Δευτέρα, Απριλίου 27, 2009

Εξεταστικής...το ανάγνωσμα

Για πότε πέρασε η προηγούμενη εξεταστική…θα σε γελάσω και δεν το θέλω. Για πότε έφτασε αυτή…θα αγχωθώ και δεν πρέπει. Δυστυχώς καθόλου σασπένς στο Αγγλικό πανεπιστήμιο. Στο ελληνικό…μια αγωνία, ένα τυχερό σε μορφή κατάληψης, μια ψιλοαπεργία... ένα λουκέτο για καμιά εβδομάδα το ζούσες. Εδώ όλα προκαθορισμένα από την αρχή. Τι βαρετοί άνθρωποι. Πως νιώθουνε παράφορα, πως ζούνε έτσι αδιάφορα; Ενώ στην Ελλάδα…κυριλέ. Ξεκινούσε το εξάμηνο Μάρτιο. Τέλεια. Χώριζες με τον Θανάση. Καθόλου τέλεια. Το ελληνικό πανεπιστήμιο το σεβόταν αυτό. Σου έδινε χώρο και χρόνο για να πέσεις σε κατάθλιψη, να στεναχωρηθείς, να το ξεπεράσεις, να βρεις άλλον και να σου μείνουν και τσίμα τσίμα μερούλες για να ψιλοπασαλείψεις την ύλη…Ιούλιο πια. Κι αν ο Θωμάς…ο καινούργιος ντε…είχε σπίτι στο Ξυλόκαστρο…δεν πειράζει. Η εξεταστική του Σεπτέμβρη να είναι καλά.

Εδώ αυτές οι πολυτέλειες δεν υπάρχουν. Άμα χωρίσεις τον Θανάση και πριν βρεις τον Θωμά θα πρέπει να φορτωθείς και το διάβασμα, την εξεταστική, τις παραδόσεις και το υπόλοιπο Ελληναριό που ακόμα κι αν δεν τους μιλάς…σου κλέβει το θέμα της εργασίας.

Και ενώ στην Ελλάδα το ζήτημα άγχος δεν το βίωνες στα φοιτητικά χρόνια εδώ το ζεις στο πετσί σου. Γιατί στην Ελλάδα αν διάβαζες ήσουν μειοψηφία. Και αν έδινες και δύσκολο μάθημα…ε όλο και κάποιος παραμονή θα σε έπαιρνε να σε ρωτήσει την ύλη γιατί δεν την είχε. Να σε ρωτήσει ποιο βιβλίο κάνουμε γιατί δεν το πήρε ποτέ…αλλά έχει έναν γνωστό φίλο στις εστίες που έχει την προηγούμενη έκδοση…δεν βαριέσαι μια χαρά ήταν κι εκείνη...και μπορεί να του το δανείσει 10 ώρες πριν γράψει. Όλο και κάποιος θα σε έπαιρνε να σε ρωτήσει ακόμα και τι μάθημα δίνουμε αύριο…γιατί κάπου είχε βάλει η μαμά του το πρόγραμμα. Ακόμα και εκείνα τα τίμια λίγα λεπτά πριν γράψεις που όσο να πεις…μπορεί να ψιλοαγχωθείς…όλο και κάποιος με αυτοπεποίθηση που σκοτώνει θα ερχόταν να σου πει πως διάβασε μόνο τα παλιά θέματα και είναι σίγουρος ότι θα περάσει…ενώ εσύ ξέρεις ότι ο καθηγητής άλλαξε…και τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Όλοι αυτοί αγχωλυτικά δρούσαν πάνω σου. Και πιο πολύ από όλους εκείνος ο κούκλος συμφοιτητής που πάντα σε φλέρταρε αλλά εσύ μόνο σημειώσεις του έδινες.

Εδώ όλοι έχουν γεννηθεί για να σε αγχώνουν. Οι Έλληνες έχουν γεννηθεί και για να σε εκνευρίζουν. Όλοι διαβάζουν συνέχεια. Αποκορύφωμα ένας Αιγύπτιος που προχτές με δύο βαλίτσες μας χαιρέτησε. Μετακόμισε στη βιβλιοθήκη για τις επόμενες δύο εβδομάδες. Στη μια βαλίτσα είχε τα βιβλία του και στην άλλη τα ρούχα του. Θα κοιμόταν στο hostel απέναντι από αυτή. Πολύ καλό παιδί. Άφησε το κινητό του μήπως χρειαστούμε κάτι.

