Δευτέρα, Μαΐου 18, 2009

Η φήμες λένε…η Cindy επιβεβαιώνει.

Η αλλιώς…σε τρίτο ενικό πρόσωπο.

Όταν η Cindy συνάντησε τα blogs ήταν καλοκαίρι του 2007. Το έφερε από εδώ, το σκέφτηκε από εκεί και όπως κάθε απόφαση στη ζωή της το αποφάσισε μέσα σε λίγα λεπτά, με άγνοια κινδύνου. Θα το έκανε.


Όταν η Cindy αποφάσισε να κλείσει το blog σχεδόν δύο χρόνια μετά βρήκε τη google απέναντί της. Σαν να την έλεγε…μην το κάνεις. Βρήκε και πολλούς άλλους βέβαια. Με μάιλς, με τηλέφωνα, με κατ’ ιδίαν παραινέσεις. Μην το κάνεις. Όπως πάντα όμως…ο αυθορμητισμός της…εκείνος ο αυθορμητισμός που τσακίζει κόκαλα είχε ήδη κάνει τη ζημιά. Έψαξε τα εργαλεία ένα ένα…και φυσικά δεν βρήκε αυτό που έψαχνε. Ακόμα και τώρα όμως δεν ξέρει ούτε η ίδια τι έψαχνε. Ο θυμός παρέα με τον αυθορμητισμό και τα γονίδια του μοναχοπαιδιού που κουβαλάει…δεν άφησαν και πολλά περιθώρια. Το έκρυψε. Μετά το έκλεισε. Πάλι καλά που δεν το διέγραψε.


Η Κατερίνα την αποκαλεί ακόμα παιδί. Ίσως και να έχει δίκιο η Σμυρνιά. Γιατί σαν παιδί είπε πως τη μάλωσαν. Την έβρισαν. Ε και; Τη ρώτησε η Σμυρνιά με εκείνη την αθωότητα που κρύβει από πίσω της πολύ καλά την κατανόηση. Ε ναι της απάντησε η Cindy.


Μόνο που η Cindy ξέχασε πως και στη ζωή της το ίδιο συμβαίνει. Πως η προσωπική της πορεία είναι χαραγμένη με αυτόν τον τρόπο και με αυτά τα ιδανικά. Πως πολλοί την κορόιδεψαν τότε…στο χωριό του Πολυτεχνείου…που δεν κυνηγούσε τους βαθμούς μέσα από τις κομματικές παρατάξεις. Πολλοί ξενίστηκαν για την υποτροφία που πήρε πριν από λίγες μέρες χωρίς να έχει χτυπήσει την πόρτα κανενός καθηγητή. Ακόμα και στη γενική συνέλευση…ξενίστηκαν με την επιλογή της και τον τομέα που ακολούθησε. Κανείς δεν είδε το αυτονόητο. Πως η Cindy δεν είναι μόνο αυθόρμητη. Μελετά με πολύ προσοχή το κάθε βήμα κι ας φαίνεται μετέωρο. Κάνει τις επιλογές της και πληρώνει το τίμημα.


Πολλοί την κορόιδεψαν και τότε…που αποφάσισε να φύγει έξω. Μα εδώ υπάρχουν τόσα μεταπτυχιακά. Θα βρεθεί και κανείς γνωστός…θα σε σπρώξει…ξέρεις τώρα πως γίνονται αυτά. Παγκόσμια πατέντα…στο μεταπτυχιακό να υπάρχουν 21 επιλαχόντες. Ο 21ος…πολύ καλό παιδί, αστέρι, με πολύ καλές γνωριμίες. Φίλος μας. Η Cindy γέλασε. Έκανε όλες τις αιτήσεις μόνη της, με το ονοματάκι της και με τους βαθμούς της βρέθηκε σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου και κουνά το μαντήλι σε εκείνους που πίστευαν πως τα λίγα είναι βολικά.


Πολλοί απόρησαν που ασχολείται με δημοσιεύσεις και χαζοpapers. Μα γιατί; Κανείς δεν σκέφτηκε πως αυτό την γεμίζει.


Έτσι ήταν και είναι η Cindy. Τα λάθη της είναι αυτή. Το μεγάλο της κουσούρι είναι πως θα μείνει αθεράπευτα παιδί. Πως είναι αυτό που πάντα ήθελε να γίνει. Και πως είναι πια πολύ μεγάλη για να αλλάξει ή να κρυφτεί πίσω από τις μαξιλάρες ενός καναπέ….μέσα σε ένα κλειδωμένο σαλονάκι.

