Ελληνικό πανεπιστήμιο...νομίζω...οτι μου λείπεις!

Μια τεράστια εργασία το μεταπτυχιακό. Μια έκθεση των τριών χιλιάδων ή τεσσάρων χιλιάδων λέξεων. Τρέχοντας να προλάβεις τις ημερομηνίες. Μην την καθυστερήσεις. 10% κάτω ο βαθμός. Μην αντιγράψεις, θα το βρούμε. Μερικοί Έλληνες δεν το πίστεψαν. Κλασσική αλαζονεία του Έλληνα ότι μπορεί να κοροϊδέψει τα μηχανήματα και τους βαθμολογητές. Προχτές τους κάλεσε ο καθηγητής. «Καρντάσια, έχετε γράψει τα ίδια. Δυστυχώς ο βαθμός δεν μοιράζεται. Μηδέν». Τους λυπήθηκα.

Και μένα με λυπάμαι. Μου θυμίζω εποχές Πανελληνίων. Όλη την τελευταία εβδομάδα φεύγω από τους τελευταίους από τη σχολή και το μόνο που δεν κάνω είναι το σφουγγάρισμα. Μέχρι κάτι υπολογιστές έστησα προχτές γιατί με βρήκε βολική ένας βοηθός. Χτες πάλι, τακτοποίησα με μια άλλη τρελή το εργαστήριο. Το συμμαζέψαμε. Όχι, τοίχους δεν πλύναμε.

Η οργάνωση σε όλο της το μεγαλείο σε αυτή την επιχείρηση που θέλει να λέγεται πανεπιστήμιο. Κατακλυσμός από μάιλς από τη γραμματεία για τη διπλωματική. Προτεινόμενα θέματα, φόρμα συμπλήρωσης, εδώ οι καλές προτάσεις. Αλλοίμονο σου Πολυτεχνείτισσα που είχες σκεφτεί κάτι πιο ακαδημαϊκό. Ακαδημαϊκό είναι μόνο αυτό που χρηματοδοτείται από εταιρία. Ηλίθια. Που νομίζεις ότι είσαι; Κι αφού αυτό που έχεις σκεφτεί εσύ δεν γίνεται γιατί πρόθυμος καθηγητής δεν υπάρχει, διαλέγεις μια από το σωρό με μισή καρδιά. Και πας και την κλείνεις. Και σου λέει η σακαφιόρα, ξεκίνα. Αλλά επειδή είσαι κοινωνικό παιδί και δεν κάνεις παρέα μόνο με βλαχοέλληνες μαθαίνεις ότι την ίδια εργασία, τη δικιά σου ντε την έδωσε και σε άλλον, πιο γαλανομάτη από σένα. Και παθαίνεις τα πολλαπλά εγκεφαλικά. Και θυμάσαι την ελληνίδα καθηγήτρια της διπλωματικής που σου έστελνε sms στις 11 το βράδυ να δει αν προχώρησες και αν είσαι αγχωμένη. Και αυτή η σύγκριση σε τσακίζει αλλά είσαι μεγάλη καρδιά. Απορρίπτεις το θέμα και βρίσκεις άλλο. Και αφού το κλείνεις μαθαίνεις πως το θέμα το προηγούμενο τελικά το παράτησε και ο άλλος. Ο γαλανομάτης ντε. Που είναι και κούκλος. Αλλά δεν το ξέρει. Δηλαδή περίπτωση από τις λίγες. Και έμεινε η σακαφιόρα μπουκάλα. Καλά να πάθει.

Και για την πολλαπλή βιβλιογραφία έχω να σου πω. Αυτή που αναμασιέται σαν καραμέλα από μερικούς Δεξιούληδες που δεν έχουν πάει πιο πέρα από τα βλάχικα για πολιτικές χειραψίες. Εδώ λοιπόν η πολλαπλή βιβλιογραφία είναι γεγονός. Αλλά η πολλαπλή βιβλιογραφία είναι ένας τεράστιος μύθος. Ένα πολύ μεγάλο ψέμα. Μια αυταπάτη, αγάπη. Γιατί αν επιλέξεις το τελευταίο σύγγραμμα της λίστας εγώ σου το υπογράφω δεν θα περάσεις ποτέ το μάθημα. Αν πάρεις το πρώτο - πρώτο το έχεις ομορφιά μου. Ένα από τα πιο δύσκολα μαθήματα τελείωσε. Οι άλλοι Έλληνες διάβασαν σημειώσεις. Εγώ διάβασα το βιβλίο του καθηγητή. Ποιος το πέρασε; Μάντεψε. Αλλά τα βιβλία δεν δίνονται. Εδώ η Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία είναι άγνωστη λέξη. Και στην Ελλάδα σε λίγο θα γίνει παρελθόν. Το βιβλιοπωλείο απέναντι θησαυρίζει. Ένα μέσο βιβλίο έχει 40 λίρες. Βέβαια υπάρχει και η βιβλιοθήκη. Τυχερέ. Τέσσερα αντίτυπα. Λαϊκό προσκύνημα γίνεται. Παρακαλάς την Παναγιά να το βρεις. Κι αν δεν το βρεις και το ζητήσεις παρακαλάς το Χριστούλη ο άλλος να το γυρίσει. Γιατί αν δεν το γυρίσει, εσύ θα μείνεις με τις προσευχές και αυτός με το βιβλίο. Το πολύ πολύ να πληρώσει μια λίρα πρόστιμο και εσύ να έχεις χάσει την προθεσμία για την εργασία – που μάντεψε- βασίζεται στο συγκεκριμένο βιβλίο!

Τα νεύρα μου κρόσσια τον τελευταίο καιρό. Για την αποθήκη που έχει γίνει εργαστήριο υπολογιστών θα σου πω σε άλλο κεφάλαιο. Ναι, και για τους καθηγητές που δεν απαντούν στα μάιλ. Εντάξει, το υπόσχομαι, θα σου πω και για τα σχεδιαστικά προγράμματα που στους υπολογιστές της σχολής κολλάνε και δεν τρέχουνε και εγώ θέλω να κάνω χαρακίρι.