έξυπνοι, μεταφράζοντας την κουτοπονηριά σε δύναμη. Ακόμα κι εδώ, κυκλοφορούν και είναι και Έλληνες. Τρομάρα τους.

Θυμώνω με την αχαριστία. Θυμώνω με το ψέμα. Τεράστια κουσούρια αυτά. Για μένα, όχι γι αυτούς. Γιατί μεγάλωσα και δεν τα ανέχομαι πια. Γιατί γέρασα και έμεινα αθεράπευτα παιδί. Γιατί ακόμα σοκάρομαι με τη χυδαιότητα και πολύ φοβάμαι…δεν θα βάλω μυαλό ποτέ.

Ενίοτε θυμώνω άδικα. Κουσούρι δικό μου αυτό. Σφάλμα του κατασκευαστή. Από τη μάνα μου. Καμιά φορά θυμώνω μελοδραματικά. Τόσο που ούτε εγώ με αντέχω.
Και είναι και ο θυμός…άντρας. Γι αυτό και νομίζω ότι δεν μπορώ να του αντισταθώ…και υποκύπτω.

Υ.Γ. Κάθε φορά με κατατρέχει η φράση που έχει πει εκείνη που άνοιξε την παρούσα τριλογία. Τα υστερόγραφα λένε όσα το κείμενο δεν μπορεί. Ίσως. Αυτό που θέλω όμως να πω, είναι ότι αυτός ο κύκλος έκλεισε. Η πορεία από εδώ και πέρα άγνωστη. Αλλά να, αυτές οι αναρτήσεις άξιζαν τον κόπο, τον χρόνο, τον πόνο και τον θυμό…! Και σίγουρα ήταν καθοριστικές.

Σας ευχαριστώ. Όλους.

31 σχόλια:

αντωνης είπε...

Οχι ρε γμτ, γιατι; (ρητορικο το ερωτημα)

Εμεις ευχαριστουμε, να εισαι καλα οτι κι αν κανεις!!!

:)

Ανώνυμος είπε...

Εγώ σ' ευχαριστώ
για τις εικόνες
τις αναμνήσεις
τα χαμόγελα
το υπέροχο συναίσθημα ότι σ' αυτά που νιώθω, κάποιες φορές, δεν είμαι μόνη

εγώ πάντως θα επιστρέφω στον καναπέ σου
ελπίζω κι εσύ

Nikos Lioliopoulos είπε...

Καθε φορά που θύμωνα μικρός, Η μάνα μου μου έδινε να πιω ξύδι και καθότι θυμοσιάρης έχω πιει πολύ στη ζωή μου...
Ανοιξε λοιπόν ενα μπουκαλάκι πιες λίγο και που ξέρεις στην περίπτωση σου μπορεί να λειτουργήσει...

Υ.Γ. δεν μου πέφτει λόγος αλλά με υστερόγραφα σαν αυτο την ανάρτησης εχω αρχίσει να θυμώνω εγώ...
Βαζω λοιπόν λιγακι βαλσάμικο στο ποτήρι μου και αν και πρωι ακόμη...Στην υγειά σου.

apos είπε...

Τελικά, ήρθα προς το τέλος; Την ώρα της εξόδου;
Δεν θα θυμώσω, γιατί κάθε τέλος μια αρχή που λέει και το τραγούδι.
Και ο καναπές, ναι. Είναι πολύ αναπαυτικός.
Hasta mas ver, nena.

cinderella είπε...

Paidia!!
Sovareuteite!!!
Gamw ta greeklish mou!!!
Den to kleinw to rhmadi!!
Ennow oti h trilogia telos!!!
Siga mhn to kleisw!!

xexexe...poso ligo me kserete.
Eimai sxolh.
Exw ergasthrio!!
Mhn me trelainete!!

katerina είπε...

Λοιπόν το έχω πει πολλές φορές, ότι πρέπει να μην διαβάζεις τα σχόλια που έχουν προηγηθεί, του δικού σου.

Πριγκηπέσα μου, διάβασα το πρωί την ανάρτηση σου, και εγώ κατάλαβα τελείως διαφορετικά πράγματα, από τους προηγούμενους σχολιαστές σου.

Κατάλαβα ότι ένιωσες να εκτίθεσαι προσωπικά, να καταθέτεις την Cindy, να την φωτογραφίζεις, να την ξεγυμνώνεις, στα ουσιώδη της. Και ήθελες να το κάνεις, όπως όλοι θέλουμε να το κάνουμε, αλλά ταυτοχρονα βάζεις και το όριο σου.