Υ.Γ. Ένα μεγάλο συγγνώμη…σε αυτούς που ταλαιπώρησα αυτές τις μέρες. Είχατε δίκιο. Αυτό το blog, αυτός ο καναπές…δεν είναι μόνο δικός μου και δεν είχα αυτό το δικαίωμα.

38 σχόλια:

BUTTERFLY είπε...

Τι να πω...χαμπαρι δεν ειχα παρει οτι σκοπευες να μας αφησεις!!! Και δεν θα προλαβαινα να σε αποχαιρετησω! Και ΕΥΤΥΧΩΣ αλλαξες γνωμη! Δεν ξερω ματια μου τι εχει παιχτει...ο καναπες αυτος -κι εδω θα διαφωνησω μαζι σου- ειναι αποκλειστικα δικος σου κι εμεις απλα απολαμβανουμε τη ζεστη σου φιλοξενια. Αν καποτε θελησεις να σηκωθεις απο τον καναπε και να μην ξανακατσεις ποτε, επειδη ΕΣΥ το θελεις, επειδη ΕΣΕΝΑ επαψε ολο αυτο να σε γεμιζει και να σε ενδιαφερει, επειδη ΕΣΥ βαρεθηκες βρε αδερφε...τοτε, οσο κι αν στεναχωρηθω, θα σου πω να περνας καλα εκει που νιωθεις καλα και θα σου στειλω ενα φιλι να σε προσεχει..
Οσο ομως ΕΣΥ γουσταρεις την παρεα μας, δεν μπορεις, δεν πρεπει, δεν σου αξιζει ρε γαμωτο, δεν ταιριαζει στη Σιντυ να το βαζει στα ποδια σαν παιδι που το μαλωσαν. Δεν ξερω τι ειπωθηκε, αλλα απο ο,τι καταλαβα καποιος σε κακολογησε...και πολυ καλα σου ειπε η Κατερινα "ε και;"! Μια μικρογραφια της κοινωνιας δεν ειναι η γειτονια μας; Πιστευες πως θα ελειπαν οι κακοπροαιρετοι, οι κακοτροποι; Κανεις δεν λειπει και απλα επιλεγεις ποιος σου ταιριαζει, αμυνεσαι αν σου επιτεθουν και τους αλλους τους αγνοεις...οπως εκανες παντα...και εφτασες εκει..κι εδω...και θα φτασεις οπου ΕΣΥ θελεις...γιατι εισαι η Σιντυ! Και κανεις λαθη...και τα γουσταρεις τα λαθη σου! Ακουσα ενα ωραιο τελευταια: "Ειναι ευκολο να ξεχωρισεις το σωστο απο το λαθος. Το δυσκολο, ειναι να επιλεξεις το σωστοτερο λαθος"...
Συγχαρητηρια για την υποτροφια! Σε καμαρωνω να το ξερεις, γιατι εχεις τσαγανο!
Φιλια Πολλα!

Flonsavardu είπε...

συμφωνώ με την butterfly. διαθέτεις τις σκέψεις σου στο blog, όπως διαθέτεις τον εαυτό σου στην πραγματική ζωή. αλλά πολλές σχέσεις μερικές φορές δεν κρατούν για πάντα. :)

Les and The City είπε...

Η αλήθεια είναι ότι παραξενεύτηκα που έβλεπα ότι το blog είχε σβυστεί, και σήμερα χάρηκα που το είδα πάλι μπροστά μου, είναι δικό σου κι έχεις κάθε δικαίωμα βέβαια να το κάνεις ότι θέλεις, αλλά πρέπει να ξέρεις πόσο καλά αισθάνθηκα το βράδυ εκείνο που τυχαία έπεσα πάνω του, δεν μπορείς να φανταστείς και σ' ευχαριστώ γιαυτό!

katerina είπε...