Ένας άλλος προχτές…κοιμήθηκε μέσα στη σχολή για να τελειώσει μια εργασία. Τους κοιτώ…για να είμαι ειλικρινής τους παρατηρώ με μια απίστευτη περιέργεια. Σαν να μην τους έχω ξαναδεί ποτέ. Καμιά φορά…φοβάμαι ότι η έκπληξη μου είναι τόσο έντονη που καθρεφτίζεται στο πρόσωπό μου…παρεξηγήσιμα. Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Συνεχίζω με τον κλασσικό μου τρόπο…και κατά βάθος ξέρω. Έξι χρόνια…είναι πολλά για να αλλάξεις τώρα. Ειδικά όταν δεν χρειάζεται να φτάνεις στα άκρα για να πετύχεις το αυτονόητο.

11 σχόλια:

Σοφία είπε...

Χαχα τι μου θύμισες! Είχαμε κάνει κάτι τρελά ξενύχτια πριν την παράδοση των διπλωματικών, και ναι, υπήρχαν άτομα που την έβγαζαν στη βιβλιοθήκη :-)

Πάντως δεν ήταν μίζερα όπως τα παρουσιάζεις. Είχε την πλάκα της όλη αυτή η φάση. Προσωπικά θα μου την έσπαγε να με έπαιρνε συμφοιτητής μου τηλέφωνο την προηγούμενη μέρα να με ρωτήσει τι βιλίο να διαβάσει, αλλά ΟΚ εμάς δεν ήταν τόσο χύμα τα πράγματα ούτε στην Ελλάδα. Αν δεν είχες παρακολουθήσει το μάθημα, έμενες γκαραντί για τον Σεπτέμβριο με την ελπίδα να γίνει κατάληψη...

leondokardos είπε...

Βλέπεις cindy μου διαφορές ;
Στην Ελλάδα σε εκνευρίζει αυτός ο... ζαμανφουτισμός, όπου κιαν πας!
Στην Αγγλία σε αγχώνει το απόλυτα σωστό, το παραδοσιακό που βιώνουν!
Διαλέγεις και πέρνεις.
Μείνε κούκλα μου Ελληνίδα, το καλύτερο απόλα !!!

AfT_K είπε...

Ωραιες εμπειριες και οι δυο... κατι σου εμαθαν και θα σε μαθουν κιαλλα.Καλο ειναι να εχεις ζησει και τις δυο εκδοχες, μπορει να βρεθεις καπου στη μεση...
Καλη συνεχεια...

BUTTERFLY είπε...

Καλη επιτυχια κοριτσαρα! Και φυσικα θα σκισεις! Με την κουλ σταση της Ελληνιδας! Γιατι ετσι γουσταρουμε!

Ανώνυμος είπε...

Γνώρισες την Ελληνική χάρη...τώρα γνωρίζεις και την χάρη των έξω ....

Καλη επιτυχία σου εύχομαι.

phlou...flis είπε...

Πάντως, οι ...χύμα έλληνες όταν βρθούν έξω, προσαρμόζονται και λειτουργούν με τους νέους ρυθμούς. Πώς τα καταφέρνουμε;

Daizy είπε...

Χαχα,cinderella πολύ γέλασα με το κείμενό σου!Πρώτη φορά γράφω στο blog σου,τι σπουδάζεις στην Αγγλία??
Εδώ πάντως τα πράγματα είναι τόσο χύμα που με εκνευρίζουν απίστευτα.Προσωπικά θέλω να φύγω απ'το ελληνικό Παν/μιο και να μηνξαναδώ εν γένει Παν/μιο για καμιά δεκαετία!

PN είπε...

Αυτός ο σύνδεσμος του ελληνικού εκπαιδευτικού μπουρδέλου με την συναισθηματική κατανόηση του χωρισμού...με έστειλε!! Μιλάμε ρε Όργιο είσαι άπιαστη!!! Σε αγαπάωωωωω!!!!!! Κούλαρε και πήγαινε με τους ρυθμούς που εσύ θες και νομίζεις ότι πρέπει! Δεν θα τους κάνεις τη χάρη...γιατί στην τελική είσαι και Όργιο...και κάνεις ό,τι θέλεις!!!

Artanis είπε...

Όλα θα περάσουν, μην αγχώνεσαι...καλή επιτυχία πάντως...
καλό μήνα και φιλιά πολλά...

Kwlogria είπε...

Εμένα μια χαρά μου φαίνονται όλα αυτά. Βασικά κάνουν αυτό που έχουν αναλάβει και δεν μαλακίζονται. Παρόλα αυτά, το καταλαβαίνω, θέλει προσπάθεια... Υπομονή κοριτσάκι και καλή δύναμη εύχομαι!!!

patsiouri είπε...

Ζηλευώ....
Δεν την αντέχω άλλο την ανοργανωσιά της Ελλάδας.
Φτάνω στα όριά μου σιγά σιγά!!!
Μακάρι να είμασταν κι'έδώ γεμάτοι με νέα παιδιά που ξημεροβραδιάζονται στις βιβλιοθήκες...