Λοιπόν όταν σου είπα ότι τα Υ.Γ. λένε αυτό που αποφευγει να πει το κυρίως κειμενο, ειχα ξεχάσει να σου πω ότι τα υστερόγραφα, μπαίνουν ακριβώς για να καταπατουνται πιο ευκολα από το κυρίως δεσμευτικό κειμενο.
Πράγμα που σημαίνει, μην βάζεις όριο (πηχυ) σε εσένα. Εχεις αποδείξει σε όσους σε ξέρουμε, ότι έχεις την δυνατότητα, εχεις το χάρισμα, ανά πάσα στιγμή να το υπερβείς. Και αναμεσα στο όριο και στην υπερβαση, προσωπικά ...θα αποθεώνω πάντα την υπερβαση, που εσύ Πριγκηπέσα ...ΜΠΟΡΕΙΣ!

katerina είπε...

Γράφοντας το σχολιο μου, ειδα μετά το σχολιο της Cindy. Λοιπόν, στο παιχνίδι ποιος καταλαβαίνει την Cindy καλυτερα, νομίζω ότι μπορώ να μαζέψω ...το τραπέζι. Θα μου πείς...σημαδεμένη η τράπουλα... Ε, και ..εκ του αποτελέσματος κρινόμαστε όλοι.

Ανώνυμος είπε...

ο θυμός είναι κόκκινο πανί. και πολλές φορές μας παρασύρει. it's human nature (που λέει και μια λατρεμένη γεροντομπεμπέκα)...

apos είπε...

ουφ....

stojohn είπε...

Α στα διαλα, θα κλάψω και θα μΕ χαλάσει το μεικ-απ!

Υ.Γ. Get a life και πάνε σε ψυχιατρο!

marianaonice είπε...

Ποτέ μην παίρνεις μεγάλες αποφάσεις στο θυμό σου!
Ο θυμός είναι μαχαίρι που γυρίζει πάνω μας! Προσπέρασέ τον και αγνόησέ τον!!

Εγώ θα περιμένω να σου περάσει ο θυμός και να ξανακάτσουμε στον καναπέ σου, μικρή μου Σίντυ!!
:))

Γιώργος Τ. είπε...

Οι λόγοι που θυμώνεις είναι απόλυτα λογικοί και συμφωνώ με τον καθένα από αυτούς.. Ακόμα και οι άδικοι θυμοί είναι λογικοί, αλλά πάντα διαρκούν λιγότερο.. Ο θυμός άλλωστε δείχνει ότι βλέπεις τριγύρω σου και αντιδράς με αυτά που σε ενοχλούν..
Καλή σου μέρα!!

Lalù είπε...

Paidia ego molis eftasa ston kanape (kallio arga) kai leo na volefto. Giati ki ego thimono kai trogomai me ta rouxa mou kai leo, mallon, tha m'aresei edo.
Kalimera!

cinderella είπε...

@ Aντώνη να σου ζήσει ο παίδαρος!!
Να τον χαίρεσαι!
Δεν το κλείνω! :)

cinderella είπε...

@ brokensemaphore μου
δεν το κλείνω. Συγγνώμη αν φάνηκε κάτι τέτοιο. Οι λέξεις...οι λέξεις δεν είναι πάντα σύμμαχος. Είναι το μέσο..αλλά πολύ φοβάμαι οτι κάποιες φορές γίνονται και όπλο. Άδικα.
Να περνάς...και να τα λέμε!! :))

cinderella είπε...

@ Νίκο δεν δέχομαι την ειρωνεία όυτε σαν απόδειξη δυσαρέσκειας, ούτε σαν δείγμα πικρίας.
Ειδικά όταν είναι άδικη!
Καλησπέρες!!

cinderella είπε...

@ Απος...με τίποτα.
Πρέπει να με μάθετε πρώτα Ισπανικά!!
Και δεν τα πάιρνω καθόλου εύκολα θα ήθελα να σας πω!
Εδώ να μείνετε...να μείνουμε δηλαδή!
Μην ξεφυσάτε!! :))

cinderella είπε...

@cinderella μην γράφεις σε greeklish!! Δεν είναι καθόλου sic!!

:p:p:p:p

cinderella είπε...

@ Αλοίμονο αν ΕΣΥ δεν με ήξερες! Αλοίμονο αν ΕΣΥ δεν με καταλαβαίνες.
Κανονικά θα πρέπει να αφουγκράζεσαι και τον παραμικρό ψίθυρο...
βαρύ φορτίο...το ξέρω.
Στα δύσκολα όμως σε θέλω!! :))

cinderella είπε...