«Μμμμ και χαρας τση νοικοκυροσύνες...» θα έλεγε η αυθεντική Σμυρνια. Εγώ πάλι τριτη γενια... τα ισχυρά γονιδια... όχι τόσο ισχυρά...ε, πιο διακριτική, λέω...βρε Cindy μου, το έκλεισες που το έκλεισες 4 μέρες, λιγο να το φρεσκάρεις δεν μπορουσες;

Καλά οι χλωρινες μυριζουν μεχρι το διαδρομο... αλλά αυτές οι βουάλ οι κουρτινουλες... άλλαξε τες παιδί μου... Εχει και η Laura Ashley, κάτι προσφορές... καλά βάλε καφέ... και πάμε να ριξουμε μετά μια ματια. Όχι, μην βάλεις ζαχαρη... Δευτερα πάλι σημερα, ...διαιτα... καλοκαιρι... ναι απο τον Χοντο έρχομαι, σου λεει αυτά τα φυκια... θαυματουργα....
Το ξερω γλυκεια μου, πάντα τα φυκια...φανταζουν... μεταξωτες κορδέλες. Το καταλαβαινεις στο δεσιμο. Μπορείς να δεσεις τους υπέροχους φιογκους με ...φυκια; Όχι, καλή μου.

Ζεστη εχει, πάμε να τον πιουμε τον καφέ στην βεράντα. Τι θα πει δεν προλαβες να σφουγγαρισεις την βεράντα; Και τι πειράζει μωρε πριγκηπέσα, ξενη ειμαι εγώ; Λοιπόν κάθομαι στην βεράντα, και βάλε εσύ τον καφέ....
Αχ, Πριγκηπέσα μου... ε, και;;;;

Υ.Γ. Τωρα που δεν μας ακουει η Σταχτοπουτα, μεταξυ μας και το χαλί δεν μου αρεσει. Αμ, εκεινα τα νουφαρα(;;;;) ή ότι στο διαβολο ειναι- μεσα στις γυάλες; Καλά στα γενεθλια της θα της πάρω ένα βάζο να βάλει πραγματικά λουλουδια. Όχι αποξηραμενα, όχι ...περιπου λουλουδια, αυθεντικά, φρεσκα, μυρωδάτα λουλουδια. Ξερω εγώ.

ftylos είπε...

Εγώ είμαι νέος στο άθλημα,αλλά το ότι παρακολουθώ το ιστολόγιό σου σημαίνει πολλά.Μέσα από αυτό και από κάποια άλλα που παρακολουθώ βλέπω τις σκέψεις ανθρώπων σε άλλες μεριές του πλανήτη, βλέπω τις ζωές τους, τα όνειρά τους, τις απιτήσεις τους από τη ζωή.Αν και δεν τους έχω γνωρίσει ποτέ,τους θεωρώ φίλους μου.Ο καναπές σου, όσο παλιός κι αν είναι, είναι μέρος του σπιτιού, της ζωής σου.Κάθεσαι σε αυτόν συνέχεια και ακούει τα πάντα.Μη τον πετάς στα σκουπίδια.Φαντάσου πως τον δικό μου, αν και διθέσιος και σχετικά άβολος, τον κρατάω ακόμα. :)))
Συνέχισε ανανεωμένη και σίγουρη για τον εαυτό σου..Χάρηκα που σε ξαναείδα

katerina είπε...

πωπω...ξεχνάω... Αν ειναι δυνατόν;;;
Η Σμυρνια λοιπόν δεν θα ελεγε ποτε Μμμμμμ...
"Ιβι καλέ ιβι και χαρας τση νοικοκυροσύνες...» ...θα έλεγε...

Δεν ξερω πως γραφεται το "ιβι", γιατί δεν γραφεται...
Μονο προφερεται....

leondokardos είπε...

Ιβί καλέ λολάδες !!!!
΄Ετσι είπα και εγώ χθές.
Καμία ταλαιπωρία Σταχτοπούτα μου και ξέρεις που αναφέρομαι.Θα σου πω όμως δυό πράγματα,δίχως να γνωρίζω το λόγο που... στην έδωσε:
Πρώτον,αναρτήσεις σαν τις δικές σου αποτελούν κόσμημα για τη μπλογκόσφαιρα.Και εσύ ,τόσο νέα, δεν έχεις δικαίωμα να εγκαταλείπεις οποιαδήποτε δυσκολία συναντίσεις. Το παλεύεις το πράγμα.

Δεύτερον, μάθε να δίνεις σημασία και να υπολογίζεις αυτά που γίνονται και λέγονται μόνο απο τους ανθρώπους που έχεις αξιολογήσει και επιλέξει,αυτούς που εκτιμάς. Σημασία μη δίνεις στους άλλους, γιατί αλλιώς θα υποφέρεις. ΄Εχει και τις αθλιότητες η ζωή μας.
Νάσαι καλά και μη ξανατολμήσεις να πείς "φεύγω"!!!

PN είπε...

Όργιο...γύρισεςςςςςςςς!!!!!!!

Ανείπωτη χαρά!!! Σιγά μην δεν γύρναγες βέβαια.

Λοιπόν...πάω βεράντα μεριά να ρίξω ένα σφουγγάρισμα γιατί θα τα φέρουμε μετά στο σπίτι με την Κατερίνα και θα φωνάζεις. Και δεν σε μπορώ να τσιρίζεις! Ειδικά όταν έχουμε πιο μετά γυρίσει και στα σφηνάκια...θα μου τραγουδάς και Οικονομόπουλο και άστα να πάνε!!!

Σε αγαπάω...μέχρι εκεί πέρα...πέρααααααααααααααα!!!!!!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ούφφφφ! (Ανακούφιση.....)
Και φιλί μεγάλο!

Ανήσυχοι Άγγελοι είπε...

Cindy αν και παρακολουθώ το blogaki σου δεν ήξερα..Χαίρομαι όμως που συνεχίζεις,γιατί κάθε φορά στον καναπέ σου διαβάζουμε όμορφα κείμενα που έχουν να μας πουν πολλά!
Συνχαρητήρια για την υποτροφία!!
"Μικρή&Τριανταφυλλένια"

cinderella είπε...

@ All σας ευχαριστώ...μέσα πάο την καρδιά μου. Είστε ο λόγος που το ξανάνοιξα... ο λόγος πως δεν πρέπει να φεύγεις...να κρύβεσαι και να χάνεσαι.
Ζορίστηκα τις τελευταίες μέρες γιατί ένας κύκλος έκλεισε, ένας άλλος ανοίγει, γιατί το παρακάτω χαμογελά και το blog αυτό θα είναι εδώ για να το φιλοξενήσει.
Σας ευχαριστώ...μέσα από την ψυχή μου! :):)

cinderella είπε...

@ Butterfly μου αυτά τα σχόλια σου...που είναι ζεστές αγκαλιές...που είναι παραπανω από σχολια...πάντα συντροφιά στα επόμενα.
Δεν ξέρω αλήθεια αν αγαπώ περισσότερο τα λάθη μου ή τα σωστά που έχω κάνει. Ξέρω οτι έχω τα κότσια να τα υποστηρίξω και τα δύο ακόμα και μέσα πάο παιδιάστικες πράξεις...(να εξαφανίσω το blog) να το βάλω στα πόδια.
Τα αγαπώ τα ρημάδια. Γιατί είμαι εγώ. Και γιατί ανέκαθεν πίστευα...πως αν δεν αλλάξουμε τον μικρόκοσμό μας...δεν θα καταφέρουμε να αλλάξουμε ούτε τον κόσμο μας. Κι εγώ έχω μάθει να παλεύω και για τα δύο. Μακριά από εμάς το political correct!! ;)
Σε φιλώ κοριστάρα μου!!!!!

cinderella είπε...

@flonsavardu η μοναδική σχέση που διαρκεί για πάντα είναι αυτή με τον εαυτό μας. Με αυτόν θα πλαγιάζουμε μια ζωή ανεξάρτητα του ποιός θα ξαπλώνει δίπλα μας. Αλλά επειδή λατρεύω τον Καβάφη μικρή μου...έχω μάθει στη ζωή μου να το υποστηρίζω σε κάθε της πτυχή:

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.

cinderella είπε...

@ Αχινέ μου σε ευχαριστώ τόσο πολύ. Ναι, εκείνη η ανάρτηση που σε είχε αγγίξει...είναι εγώ. Την κουβαλάω μέσα μου και είναι ίσως η αγαπημένη μου εδώ μέσα.
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ.

cinderella είπε...

@ Κατερίνα μου; Αφου δεν τρακάραμε...είμαστε μια χαρά!
Έλα να σου βάλω καφέ..Να σου πω για την πρόταση για συνέντευξή που μου έκαναν. Το σκέφτομαι...μην με αγριοκοιτάζεις.
Να βάλω και λίγο κέικ;
Από αύριο ξεκινώ και μπαλέτο. Μην γελάς...σε βλέπω!
Ναι, κωλόκαιρος. Δεν με πτοεί βέβαια.
Τις γόβες δεν τις αγόρασα ακόμα. Αύριο μάλλον.
Εισιτήρια έκλεισες; Ναι ξέρω...μετά.

cinderella είπε...