@ Θείε ποια είναι αυτή η γεροντομπεμπέκα;;
Την ξέρω; Φίλη σου; Γνωστή σου; Αν την κάνεις το κορίτσι σου μην μου το πεις γιατί θα ζηλέψω!!! χαχαχα

cinderella είπε...

@ Αντε ρε τσιλιμπιθρώνι που θα ειρωνευτείς εσύ εμένα!! Άντε πάνε να δεις αν έρχομαι!!
Νούμερο, ε νούμερο!!

cinderella είπε...

@ Μαριάνα μου...δεν φεύγω...εντάξει μου έχει περάσει!!
Θα γράψω αύριο κάτι άλλο και όλα καλά!! :))
Πολλά φιλιά καλή μου!!!

cinderella είπε...

@ Γιώργο μου ναι αυτό είναι αλήθεια! Τουλάχιστον ακόμα και ο θυμός είναι δείγμα υγείας. Αντίδρασης και ενίοτε ευαισθησίας!! :))
Πολλά φιλιά γλυκέ μου από το παγωμένο Λονδίνο!!

cinderella είπε...

@ Lalu καλώς με βρήκες! Κάτσε και με το καλό να τα λέμε κοριτσάρα!! :))

leondokardos είπε...

Θυμός;
Τα λέει όλα η πρώτη σου παράγραφος.
Θυμός;
Υγιέστατο συναίσθημα, εκφράζει πολλά. Ακόμα και την αγάπη μας, όταν φυσικά μας βγαίνει για ανθρώπους που αγαπάμε και εκτιμούμε. Τοτέ ναι,αξίζει το κόπο να θυμώσουμε, το ενδιαφέρον και την αγωνία μας εκφράζουμε. Και όταν υπάρχει ψυχική επαφή, ο άλλος μας καταλαβαίνει.Για τους άλλους, που δε μας ενδιαφέρουν,που δεν μας απασχολούν στη ζωή μας δεν αξίζει το κόπο να χαλάμε τη καρδιά μας.

ΥΓ.Οποιος κύκλος κιαν κλείνει, οσο άγνωστη κιαν είναι η πορεία μετά, μα έτσι δεν είναι η ροή της ζωής;
Μη συζητάς, μπορείς !

Nikos Lioliopoulos είπε...

Τώρα μάλλον χρειάζομαι στα αλήθεια ξύδι!
Έχω θυμώσει αρκετά....

Για την ιστορία, το σχόλιο μου ήταν μια μάλλον αποτυχημένη χιουμοριστική προσέγγιση του "θυμού" σου και σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση ειρωνεία.

"ζαχαρούλα.." είπε...

μπερδεύτηκα με όσα διάβασα.....
κλαψ.. κλαψ...

καλό βράδυ!

cinderella είπε...

@ Zαχαρούλα...όλα καλά! Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας!! :))
Καλό ξημέρωμα!

cinderella είπε...

@ Νίκο είπαμε...οι λέξεις είναι το μέσο. Σύμμαχος αλλά και εμπόδιο ορισμένες φορές.
Οκ.
Παρεξήγησις!! ;)
Καλό ξημέρωμα καλέ μου!!

cinderella είπε...

αξίζει το κόπο να θυμώσουμε, το ενδιαφέρον και την αγωνία μας εκφράζουμε
...
Και όταν υπάρχει ψυχική επαφή, ο άλλος μας καταλαβαίνει

Αχ γλυκέ μου Λεοντόκαρδε...μιλάς μέσα μου κάποιες φορές. :))
Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ μέσα.
Και με κάνεις καλύτερο άνθρωπο!! :))
Καλό ξημέρωμα γλυκέ μου!

leondokardos είπε...

Γλυκιά μου Σταχτοπούτα, μου είναι αδύνατο να μη σου πω δυό λέξεις διαβάζοντας την απάντηση σου : Με συγκινούν τα λόγια σου, ειλικρινά.
Εχω τόσο μεγάλη ανάγκη απο εναν άνθρωπο που να με καταλαβαίνει,να νιώθει τα λόγια μου, κιας μη τον ξέρω,να μη τον έχω δεί ποτέ.
Σ΄ευγνωμονώ γιαυτό και γιατί μέσα απο τα γραπτά σου νίωθω ένα συναίσθημα παρηγοριάς.
Νάσαι πάντα καλά cindy μου, οποια κιαν είσαι...