@ ftyle μου να σαι καλά για τα γλυκά σου λόγια! Ναι ο καναπές ελπίζω οτι είναι φιλόξενος. Πρωτα και πάνω από όλα θέλω να γεμίζει εμένα. Να φιλοξενεί εσάς. Και να περνάμε καλά. Να μοιραζόμαστε.
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!

cinderella είπε...

@ Λεοντόκαρδέ μου γλυκέ...σε ευχαριστώ τόσο μα τόσο πολύ.
Ναι, η ζωή έτσι είναι. Σημασία πρέπει να δίνουμε επιλεκτικά και η αξία του καθενός...πολύ δυστυχώς είναι αυτή τελικά που εμείς δίνουμε. Πολύ κυνικά!! Οπότε κάπου είναι και επιλογή μας για τη βαρύτητα που θα δώσουμε σε καταστάσεις και ανθρώπους!!
Πάντως το blog θα είναι εδώ για να τα λέμε!!!

Υ.Γ. Μην γράφεις τέτοια βαρύγδουπα γιατί κοκκινίζω!!!!

cinderella είπε...

@ Vk ποιος τραγουδάει μωρέ Οικονομόπουλο;; Σε λίγο θα μας πεις οτι τραγουδάμε Τις Τσουλες!!
Κάνε μας τη χάρη καλό μου!!
Και άντε να ακούσεις καμιά Μερκούρη!!
Φιλιαααααα!!!

cinderella είπε...

@ Βιολίστριά μου...αγκαλιά μεγάλη!
Από μένα. Και ένα τεράστιο ευχαριστώ!

cinderella είπε...

@ Μικρή και τριανταφυλλένια μου...ευχαριστώ πολύ πολύ!!
Αγκαλιά και φιλιά σου στέλνω!
Να είσαι καλά!! :):):)

PN είπε...

Έχε χάρη καημένη μου που σε λυπάμαι και χαίρομαι που επέστρεψες...αλλιώς θα έβγαζα όλα τα ντοκουμέντα με σένα να τραγουδάς Τσούλες στη διαπασών!!!! Όσο για τον Οικονομόπουλο...όταν τον τραγουδάγαμε καλά ήταν...αλλά τώρα Κυρία!! Μόνο εγώ τελικά ήμουν ειλικρινής blogger και ομολογούσα τα πάθη μου!!!

Artanis είπε...

Μ' άρεσαν τα σημειώματα σε 3ο πρόσωπο...
Ευτυχώς που δεν έκλεισες, ευτυχώωωωωωςς!!
Συνήθως όλοι είμαστε πολύ σκληροί με τον εαυτό μας, είναι καλό όμως να αναγνωρίζουμε πού και πού, και τα επιτεύγματά μας...Είναι υγειές...
Νά 'σαι καλά, και πάντα έτσι...
Ξέρεις εσύ...
Φιλιά...

OnWine είπε...

Τουλάχιστον... κράτα το λίγες μέρες κλειστό... έτσι, γιά τα προσχήματα... να μπορέσουμε να πούμε και ένα welcome back...

Και... κατέβα απ' το καλάμι, μεγάλη κοπέλλα είσαι...

phlou...flis είπε...

Αμα γούσταρες να αποδράσεις (για πολύ ή λίγο δεν έχει σημασία) καλώς έπραξες. Και επίσης καλώς έπραξες και τώρα που γούσταρες να γυρίσεις. Οχι για να ικανοποιήσεις φίλους αλλά έτσι επείδη εσύ το γούσταρες.

cinderella είπε...

@ Όργιο...άμα με ξαναπεις καημένη θα σου ανοίξω το κεφάλι στα δύο!! Άκου...Οικονομόπουλο! Απόπου κι ως που??? Ε; Μες στη δική σου φυλακή...αρχίζει να μ'αρέσει; Βλέπω τις σφαίρες να ρχονται μα δεν αλλάζω θέση; Όχι αγάπη μου!!!!

cinderella είπε...

@ Αρτανις μου ναι. Γενικά έχω μάθει να είμαι σκληρή με τον εαυτό μου. Συνήθως βάζω τον πύχη ψηλά...τόσο που κι εγώ με κουράζω. Σήμερα είπα να αλλάξω λίγο. Να κοιτάξω τη Cindy και τα θέλω της. Να υποστηρίξω αυτό που είμαι, γιατί είμαι εγώ. :)
Πολλά φιλιά κοριτσάρα μου!!!!!

cinderella είπε...

@ Σχολιαστή...κι εσύ που το είχες κλείσει για περισσότερο τι είχες καταλάβει;
Άσε που τουλάχιστον δεν έγραψα...ξέρετε ποια είμαι εγώ! :P :P
Μεγάλωσα...γι αυτό ήρθε η ώρα να ανέβω.
Καλημέρα.

cinderella είπε...

@ ph...loufli μου γουστάρω mainstream του γουστάρω...και γουστάρω και σένα και το νόημα που βγαίνει!!!
Γουστάρω!!!
Πολλά φιλιάαα!!

tzonakos είπε...

Α, επιτέλους ο καναπές !

Σε εχω χάσει εδω και καιρό κι έμαθα απο άλλο μπλογκ οτι το κλεισες.
Αλλα το λινκ δεν το έβγαλα ποτέ για κεινη την ιστορία σου "10 μπλόγκερς στην Τήλο" κι ετσι το πάτησα και τσούπ, να μαι πάλι στον καναπέ.
Ασε με να κάτσω λιγάκι και μετά θα τα πούμε. Αμα θες.
Στο μεταξύ κερνάς ενα URSUS Rotter με πάγο.
Θένκς :)

τσότσος είπε...

Καλώς επανήλθες φίλη, στεναχωρήθηκα όταν είδα ότι τό'κλεισες, χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω...

cinderella είπε...

@ Tzonako μου...βολέψου. Έτσι κι αλλιώς εδώ μέσα έχεις δικαιωματικά την δικιά σου πολυθρόνα. Σου βάζω την ursus...μου επιτρέπεις να βάλω για μένα ένα μαρτίνι;
Και κάτσε να σου πω...για εκείνο το ταξίδι στην Τήλο. Για τους 10 bloggers. Για την ακύρωση του γάμου από τον Άρειο Πάγο. Ίσως κάποια στιγμή...ξαναγράψω την επιστροφή στο νησί. Ίσως και όχι. Ο καιρός...μαζί μας.
Πες μου κι εσύ!

cinderella είπε...

@ Tσότσο μου γλυκέ...εδώ, παρούσα! Στις επάλξεις!! :):)
Καλά να περνάς εκεί πάνω!

tzonakos είπε...

Τι να πω εγω... αρκούμαι σε ταβανο-looking καθισμένος στον Καναπέ με Κ κεφαλαίο επειδή οσα χρόνια κι αν περάσουν θα εχω να τον θυμάμαι και ταυτόχρονα μια παρουσία, ενα πνεύμα δυναμικό που το έχω εκτιμήσει πολυ θα τριγυρνάει κάπου γύρω σαν οικοδέσποινα.
Φυσικά, να βάλεις Μαρτίνι και κάτσε απέναντι, σταυροπόδι. Μπας και ξεκολλήσω τα μάτια απ το ταβάνι :)

cinderella είπε...

@ Δεν σε κερνάω άλλο...γιατί θα μου μεθύσεις...και θα μου πεις κι άλλα! Και θα κοκκινήσω σαν κοριτσάκι!! :):):)
Σε φιλώ γλυκέ μου!!!

leila είπε...

cindy μου, εκαμα κι εγω το ιδιο προσφατως και καταλαβα μετα οτι το βλογ δεν ειναι μονο δικο μου, κι οτι κι αλλοι θελουν να το βλεπουν open..

απλα εχω αποσυρθει απο την ενεργή βλογγο-δραση.. κι εμφανιζομαι αραια και που

καλη συνεχεια σε οσα κανεις, ειναι ομορφο να κανεις οσα σε ευχαριστουν, και φυσικα να ειναι δικες σου αποφασεις κι επιλογες.. αν μιλησω προσωπικα, αυτο ειναι χαρα κι επιτυχια

cinderella είπε...

@ mad leila δεν το είχα πάρει χαμπάρι οτι σταμάτησες. Γιατί;;

leila είπε...

αραια και που, cindy, δεν θελω να πω οτι σταματω, θα δειξει με τον καιρο
απολαμβανω ακομη ομως να διαβαζω συν-βλογγερς οπως εσενα!

cinderella είπε...

@ Leila μου...δεν είμαι καλή στις συμβουλές! Δεν ήμουν ποτέ! Να γράφεις όμως! Να γράφεις!!
Καλημέρες γλυκές!